เพราะพี่ชายสร้างปัญหาใหญ่หลวงไว้ให้เธอจึงต้องแบกรับมันไว้พร้อมกับต้องปกป้องหัวใจที่เธอหวงแหน หญิงสาวต้องเอาตัวเข้าแลกกับข้อเสนอจากผู้ชายที่เธอเคยรัก กลายเป็นเมียเก็บที่ถูกบีบคั้นบังคับด้วยพันธะสัญญาทั้งถูกทรมานให้เจ็บปวดทั้งกายใจ

“หยุดนะท่าน ทะ... ท่าน... ท่านอย่าเข้ามาใกล้ข้าเด็ดขาด” มูนาร้องห้ามเสียงสั่นเทา “เจ้าเป็นบ้าอะไรของเจ้าอีกมูนา” ฟารีฟเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงติดจะรำคาญไม่น้อย เพราะเวลานี้เขาอยากจะพักผ่อนและต้องการให้หญิงสาวมาเอาอกเอาใจเหมือนเช่นผู้หญิงคนอื่นๆ ทำเสียมากกว่ามาสั่งห้ามแล้วก็ถือมีดขู่ราวกับว่าเขากำลังจะขืนใจหล่อน “ท่านต่างหากที่บ้า ท่านฆ่าคนตาย” มูนาโต้กลับเสียงสั่นเทา ภาพที่ชายชุดดำบนหลังม้าถูกกริชปักคาลำคอยังติดตาไม่หาย ถึงแม้เธอจะแอบไปฝึกการต่อสู้มาบ้างก็เถอะ แต่ก็ไม่เคยมาเห็นใครถูกฆ่าตายต่อหน้าต่อตาเช่นนี้มาก่อน “หากข้าไม่ฆ่ามัน มันก็ต้องฆ่าข้า ข้าทำเพราะต้องการปกป้องคนของข้า ข้าผิดนักหรือไง” “ท่านมันโจรชั่ว ฆ่าคนได้อย่างไม่ละอายแก่ใจ ทั้งที่คนคนนั้นไม่ได้ทำอะไรให้ท่านสักนิดเดียว” มูนาแก้ต่างให้คนตาย เพราะเธอเห็นเช่นนั้นจริงๆ ว่าชายชุดดำไม่ทันได้ตั้งตัวแม้แต่น้อยตอนถูกปลิดชีพ “ใช่! ข้ามันโจรชั่ว แต่สันดานโจรที่ไหนๆ ก็เป็นแบบนี้กันทั้งนั้น หรือว่าเจ้าจะรอให้โจรกระจอกพวกนั้นเข้ามาลากเจ้าไปรุมข่มขืนก่อนหรือ เจ้าถึงจะยอมให้ข้าฆ่าพวกมัน ตอบข้ามาสิมูนา!” ฟารีฟตอบด้วยเสียงกระแทก แววตาคมเรืองรองด้วยแรงโทสะ แล้วไม่รู้ทำไมถึงได้เกิดความรู้สึกโกรธหญิงสาวอย่างมากมายนัก

น้ำทะเลยอมจืด หากเจอลูกเล่นของทายาทกาน่า เพียงเพราะความปากพล่อย...ทำให้ตนเองเข้าตาจน!! กาฝาก ที่มารดาเก็บมาอุ้มชู ท่านเชิดชูเหมือนเด็กนั่นสำคัญหนักหนา มันทำให้บุตรชายคนเดียวไม่พอใจอย่างแรง ยิ่งมารดายื่นคำขาด...ไม่ว่าเขาจะไปหัวหกก้นขวิดที่ไหน บทสุดท้ายเขาก็ต้องกลับมาแต่งงานกับหล่อน นั้นเป็นเหตุผลเดียวที่คาลอส ระเห็ดมาถึงลอสแอนเจลิส มันยังไม่สะใจเท่ากับการขัดใจมารดา ให้ตายเขาก็ไม่มีวันแต่งงานกับผู้หญิงเห่ยๆ คนนั้น นั่นคือความคิดของคาลอส ก่อนที่จะเจอชาครียาในลุคใหม่ มาดามเรียซ่าลงทุนปั้นเด็กในสังกัดใหม่หมด ตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้า เด็กคนเดิม...เพิ่มเติมคือสวยขึ้นผิดตา สวยขนาดคนที่เกลียดขี้หน้ายังจำไม่ได้ คาลอสตกหลุมรัก...ใช่เขาตกหลุมรักผู้หญิงที่เจอตอนกลับมาบ้าน หล่อนสวย หล่อนเย้ายวนจนอยากจะปล้ำ!! ให้ตายเถอะ!! หล่อนคือคนเดียวกับที่เขาตะโกนใส่หน้า ให้ตายก็ไม่มีวันแต่งงานด้วย ฉิบหายล่ะ!! เอาไงล่ะทีนี้ อยากแต่งงานแทบกัดลิ้นตาย แต่พูดไม่ออก บอกไม่ได้...ช่วยด้วย ผมอยากแต่งงานครับ

