จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อจิตรกรทะลุไปอยู่ในร่างคนอีกยุค พร้อมกับ “ระบบพู่กันเทพเจ้า” ที่สามารถวาดอะไรก็ได้ขึ้นมาเป็นของจริงทั้งหมด “โอ้ เช่นนั้นข้าก็สามารถวาดเทพธิดาขึ้นมาได้สินะ คนหนึ่งเป็นองครักษ์สุดแข็งแกร่ง อีกคนเป็นสาวใช้ตัวน้อยแสนหวาน และอีกคนเป็นสาวสวยยั่วสวาท” “ต้องการสอบแนมสินะ อย่างนั้นต้องวาดผึ้งลาดตระเวน กับจอมอนิเตอร์” “ศัตรูตัวใหญ่แบบนี้ ต้อง ปืน ดีเสิร์ทอีเกิล”

ผมมูนะ ตอนนี้เรียนอยู่ปีหนึ่ง คณะโบราณคดี วันหนึ่งถูกเสือเขี้ยวดาบที่แปลงร่างเป็นมนุษย์ช่วยชีิวิตไว้ ทำให้ผมต้องใช้ชีวิตกับเขา เขาบอกว่ากำลังตามหาอะไรบางอย่างซึ่งกุมความลับอันน่าตระหนก แต่ที่แย่ไปกว่านั้นเขาอยากให้ผมเป็นเมีย!

ในสังคมจีน... คำว่า 'อิปู้เติงทียน' หรือ 'ก้าวเดียวขึ้นสวรรค์' เป็นสิ่งที่หญิงสาวไฝ่ฝันกันมาก แล้วทำอย่างไรจึงจะขึ้นสวรรค์ได้ในก้าวเดียวเล่า? ก็ต้องหาสามีดีๆ น่ะสิ! เพื่อที่จะแต่งงานกับผู้ชายที่ดีพร้อม 'หลิ่วอวี้หรู' ไช้เวลาสิบห้าปีในการฝึกฝนตัวเองให้เป็นสตรีที่เพียบพร้อม อ่อนหวาน ฉลาด และช่างเอาอกเอาใจ แต่ฝันหวานสิบห้าปีของนางกลับพังทลายลง เมื่อสุดท้ายโชคไม่เข้าข้างทำไห้นางต้องแต่งกับจอมเสเพล 'กู้จิ่วชีอ' เจ้าลูกแหง่พ่อแม่ไม่สั่งสอนที่วันๆ เอาแต่เที่ยวเตร่สำมะเลเทเมา เก่งสุดคือหาเรื่องใช้เงิน จาก 'ก้าวเดียวขึ้นสวรรค์' กลายเปิน 'ก้าวเดียวลงนรก' นางควรทำอย่างไรต่อดี? อ่อนแอก็แพ้ไปอย่างนั้นรึ! ไม่.. คนอย่างหลิ่วอวี้หรูไม่เคยพายแพ้ให้กับโชคชะตา ในเมื่อนางใช้เวลาสิบห้าปีในการฝึกฝนตัวเอง จะขอใช้เวลาห้าสิบปีที่เหลือในชีวิตฝึกฝนเขาบ้าง คิดได้ดังนั้นนางจึงคว้ามีดมากุมไว้ในมือ เริ่มปฏิบัติการเปลี่ยนไอ้ชั่วให้เป็นผัวแห่งชาติ!

หลังจากการประลองสิ้นสุดลง มันก็ได้เวลาแล้วที่หนุ่มหล่ออย่างหลินเป่ยเฉินจะพักผ่อน! แต่ยังพักได้ไม่ทันไร เรื่องก็มาอีกแล้ว ! แล้วไหนจะอะไรอีกนะ ไปวิหารเทพงั้นเหรอ! ตายแน่ ! มีหวังโดนจับเผาขึ้นตะแลงแกงแน่ๆเลยตัวฉัน!!!

