“ผมจะไปรู้ได้ยังไง ป่านนี้คุณกับหมวดธีร์คงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ผมคงไม่โง่แต่งงานกับคุณเพื่อกินเดนใครหรอกนะ จริงๆ แล้วคุณก็ชอบหมวดใช่มั้ย ทำไมถึงยอมให้เขาทำแบบนั้น ฮึ!” “เผียะ!” เสียงฝ่ามือฟาดลงบนซีกหน้าตามแรงอารมณ์ ผู้กองหนุ่มยืนนิ่งชั่วครู่เมื่อรู้สึกเจ็บชาไปทั่วใบหน้าคมคร้าม เส้นแห่งความอดทนของเขาขาดผึงลงทันที “ฉันจะไปนอนกับใครมันก็ไม่เกี่ยวกับคุณ กลับไปได้แล้ว!” รัญชน์เอ่ยปากไล่อีกฝ่ายด้วยความโมโหที่พุ่งพรวดขึ้นมา หญิงสาวเปิดประตูห้องครัวที่อยู่ชั้นล่างของตัวบ้านก่อนวิ่งหนีเข้าไปในนั้น “ไม่เกี่ยวใช่มั้ย! ถ้าผมทำให้มันเกี่ยวล่ะ!” เขาพุ่งพรวดตามมาด้วยความรวดเร็ว ก่อนปิดประตูตามหลังอย่างแรง รัญชน์ยืนตัวสั่นหน้าซีดด้วยความตกใจ สัญชาตญาณของเธอบอกว่าในนี้ไม่ปลอดภัยอีกต่อไป “อย่านะ!” ชายหนุ่มพุ่งพรวดเข้ามาก่อนดันร่างเล็กไปชิดผนังห้อง มือแข็งราวคีมเหล็กจับข้อมือเล็กเอาไว้ทั้งสองข้างก่อนตรึงเอาไว้กับผนัง ในขณะที่รัญชน์พยายามดิ้นรนสุดชีวิตเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของอีกฝ่าย แต่ความพยายามกลับไม่เป็นผล เมื่อเขาดันสะโพกแกร่งเข้ามาขวางกั้นเอาไว้ “ผู้กอง คุณกำลังขาดสติ ปล่อยฉัน!” รัญชน์พยายามอ้อนวอนเสียงสั่นเครือ เนื่องจากคิดว่าถ้าเขาจะทำอะไรขึ้นมาจริงๆ เธอคงไม่มีปัญญาที่จะขัดขืนได้ “ผมมีสติตลอด แต่ผมไม่พอใจที่คุณให้หมวดธีร์ถูกเนื้อต้องตัวก่อนผม” ชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงไป เขากระซิบชิดริมฝีปากระเรื่อเมื่อไม่อาจหยุดยั้งตัวเองได้อีกต่อไป “ทีหลังอย่าทำอีกจำเอาไว้!” “มันไม่ใช่…อื้อ” หญิงสาวพูดได้แค่นั้น เสียงทั้งหมดต้องถูกกลืนหายลงไปในลำคอ เมื่อเขาฉกริมฝีปากลงมาอย่างรวดเร็ว ในขณะที่รัญชน์พยายามส่ายหน้าหนีเพื่อให้พ้นจากการถูกครอบครอง ชายหนุ่มละมือข้างหนึ่งที่ตรึงข้อมือเล็กเอาไว้เปลี่ยนมาบีบปลายคางเรียวให้เงยหน้าขึ้นมารับจูบของเขา…มันเป็นจูบที่แสนจะป่าเถื่อนในความรู้สึกของเธอ เมื่อมือข้างหนึ่งเป็นอิสระ รัญชน์สอดแขนไปโอบแผ่นหลังกว้างเอาไว้ ก่อนฝังเล็บแหลมคมลงไปบนนั้นแรงๆ แต่ดูท่าว่าอีกฝ่ายจะไม่สะทกสะท้านเพราะความหนาของเสื้อพราง หญิงสาวจึงเคลื่อนขึ้นไปยังต้นคอของเขาก่อนจิกแล้วครูดอย่างแรงหวังให้เขาเจ็บแล้วผละออกห่าง แต่ดูเหมือนว่าจะไร้ประโยชน์ เพราะทัตเทพกำลังหน้ามืดกู่ไม่กลับ ความเจ็บปวดที่อีกฝ่ายหยิบยื่นให้ยังน้อยกว่าความหวานล้ำที่ได้รับจากเรียวปากนุ่ม รสจูบที่เร่าร้อนและรุนแรงแปรเปลี่ยนเป็นความนุ่มนวลและอ่อนโยนในคราหลัง คล้ายเรียกร้องให้อีกฝ่ายคล้อยตามอย่างเต็มใจ ผู้กองหนุ่มคลำไปยังแผลที่บริเวณต้นคอ เมื่อความรู้สึกเจ็บแสบยังไม่หายไป ชายหนุ่มต้องยิ้มเย็นใส่หน้าอีกฝ่ายเมื่อเห็นเลือดติดมากับนิ้วมือ “หึ ขอบอก รสจูบไม่เป็นสับปะรด อย่างอื่นก็คงจืดชืดเหมือน กัน แล้วแบบนี้หมวดธีร์จะติดใจเหรอครับคุณครู”