รยาวดีสั่นหน้ารัวๆ ไม่ยอมเดินไปหา น้ำตาก็พากันไหลเป็นสาย โคลสันเฝ้ามองดูและเห็นใจเธอ แต่เขาก็ต้องการเธอมากเช่นกัน “รยาวดี ผมจะไม่ฝืนใจคุณ แต่คุณต้องช่วยผม” เสียงแหบพร่าพูดขึ้น ทำให้คนที่กำลังร้องไห้ มองตอบกลับไปด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม “คุณจะให้ฉันทำอะไร” “ผมจะพูดยังไงดี ที่คุณฟังแล้วจะไม่ปฏิเสธคำขอร้องของผม” พูดไปมือก็เริ่มปลดกระดมเสื้อตัวเองไป “คุณโคลสัน ไหนคุณว่าจะไม่ฝืนใจฉัน แล้วทำไมคุณต้องปลดกระดุม” “ผมจะถอดเสื้อออก เวลาคุณทำให้ผม จะได้ไม่เกะกะ” โคลสันถอดเสื้อเหวี่ยงทิ้ง แล้วยื่นมือไปรั้งร่างเล็ก ก่อนที่สาวเจ้าจะกระโจนหนีไป รยาวดีตกใจจะร้องห้าม ทว่าเสียงกลับกลืนหายกลับเข้าไปในลำคอ เมื่อปากหยักร้ายประกบลงมาที่ริมฝีปาก ก่อนที่เจ้าของริมฝีปากคู่สวยจะพยายามเม้มปากหนีการรุกรานอย่างบ้าคลั่งของคนตัวโต

เพียงเพราะความปรารถนาอยากครอบครองเรือกายแสนบริสุทธิ์ของลูกศิษย์สาวฉุดกระชากให้อาจารย์หนุ่มมาขรึมต้องใช้เล่ห์ร้ายบีบบังคับหญิงสาวให้เรียนรู้บทรักสุดเร่าร้อน

เจตภพ พ่อเลี้ยงหนุ่มใหญ่แห่งปางไม้ รสนิยมเรื่องบนเตียงชอบความตื่นเต้น จัดเต็ม ความหล่อและความแซ่บ จะขนาดไหน ลินิน สาววัยกระเตาะอยากรู้รสชาติ ความถึงใจซะจริง

หญิงสาวจับแขนของเขาสลัดออกจากตัวอย่างรุนแรงด้วยความตกใจในความถือดีของเขา ทำให้เขางัวเงียขึ้นมาอย่างงงๆ และไม่ทันที่จะได้คิด ร่างของเขาก็กลิ้งหล่นตุ๊บไปยังพื้น คราวนี้ความงัวเงียที่มีอยู่กลายเป็นตื่นตัวขึ้นมา “ปัฐน์!” เขาเรียกคนที่เอาแต่มองตัวเองใต้ผ้าห่มเสียงเข้ม ดวงตาแดงก่ำที่มองมาที่เขาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ “หมอนข้างฉันไปไหน?”​ หล่อนโวยวายตามมาเช่นกัน เขารีบลุกขึ้นอาการวิงเวียนที่ศีรษะยังคงมีอยู่ แล้วก็รับรู้ว่าหมอนใบเขื่องลอยมาโดนใบหน้าของเขาเต็มๆ หญิงสาวโมโหจนเลือดขึ้นหน้าเมื่อมองเห็นหมอนข้างวางแอ้งแม้งอยู่ยังพื้นห้อง ซึ่งมีแต่เขาคนเดียวเท่านั้นที่จะทำแบบนี้ เขากำลังเอาเปรียบหล่อนและหล่อนไม่ยอมเด็ดขาด ชายหนุ่มเท้าเอวหนามองมายังคนที่ถือหมอนอีกใบไว้คอยท่า เหมือนพร้อมออกรบเต็มที่ แต่เขาก็พอจะเข้าใจในความโมโหของอีกฝ่าย เพราะเมื่อคืนหลังจากที่เขาหลับไปก่อนเจ้าสาวของตัวเองไม่นานนัก มือหนาก็ควานหาร่างบอบบางของใครสักคนแล้วก็ต้องหงุดหงิดเพราะเจอเอากับหมอนข้างแทน ทำให้รู้สึกหมั่นไส้คนที่จัดการเรื่องที่นอนหมอนมุ้งแบบนั้น เขาจึงจับหมอนข้างทิ้งขว้างมันออกไปแล้วขยับกายเข้ามานอนก่ายกอดหญิงสาวที่หลับเป็นตายพร้อมกับแอบหอมเอาแก้มนวลนั้นเบาๆ เจ็บใจตัวเองที่เมามายแล้วหลับก่อนเจ้าสาวซึ่งเอาแต่อ้อยอิ่งอาบน้ำเนิ่นนาน ไม่งั้นคืนเข้าหอที่ผ่านมาเขาคงไม่ปล่อยให้หล่อนได้กอดหมอนข้างแทนเขาแบบนี้หรอก แล้วเขาก็หลับต่อมาจนถึงเช้าและเจอศึกเอาในตอนนี้ “อย่าคิดทำอะไรฉันนะ ไม่งั้นฉันแจ้งความเอาคุณเข้าตารางแน่!” หล่อนขู่เขาเสียงสั่น ถึงแม้ว่าเสื้อผ้ายังอยู่ครบชุดและไม่รู้สึกว่าตัวเองสึกหรออะไร “อ้อจะมีผัวทั้งทีก็ต้องวิ่งโล่ไปบอกตำรวจทั้งโรงพักเลยใช่ไหม?”​ เขาเถียงคืนอย่างขบขันในความคิดไม่เอาไหนของหล่อน พร้อมกับดึงไทค์ออกจากลำคอที่เขาสวมใส่ทั้งชุดเจ้าบ่าวนอนตลอดทั้งขึ้นออกอย่างหลวมๆ หญิงสาวแทบกรี๊ดกับคำพูดโต้ตอบของเขา “ผู้ชายบ้า!” หล่อนแหวเข้าให้แล้วก็อดขว้างหมอนในมือไปยังใบหน้าของเขาอีกครั้งไม่ได้ แต่ครั้งนี้เขาเตรียมพร้อมที่จะรับมันไว้และเขาก็รับมันได้ดีเสียด้วย “คุณนะสิบ้า...ตำรวจโรงพักไหนจะรับแจ้งความเจ้าสาวนอนกับเจ้าบ่าวตัวเอง”

สองตาเขาได้เห็น ‘ถานหวั่นชิง’ ธิดาของอัครเสนาบดีอีกครั้ง นางนั่งอยู่บนหลังม้าฝีเท้าดี แม้อาภรณ์ที่สวมจะไร้สีสัน อีกทั้งผิวยังขาวซีดราวหิมะ ทว่ากลับดูบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้จุดด่างพร้อย นับเป็นคุณหนูตระกูลสูงที่งามหยาดฟ้ายิ่งกว่าสตรีใด เมื่อเปรียบกับคนเบื้องล่างอย่าง 'เซี่ยเฉิงจู่' เขาช่างต่ำต้อย ยากจนข้นแค้นจนสุดจะรับไหว เขานึกสะเทือนใจกับภาพที่เห็นจนทั่วทั้งร่างแทบไร้เรี่ยวแรงเดินไปข้างหน้า ภายในใจเซี่ยเฉิงจู่อยากจะตะโกนระบายความน้อยเนื้อต่ำใจที่ท่วมท้นอยู่ในอก เขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มอนาถาวัยสิบสามปีที่มีจิตใจเย็นชา ภาพตรงหน้าชัดเจนว่าผู้ที่ทำร้ายมารดาและน้องชายของเขา กลับมีชีวิตสมบูรณ์พูนสุขเสียเหลือเกิน เซี่ยเฉิงจู่กำมือแน่น สาบานกับตัวเอง ต้องมีสักวัน เขาจะให้นางได้ชดใช้ เขาจะทำให้ผิวขาวราวหิมะที่ขวางหูขวางตานั่นต้องด่างพร้อยแปดเปื้อน คิดไม่ถึงว่าสวรรค์จะช่วยเหลือ วันที่รอคอยช่างมาถึงเร็วจริงๆ...

