เรื่องราวของเด็กหนุ่มนาม เสวี่ยหมิง อจัฉริยะน้อยผู้ถูกโชคชะตากลั่นแกล้งให้ สูญเสียดวงตาหนึ่งข้าง ความสามารถดถอย จนเห็นซึ้งซึ่งน้ำใจของผู้คน ยามล้มแม้ยากลำบาก แต่เมื่อลุกขึ้นยืนได้อีกครั้ง เสวี่ยหมิงตั้งมั่นกับตัวเองว่าต้องแข็งแกร่งขึ้น และจะไม่มีวันก้มหัวให้กับโชคชะตา เพื่อก้าวไปยังเส้นทางแห่งผู้ฝึกตนที่ต่อต้านฝ่าฝืนกฏสวรรค์

นางไม่อยากเชื่อเลยสักนิด เมื่อครู่นางยังชื่นชมความงามของทัศนียภาพข้างทาง ทว่าเพียงพริบตา รถม้าวิ่งเร็วผิดจังหวะ นางกำลังจะตะโกนถามสารถีว่าเกิดเรื่องใดขึ้น รถม้าของนางก็เหมือนถูกกระแทกอย่างแรง รถม้าหมุนคว้าง ร่างของนางกระแทกผนังของรถม้าหลายครั้ง ราวกับกระดูกทุกชิ้นหลุดออกจากข้อต่อ นางหวีดร้องอย่างลืมตัว จนกระทั้งทุกอย่างสงบลง นางขยับตัวเพียงเล็กน้อยแต่เจ็บปวดจนต้องหลั่งน้ำตา หูสองข้างยังอื้ออึง สมองยังมึนงง นางรับรู้การเคลื่อนไหวที่เข้ามาใกล้ ดวงตากลมพยายามเบิกกว้างจ้องมองภาพผ่านม่านน้ำตา มือที่พอขยับได้ควานหาอาวุธ ทว่านางกลับพบมีดสั้นที่อาจารย์มอบให้ติดตัว นางกำมีดพกแน่นเป็นเพียงสิ่งเดียวที่นางจะไว้ป้องกันตนเองได้ “อย่าขยับ!” น้ำเสียงแข็งกร้าวดังขึ้นทำเอาร่างของจางฟางซินชะงักงันไปชั่วขณะ นางมองเห็นใบหน้าผู้เข้ามาไม่ชัด แต่เป็นกระบี่เปื้อนโลหิตนั้นกลับทำให้เบิกตากว้าง ปลายกระบี่อยู่ใกล้ใบหน้านางมากจนแทบจะรู้สึกได้ถึงรสชาติคาวเลือดที่ติดอยู่ที่กระบี่ ความเจ็บปวดถาโถมปล้นชิงสติของนางไปจนหมดสิ้น รสชาติความตายเป็นเช่นนี้หรือ? แล้วผู้ที่อยู่เบื้องหน้านางคือผู้ใดกัน มัจจุราชมารับดวงวิญญาณนางหรือ? เหตุใดใบหน้ามัจจุราชจึงดูคุ้นตาเหลือเกิน!

เป็นแค่เพื่อนสนิทแล้วไง! อยากได้เป็นแฟนถึงมีแฟนแล้วก็จะแย่ง!

ครั้งนี้ ฉู่ชวิ๋นต้องเอาตัวฆาตกรโหดไปแลกตัวกับถางโร้วที่ถูกทหารรับจ้างจับตัวไปท่ามกลางการถ่ายทอดสดไปทั่วโลก เขาที่ถูกบีบบังคับจะสามารถเอาคืนอีกฝ่ายได้หรือไม่ ครั้งนี้อีกฝ่ายมีอาวุธลับที่เตรียมมาจัดการเขา เขาจะเอาตัวรอดจากสถานการณ์ในครั้งนี้ไปได้อย่างไร?! ติดตามเรื่องราวครั้งนี้ได้ใน จักรพรรดิเซียนหวนคืนเล่มที่ 3

หลังจากออกมาจากค่ายกักกันได้ ก็ต้องพบว่า คุณครูที่รักของเขาติดอยู่ในค่ายกักกัน เซี่ยปู้เอ้อร์ จึงต้องวกกลับเข้าไปอีกครั้ง แต่การกลับไปครั้งนี้ยิ่งยากกว่าการออกมา...