'คุณพ่อแน่ๆ' แต่แล้วชื่อไอดีที่แปลกไปไม่คุ้น และรูปประจำตัวที่ไม่มีหน้าเจ้าของไอดี หัวใจของเธอก็เหี่ยวแฟบลงไปตามเดิม 'ใคร ไม่ใช่คุณพ่อนี่นะ' "คิดถึง นอนไม่หลับ" หญิงสาวมองช่องแชทอย่างงุนงง เพราะจู่ๆ ไอดีลึกลับก็มาบอกคิดถึงกันกลางดึก 'คนบ้าที่ไหน ส่งผิดหรือเปล่า' หญิงสาวเลิกใส่ใจเพราะเห็นว่าไม่ใช่คนที่รอ เธอโยนโทรศัพท์ไว้ข้างตัวอย่างไม่ใยดีเพราะคิดว่าจะไม่รออีกต่อไป แต่แล้วข้อความที่เด้งเข้ามาใหม่พร้อมรูปถ่ายของเจ้าตัวก็ทำให้ต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง 'ผู้พัน!' ไม่ใช่คนบ้าที่ไหนแต่เป็นคนที่รู้จักดี มือที่กำโทรศัพท์แนบเข้าหาตัวพร้อมอาการนิ่งอึ้งไปพักใหญ่ เพราะไม่คิดว่าเขาจะหาช่องทางติดต่อเธอได้จริงๆ ความตกใจมาพร้อมใจที่เต้นแรงเพราะความคาดไม่ถึง ไม่คิดว่าจะได้คุยกับเขาอีกครั้ง 'บ้าจริง รู้ไอดีเราได้ยังไง' "ผมรู้ว่าคุณยังไม่ได้นอน เพราะคุณอ่านข้อความผม อ่านแล้วไม่ตอบ ใจร้ายยย" “คุณรู้ไอดีฉันจากไหนเหรอคะผู้พัน" "ผมเป็นคนเดาอะไรเก่งอยู่แล้ว" เขาเอาถ้อยคำเธอมาล้อเลียน จนคนอ่านอดที่จะหัวเราะกับตัวเองไม่ได้ "แค่นี้นะคะ ฉันจะนอนแล้ว" "เดี๋ยวสิครับ กว่าผมจะหาคุณเจอไม่ใช่ง่ายๆ หาจนแทบพลิกแผ่น ดินกว่าจะเจอ ใจคอจะไม่ถามไถ่กันเลยเหรอครับ หรือเห็นผมเป็นแค่ทหารจนๆ ก็เลยไม่สนใจ" หญิงสาวพลิกกายนอนหงาย นิ้วจิ้มๆ พิมพ์ตอบโต้เขาไปด้วยความหมั่นไส้ "แล้วมาทำไมป่านนี้ล่ะคะ มันดึกมากแล้วฉันกำลังจะนอน" "ผมเพิ่งว่าง เสร็จจากงานก็รีบแชทหาคุณ...คิดถึงจังขอหอมหน่อย" คีตัญชลีแลบลิ้นใส่โทรศัพท์เมื่อเขาส่งรูปตัวเองมาให้ดู หญิงสาวเอานิ้วจิ้มไปที่ใบหน้าบนหน้าจอ เมื่อทำท่าส่งจูบมาให้ผ่านช่องแชทที่ใช้เพียงความรู้สึกสัมผัสในกันและกัน "คุณยังไม่อาบน้ำเหรอคะ หรือว่าไม่เคยอาบเป็นประจำอยู่แล้ว อี๋..." ถามเพราะเห็นเขายังอยู่ในชุดครึ่งท่อน ที่เขาบอกว่าเพิ่งเลิกจากงานนั้นคงจะจริง ทำไมงานของเขาจึงไม่เป็นเวลาเหมือนคนอื่นๆ หญิงสาวคิดเพราะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่กำลังคุยด้วยเขาทำอะไรอยู่ในกองทัพ "เดี๋ยวจะไปอาบแล้ว แต่คุณรู้ไหมตอนนี้ผมทำอะไรอยู่" "คุยแชทจีบสาวอยู่ไงคะ" "ตอนนี้ผมกำลังคลายเครียดไปด้วย ดูรูปคุณไปด้วย อย่าเพิ่งนอนนะที่รักให้ผมทำให้เสร็จก่อน" "หือ?" “ลูกพลัมจ๋า…” ‘ทำบ้าอะไรของเขา’ คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน เมื่อสติ๊กเกอร์ตัวการ์ตูนที่สื่อถึงความเจ้าเล่ห์รัวมาเป็นชุด “ส่งรูปให้ดูหน่อยสิครับ รูปโปรไฟล์มันเล็กไปผมดูไม่ถนัด" "อะไรของคุณผู้พัน คุณทำอะไรกับรูปฉัน" "ผมดูรูปคุณ แล้วแค่อยากปลดปล่อย...อูยยย...ผมกำลังจะ...จะ.. " "ไอ้คนโรคจิตเอ๊ย ไอ้หื่น ลามกที่สุด ไอ้คนทุเรศ ช่วยตัวเองต่อไปเถอะ ไปตายซะ!" คำก่นด่ารัวมาเป็นชุด ตามมาด้วยสติ๊กเกอร์ที่บ่งบอกถึงอารมณ์อันเดือดปุด สักพักอีกฝ่ายก็กดบล็อคไอดีไม่ให้ติดต่อได้อีก ปรานต์มองห้องแชทที่เต็มไปด้วยคำก่นด่าแล้วถึงกับหัวเราะออกมา เขาแค่ต้องการแกล้งเธอเล่นไม่ได้ทำแบบนั้นจริงๆ เสียหน่อย ชายหนุ่มคิดขณะใช้ไอดีอีกอันแอดไลน์ไป และถึงทำเขาคงจะไม่บอกให้เธอรู้ว่าจินตนาการเขานั้นล้ำแค่ไหน