การพบเจอระหว่างชายหนุ่มต้องคำสาปกับชายที่โดนทำร้ายจนปางตาย ทำให้ทั้งคู่มีชะตาต้องกัน

หลิวซือซือ คุณหนูรองแห่งจวนตระกูลหลิว นางเชื่อมาโดยตลอดว่าการได้พบกับเขานั้นเป็นเพราะโชคชะตา ได้ครองคู่กันนั้นล้วนเป็นเพราะโชคชะตากำหนด แต่นางนั้นหารู้ไม่ว่า ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นล้วนเป็นส่วนหนึ่งในแผนการของหยางเฟยหลงทั้งหมด _______________________________ “เจ้ามีอะไรจะถามข้า”หยางเฟยหลงว่าพลางลุกขึ้นมานั่งจ้องตานางอยู่ข้างเตียง “ท่านมีอนุ สาวใช้อุ่นเตียงกี่คน แล้วจวนท่านที่บ้านนอกมีข้ารับใช้กี่คน ท่านทำกิจการอะไร แล้วทำไมท่านถึงได้รับปากท่านพ่อที่จะแต่งข้า... อื้ออออ อ่อย” นางยังถามไม่ทันจบเขาก็โน้มตัวลงประกบปากนาง บดเบียดขบกลีบปากหยอกล้อ ก่อนจะค่อย ๆ ผละออก เขายิ้มให้นางที่ทำได้แค่อ้าปากผะงาบ ๆๆ “ข้าไม่มีอนุภรรยา หรือ สาวใช้อุ่นเตียง ที่จวนบ้านนอกของข้ามีบ่าวรับใช้ให้เจ้าใช้งานอยู่ได้อย่างไม่ลำบาก ข้ามีแม่ครัวให้เจ้าเรียกใช้งาน เจ้าไม่ต้องเชือดไก่ ถอนขนเอง” เขากล่าวล้อเลียนนาง ในขณะที่นางได้แต่อ้าปาก ตกใจที่เขารู้เรื่องแม่ครัวจางสอนงานครัวนาง “ท่าน” นางกล่าวได้เพียงเท่านั้น เขาก็ประกบปากนางอีกครั้ง กว่าจะถอนริมฝีปากออกมาได้ นางแทบหมดลมหายใจ “ตัวข้าเป็นเพียงคหบดี ค้าขายเกี่ยวกับโอสถ มีร้านค้าโอสถประจำตระกูลอยู่หลายเมือง ครอบครัวข้าเหลือเพียงข้าและท่านปู่อยู่แค่สองคนเท่านั้น ท่านปู่ของข้ามีนิสัยแปลกประหลาด ชอบเลี้ยงสัตว์ไว้ทดลองโอสถไม่ค่อยอยู่จวน แต่ถ้าเจ้ามีเจ้าก้อนแป้งน้อยให้ข้าเมื่อไหร่ รับรองว่าท่านปู่ของข้าต้องอยู่ติดจวน พร้อมทั้งมอบสมบัติทั้งหมดให้เจ้าก้อนแป้งน้อยเป็นแน่” เขากล่าวจบ ก็อ้าปากประกบปากนาง มอบจูบหวานล้ำให้นางอีกครั้ง กว่าจะถอนกลีบปากออก นางก็แทบหมดลมหายใจไปอีกรอบ “คราวนี้เจ้ายังอยากถามอะไรข้าอีกไหม หนึ่งคำถามข้าคิดค่าตอบแทนหนึ่งจูบ” เขาแย้มยิ้มใสซื่อให้นางจนตาหยี พร้อมรอคอยคำตอบ