เพราะอิงอร พี่สาวนักธุรกิจทำเรื่องไว้ด้วยการหักหลัง วิคเตอร์ คิงส์ นักธุรกิจพันล้านแล้วหนีไป คนที่ต้องรับกรรมและเข้ามาทำหน้าที่ชดใช้คือ อิงธาร ครูสาวแสนสวยอ่อนหวานดุจดอกไม้ป่า เขาแค่คิดจะแก้แค้น แต่ซาตานไร้หัวใจแถมเจ้าอารมณ์อย่างเขากลับไม่ยอมปล่อยดอกไม้ป่ากลีบหวานดอกนี้ให้หลุดมือไปอย่างเด็ดขาด

เพราะอิงอร พี่สาวนักธุรกิจทำเรื่องไว้ด้วยการหักหลัง วิคเตอร์ คิงส์ นักธุรกิจพันล้านแล้วหนีไป คนที่ต้องรับกรรมและเข้ามาทำหน้าที่ชดใช้คือ อิงธาร ครูสาวแสนสวยอ่อนหวานดุจดอกไม้ป่า เขาแค่คิดจะแก้แค้น แต่ซาตานไร้หัวใจแถมเจ้าอารมณ์อย่างเขากลับไม่ยอมปล่อยดอกไม้ป่ากลีบหวานดอกนี้ให้หลุดมือไปอย่างเด็ดขาด

เพราะอิงอร พี่สาวนักธุรกิจทำเรื่องไว้ด้วยการหักหลัง วิคเตอร์ คิงส์ นักธุรกิจพันล้านแล้วหนีไป คนที่ต้องรับกรรมและเข้ามาทำหน้าที่ชดใช้คือ อิงธาร ครูสาวแสนสวยอ่อนหวานดุจดอกไม้ป่า เขาแค่คิดจะแก้แค้น แต่ซาตานไร้หัวใจแถมเจ้าอารมณ์อย่างเขากลับไม่ยอมปล่อยดอกไม้ป่ากลีบหวานดอกนี้ให้หลุดมือไปอย่างเด็ดขาด

เพราะอิงอร พี่สาวนักธุรกิจทำเรื่องไว้ด้วยการหักหลัง วิคเตอร์ คิงส์ นักธุรกิจพันล้านแล้วหนีไป คนที่ต้องรับกรรมและเข้ามาทำหน้าที่ชดใช้คือ อิงธาร ครูสาวแสนสวยอ่อนหวานดุจดอกไม้ป่า เขาแค่คิดจะแก้แค้น แต่ซาตานไร้หัวใจแถมเจ้าอารมณ์อย่างเขากลับไม่ยอมปล่อยดอกไม้ป่ากลีบหวานดอกนี้ให้หลุดมือไปอย่างเด็ดขาด

เพราะอิงอร พี่สาวนักธุรกิจทำเรื่องไว้ด้วยการหักหลัง วิคเตอร์ คิงส์ นักธุรกิจพันล้านแล้วหนีไป คนที่ต้องรับกรรมและเข้ามาทำหน้าที่ชดใช้คือ อิงธาร ครูสาวแสนสวยอ่อนหวานดุจดอกไม้ป่า เขาแค่คิดจะแก้แค้น แต่ซาตานไร้หัวใจแถมเจ้าอารมณ์อย่างเขากลับไม่ยอมปล่อยดอกไม้ป่ากลีบหวานดอกนี้ให้หลุดมือไปอย่างเด็ดขาด

เพราะอิงอร พี่สาวนักธุรกิจทำเรื่องไว้ด้วยการหักหลัง วิคเตอร์ คิงส์ นักธุรกิจพันล้านแล้วหนีไป คนที่ต้องรับกรรมและเข้ามาทำหน้าที่ชดใช้คือ อิงธาร ครูสาวแสนสวยอ่อนหวานดุจดอกไม้ป่า เขาแค่คิดจะแก้แค้น แต่ซาตานไร้หัวใจแถมเจ้าอารมณ์อย่างเขากลับไม่ยอมปล่อยดอกไม้ป่ากลีบหวานดอกนี้ให้หลุดมือไปอย่างเด็ดขาด