“ไม่เห็นใจมันหรือไง ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะมันอยากรักน้องเพื่อน…อยากรักใจจะขาด…” เขากระซิบออดอ้อน เมื่อรู้สึกปวดร้าวหนึบหนับจากการที่ไม่ได้ถูกปลดปล่อยมานาน เขาอยาก…อยากที่จะจับท่อนขาขาวๆ พาดบ่าแล้วค่อยๆ แทรกลึกเข้าไปในความนุ่มหยุ่นที่แสนคับแน่น จากนั้นจึงออกแรงขยับโยกให้เธอต้องร้องออกมาด้วยความเสียวกระสัน ให้เธอต้องเป็นฝ่ายอ้อนวอนร้องขอด้วยความทรมาน เพียงแค่คิดจินตนาการความเป็นชายก็ยิ่งแข็งขึง บดเบียดเสียดสีอยู่กับบั้นท้ายเต่งตึงแสนยั่วใจ ปลายนิ้วแกร่งจัดการรูดทั้งชั้นในและกางเกงนอนของเธอให้ไปกองที่ปลายเท้าอย่างชำนาญ เมื่อความอดทนเดินทางมาถึงจุดสิ้นสุด ยังไงคืนนี้เขาต้องได้ล่วงล้ำแทรกลึก จะให้ต้องปล้ำเมียตัวเองเขาก็จะทำ เขาไม่เคยเห็นใครถูกจับเข้าคุกในข้อหาปล้ำเมียสักคน หากเขาจะเป็นรายแรกก็ให้มันรู้ไป “ซี๊ดดดด…” แค่เริ่มต้นก็ทำให้เขาถึงกับร้องออกมาเบาๆ ด้วยความเจ็บที่แล่นพล่าน เมื่อปลายเล็บแหลมฝังลงบนผิวเนื้อแล้วออกแรงกดเต็มแรง เพราะต้องการต่อต้านที่เขาอาศัยพละกำลังที่มีมากกว่าจับท่อนขาเรียวให้ขึ้นไปพาดไว้กับสะโพกแกร่ง พลังต่อต้านของเธอทำให้เขาถึงกับเลือดซิบ ชายหนุ่มมองไปยังรอยแผลที่เป็นทางยาวตามรอยครูดบนท่อนแขนของตน ขณะที่ความเจ็บเปลี่ยนเป็นความแสบซ่านทรวง แสบเข้าไปถึงหัวใจ “รังเกียจพี่ถึงขนาดนี้เชียวเหรอ” “ใช่ รังเกียจที่สุด” หญิงสาวตอบสั้นๆ แต่นั่นคือการยิ่งยั่วยุให้เขาเดินหน้า ยามนี้ไม่มีอะไรที่จะมาหยุดเขาได้ ต่อจะต้องให้ได้มาอีกสักกี่แผลเขาจะยอม เจ็บแค่นี้นับว่าไกลหัวใจมากนัก เจ็บเพราะรอยแผลนั้นไม่ถึงตาย แต่เขากำลังจะตายเพราะไม่ได้ปลดปล่อย ดูสิว่าคราวนี้เธอจะฝากรอยแผลไว้บนร่างกายเขาที่ไหนอีกบ้าง ชายหนุ่มคิดขณะสอดประสานแทรกลึก พร้อมๆกับซุกไซร้ใบหน้าไปตามซอกคอหอมกรุ่น ในเมื่อเธอฝากรอยแผลเขาก็จะฝากรอยรัก เป็นรอยรักสลักจิตที่ไม่อาจลืม หญิงสาวพยายามส่ายหน้าหลีกหนีสัมผัสสากระคาย ที่กำลังปั่นป่วนหัวใจให้ต้องร้อนรุ่ม และในที่สุดก็จะตกเป็นทาสของเขาอีกครั้ง ทอดกายให้เขาได้เชยชมทั้งที่ยังไม่หายขุ่นเคือง “ไหนลองพูดอีกครั้งสิว่าเกลียด หากพูดออกมาพี่ก็จะหยุด ไม่มาเข้าใกล้ ไม่มารบกวนอีก” ชายหนุ่มกระซิบเสียงพร่าพร้อมๆ กับขยับโยกหนักหน่วง ผ่อนจังหวะให้ช้าลงเมื่อเขาอยากรักษาช่วงเวลาแห่งความสุขเอาไว้ไม่ให้จบลงอย่างรวดเร็ว สัมพันธ์รักสำหรับเขาและเธอมันคือความพันผูกยาวนาน เมื่อมาจากความรักมันจึงสุขล้ำและลึกซึ้ง ไม่ใช่สัมพันธ์ฉาบฉวยที่อาศัยความใคร่เป็นตัวนำพา สัมพันธ์แบบนั้นเมื่อต่างฝ่ายต่างถึงจุดหมาย ก็ไม่มีอะไรให้จดจำฝังใจ ไร้ซึ่งเยื่อใยและความอาลัยอาวรณ์ “ทั้งรัก…แล้วก็ทั้งเกลียด เคยได้ยินไหม” “ต่อให้เกลียดแค่ไหน…พี่ก็ยังรัก” “เกลียด เกลียดที่สุด” “ถ้าพูดอีกคำ พี่จะเอาออกจริงๆ นะ” “……” “พูดสิครับว่าเกลียด” “เพื่อน…” รอยยิ้มเล็กๆ ระบายขึ้นบนใบหน้าคมคร้าม เมื่อสาวเจ้าอ้ำอึ้ง นั่นยิ่งทำให้เขาย่ามใจ ที่กล้าท้าทายก็เพราะจับได้ว่ากายสาวกำลังสั่นสะท้านไปกับรสสัมผัสล้ำลึก…เขารู้ว่าเธอชอบมัน…ชอบกับการที่เขาฝากฝังตัวตนไว้ในร่างกายเธอ

ชุดนี้มีสองเรื่องนะคะ เพลิงพันธะ (ภรรยาพาร์ทไทม์) หฤทัยพันธน์ (ภรรยาจำยอม) สนใจแบบรูปเล่ม สอบถามได้ที่แฟนเพจ อิสรียา แฟนเพจปรายฝัน Publishing, Mail : maay24608@gmail.com สามารถโหลดอ่านตอนพิเศษ หฤทัยพันธน์ ได้ในรูปแบบอีบุ๊คนะคะ ขอบคุณทุกๆ ยอดโหลดค่ะ ********************************************** มือบางกำผ้าห่มเอาไว้จนแน่น เมื่อสัมผัสได้ถึงเตียงนอนที่ไหวยวบลงไปเหมือนเขาขึ้นมานั่งอยู่ด้านหลัง คล้ายจะได้ยินเสียงลมหายใจดังแผ่วเบาอยู่ข้างใบหู ความร้อนรุ่มที่ผ่อนออกมาจากปลายจมูกคมสันเป่ารดลงบนพวงแก้ม แม้ภายในห้องจะเย็นฉ่ำแต่กลับพ่ายแพ้ให้กับไอความร้อนที่มาจากร่างกายกำยำนั่น เขาทำให้เธอต้องนอนเกร็งอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น ไม่กล้าที่จะขยับกายให้รู้ว่าเธอตื่นนานแล้ว หญิงสาวสะดุ้ง เมื่อฝ่ามือเย็นเฉียบล้วงเข้ามาใต้ผ้าห่มผืนหนา แล้วลูบไล้ไปตามเอวคอด จากนั้นจึงไล่ขึ้นไปหยุดนิ่งยังหัวไหล่นวลเนียน ก่อนที่เขาจะฝากรักด้วยริมฝีปากรุ่มร้อน คลอเคลียกับความนุ่มละมุนราวกับหลงใหลไม่อยากจากไป วินาทีที่จุมพิตร้อนกดลงหนัก ๆ บนผิวแก้มสาว ทำให้พิมพ์มาดาแทบอยากลุกพรวดขึ้นอย่างหมดความอดทน แล้วตะโกนใส่หน้าหล่อๆ ว่าเธอไม่ใช่อีตัวที่เขาซื้อมา ไม่ได้เต็มใจมาขึ้นเตียงกับเขาแม้จะแสดงออกมาอย่างสมจริงก็ตาม และเขาก็เข้าใจผิดไปแล้วเต็มประตูเมื่อคืนนี้ แต่ใครจะโง่เชื่อ เมื่อมันฟังดูเหมือนนิทานหลอกเด็ก ถ้าหากจะบอกเขาว่าเธอไม่รู้ว่ามาโผล่ที่ห้องนี้ได้อย่างไร และยิ่งเป็นเขาด้วยแล้วคงยากที่จะเชื่อคำแก้ตัวของเธอ หญิงสาวคิดพลางขบกรามแน่นอย่างปวดร้าว เมื่อความทรงจำเมื่อคืนฝังรากลึกอยู่ในใจ ยากที่จะลบเลือน