“ร้ายเหมือนกันนี่” “ก็แล้วพี่ฤทธิ์ใจร้ายกับแต้มก่อนทำไมคะ อีกอย่างแต้มก็ไม่ผิดด้วยที่แต้มจะปล่อยข่าว เพราะพี่แต่งงานแล้วจริงๆ” ปภาฤทธิ์ฟังแล้วก็แค่นยิ้มนิดๆ ก่อนจะย้อนถามภรรยา “แล้วทำไมไม่ปล่อยข่าวตั้งแต่พี่เข้าวงการใหม่ๆ” “ก็ตอนนั้นแต้มไม่อยากทำลายอนาคตของพี่” ชโลธรตอบไปอย่างที่ใจคิด “เธอทำลายมันแล้วชโลธร” “แต้มขอโทษค่ะ” “จะจบง่ายๆ แค่คำว่าขอโทษงั้นเหรอ” “แล้วพี่จะให้แต้มทำยังไง แล้วแต้มจะบอกให้พี่รู้ไว้ว่าพี่นั่นแหละเป็นคนผลักดันให้แต้มต้องทำแบบนี้” “โอเค! พี่ผิดที่ไม่ติดต่อเธอเลย แต่เธอไม่ควรทำแบบนี้” “แล้วทีพี่ล่ะ แจ้งนักข่าวไปทำไมว่าจะออกมาประกาศความสัมพันธ์กับนางเอกคนนั้น” “แค่อ่านข่าวเธอก็คิดว่าพี่จะประกาศคบหากับเมรี่แล้วงั้นเหรอ” ปภาฤทธิ์อยากจะหัวเราะเหมือนกัน ที่ภรรยาคิดไปเอง เพียงแค่อ่านข่าวที่เนื้อหามาจากการมโนของนักข่าว “ก็ถ้าไม่คบกัน แล้วนางเอกคนนั้นจะมาอยู่ในห้องพี่ได้ยังไง แล้วท่าทางผู้หญิงคนนั้นก็ดูหึงพี่มากด้วย” ตอนนี้ใจของเธอมันทั้งหึงหวงทั้งน้อยใจปนเปกันไปหมดแล้ว แล้วเธอก็ดูออกว่านางเอกคนนั้นมีใจให้สามีของเธอ “แล้วเธอ หึงพี่หรือเปล่า” “ทำไมพี่ฤทธิ์ต้องถามแต้มด้วย” ชโลธรเริ่มไปไม่เป็น เมื่อจู่ๆ สามีก็มาย้อนถาม “อย่ามาย้อนถามพี่” “แต้มเป็นภรรยาของพี่ แต้มมีสิทธิ์” คนถูกกดดันตอบเลี่ยงๆ แล้วก็เริ่มไม่ไว้ใจสามีขึ้นมาแล้ว เธออยากออกไปจากห้องนี้ “ตอบให้ชัดๆ” “แต้มหึงก็ได้” หญิงสาวตอบเหมือนให้จบๆ ไป ทั้งที่ใจจริงเธออยากตะโกนบอกสามีดังๆ ว่าเธอหึงและหวงมาก แต่กลับพูดออก “หึงก็ได้ หมายความว่าไง” “พี่ฤทธิ์ พี่จะมาคาดคั้นแต้มทำไม แต้มก็ตอบไปแล้วนะ” “เพราะเธอตอบเหมือนไม่เต็มใจตอบไง พี่เลยต้องคาดคั้น” “พี่ต้องการอะไรจากแต้มกันแน่ถึงมาคาดคั้นแต้ม แต่ถ้าพี่อยากรู้ความรู้สึกจริงๆ ของแต้ม ก็ได้ค่ะ แต้มจะตอบตามความจริงว่าแต้มทั้งหึงทั้งหวงพี่ ทีนี่พี่ก็ได้ยินชัดแล้ว อยากจะหัวเราะเยาะ หรือจะจับแต้มโยนออกจากห้องก็ตามใจพี่เลย แต้มมันเป็นตัวปัญหาสำหรับพี่อยู่แล้วนี่!”