“คุณมันคนเจ้าเล่ห์ ฉันไม่คิดเลยนะว่าคุณจะเป็นพวกลิ้นสองแฉกตลบตะแลง นี่น่ะหรือสุธนา วงศ์นพกานต์ทายาทเวิร์ลเรียลเอสเตทผู้มั่งคั่ง แท้จริงแล้วก็ไม่ต่างอะไรจากอสรพิษ” เมริศาโพล่งออกไปอย่างเหลืออดพร้อมกับระดมกำปั้นเล็กๆทุบตีไปตามอกกว้าง แม้เรี่ยวแรงที่หญิงสาวประทุษร้ายจะไม่ได้สร้างความระคายเคืองให้กับสุธนาเลยแม้แต่น้อย แต่ด้วยแรงโทสะเพราะความดื้อดึงอวดดีของหญิงสาวทำให้สุธนาลืมตัว “ผมก็ไม่คิดว่านางแบบสาวลูกเศรษฐีอย่างคุณจะปากคอเราะร้ายไม่ต่างจากแม่ค้าในตลาดติดแอร์” “แล้วไอ้โจรชั่วบ้ากามคนไหนที่ใช้ให้ลูกน้องไปจับตัวแม่ค้าปากตลาดอย่างฉันมา” เมริศาทิ้งมาดนางแบบสาวมานิ่งกลายเป็นสาวปากร้ายต่อปากต่อคำอีกฝ่ายอย่างไม่ลดละ “มันจะมากไปแล้วนะเมริศา” “มันน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับคนหน้าเนื้อใจเสืออย่างคุณ...” เสียงหวานเอ่ยยังไม่ทันจบประโยคก็ถูกริมฝีปากร้อนกดประทับเรียวปากสีอิ่ม “อื้อ อนอ้า อ่อยอ๊ะ (คนบ้าปล่อยนะ)” หญิงสาวพยายามเปล่งเสียงร้อง แต่ดูอีกฝ่ายจะไม่สดับรับฟังเธอเลยสักนิดนอกจากเพิ่มแรงกดบดเคล้าขยี้จนริมฝีปากบางชอกช้ำด้วยความเอาแต่ใจ สุธนาดันร่างบางชนชิดติดกำแพงโดยไม่ยอมถอนจุมพิตร้อนจากกลีบปากแสนหวาน ร่างหนาเบียดชิดจนอกแกร่งบดเบียดกับความนุ่มหยุ่นของทรวงอกอวบจนแทบไม่อยากจะเชื่อว่านางแบบสาวหุ่นบอบบางจะซ่อนความอวบใหญ่ไว้ภายใต้เสื้อผ้าที่เธอสวมใส่ ร่างสูงถึงกับอดใจไม่ไหวที่จะสัมผัสเนื้อแท้ของความอวบอิ่มนั้น

“คุณจะให้ฉันทำอะไร” คนกล้าๆกลัวๆโพล่งถามด้วยความหวั่นใจ “ถอดเสื้อผ้า...” “ถะ...ถอดเสื้อผ้า? คุณต้องบ้า..ไปแล้วแน่ๆ ฉันไม่ทำแบบนั้นเด็ดขาด” พะพราวปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดแม้เธอจะเคยมีคนรักแต่เธอก็ไม่เคยทำเรื่องน่าอายแบบนี้ต่อหน้าผู้ชายคนไหน “ฮึ...ก็ดี ผมจะได้เรียกลูกน้องให้มาจับคุณแก้ผ้าแล้วมัดไว้กับเตียง คิดดูนะผู้ชายหื่นๆที่มันไม่ค่อยเจอเรื่องอย่างว่ามานับเดือนจะหื่นกระหายขนาดไหนถ้าได้เจอผู้หญิงหุ่นน่าฟัดอย่างคุณ...ผมแทบไม่อยากจะคิด...ว่ามันจะสนุกถึงใจคุณขนาดไหน” อากิยกยิ้มร้ายหลังจากข่มขวัญจนอีกฝ่ายกระเจิดกระเจิง

“ยะ อย่าเอามือสกปรกของอามาร์คมาแตะต้องตัวพริส” พริสซิล่าแหวใส่เสียงลั่น ตอนนี้ดีกรีความกรุ่นโกรธของมาร์คทะลุเกินความอดทน จนไม่อาจคุมสติตัวเองได้ สิ่งเดียวที่มาร์ครู้ในตอนนี้คือเขาต้องกำราบเด็กสาวในปกครองให้ยอมศิโรราบใต้ร่างเขาเท่านั้น “ปากดีนักนะพริสซิล่า” มาร์คไม่ฟังคำทัดทานของคนตัวเล็กเลยสักนิด มือหนาหยาบกระด้างเคล้นขยี้ทรวงอกอิ่มของเด็กสาวอย่างแรงจนพริสซิล่าถึงกับร้องครางทั้งน้ำตา