เรื่อง “หมอคะ คืนแห่งรักขอสักดอกนะคะ” ซึ่งเป็นเรื่องราวของ หมอหนุ่มคาสโนว่า ที่ถูกลูบคมจากพยาบาลสาวสุดเฮี๊ยบ ! เขาจึงทำทุกวิถีทางเพื่อเอาชนะเธอ ศึกรักครั้งนี้ใครกันแน่ที่เป็นผู้คุมเกมไปติดตามกันค่ะ ………………………………………….. “หมอ” เดียร์ลากเสียงยาว “หมอภานุครับ” เสียงทุ้มเสริมให้ พร้อมกับยิ้มพราวเต็มหน้า รอยยิ้มที่เขามั่นใจเสมอมาว่าสามารถทำให้บรรดาสาว ๆ ใจอ่อนได้ และพร้อมที่ยอมถวายทั้งตัวและหัวใจให้เขาเสมอ “คุณหมอภานุคะ หากเย็บแผลเสร็จแล้วก็กรุณา กลับไปลงข้อมูลพร้อมกับสั่งยาเถอะค่ะ และคราวหลังก็กรุณาทิ้งขยะติดเชื้อในถังสีแดงด้วยค่ะ จะได้ไม่ลำบากคนอื่นเขา” เดียร์ร่ายออกมาเป็นชุด หน้าตึง ตาเขียวปัด ไม่มีทีท่าว่าจะหลงเสน่ห์เขาแม้แต่น้อย เธอเป็นคนตรงไปตรงมา หากใครผิดก็ว่าไปตามผิด ไม่มีอ่อนข้อใด ๆ แม้แต่ผู้ชายตรงหน้า ที่เป็นถึงนายแพทย์ มีตำแหน่งใหญ่กว่าเธอก็เถอะ มุมปากของเขากระตุก หมอคาสโนว่าที่มั่นใจตนเองเกินร้อยบัดนี้ถูกลูบคมเล็ก ๆ ท่าทีของหญิงสาวที่มองข้ามเสน่ห์อันร้ายของเขาเช่นนี้ ยิ่งทำให้เขาอยากเอาชนะใจเธอมากขึ้นไปอีก “อ่อ ครับ” หมอภานุตอบ ฉีกยิ้มกว้างกลับไปให้พยาบาลสาวสวยหน้าบึ้งผู้นั้น พลางถอดถุงมือยางออกแล้วโยนมันลงในถังขยะติดเชื้อ “แบบนี้สินะครับ” เขายักคิ้วให้เธอ พร้อมกับรอยยิ้มยั่วเล็ก ๆ “ค่ะ คุณหมอ” เดียร์ ไม่สนใจท่าทียั่วโมโหของเขา พยายามเพ่งสมาธิไปที่การทำแผลที่หัวเข่าคนไข้ให้มากที่สุด แต่ดูเหมือนว่าเขาจะทำลายสมาธิของเธอได้อย่างง่ายดายเมื่อเขาหันกลับมาแล้วพูดว่า “หมอภานุครับ” พยาบาลสาวชะงักมือจากการใส่ยาฆ่าเชื้อที่หัวเข่า แล้วเงยหน้าขึ้นมองนายแพทย์หนุ่มที่พยายามจะย้ำชื่อของตนเสียเหลือเกิน “ทราบแล้วค่ะ คุณหมอชื่อ คุณหมอภานุ” เธอเอ่ยเสียงเรียบ รีบพูดให้เรื่องมันจบ ๆ ไป เธอจะได้ทำแผลให้เสร็จ จากนั้นยังต้องไปทำความสะอาดพื้นตรงที่อีตาหมอรูปหล่อช่างยั่วทำสกปรกไว้ด้วย งานเธอยิ่งเยอะ ๆ อยู่แล้ว ยังจะมาแกล้งให้เธอหัวปั่นอีก “ดีมากครับ จำไว้ให้ขึ้นใจนะครับ เพราะชื่อนี้คุณจะได้เรียกไปทั้งชีวิต” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น พร้อมกับริมฝีปากหยักขึ้น คล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้ม ท่าทีเช่นนั้นทำให้คนถูกสั่งให้เรียกชื่อเขาไปทั้งชีวิต ตัวชาวาบ หัวใจเต้นผิดจังหวะเป็นครั้งที่สองในคืนนี้ เดียร์ต้องรีบหันมาจดจ่อกับการทำแผลตรงหน้า ในสมองพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะบอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่า –เขาคือหมอคาสโนว่า เขาชอบหว่านเสน่ห์ให้กับสาว ๆ เธอจะต้องไม่หลงกลเขา ห้ามหลงเสน่ห์เขาเด็ดขาด !” –