แรกเริ่มเขา 'ซื้อ' เธอมาเพื่อบำบัดความใคร่ เมียชั่วคราวที่มีไว้แก้เหงา แต่สุดท้ายแล้ว...เมียชั่วคราวนั่นแหละ ที่อยากได้เป็นเมียจริงๆ ผู้หญิงสู้ชีวิตอย่างนับดาว...ไม่ยอมแพ้โชคชะตาที่นำพาตนเองไปรับบทน่าอดสู เธอถูกหลอกจากคนที่ไว้ใจที่สุด!! กับการ 'ขายตัว' เขาเหยียดหยามสารพัด ดุถูกจนเธอเจ็บช้ำเจียนตาย เธอเลือกทางหนี เพื่อจบปัญหาน่าปวดหัวครั้งนี้.... ขอเริ่มต้นใหม่ กับชีวิตแบบใหม่ แต่ทำไมล่ะ?...ทำไมเขาถึงไม่ยอมปล่อยเธอ ในเมื่อเขาชิงชังเธอนักหนานี่นา?????

สองตาเขาได้เห็น ‘ถานหวั่นชิง’ ธิดาของอัครเสนาบดีอีกครั้ง นางนั่งอยู่บนหลังม้าฝีเท้าดี แม้อาภรณ์ที่สวมจะไร้สีสัน อีกทั้งผิวยังขาวซีดราวหิมะ ทว่ากลับดูบริสุทธิ์ผุดผ่องไร้จุดด่างพร้อย นับเป็นคุณหนูตระกูลสูงที่งามหยาดฟ้ายิ่งกว่าสตรีใด เมื่อเปรียบกับคนเบื้องล่างอย่าง 'เซี่ยเฉิงจู่' เขาช่างต่ำต้อย ยากจนข้นแค้นจนสุดจะรับไหว เขานึกสะเทือนใจกับภาพที่เห็นจนทั่วทั้งร่างแทบไร้เรี่ยวแรงเดินไปข้างหน้า ภายในใจเซี่ยเฉิงจู่อยากจะตะโกนระบายความน้อยเนื้อต่ำใจที่ท่วมท้นอยู่ในอก เขาเป็นเพียงเด็กหนุ่มอนาถาวัยสิบสามปีที่มีจิตใจเย็นชา ภาพตรงหน้าชัดเจนว่าผู้ที่ทำร้ายมารดาและน้องชายของเขา กลับมีชีวิตสมบูรณ์พูนสุขเสียเหลือเกิน เซี่ยเฉิงจู่กำมือแน่น สาบานกับตัวเอง ต้องมีสักวัน เขาจะให้นางได้ชดใช้ เขาจะทำให้ผิวขาวราวหิมะที่ขวางหูขวางตานั่นต้องด่างพร้อยแปดเปื้อน คิดไม่ถึงว่าสวรรค์จะช่วยเหลือ วันที่รอคอยช่างมาถึงเร็วจริงๆ...