ฉู่อวี๋-- วีรสตรีสองชาติ ชาติที่แล้วนางไล่ตามความรักไปไกลสุดหล้า ละทิ้งทั้งเกียรติยศ ศักดิ์ศรี และคู่หมั้นผู้องอาจจากตระกูลแม่ทัพใหญ่ ไปเป็นเพียงภรรยาไร้ศักดินาของนายอำเภอตัวเล็ก ๆ ใช้เลือดเนื้อและหยาดเหงื่อของตน ผลักดันจนเขาคนนั้นกลายเป็นมหาเสนาบดีอันดับหนึ่ง แต่สุดท้ายเขากลับทอดทิ้งนาง กู้ฉู่เซิง-- มหาเสนาบดีคู่บัลลังก์ หลังจากที่นางสิ้นลมหายใจ เขาเพิ่งตระหนักถึงความรู้สึกที่แท้จริงของตน เขารักนาง! ชีวิตที่เหลืออีกสามสิบปีต่อจากนั้นช่างว่างเปล่าเมื่อไม่มีดวงตะวันดวงนั้นอีก หากความตายเป็นสิ่งเดียวที่ช่วยปลดปล่อยเขาจากความทุกข์... เขาก็ยอม ขอเพียงได้เจอนางอีกครั้ง ได้บอกรักนางอีกหนก็พอ! เว่ยอวิ้น แม่ทัพของแผ่นดิน นางเป็นสะใภ้ใหญ่ของบ้าน เป็นภรรยาของพี่ชายที่เขาไม่ควรใกล้ชิดด้วย แต่วันเวลากลับผลักดันให้เขาเข้าใกล้นาง ร่วมเป็นร่วมตายกับนาง พอรู้สึกตัวอีกที... เขาก็อยู่ในโลกที่ไม่มีนางไม่ได้อีก ถ้ารักนี้ผิดนัก ก็ขอให้ความผิดบาปทั้งหมดตกอยู่ที่เขาคนเดียวเถอะ!

การเดินทางครั้งใหม่ได้เริ่มต้นขึ้น เมื่อเขา ฉู่เหิน สัญญากับ ซ่างกวงเสี่ยวฟู๋ ว่าจะไปส่งเธอให้ถึงบ้านอย่างปลอดภัย มีเหตุการณ์มากมายเกิดขึ้น ได้ทั้งมิตรสหายและศัตรูคู่อาฆาต และสัตว์กลายพันธุ์มาเป็นสัตว์เลี้ยง แต่ถึงกระนั้น ระว่างทางกลับเขาได้บาดเจ็บหนัก และสูญเสียความทรงจำทุกอย่างไป!

จูบแรกที่ผมหวงแหน เพื่อเก็บไว้ให้คนที่ผมรัก กลับโดนไอ้บ้าโรคจิตที่ไหนไม่รู้ มาขโมยไปอย่างป่าเถื่อน ผมเกลียดมันตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่ก็อย่างที่โบราณว่า "ยิ่งเกลียด ยิ่งเจอ" "เกลียดสิ่งไหน มักได้สิ่งนั้น" มันคงจะจริง เพราะตั้งแต่วันนั้นมันก็ติดตามผมไปเกือบทุกที่ แม้กระทั้งในหัวใจ....ดวงนี้!!

เหม่ยเซียน เทพจิ้งจอกสาวถูกมนุษย์ใจโฉดตามไล่ล่าทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส ก่อนร่างดับสูญนางได้ฝากดวงจิตไว้กับหลี่ฉุนนักล่าเงินรางวัล แต่กลับชาติมาเกิดใหม่อีกครั้งในร่างของหนุ่มน้อยหน้าหวาน หลี่ฉุน. นักล่าเงินรางวัลกลายเป็นผู้รับฝากดวงจิตแห่งเทพจิ้งจอกโดยไม่ตั้งใจ เนิ่นนานนับร้อยปีที่เขาเฝ้ารอให้เทพจิ้งจอกสาวกลับมาเกิดใหม่เพื่อคืนของสำคัญแก่นาง จนกระทั่งต้องเป็นฝ่ายออกตามหาเจ้าของดวงจิตแบบตกระกำลำบาก ซ้ำยังต้องคอยหักห้ามหัวใจตัวเองไม่ให้เผลอไผลล่วงเกินหนุ่มน้อยหน้าสวยเกินไซซีนาม ‘หยางจื้อ’