เขา...เกลียดผู้หญิงทั้งโลก แต่มีเธอเป็นดั่งดวงชีวา ส่วนเธอเหมือนลูกนกหลงรัง ที่ถูกกักขังไว้ในกรงทอง ********************** "รู้สึกดี...ขึ้นมั้ย" หญิงสาวไม่ตอบ ได้แต่ปรือตามองก่อนจะค่อยๆ ยันกายลุกนั่งสบตากับคนตรงหน้า แววตายาวรีที่จับจ้องกลับมาทำให้ต่างฝ่ายต่างนิ่งเงียบคล้ายกำลังหยุดคิดเพื่อทบทวนหัวใจ ความใกล้ชิดท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงัดและแสงสลัวจากไฟดาวน์ไลท์ พาให้ใจสองดวงปั่นป่วนและสั่นไหวจนเกินต้านทาน สายตาสองคู่ที่สบประสานสื่อความหมายแทนคำพูดได้อย่างชัดเจน 'ให้ตายสิปรายฟ้า...เธอช่าง....' อารชวินใจกระเจิดกระเจิงเมื่อหญิงสาวตรงหน้ากำลังจะทำให้เขาตบะแตก พลางคิดว่าคงไม่มีใครแปลกประหลาดเท่าเขาแน่นอน ที่พยายามข่มความปรารถนาไม่ให้ปะทุขึ้นมาแม้จะมีเนื้อหวานๆ มารออยู่ตรงหน้า พยายามท่องในใจว่าเธอกำลังเมา เขาไม่อยากฉวยโอกาสกับคนเมาเลยสักนิด แต่แววตาที่คล้ายยอมจำนนของเธอนั้น คือเชื้อเพลิงอย่างดีที่จุดให้ไฟปรารถนาโหมกระพือขึ้นมา ชายหญิงเมื่อได้ใกล้ชิดกันในบรรยากาศเป็นใจ ประกอบกับความรู้สึกซ่อนเร้นที่เป็นแรงกระตุ้นจนยากที่จะหักห้าม แล้วมันจะไปเหลืออะไรถ้าต่างฝ่ายต่างต้องการในกันและกัน "ต้องการ...ใช่มั้ยคะ" คนฟังตบะแตกขึ้นมาจริงๆ มาถามกันแบบนี้หากเขาไม่จับกดลงกับเตียง คงจะเสียเชิงชายชาติอาชาไนยแน่นอน แววตาคมกริบทอประกายวาววับพร้อมกับผ้าเช็ดหน้าในมือที่ถูกโยนจนไปกองแหมะที่ข้างเตียงอย่างไม่ใยดี "หรือเธอไม่ต้องการ ปฏิเสธออกมาสิปรายฟ้า"

"ไอศูรย์" เจ้าของธุรกิจสินค้านำเข้าและร้านอาหารชื่อดังที่มีสาขามากมายในเมืองไทย ต้องถูกเรียกขานว่า ‘คุณพ่ออุปถัมภ์’ เพียงเพราะส่งเสีย "ยาหยี" สาวน้อยผู้แสนน่ารักที่มีอายุห่างจากเขาร่วมยี่สิบปี ให้ร่ำเรียนหนังสือ เริ่มต้นด้วยความรู้สึกสงสาร แต่ลงท้ายกลับกลายเป็นความรัก ถึงอย่างนั้นก็คิดจะมองดูอยู่ห่างๆ ทว่ากลับมีตัวเสี้ยมชั้นดี จนต้องเปลี่ยนแผน คว้าเธอมาแนบกาย โดยใช้ ‘มารยาชาย’ เป็นตัวหลอกล่อ! ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ สาวน้อยรู้สึกกลัวขึ้นมาอีกครั้ง แม้จะชอบให้เขากอดจูบลูบไล้ แต่เธอก็ยังไม่พร้อม... ตายแล้ว ถ้าถูกเขาปล้ำ เธอจะทำอย่างไร! “คุณใหญ่ขา” ยาหยีเรียกเขาตัวสั่น “หนูยะ...ยังไม่พร้อมจริงๆ นะคะ” เขาก้มลงมาดูดซับถ้อยคำจำนรรจาของสาวขี้กลัวอย่างอ่อนโยน ก่อนจูบปลายจมูกโด่งรั้นอย่างถนอม “ไว้ใจฉันนะ” พูดพลางปลดกระดุมเสื้อของเธอไปด้วย เขาพูดอย่างกับว่ากำลังทำสิ่งที่น่าไว้ใจที่สุดอย่างนั้นละ ทั้งที่มันตรงข้ามกันเลย! “ฉันสัญญาว่าจะไม่ถอดกางเกงตัวเอง...”

“คุณมิก ปล่อยเมนะ” ยิ่งเห็นเตียง เมลดายิ่งกลัว เธอดิ้นสุดแรงที่มี “จะกลัวอะไรนักหนา ในเมื่อเธอตั้งใจมาให้ท่าฉันเอง” “เมไม่ได้ให้ท่า! แล้วเมก็ไม่ได้มาหาคุณมิก เพื่อให้คุณมิกทำแบบนี้กับเม ปล่อยนะ! ปล่อย!” “ฉันแค่กอดเธอเองนะเมลดา ไม่ได้ปล้ำซะหน่อย โวยวายอยู่ได้ น่ารำคาญ” “เมไม่ใช่ผู้หญิงของคุณมิก คุณมิกห้ามกอดเม” “แต่เธอประกาศต่อหน้าผู้หญิงของฉันเองว่าฉันเป็นสามีของเธอ เพราะงั้นฉันจะทำอะไรเมียตัวเองก็ย่อมได้ เธอว่าจริงไหม” “เมไม่มีวันยอมให้คุณมิกทำกับเมเหมือนที่คุณมิกทำกับผู้หญิงของคุณมิก” เธอประกาศกร้าวออกไปทั้งๆ ที่ตอนนี้กลัวเขาจับขั้วหัวใจ “แล้วเธอรู้ได้ไงว่าฉันกับผู้หญิงของฉันทำอะไรกันบ้าง หรือที่ผ่านมาเธอแอบมาดูฉันกับผู้หญิงของฉัน” “เมไม่ได้มาแอบดู” “แล้วเธอรู้ได้ไงว่าฉันกับผู้หญิงของฉันทำอะไรกัน!”

结爱异客逢欢 Author: shi ding rou Translator: hongsamut Chinese edition copyright by Zhejiang Literature & Art Publishing House Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved ----------------------------- ร่ำลือกันว่าเซียนจิ้งจอกถือกำเนิดจากจิ้งจอกพันปีที่บำเพ็ญตนจนกลายเป็นเซียน มันจะค่อยๆทิ้งกลิ่นหอมประหลาดไว้ในกายหญิงสาว ล่อหลอกเธอให้หลงรัก และควักไส้พุงออกมาเป็นอาหาร แต่นั่นก็เป็นเพียงตำนานเท่านั้น "กวนผีผี" หญิงสาวธรรมดาๆคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายในเมืองซี ไม่เคยรู้สึกว่าชีวิตนั้นวุ่นวาย เต็มไปด้วยปริศนาจนกระทั่งชายหนุ่มที่ชื่อ "เฮ่อหลันจิ้งถิง" โผล่เข้ามา หนุ่มประหลาดคนนี้ชอบกินเจเป็นชีวิตจิตใจ กลางวันมองไม่เห็นสิ่งใดแต่สายตากลับแจ่มชัดในยามค่ำคืน ทั้งยังมีความเชี่ยวชาญ ละเอียดลออในการดูของเก่า ยิ่งไปกว่านั้นเขายังชอบนอนฟังเพลงเคล้าแสงจันทร์อีกด้วย หลังจากได้รู้จักกับเขา เธอพลันรู้สึกว่าทุกอย่างในชีวิตเหมือนมีมือประหลาดคู่หนึ่งมาคอยยุ่มย่ามกับชีวิต เรื่องทุกเรื่องที่ไม่น่าเป็นไปได้ กลับเกิดขึ้นจริง กลายเป็นความบังเอิญที่น่าสงสัยอย่างยิ่ง (บทที่ 34 - บทที่ 66)