(ซีรีส์ชุดยาใจคนเถื่อน) 1.บัญชารักเทพบุตรเถื่อน (วิลเลียม-แพรนภัส) 2.แดนรักมาเฟียเถื่อน (เอเรส-ปัญญาวีร์) 3.บ่วงรักบอดี้การ์ดเถื่อน (ไรอัน-มัลลิกา) ++++++++++++++++++++++++++++++++++++ “กรี๊ด! จะทำอะไรน่ะ” มัลลิการ้องเสียงหลง เมื่อร่างกายเบียดเข้ากับเรือนกายแข็งแกร่งจนสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่ตื่นตัว เพราะเธอไม่ใช่สาวน้อยไร้เดียงสาถึงจะไม่รู้ว่ามันคืออะไร คุณหนูตระกูลลี่พยายามเรียกพละกำลังของตนกลับมาแล้วผลักไสร่างใหญ่ออก แต่ก็ไร้ผล เพราะเขาไม่ขยับเขยื้อนห่างแม้แต่เซ็นต์เดียว “แล้วผู้หญิงปากเสียๆ แบบคุณ คิดว่าผมจะทำอะไรดีล่ะ” ไรอันกระซิบเสียงพร่าทั้งที่เขาตั้งใจให้มันดุดัน ตาคมมีเสน่ห์จดจ้องนัยน์ตาหวานสั่นระริกราวลูกกวางตัวน้อยๆ กำลังรนรานหาทางหนีนายพรานจอมโหด “เอาหน้าทุเรศๆ ของนายออกไปให้ห่างฉันนะ ไม่งั้นนายไม่ได้ตายดีแน่ นายรู้ไหม ว่าฉันเป็นลูกใคร ถ้าไม่อยากตาย ก็ปล่อยฉันซะดีๆ” คุณหนูตระกูลลี่พยายามข่มความหวาดกลัวและข่มหัวใจที่เต้นรัวแรงแล้วเค้นเสียงข่มขู่กลับไป ด้วยหวังจะให้ตัวเธอรอดพ้นจากสถานการณ์ชวนให้ใจสั่นเสียที แต่กลับไปกระตุ้นให้อีกคนรู้สึกถึงชัยชนะว่ามันอยู่ใกล้แค่เอื้อม ไรอันกระตุกยิ้มเหี้ยมข่มขวัญหญิงสาวอีกครั้ง “ไม่ได้ยินที่ฉันบอกหรือไง” คนอวดเก่งแต่เอาแม่มาขู่ร้องถามเสียงสูง แต่น้ำเสียงกลับสั่นๆ เพราะข่มความหวาดกลัวไม่ได้ หนำซ้ำท่าทีของอีกฝ่ายก็ดูเงียบพิลึกจนเธอชักไม่ไว้ใจสถานการณ์ในตอนนี้เอาเสียเลย “คุณนี่...นอกจากจะมารยาทแย่แล้ว ยังไม่รู้ตัวอีกหรือไงว่าตัวเองเป็นลูกใคร แต่ผมจะบอกให้คุณรู้เอาไว้ว่าอย่าเอาคนในครอบครัวมาขู่ผม” ไรอันยอกย้อนด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้เช่นเดิม จงใจให้ริมฝีปากใกล้กับกลีบปากสวย “จะ...จะทำอะไรฉัน” มัลลิกาถามเสียงตะกุกตะกัก ก่อนจะเม้มริมฝีปากแน่นเพื่อป้องกันการถูกรุกล้ำและไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไรไปเหมือนกัน เดี๋ยวก็หน้าร้อนผ่าว เดี๋ยวก็ใจเต้นโครมครามสลับกันอยู่ได้ ทั้งที่ผู้ชายแปลกหน้าคนนี้หน้าตาก็ธรรมดา หล่อสู้แฟนหนุ่มของเธอก็ไม่ได้ แล้วทำไมใจเธอถึงได้พากันเต้นกระหน่ำแบบนี้เล่า! “ทำเสียงให้มั่นคงหน่อย