เมื่อลั่วอู๋ได้เข้าสำนักเฉียนหลงด้วยโควตาพิเศษได้ ก็เริ่มมีคนมาท้าปรับแต่งสัตว์วิญญาณกับเขา ไม่ใช่ใครอื่น เฉินหมิงหยู นั่นเอง สุดท้ายแล้วก็ไม่แคล้วที่จะต้องคำนับอาจารย์ จึงเป็นเหตุให้กลุ่มสตรีสุดแสบของจักรวรรดิต้องเคารพเขาด้วยเช่นกัน

การประลองของสำนักเริ่มต้นขึ้น หลินเว่ยตกลงใจจะไม่เปิดเผยความสามารถที่แท้จริงก่อนถึงการคัดเลือกที่แท้จริง แต่ดูเหมือนคู่ต่อสู้จะไม่เจียมตัว คิดว่าฝีมือของหลินเว่ยนั้นต่ำต้อย ติดตามต่อในเล่ม

"เพื่อนของหนูมันชอบเล่าว่าเวลาพวกมันไปมีอะไรกับผู้หญิงที่ไม่ได้รัก ส่วนมากพอน้ำแตกก็แยกทาง แล้วนี่เมื่อไหร่อาจารย์จะเลิกยุ่งกับหนูซ่ะทีล่ะค่ะ?!" "ก็...คงจนกว่าผมจะแตกจนพอใจล่ะมั้งครับ" "...!!!"

ศิวะ! เจ้าฆ่าข้า! ไม่ว่าข้าจะเกิดใหม่กี่ชาติกี่ภพ ข้าก็จะตามไปย่ำยีปาราวตีทุกชาติไป!

ศิวะ! เจ้าฆ่าข้า! ไม่ว่าข้าจะเกิดกี่ชาติกี่ภพ ข้าก็จะตามไปย่ำยีปาราวตีทุกชาติไป!

ขุนพล ชีวิตเรียบ ๆ ง่าย ๆ เป็นอันต้องชุลมุนวุ่นวาย แม้จะดวงดีแต่ดูเหมือนกรรมยังคงตามย้ำตามตื้อ งานนี้จึงต้องหาทางสะเดาะเคราะห์ให้ถูกวิธี สวย เธอแค่ต้องการมาพักใจ แต่เพราะแม่แสนงกหญิงสาวจึงต้องกลายเป็นของแถมที่ดินซื้อขายโดยที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ “ทำไมต้องเป็นฉัน?” แค่โดนเขาปล้นจูบก็เจ็บใจจนอยากจะเอาปืนมาจ่อหัวแล้วยิงทิ้งไปเสีย แต่นี่เขาเล่นมัดมือชกแถมมารดาของหล่อนก็เห็นดีเห็นงามตามไปด้วย อ้างว่าได้ผัวรวยสบายไปทั้งชาติ เงินมันซื้อได้ทุกอย่างจริงๆ ให้ตายสิ “ไม่ให้เอาคุณแล้วจะให้ผมไปเอาแม่คุณเหรอ” “ไอ้ทุเรศ ปากนายเนี่ยนะ” “ครับนี่แหละปากผมละ คุณลิ้มรสมาแล้วนี่หอมหวานหรือเปล่า” “หยุดนะ!” รวิสาหน้าแดงทั้งเขินทั้งแค้น เจ็บใจเขามากเป็นเท่าตัว และความรู้สึกแย่ๆ ก็ตามมาเมื่อคิดถึงว่าในวันนั้นหล่อนดันจูบตอบเขาอีกด้วย ชายหนุ่มถอนหายใจเพื่อระบายความกลัดกลุ้มของตัวเองออกไปบ้างก่อนจะพูดจาเป็นการเป็นงานมากขึ้น “ไม่เอาน่ะสวย ผมก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่ซะทีเดียว ตอนนี้ยิ่งรัศมีจับ สาวๆ ต่างจะเข้าคิวมาขอเป็นแฟนอยู่แล้ว อย่างคุณน่ะถือว่าผมเลือกเป็นช้อยซ์แรกเลยนะ อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลย” “นี่ขุน เลิกเล่นได้แล้ว” “ไม่ได้เล่นเลยทูนหัว ผมเอาจริง อยู่ๆ กันไปเดี๋ยวเราก็รักกันเองนั่นแหละน่ะ ผมรับรองว่าจะทำให้คุณรักจนโงหัวไม่ขึ้น” เขาขยิบตาส่งมาให้ด้วย “รักกันเองกับผีอะไรเล่า!” คนที่ยิ้มหน้าระรื่นถึงกับหุบยิ้ม “เอ้า...แล้วสวยจะไปรักกับผีทำไมล่ะครับ รักกับผัวเอ้ย...รักกับผมนี่แหละ”