“ปออยากทำงานค่ะ” “ฉันจะเลี้ยงดูเธอเอง ส่วนค่าบ้าน ฉันจะจ่ายให้ทั้งหมด เธอไม่ต้องห่วง ส่วนข้าวของ ถ้าอยากกลับไปเอาอะไรมาเพิ่ม ก็บอกโยธิน เดี๋ยวโยธินจะพาไป” ปณิตาตกใจกับคำบอกกล่าว ‘เลี้ยงดู’ หมายความว่าอย่างไรกัน หรือเขาจะเลี้ยงดูเธอเหมือนที่เพื่อนบางคนของเธอ มีเสี่ยเลี้ยง? “ปอขอบคุณนะคะที่คุณจะจ่ายค่าบ้านให้ปอ แต่ปอไม่ต้องการรับความช่วยเหลือจากคุณค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธเมื่อคิดว่าเขาจะเลี้ยงดูเธอในฐานะอะไร “ไปอาบน้ำนอนได้แล้ว อย่าเรื่องมาก!” ภากรดุแล้วหันไปสนใจกับเครื่องดื่ม เขาดื่มราวกับน้ำเปล่า ด้านปณิตาก็ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม “ทำไมยังไม่ไปอาบน้ำนอน” “ก็ปออยากกลับไปอยู่บ้าน” “กลัวที่ต้องอยู่กับฉันหรือไง หรือหน้าตาฉันมันเหมือนพวกหื่นกาม เธอถึงอยากกลับไปอยู่บ้านนัก ทั้งที่เธอก็รู้ว่าที่บ้านมีอันตรายรออยู่” “อยู่กับคุณก็อันตรายเหมือนกัน” ปณิตาแย้งเบาๆ ก่อนจะรีบถอยหลังหนี เมื่อเขาเดินเข้ามาหา “ฉันอันตรายตรงไหน” “เอ่อ…” “ตอบมาสิว่าฉันอันตรายตรงไหน หรือเธอกลัวฉันจะบุกไปขืนใจเธอในห้อง” ภากรยกยิ้มมุมปากเล็กน้อยเมื่อพูดจบ สายตาของเขาก็มองใบหน้าของหญิงสาวนิ่ง

เจ้าสวรรค์เลือกหลานบุญธรรมให้แต่งงานเชื่อมสัมพันธ์เมื่ออิ๋นหลิงไม่ยินยอมจึงกลายร่างเป็นมนุษย์ความซวยมาซ้ำซ้อนนางกลับถูกคนชั่วจับไปขายเป็นทาสจนในที่สุดเย่าชิงคงก็ซื้อนางมาแล้วแต่งเป็นเจ้าสาว ให้ตายเถอะไฉนถึงมีแต่คนอยากแต่งงานกับนางกันเล่าหกภพภูมินี้มิได้มีแต่นางคนเดียวเสียหน่อย! ------------------------- “ท่านมีเรื่องที่ปรารถนาที่สุดในชีวิตหรือไม่ จนต้องภาวนากับสวรรค์เพื่อให้ได้สิ่งนั้นมาครอบครอง” เพราะตั้งแต่อยู่ด้วยกันกับเขามา นางไม่เคยได้ยินเสียงที่อยู่ในใจเขาสักคำเลย เย่าชิงคงหรี่ตา รอยยิ้มที่มีเลือนหายไปครึ่งส่วน แต่ก็ยงคงยิ้มไว้อยู่บางๆ ครั้งที่สองแล้วที่อิ๋นหลิงถามเช่นนี้ ไม่รู้ว่านางอยากรู้อันใดกันแน่ แต่ที่แน่ๆ เขามีเรื่องที่ปรารถนาอยู่ แต่ไม่จำเป็นต้องภาวนาต่อสวรรค์ ด้วยรู้ดีว่าภาวนาไปก็เท่านั้น มิมีอันใดเปลี่ยนแปลงได้นอกจากลงมือเอง เลือกเส้นทางด้วยตัวเอง “ไม่มี” เขาตอบนางเท่านั้น “แต่ข้ามีเรื่องที่ปรารถนาอยู่ในใจและจำเป็นที่ต้องทำ ฉะนั้น ข้าอยากให้ท่านเข้าใจข้า และยินยอมให้ในสิ่งที่ข้าต้องการ” อิ๋นหลิงกล่าวอย่างร้อนรน รอคำตอบของเขาจนร้อนใจ “เจ้ามีความต้องการเช่นนั้นหรือ?” เขาถามคล้ายสนใจเรื่องที่นางขออยู่มาก อิ๋นหลิงพยักหน้าตอบฉับไว “ท่านยอมในสิ่งที่ข้าหมายมาดปรารถนาได้หรือไม่ “ เย่าชิงคงหรี่ตาซ่อนประกายวูบไหวมิดเม้น ทว่ามิอาจปกปิดรอยยิ้มอันเย้ายวน “ได้” ไม่พูดเปล่า เขารับคำจบพลันแกะสายคาดเอวออกฉับไว พร้อมถอดเสื้อตัวนอกเหวี่ยงไปกลางห้อง จากนั้น เย่าชิงคงเปลือยท่อนบนอล่างฉ่าง สองมือเคลือบเกล็ดเปลี่ยนมาง่วนกับเชือกกางเกงด้านล่าง พลางบอกนางว่า “จะยืนนิ่งอีกนานเท่าใด หากไม่รีบ เจ้าจะสมปรารถนาหรือ” อิ๋นหลิงที่ตะลึงค้างพอคืนสติได้ก็ถามเสียงดุดัน “ท่านจะทำอะไร หยุดมือประเดี๋ยวนี้!”