หนังสือแนวแฟนตาซีที่ฮอตที่สุดในปี 2017, จางเซวียนข้ามไปอีกโลกหนึ่งโดยบังเอิญ ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกลายเป็นครูไปเสียแล้ว ซ้ำยังเป็นครูที่ไม่เก่งและกำลังจะถูกไล่ออกอีกด้วย ทว่าจางเซวียนกลับพบความลับอันยิ่งใหญ่ของร่างใหม่ร่างนี้ นั่นก็คือ... เขามีสมองเพชร! ในสมองของครูหนุ่มคนนี้แอบซ่อน 'หอสมุด' ขนาดใหญ่ไว้ด้านใน ไม่ว่าอะไรก็ตามที่จางเซวียนเห็น ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ ล้วนถูกเก็บสู่คลังหนังสือในรูปแบบของสมุดเล่มหนึ่ง ก็ถ้าในเมื่อมีไอเท็มสุดยอดนี้อยู่กับตัวแล้ว ใครยังจะกล้าเรียกเขาว่าครูกระจอกอีก?!

炮灰女配 Author: 潇潇夜雨 Translator: อิสรีย์ Chinese edition copyright by IREADER Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved ----------------------------- เมื่อฉันโดนเหวี่ยงเข้าไปในหนังสือนิยายที่กำลังอ่าน เป็นใครไม่เป็น ดั๊นไปสวมร่างนางร้ายตัวประกอบที่กำลังจะได้รับบทโหด... โดนโบยจนตาย! ไอ้หยา... งานนี้ชีวิตไม่โสภาซะแล้ว หากอยากรอดคงต้องดับเครื่องชนนางเอกเท่านั้นแหละ!

炮灰女配 Author: 潇潇夜雨 Translator: อิสรีย์ Chinese edition copyright by IREADER Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved ----------------------------- เมื่อฉันโดนเหวี่ยงเข้าไปในหนังสือนิยายที่กำลังอ่าน เป็นใครไม่เป็น ดั๊นไปสวมร่างนางร้ายตัวประกอบที่กำลังจะได้รับบทโหด... โดนโบยจนตาย! ไอ้หยา... งานนี้ชีวิตไม่โสภาซะแล้ว หากอยากรอดคงต้องดับเครื่องชนนางเอกเท่านั้นแหละ! (บทที่ 191- บทที่ 227)

炮灰女配 Author: 潇潇夜雨 Translator: อิสรีย์ Chinese edition copyright by IREADER Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved ----------------------------- เมื่อฉันโดนเหวี่ยงเข้าไปในหนังสือนิยายที่กำลังอ่าน เป็นใครไม่เป็น ดั๊นไปสวมร่างนางร้ายตัวประกอบที่กำลังจะได้รับบทโหด... โดนโบยจนตาย! ไอ้หยา... งานนี้ชีวิตไม่โสภาซะแล้ว หากอยากรอดคงต้องดับเครื่องชนนางเอกเท่านั้นแหละ! (บทที่ 154-บทที่ 190)

Chinese edition copyright by IREADER Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved ----------------------------- เมื่อฉันโดนเหวี่ยงเข้าไปในหนังสือนิยายที่กำลังอ่าน เป็นใครไม่เป็น ดั๊นไปสวมร่างนางร้ายตัวประกอบที่กำลังจะได้รับบทโหด... โดนโบยจนตาย! ไอ้หยา... งานนี้ชีวิตไม่โสภาซะแล้ว หากอยากรอดคงต้องดับเครื่องชนนางเอกเท่านั้นแหละ!

ความใคร่ ที่ถูกพันธนาการ ... จุดเริ่มต้นของชายคนหนึ่งที่จากบ้านมาไกลตั้งแต่เด็ก เขากลับบ้านอีกครั้งเมื่อถึงวัยเบญจเพส โดยที่เขาไม่รู้เลยว่ามีสิ่งหนึ่งเฝ้ารอเขาอยู่ ... อันบทรัก ซาบซ่าน ปานใดเหมือน ยากจะเลือน หลงรัก แล้วผลักไส ลุ่มหลงอยู่ กลกาม งามสุดใจ หลงคลั่งไคล้ เนื้อสาว เยาวมาลย์ ปลูกตานี เลี้ยงไม่ดี ตายยกบ้าน แม้นทำทาน หว่านผลบุญ หนุนไม่ขึ้น ครั้นรอดได้ ครายกังวล ผลไม่คืน ยากเป็นอื่น ตื่นเป็นซวย ม้วยยามนอน ... #ริจะคบนางตานีห้ามเท! ...

เพียงแค่สบตาแล้วได้รู้ว่าเธอไม่ใช่เด็กสาวอายุไม่ถึงสิบห้าอย่างที่เขาคิด แผนการจัดการสาวน้อยผู้มีดวงตากลมโตอันสดใสก็เริ่มขึ้น โดยที่เจ้าของดวงตานั้นไม่มีวันได้รู้เลยว่าอยู่ๆ เธอก็กลายเป็นเป้าหมายของผู้ชายที่ดูสุภาพอ่อนโยน แต่ทว่าเบื้องหลังกลับเต็มไปด้วยความเร่าร้อนและหนักหน่วง คนอย่างเขา การ์ลูส มาร์เกวซ เมื่อชี้เป้าแล้วว่าจะเอาคนนี้ มีหรือที่สาวน้อยอย่าง ณดา บัวบุษบา จะรอดพ้นเงื้อมมือเขาไปได้ ฮึ! สาวน้อยของการ์ลูส..ฟินและฟันเท่านั้นคือคุณค่าที่คุณคู่ควร!