เพราะน้องที่รักและห่วงหาเพียงคนเดียว ที่ทำให้ณิชามลต้องก้าวเข้าไปในวังวนของกิเลสราคะ ได้พบเจอกับคนที่มอบราคีคาวให้กับเธอไปตลอดชีวิต ................. ณิชามลไม่อยากจะเชื่อว่าเธอทำตามที่เขาบอกไปได้ยังไง ความอ่อนล้าทำให้เธอพล็อยหลับไปในเวลาไม่นาน และตื่นมาอีกทีก็ตอนที่เขาเปิดประตูรถ มือของเขาลูบเอาผมของเธอออกจากหน้าผากให้ หญิงสาวสะดุ้งตัวตื่นเพราะมือของเขานั่นแหละ “เหนื่อยมากหรือไง” “คงงั้นมั้ง” “เดินไหวหรือเปล่า” “ถ้าฉันบอกไม่ไหวคุณจะทำยังไง” เมื่อพูดเสร็จเธอก็รู้ว่าเธอคิดผิดที่กล้าดีท้าทายเขา เพราะเขาช้อนเอาร่างของเธอโดยไว “นี่...ไม่ต้อง” เธอแหวให้เพราะตกใจ “ถ้าเดินไม่ไหวผมจะอุ้มไง อุ้มลูกอุ้มเมีย ผมอุ้มได้” ณิชามลตีไปตามแขนเขาเต็มแรง “ไม่ต้อง ฉันเดินไหว!” “ผมก็อุ้มไหวเหมือนกัน”

ซูอวี้ CEO สาวแกร่งจากโลกปัจจุบัน จำต้องย้อนกลับไปอาศัยอยู่ในร่างสาวโรงงานยุค 1960 ช็อกแรก... น้องรองที่เพิ่งแต่ง ถูกเมียเป่าหูให้มาแย่งสมบัติ (ที่ไม่ค่อยจะมี) ของที่บ้าน ช็อกสอง... น้องสามไม่ว่าทำมาหากินคืออะไร ช็อกสาม... น้องเล็กไม่สนใจอะไร นอกจากจะแข่งสวยกับเพื่อนที่โรงเรียน โคตรช็อก... เธอเป็นพี่สาวถังแตกที่ต้องหาเลี้ยงไอ้สามตัวข้างบน! ซูอวี้ปวดไมเกรน… เห็นทีต้องขุดสารพัด strategies แบบฉบับนักบริหารสายแข็งออกมารับมือเสียแล้ว！

ซาตานดื้อรัก เมื่ออุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้ต้องกลายเป็นคนพิการ หนำซ้ำคู่หมั้นก็ทิ้งไป ทำให้เทพบุตรนักบิดอย่างเขากลายเป็นปีศาจที่ใครก็เข้าหน้าไม่ติด เธอที่ตั้งใจมาเพื่อดูแลจึงไม่ต่างจากแพะที่ถูกส่งมาบูชายัญ

