“ผู้นำฮั่นตะวันออก” คำที่เตปูจินใช้เรียกหยางเยว่ซือหนวี่หวงตี้ หลายคนคงยินดีกับคำยกยอนั้นหากแต่ไม่ใช่กับมิสเฉิน เธอชอบคำว่า “ผู้นำฮั่น” มากกว่า และฮั่นในที่นี้เธอไม่มีความตั้งใจจะแบ่งดินแดนใดให้ใครทั้งสิ้น ไม่ว่าจะดินแดนที่เตปูจินได้ไปแล้วอย่างฉางซุน หรือแม้กระทั่งดินแดนที่ถูกหมายตาอยู่อย่างเจียงซูก็ตาม…
เจียงซู เมืองบัณฑิตที่ดูเหมือนจะเป็นลูกไก่ในกำมือ เป็นหมากขาตายในกระดาน แต่กลับกลายเป็นหมากที่ดื้อด้านกว่าที่คิดเอาไว้ จนวินาทีสุดท้ายที่ความตายมาเคาะถึงหน้าประตูก็ดูเหมือนว่าบัณฑิตเหล่านี้จะไม่สามารถวาง​​ทิฐิตนเองได้เลย…
‘ถ้าไม่เป็นมิตรก็จงติดหนี้บุญคุณไปเสียเถอะ’
เชื่อได้เลยไม่มีใครชอบการติดหนี้มิสเฉินเป็นแน่