เมื่อโปรแกรมเมอร์หนุ่มมาดนิ่งอย่าง วิทวัฒน์ วิทยพัฒน์ ดันถูกใจ ดวงดาว วิลัยบุหรง หญิงสาวที่มีชื่อเล่นเข้ากับรูปร่างอย่าง “ตัวเล็ก” แค่เห็นข้างหลังเขายังจินตนาการได้บรรเจิด ถ้าเกิดเห็นข้างหน้าล่ะ! เพียงเท่านั้นปฏิบัติการอ้อนสาวที่เข้าขั้นอ่อยจึงเกิดขึ้น เขาอ้อนจนเธอใจสั่น จากนั้นก็อ่อยจนเธอวาบหวิวแถมยังบริการเร่าร้อนและหนักหน่วงจนเธอเหนื่อยแทบขาดใจ เมื่อหญิงสาวผู้อ่อนต่อโลกอย่างเธอต้องมาเจอเขารุกหนักขนาดนี้ มีหรือที่ใจดวงน้อยของเธอจะไม่หวั่นไหว ******************************************************************************** ร่างสูงซบลงไปกับซอกคอของเธออย่างไม่ได้รู้สึกรังเกียจเหงื่อที่เปียกชื้นเลยแม้แต่น้อย “เหนื่อยหรอ?” ชายหนุ่มถามเมื่อร่างบางหอบหายใจอย่างหนัก หญิงสาวพยักหน้ารับเพราะไม่มีแรงแม้แต่จะตอบเขา พร้อมกับนึกแปลกใจว่าทำไมเขาถึงดูไม่รู้สึกเหนื่อยเลย “เป็นแฟนกันมั้ย?” ชายหนุ่มถามพร้อมกับจ้องเข้าไปในดวงตากลมโต คนที่ถูกขอเป็นแฟนครั้งแรกในชีวิตถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง นี่เธอหลับไปเหมือนเมื่อคืนใช่มั้ย ถึงได้ฝันว่าเขาขอเป็นแฟน “ว่าไง?” ชายหนุ่มถึงกับยิ้มออกมากับท่าทางของเธอ “เป็นแฟนพี่อาจจะเหนื่อยหน่อย แต่ว่าตำแหน่งนี้มีเพียงตัวเล็กคนเดียวเท่านั้นที่ทำได้”

เธอเสนอกายเพื่อแลกกับเงิน และเขาก็มีเงินเพื่อให้กับเธอ ความบริสุทธิ์ที่ได้สัมผัส เขาถึงกับถูกดูดเข้าไปในห้วงของสิเน่หาอย่างถอดตัวไม่ได้ ในเมื่อเขาเป็นคนเปิดมัน..ความบริสุทธิ์นั้นก็ต้องเป็นของเขาตลอดไป!!! ***************************************** “ลืมตา!” เขาสั่งเมื่อหญิงสาวหลับตาหันหน้าหนี เสียงเข้มของเขาทำให้เธอต้องหันกลับมามองใบหน้าคมอีกครั้ง ดวงตากลมโตมองใบหน้าคมตรงหน้าไม่วางตา ขาเรียวที่ถูกเปิดกว้างอีกครั้งกำลังมีบางอย่างแทรกกลางเข้ามา ปากบางที่หอมหวานเม้มเข้าหากันอีกครั้งไม่ต่างกับคิ้วเรียวที่ระยะห่างเริ่มน้อยลงทุกทีเมื่อเขาแทรกตัวเข้าไปช้า สองสายตาประสานกันอย่างไม่ลดละ ดวงตาหนึ่งมองเพื่อจะเก็บทุกรายละเอียดของเธอที่อยู่ตรงหน้า แต่อีกสายตามองเพราะคำสั่ง ใบหน้าเล็กเริ่มเบ้ขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อเขาแทรกกายเข้ามาถึงครึ่งทาง ไม่รู้ว่าเธอคิดไปเองหรือว่ามันเกิดขึ้นจริง มุมปากหนาของเขายกขึ้นมาเล็กน้อยก่อนจะหายไปอย่างรวดเร็ว “โอ้ว..

เรื่องนี้จบไม่สวย... เป็นคำนิยามของเรื่องแนวนี้ ซึ่งไม่เหมาะเป็นอย่างยิ่งสำหรับคนตับอ่อน เนื่องว่ามันสะเทือนตับไตยิ่งนัก หากมั่นใจว่ามีความแข็งของตับไตไส้พุง ก็ขอเชิญเสพอีกอรรถรสหนึ่ง ที่ผู้เขียนได้บรรจงสร้างขึ้นดัดแปลงมาจากประสบการณ์ชีวิต และคำบอกเล่าจากคนใกล้ตัว และขอเน้นย้ำว่า “ถูกดัดแปลง” แม้บางบทบางตอนจะเป็นเรื่องเจ็บตับที่ปฏิเสธไม่ได้ว่ามีอยู่จริงก็ตาม เราเตือนคุณแล้ว *ข้อมูลจำเพาะ โปรเจ็ค: ปกดำ แนว: NTR (Netrorare) เรื่อง: ธนูลักษณ์ กำกับการแสดง: ธนูลักษณ์ (ไม่เหมาะกับผู้มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ชื่อตัวละคร ฉาก สถานที่ล้วนแต่งขึ้นเพื่อเป็นอรรถรสในการอ่านเท่านั้น)

“คนสารเลว ฉันเกลียดคุณ” เธออยากตะโกนใส่หน้าเขา ทว่าน้ำเสียงที่เปล่งออกไปกลับเบาแสนเบา “นี่ขนาดคุณเกลียดผมนะ คุณยังมาเสนอตัวให้ผมถึงที่” เขายิ้มดูแคลน พลางขยับตามติดร่างเล็กที่ขยับถอยหนีอย่างหวาดระแวง เพราะเวลานี้เขาไม่ใช่คนรัก ที่เธอเคยรู้จักอีกแล้ว “ฉันไม่ได้มาเสนอตัวให้คุณ” เธอแย้งด้วยเสียงสั่นเทา พลางยกมือผลักไสคนที่เอาตัวเข้ามาเบียดสุดแรง ทว่ามือทั้งสองข้างกลับถูกมือหนารวบแล้วกดดึงลงข้างลำตัว “คุณแน่ใจเหรอ”