อีกวิธีหนึ่งที่จะทำให้นางเอกของเรื่องได้เปรียบคนอื่นคือ... การย้อนเวลา พวกที่ย้อนเวลากลับมาในร่างของตัวเองสมัยยังเยาว์ มักจะแก้ไขในเรื่องที่ตนเคยพลั้งพลาดในอดีต ซินยู่ก็เหมือนกัน... ชาติที่แล้วเธอหนีงานแต่งไปกับชายที่ตนรัก ทิ้งให้น้องสาวฝาแฝดต้องแต่งงานแทน แต่ที่ไหนได้ ฟู่ยู่กลับได้ดีส่วนคนอย่างเธอต้องตกอับยากไร้ ใครเล่าจะยอม! เมื่อย้อนกลับมาได้อีกครั้ง สิ่งแรกที่ซินยู่ทำคือจัดการนังน้องสาวตัวแสบให้ย่อยยับกันไปข้าง แต่เธอจะทำได้หรือ เพราะน้องสาวคนนี้ไม่ใช่คนเดิมที่เธอจะเอาเปรียบได้อีก!

เธอ...ยอมแลกทุกอย่างเพื่อให้ได้รัก เขา...ยอมแลกทุกอย่างเพื่อให้ได้รักกลับคืน

เพราะสะใภ้คนนี้... บุตรสาวของนางจึงต้องตาย เพราะสะใภ้คนนี้... บุตรชายที่เคยดีกลับหลงใหลภรรยา ถึงขั้นขับไล่มารดาแก่ ๆ ไปให้พ้นหูพ้นตา เพราะสะใภ้คนนี้... แม่สามีผู้พ่ายแพ้อย่างนางจึงต้องจบชีวิตลงในศาลบรรพชน เพราะตรอมใจตาย! ชาติที่แล้วนางเป็นเสมือน ‘ตัวประกอบอดทน’ ที่ต้องกรีดร้องไปตามบทบาท ออกท่าทางใส่จริตจะก้านให้เยอะเข้าไว้ เพื่อช่วยส่งเสริมให้นางเอกดูน่าทะนุถนอมยิ่งกว่าเดิม ใครจะไปสนเล่าว่านางจะมีจุดจบแบบไหน ในเมื่อเป็นแค่ตัวประกอบ! ชาตินี้... เมื่อนางมีโอกาสย้อนกลับมาเล่นบทเดิมซ้ำเป็นรอบสอง ได้กลับมาตอนที่บุตรชายยังเยาว์วัย บุตรสาวยังมีชีวิตและตัวนางยังไม่แก่เฒ่า ใครจะยอมตายโง่ ๆ ครั้งที่สองเล่า โจวหวั่นหนิง สะใภ้ใหญ่สุดที่รัก มาเลย... แม่จะลับมีดรอ!