อยู่เป็นโสดมาตั้งนาน พอคิดจะมีแฟนคนแรก ดันโป๊ะแตกว่ามีเมียแล้วซะงั้น แถมยังขี้หึงระดับนางยักษ์ที่พร้อมฉีกกินทุกคนที่ขวางหน้า "เพื่อน" ของเธอจึงต้องอาสามาช่วยเป็น "แฟน" ให้เพื่อให้รอดปากเหยี่ยวปากกา แต่ไหงคบไปคบมา หัวใจกลับสั่นแปลก ๆ นี่สิ ### ปฐวีเดินต้อนเธอถอยหลังไปชนผนัง ยกสองแขนขึ้นกันไว้ ทำให้เธอหนีไปไหนไม่ได้ สุดธิดาเงยหน้ามอง กะพริบตาปริบ ๆ “เธอรู้มั้ยว่าสถิติการก่ออาชญากรรมทางเพศส่วนใหญ่ เกิดจากคนใกล้ชิดของเหยื่อทั้งนั้น” “ระ...รู้แล้วจ้ะ” “ฉันไม่ได้ขู่นะ แต่ฉันเป็นห่วงความซื่อบื้อของเธอน่ะเข้าใจที่ฉันพูดใช่มั้ย” “เออ...เข้าใจแล้ว ทีนี้ก็อยู่ห่าง ๆ ฉันได้หรือยัง” “ยัง” ปฐวีตอบสั้น ๆ ก่อนจะก้มลงจุ๊บแรง ๆ หนึ่งที ### เรื่องนี้นางเอกซื่อจนเกือบเซ่อ ถ้าไม่เจอพระเอกของเขาเสียก่อนจะรอดปากเหยี่ยวปากกามั้ยนะนี่ ฝากให้กำลังใจกันด้วยนะคะ เรื่องที่คุณน่าจะสนใจ

เมื่อตอนเด็กเขานี่แหละเป็นหัวโจกคอยล้อเลียนเธอ หลายปีผ่านไปเขาเกือบจะจำเธอไม่ได้ ตรงข้ามกับเธอที่จำเขาได้แม่น...และไม่ลืมสักนิดเดียวว่านอกจากเขาจะเจ้าชู้แล้ว ยังเรียกเธอว่า "เป็ดดำ" -- แต่แปลกที่ทำไมสายตาของเขาในวันนี้นั้น ทำให้เป็ดดำอย่างเธอร้อน ๆ หนาว ๆ ได้ทุกครั้งที่ถูกจ้องมองก็ไม่รู้ “พี่ไม่ได้เมาเลยสักนิด ถ้าเมาจะเดินมาหาศาถูกได้ยังไง แล้วจะมีแรงทำแบบนี้กับศาได้ยังไง” ทินกรก้มจูบยืนยันอีกและเสียดสีร่างกายอย่างจงใจ รวิศาก็แทบจะขาดใจรอนๆ ไปแล้วเหมือนกัน “ศา...อย่ามองคนอื่นนะพี่ขอร้อง” รวิศาไม่เข้าใจก็เลยไม่ตอบ ทินกรจึงจูบซ้ำอีก “พี่ขอจองไว้ก่อน ให้ศารู้ว่าพี่ชอบศาและศาเป็นของพี่จะได้ไม่มีสายตาไปมองใครอีก” “ไม่นะคะ” ได้ยินประโยคเอาแต่ใจแบบนั้นรวิศาก็ฮึดขึ้นมาได้เหมือนกัน “ศาไม่ได้เป็นของพี่ทิน พี่ทินจะทำแบบนี้กับศาไม่ได้” "แน่ใจนะว่าทำไม่ได้"

(18 + ชายเดี่ยว ไปรับงานคืนสวิงกิ้ง เพิ่มสีสันให้กับคู่รักทั่วไป ผู้หญิงชอบ ช้อปไปอึ๊บเรื่อยๆ จนอยากได้เป็นตัวจริง แต่ทว่าไม่เอา เขาชอบเป็นชู้… เพราะมิตรที่แท้ คือ มิดด้าม!)