เขา...คือซาตานหน้าหล่อ สำหรับเธอ ส่วนเธอ...คือภาระชีวิต สำหรับเขา “คุณพ่อก็เลยคิดจะให้ผมแต่งงาน เพื่อรับผิดชอบผู้หญิงพิการคนนั้นเหรอครับ” “ใช่! เพราะพ่ออยากให้แกรับผิดชอบหนูเพลงด้วยการแต่งงาน แล้วก็รู้เอาไว้ว่าอีกไม่เกินสองเดือนหนูเพลงก็กลับมาเดินได้แล้ว เพราะฉะนั้น แกต้องแต่งงานกับหนูเพลง แล้วพ่อก็ไม่ยอมรับผู้หญิงคนไหนมาเป็นสะใภ้นอกจากหนูเพลง!” คนเป็นพ่อยื่นคำขาดเมื่อลูกชายค้านหัวชนฝา “แต่ผมไม่อยากมีเมียพิการ ถ้าคุณพ่ออยากรับผิดชอบนัก คุณพ่อก็รับเป็นเมียเองเลยครับ ส่วนผมไม่เอา!” คิมหันต์โต้กลับเสียงเดือดดาล นึกอยากบุกไปฆ่าสองน้าหลานนั่นเสียจริง ที่จู่ๆ ก็โยนภาระมาให้เขา แต่อย่าฝันไปเลยว่าคนอย่างเขาจะยอมแต่งงานด้วย “มันจะมากไปแล้วเจ้าคิม!” คนเป็นพ่อต่อว่าเสียงดังลั่นห้องเรียกให้เหล่าคนใช้ภายในบ้านพากันมามุงดู แต่เพียงครู่เดียวก็แยกย้ายกันไปเมื่อหัวหน้าแม่บ้านมา “มันมากตรงไหนล่ะครับ ในเมื่อคุณพ่ออยากได้ผู้หญิงพิการมาอยู่ในความดูแล คุณพ่อก็แต่งงานกับแม่นั่นเองสิครับ” เถียงกลับเพราะอยากประชดผู้ให้กำเนิด โดยไม่รู้เลยว่าสิ่งที่พูดออกไปนั่นกำลังทำให้คนเป็นพ่อมีแผนบางอย่างผุดขึ้นมา

ภายในห้องประชุม หลังจากมาถึงแล้วเอเรสก็เข้าไปนั่งหัวโต๊ะเป็นประธานของการประชุม จากนั้นก็กวาดสายตามองผู้ร่วมประชุมแล้วหยุดนิ่งที่เพื่อนรัก “ไรอัน คืนนี้แกจะเอาสาวๆ สักคนไหม” “ฉันไม่ใช่พวกขาดเรื่องอย่างว่าไม่ได้ อีกอย่างฉันมาที่นี่ ก็มาทำงาน ไม่ได้มาเที่ยวผู้หญิง ส่วนแก มีเมียอยู่แล้วยังจะหาหญิงอื่น ระวังเมียฆ่าตัดตอน” คนรักงานโต้กลับเสียงห้วน “เขาเรียกว่าประสบการณ์ชีวิตต่างหากไอ้เพื่อนรัก” มาเฟียหนุ่มโต้กลับอย่างไม่ยี่หระกับนิสัยที่ใช้ผู้หญิงเปลืองของตน แต่เขาจะหยุดแล้ว และหยุดที่แม่ตัวแสบแสนน่ารัก “ตามสบายเถอะ” ไรอันส่ายหน้าระอากับนิสัยของเพื่อน ส่วนเอเรสก็ไหวไหล่ใส่ และหลังจากคุยหยอกล้อกันพอหอมปากหอมคอไปแล้ว เอเรสก็เริ่มพูดเข้าเรื่องที่ตัวเขาปรักใจเชื่อไปแล้วว่าปัญญาวีร์คือหนึ่งในคนของเอสเอสเค “ห๊ะ!” ทั้งสี่หนุ่มส่งเสียงออกมาพร้อมเพียง “เหลือเชื่อจริงๆ ทาม” ไรอันพึมพำ สีหน้าดูเครียดไม่ต่างจากอีกของดอม แมค และเคนนี่ “ฉันค่อนข้างมั่นใจ” เอเรสย้ำอีกครั้ง ก่อนจะหันไปถามเพื่อนรักต่อ “แล้วคราวนี้ แกคิดว่าฉันควรจับป่านมัดติดเก้าอี้ได้หรือยัง ไรอัน” ไรอันพยักหน้ารับเบาๆ คิ้วหน้าขมวดยุ่ง เพราะก่อนที่จะมาทำงานนี้ เขาได้ศึกษางานจากฝ่ายข้อมูลของทางหน่วงงานมาหมดแล้ว แต่ไม่เห็นจะมีชื่อของเมียเพื่อนอยู่ในรายชื่อนักฆ่าเลย แต่เพื่อให้แน่ใจว่าไม่ได้อ่านพลาดตรงไหน เขาจึงหันไปดูข้อมูลจากคอมพิวเตอร์อีกครั้ง “แกหาอะไร” หลังเห็นเพื่อนนั่งจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์นิ่ง มาเฟียหนุ่มก็อดจะถามขึ้นไม่ได้ “ฉันกำลังตรวจดูรายชื่อนักฆ่าของเอสเอสเค แต่ไม่ชื่อเมียแกเลย แต่ในข้อมูลมีรายชื่อนักฆ่าหญิงคนหนึ่ง ชื่อฮันน่า ซึ่งน้อยมากที่เอสเอสเคจะมีนักฆ่าเป็นผู้หญิง ฉันว่าเรื่องนี้แกลองๆ ถามคุณป่านดู เผื่อจะได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติม” “ป่านไม่ยอมพูดแน่” เอเรสเอ่ยบอกด้วยสีหน้าเครียดๆ หยุดพักไปอึดใจแล้วถามเพื่อนรักต่อ “แล้วแก พอจะเล่าประวัติของนักฆ่าที่ชื่อฮันน่าให้ฉันฟังได้หรือเปล่า” “ในประวัติของนักฆ่าที่ชื่อฮันน่า เท่าที่ฉันค้นมารู้ว่าเธอเกิดและเติบโตที่อเมริกา พ่อแม่เสียชีวิตตั้งแต่เธออายุสิบขวบและมีน้องชายบุญธรรมหนึ่งคน แล้วจากที่พ่อแม่เสียชีวิต เธอก็อยู่ในความดูแลของชายสูงวัยคนหนึ่ง พื้นเพเป็นคนอาหรับแต่อาศัยอยู่ที่อเมริกาพร้อมกับสาวใช้คนไทยแต่ก็เสียชีวิตไปแล้ว ผู้หญิงที่ชื่อฮันน่าคนนี้เริ่มถูกตำรวจจับตาดูความเคลื่อนไหวตอนเธออายุยี่สิบเอ็ดปี แต่จู่ๆ ข่าวคราวการเคลื่อนไหวของเธอก็เงียบหายไป และไม่เคยมีใครรู้ว่าโฉมหน้าและชื่อเสียงเรียงนามที่แท้จริงของนักฆ่าหญิงที่ชื่อฮันน่าเป็นใคร” “แกก็เลยสงสัยว่าป่านคือฮันน่า” เอเรสถามขึ้นแล้วผ่อนลมหายใจออกมาหนักๆ จากที่คิดว่าจะไม่รื้อฟื้นเรื่องอดีตของแม่ตัวแสบก็คงจะเป็นไปไม่ได้แล้ว “ฉันไม่แน่ใจหรอก เพราะคนชื่อฮันน่าได้เสียชีวิตไปแล้ว หลังจากข่าวของเธอเงียบหายไป แต่ก็มีข่าวโผล่มาเสียชีวิตเมื่อหลายปีก่อน” “ถ้างั้นก็ไม่ใช่ป่าน” เอเรสสรุปด้วยความโล่งใจ “ฉันบอกแกไปแล้วว่าฉันไม่แน่ใจ เพราะเส้นสายของนายพอลมีมาก บางทีมันอาจจะเป็นการจัดฉากขึ้นมา อย่างเช่น การหาคนมาตายแทนนักฆ่าที่ชื่อฮันน่า เพื่อที่จะให้นักฆ่าคนนี้มีชีวิตต่อไป เพื่อทำงานบางอย่าง แต่บอกก่อนนะว่านี้เป็นแค่การคาดเดาจากฉัน” ไรอันบอกเสียงเครียด “บ้าฉิบ! ฉันลืมคิดไปได้ไง แต่ฉันขอถามหน่อยเถอะ ถ้าป่านคือฮันน่า เธอจะมีความผิดถึงขั้นติดคุกหรือต้องโทษประหารหรือเปล่า” ถามออกไปแล้วก็เริ่มหนักใจมากยิ่งขึ้น “หากเธอฆ่าคนก็ย่อมมีความผิด แต่ฉันก็ไม่ได้หมายความว่าคนที่ทำงานให้นายพอลจะผิดหมดทุกคน ในเมื่อทุกคนก็ต้องทำงานหาเลี้ยงตัวเอง อีกอย่างธุรกิจในลาสเวกัสของนายพอลก็เปิดอย่างถูกต้องตามกฎหมาย แต่มันก็ขึ้นอยู่ว่างานแต่ละงานที่นายพอลมอบหมายให้แต่ละคนไปทำ มันผิดร้ายแรงแค่ไหน แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้ทางตำรวจยังเอาผิดนายพอลไม่ได้ เพราะไม่มีหลักฐานสาวไปถึงมัน แต่เบื้องหลังของมันกำลังจะถูกเผยออกมา ฉันได้ข่าวจากวงในว่ามันกำลังขัดแย้งกับใครบางคนอยู่ แต่ขอโทษที่ไม่พูดไม่ได้มาก แกคงเข้าใจฉันนะเพื่อน” “ฉันเข้าใจ แต่เพราะสาเหตุอะไรทำให้แกคาดเดาว่าทุกอย่างมันคือการจัดฉาก” “สภาพศพของฮันน่าถูกเผาไหม้จนเกรียม ทางตำรวจท้องที่ปิดคดีว่าเธอถูกฆาตกรรม และเร่งปิดคดีเร็วมาก และศพของ ฮันน่าก็กลายเป็นศพไร้ญาติ ทำให้การที่จะสืบสาวไปถึงญาติพี่น้องหรือบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเธอ เป็นไปได้ยากมาก”