“ว่าแต่เมื่อไหร่คุณจะเป็นเมียผมจริงๆ สักทีล่ะ เราต้องรีบปั๋มลูกกันแล้วนะคืนนี้เลยไหม ผมพร้อมเป็นผัวคุณมาก พร้อมแบบสุดๆ เลยด้วย คุณอยากได้ลูกผู้หญิง หรือผู้ชาย จะเอาเดี่ยวหรือเอาแฝดผมจัดให้คุณได้ทั้งนั้น ผมรู้จักท่าเด็ดๆ อยู่หลายท่า รับรองได้ดั่งใจชัวร์” “ยี้!!! อีตาเฒ่าลามก งูเลื้อยออกมายังเยียวเต็มหัวไปหมดแล้ว คิดเป็นแต่เรื่องพรรค์นี้หรือไง คุณรอไปก่อนเถอะมันยังไม่ถึงเวลานั้นหรอก ฉันยังไม่พร้อม ขอเวลาฉันทำใจสักวัน-สองวันก่อน คุณไม่ต้องกลัวฉันไม่เชิ่ดเงินหนีคุณไปไหนหรอกน่า ฉันรู้หน้าที่ของฉันดีน่า” “โธ่!!! เห็นพูดดีมาตลอดไอ้เราก็คิดว่าแน่ ที่แท้ก็ป๊อด เก่งแต่ปากนี่นา คุณมาเสนอตัวเป็นแม่อุ้มบุญให้ลูกผมเองแท้ๆ แต่พอถึงเวลาชวนคุณไปทำลูก คุณกลับปฏิเสธซะอย่างนั้น นี่ผมควรหาผู้หญิงคนอื่นมาทำหน้าที่แทนคุณดีไหมเนี่ย” “ก็แล้วแต่นะ...คุณสะดวกแบบไหนเชิญตามสบายเลย ฉันโนสนโนแคร์เพราะฉันได้เงินเท่าที่ฉันต้องการจากคุณแล้ว คุณจะไปหาคนอื่นก็ได้ ดีซะอีกฉันจะได้ไม่ต้องเปลืองตัว ฉันบอกไว้ก่อนนะว่าคุณต้องให้เวลาฉันเล่นตัวบ้าง ฉันยังซิงนะคะคุณผู้ชาย มดสักตัวยังไม่เคยเดินผ่านขาหนีบฉันเลย อยู่ๆ คุณจะให้เดินหน้าเข้าห้องไปปั๊มลูกอย่างที่คุณว่ามันก็ยังไงๆ อยู่ รอวันที่ฉันมีอารมณ์ก่อนแล้วฉันจะสะกิดคุณเอง” “ไม่ต้องเข้าห้องก็ได้ ตรงนี้ก็ได้ ว่าแต่คุณซิงจริงๆ หรือ ขอพิสูจน์เลยได้ไหมทูนหัว” “คุณลิม!!! ถ้าคุณยังไม่หยุดพูดลามกกับฉัน ฉันจะไม่คุยกับคุณแล้วนะ และอีกอย่างนะ ฉันจะไม่ยอมมีอะไรกับคุณทั้งนั้นจนกว่าคุณจะไปตรวจโรคกับฉันก่อนว่าคุณไม่มีโรคร้ายเป็นพาหะนำเชื้อโรคมาสู่ฉัน ไปหาหมอตรวจด้วยกันเลย เราจะได้รู้วันไข่ตกด้วย ไข่ตกวันไหนก็วันนั้นล่ะ” “คุณจะยอมผมแค่วันไข่ตกไม่ได้นะที่รัก สามเดือนนี้คุณโดนผมฟันจนยับแน่” “อันนี้มันก็ขึ้นแล้วแต่ว่าคุณจะทำให้ฉันประทับใจได้แค่ไหน ถ้าคุณไม่เก่งเหมือนที่คุณแสดงออกมาในตอนนี้ฉันก็ขอบายนะ” “โคตรดูถูกกันเลยที่รัก ได้เจอของจริงเมื่อไหร่ ถ้าร้องเอาอีกๆ ผมจะไม่แยแสคุณเลยคอยดู” “ทำให้ได้อย่างที่ปากพูดก่อนก็แล้วกัน จะมาโม้ตอนนั้นก็ยังไม่สาย” โรมานซ์โรแมนติก