ของแปลกอย่าลองทาน คนไร้บ้านอย่าลองคบ
คำสอนประโยคนี้ คนต่างถิ่นอย่างนางควรท่องจำให้ขึ้นใจ
แต่ไฉนกลับลืมเสียได้ 

ด้วยภารกิจทางทหาร นางจำต้องเดินทางมายังเขตชายแดนอันทุรกันดาร
ข้ามป่าเขาอันหนาวเหน็บ เคลื่อนทัพผ่านภูมิประเทศอันสลับซับซ้อน
มายังที่ที่คำสาปและตำนาน อยู่คู่กับวิถีชีวิตของชาวบ้านอย่างแยกกันไม่ออก
ณ ที่แห่งนี้ นางได้ช่วยเหลือเด็กชายตัวน้อยที่ความจำเสื่อมคนหนึ่งเข้า
นางเรียกเขาว่า ‘จิ้นอัน’ 

จิ้นอัน ไร้ชาติกำเนิด ไม่มีครอบครัว 
ตัดขาดทุกสิ่งทุกอย่างราวกับผุดขึ้นมาจากความว่างเปล่า
แต่นั่นจริงหรือ?

แล้ว ‘จอมยุทธ์ปริศนา’ ที่มักจะปรากฏกายทุกครั้งหลังพระอาทิตย์ตกเป็นใครกัน
เหตุใดเขาถึงรู้ชื่อนาง ช่วยเหลือนาง และมองนางด้วยสายตาอบอุ่นถึงเพียงนั้น
เขาเป็นญาติของเด็ก หรือเป็นใครกันแน่ 
ที่สำคัญเขามายุ่งอะไรกับนางนักหนาเล่า!