Chinese edition copyright by IREADER Thai edition copyright by Hongsamut.com  All right reserved ----------------------------- เมื่อฉันโดนเหวี่ยงเข้าไปในหนังสือนิยายที่กำลังอ่าน เป็นใครไม่เป็น ดั๊นไปสวมร่างนางร้ายตัวประกอบที่กำลังจะได้รับบทโหด... โดนโบยจนตาย! ไอ้หยา... งานนี้ชีวิตไม่โสภาซะแล้ว หากอยากรอดคงต้องดับเครื่องชนนางเอกเท่านั้นแหละ!

ถ้าโดนแย่งความรักที่เคยมีไปเป็นคุณจะยอมเหรอ...หนี้แค้นที่รอการชำระกำลังจะบังเกิด! โทษฐานที่ทำให้เขาเป็นเด็กบ้านแตก เธอจึงต้องถูกลงทัณฑ์ด้วยวิธีแสนโหดร้ายป่าเถื่อนและหวานล้ำไปพร้อมๆ กัน ____________________________________________ ชีคคามิล บิล คาลิค อัลฮัมมัด เจ้าชายรัชทายาทลำดับที่ 2 ต้องการแก้แค้นชู้ในอดีตของพ่อให้กับมารดาผู้ล่วงลับโทษฐานที่ทำเขาบ้านแตกหากแต่คนต้นเรื่องดันตายไปซะก่อนกรรมจึงตกอยู่ที่ ณิรดาลูกสาวเพียงคนเดียวชีคหนุ่มลักพาตัวมากักขังสั่งให้เธอชดใช้ในสิ่งที่ไม่ได้ทำหญิงสาวจำต้องรับชะตากรรมเดินทางไปกับเขาท่ามกลางทะเลทรายร้อนระอุในฐานะคนใช้ส่วนตัว “กลัวอะไรล่ะผมยังพูดไม่จบเลย นี่กำลังจะอธิบายเรื่องที่ว่าคนอย่างผมทำอะไรหวังผลเสมอ” “ฉันไม่อยากฟังคุณออกไปนะ” หญิงสาวจ้องไม่ละสายตารู้สึกหวาดกลัวชายตรงหน้าไม่อยากได้ยินแม้แต่เสียงของเขา เธอสะบัดแขนสุดแรงใช้จังหวะที่เขาเผลอวิ่งหนีเอาตัวรอดแต่ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอหรือจะสู้เขาได้ เพียงแค่ก้าวไม่กี่ก้าวเขาก็ถึงตัวเธออย่างง่ายดาย “ไม่ได้คุณต้องฟังเพราะนี้คือสิ่งผมต้องการและมันคือบทลงโทษของคุณ” เขาคว้าแขนลากเธอให้ออกห่างจากประตูแล้วผลักหญิงสาวล้มลงไปบนเตียงนอน “อย่านะคุณจะทำอะไร” ณิรดาร้องลั่น มือเล็กระดมทุบตีจิกข่วนดันร่างหนาที่ติดตามทาบทับลงมาให้พ้นทางพร้อมกับยันกายลุกขึ้นนั่ง “สอนบทลงโทษให้คุณ” ฝากผลงานเรื่องแรกของมัซนีย์ด้วยนะคะ

(ตอนที่ 499-523) หนังสือแนวแฟนตาซีที่ฮอตที่สุดในปี 2017, จางเซวียนข้ามไปอีกโลกหนึ่งโดยบังเอิญ ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกลายเป็นครูไปเสียแล้ว ซ้ำยังเป็นครูที่ไม่เก่งและกำลังจะถูกไล่ออกอีกด้วย ทว่าจางเซวียนกลับพบความลับอันยิ่งใหญ่ของร่างใหม่ร่างนี้ นั่นก็คือ... เขามีสมองเพชร! ในสมองของครูหนุ่มคนนี้แอบซ่อน 'หอสมุด' ขนาดใหญ่ไว้ด้านใน ไม่ว่าอะไรก็ตามที่จางเซวียนเห็น ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ ล้วนถูกเก็บสู่คลังหนังสือในรูปแบบของสมุดเล่มหนึ่ง ก็ถ้าในเมื่อมีไอเท็มสุดยอดนี้อยู่กับตัวแล้ว ใครยังจะกล้าเรียกเขาว่าครูกระจอกอีก?!