“ขายโม๊ก” ไม่ได้ “ขายหมัด” ต่อยมวยอยู่ดีๆ ก็มีคนจ้างให้ไป “นวด” ซะงั้น ผมต้องเสียน้ำทุกวัน เพียงแต่มันไม่ใช่หยดน้ำจากเหงื่อ กระนั้นเหนื่อยกายยังไม่เท่าไหร่ ลูกค้ายังพาผมไปเหนื่อยใจ กับวังวนแห่งรักในครอบครัวที่เต็มไปด้วยไฟราคะ ราคี และกิเลส ผมพยายามดิ้นหนีออกไป แต่ดิ้นรนเท่าไหร่ก็ไม่พ้นกับวงจรวิปริต & วิปลาส จะพูดยังไงดี เอาเป็นว่าผมขอเรียกขานสถานการณ์นี้ว่า “บ่วงอุบาทว์”

นางเอกแซ่บ โจร (พระเอก) ปล้นร้าน ไม่รู้ทำไง เอาจิ๋มถ่วงเวลา มีเพศสัมพันธ์กับโจรซะ เพื่อรอตำรวจมา Hee นารีขี่ม้าขาว เรท 18+ ค่ะ

“ฉันจะนอนกับใครไม่สำคัญ เพราะฉันป่วย” “คงเป็นเหตุผลของคนนอกใจแล้วไปมั่ว ผมคงทนอยู่กับคุณไม่ได้ ผู้หญิงร่านชู้” เธอทรุดเข่าร้องไห้ อธิษฐานว่าใครก็ได้ ช่วยฉันให้ด้านชา หรือตายด้านกับเรื่องเซ็กส์เสียที แล้วฟ้าก็ผ่าเปรี้ยง ไม่น่าเชื่อว่าคำขอของเธอจะเป็นจริง !!!

เธอคือผู้หญิงธรรมดาที่มีสถานะไม่ต่างจาก "คนรับใช้" ของคู่ควงของเขา ส่วนสายตาของเธอ เขาก็เป็นเพียงคาสโนว่าที่ใช้เงินซื้อผู้หญิง...ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งคนที่ถูกซื้อจะเป็นตัวเธอเองไปซะได้... "ผมขอ...ได้ไหม" เขากระซิบเสียงทุ้มต่ำ จ้องมองเธอด้วยแววตาร้อนแรง "ทะ...ทำไมคะ เพื่อตอบแทนที่คุณช่วยฉันไว้อย่างนั้นหรือ" "ไม่ใช่ แต่เพราะผม 'ต้องการ' คุณ" หมายเหตุ : นิยายเล่มนี้เคยตีพิมพ์กับ สนพ. บงกช ในชื่อเรื่อง "เมียจ้างบำเรอรัก" นะคะ เนื้อหาเหมือนกันค่าาา (แต่ตอนนำมาพิมพ์ใหม่ จำชื่อเรื่องผิด เลยกลายเป็น "จ้างรักเมียบำเรอ" แทน แต่เนื้อหาเหมือนกันค่ะ ขออภัยที่ทำให้สับสนนะคะ

อีกคนอยากหนีการคลุมถุงชน อีกคนอยากหาคนช่วยล้างหนี้ เมื่อผลประโยชน์สอดคล้อง เขาและเธอจึงตกลงจะแต่งงานกันชั่วคราว แต่เขาไม่ได้บอกนี่นาว่าจะไม่ทำหน้าที่ "สามี" จริง ๆ "วิ...ที่คุณไม่กลับไปนอนบ้านเพราะคุณรังเกียจผมใช่ไหม" "เปล่านะคะ ฉันจะรังเกียจคุณไปทำไมกัน" "ก็แล้วทำไมไม่กลับบ้านล่ะ" "ก็...ก็ฉันกลัว" วิมาดาสารภาพและก้มหน้างุด ไม่กล้าสบตาเขา ปริญญ์งุนงง "กลัวใคร กลัวอะไร" วิมาดาไม่ตอบแต่หน้าแดงก่ำไปถึงคอ "อย่ากลัวสิวิมาดา ของแบบนี้มันต้อง...เอ่อ...บ่อย ๆ จะได้ไม่ต้องกลัวอีก"