คนสวย” เสียงทุ้มดังชิดผิวแก้มนุ่มราวผิวเด็กจนอดใจไม่ไหวเผลอทาบปากสัมผัสแก้มนุ่มก่อนตัดใจถอยห่าง แต่สองมือยังไม่คิดจะละห่างจากเรือนร่างของหญิงสาว “อย่าทำอะไรฉันนะ ไม่งั้นฉันจะฟ้องคุณแม่ แล้วก็ฟ้องพี่ชายฉันด้วย คราวนี้นายไม่ได้ตายดีแน่ ไอ้คนปากเสีย” คุณหนูคนสวยเค้นเสียงขู่ด้วยอาการปากสั่นระริก “ไม่ทำหรอก เพราะผมจูบคุณไม่ลง” ไรอันโต้กลับชิดริมฝีปากคู่สวย ปากบอกไม่อยากจูบ แต่ตอนนี้ใจทั้งหมดของเขากำลังอยากลิ้มลองริมฝีปากคู่นี้สักครั้ง เมื่อปากกับใจสวนทางกันและเขาก็ขอทำตามใจมากกว่า ไรอันจึงกดปากร้อนทาบบนปากนุ่ม ดูดเม้มกลีบปากบางที่เม้มสนิทเพียงเสี้ยวนาทีแล้วถอยห่าง มัลลิกาเบิกตาโต ร่างกายทุกส่วนเกร็งไปหมด กลีบปากสวยที่เม้มสนิทในคราแรกก็เผยอเชิญชวนโดยไม่รู้ตัว ไรอันจึงทาบริมฝีปากบดเคล้าลงอีกครั้ง กดคลึงริมฝีปากล่างจนพอใจในรสชาติที่หวานละมุนไม่เหมือนใคร เขาก็หันมาทำเช่นเดียวกันกับริมฝีปากบน จัดการแทะเล็มอ้อยอิ่ง “อืม...” อดีตนายตำรวจหนุ่มพึมพำพอใจและคิดไม่ถึงเลยว่าปากเสียๆ เช่นเธอจะหวานล้ำและเดียงสาได้มากขนาดนี้ หรือแม่คุณจะเสแสร้ง แต่ช่างเถอะ เธอจะเสแสร้งหรือไม่ เขาก็ไม่สนใจเพราะเขาชื่นชอบความหวานของหญิงสาวเสียแล้ว “อื้อ” เสียงเล็กครางท้วงแล้วเงียบหายไป สองมือเล็กที่ถูกปล่อยได้ครู่ใหญ่แล้ว เจ้าตัวใช้มันยึดเอวสอบ บางเวลาก็กดจิกและขย้ำเสื้อผ้าของอีกฝ่ายพร้อมเสียงครางฮึ่มฮั่มเล็ดลอดออกมา ไรอันเผยยิ้มอย่างครึ้มอกครึ้มใจกับน้ำเสียงไพเราะเพราะพริ้งนั้น พร้อมมอบจุมพิตเร่าร้อนสลับหยอกเย้าเข้าไปสั่นกระเส่าหัวใจเจ้าของริมฝีปากคู่สวย

“แองเจลโร่” พ่อม่ายมหาเศรษฐีและเปี่ยมไปด้วยอิทธิพลมืด กลับถูกคุณครูอนุบาลที่ชื่อ “มณีริน” ต่อว่าเรื่องที่เขาละเลยลูกชาย จนทำให้ลูกชายวัยห้าขวบของเขามีพฤติกรรมก้าวร้าวเพราะขาดความรักจากพ่อ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้หญิงสาวรับปากเด็กชายว่าจะทำให้พ่อของเขาหันมาใส่ใจเขาให้ได้ และด้วยเหตุนี้เองจึงทำให้ชายหนุ่มวางแผนร้ายเพื่อปราบพยศผู้หญิงเฉิ่มเชยคนนี้ เขาใช้บุตรชายเป็นเครื่องมือเพื่อให้เธอเข้ามาอยู่ใต้อาณาจักรของตัวเอง หวังจะสยบเธอไว้ในอุ้งมือ กดเธอให้อยู่ใต้อาณัติ และทำให้เธอยอมศิโรราบ... “คุณแองเจลโร่ ดิฉันเป็นคุณครูของวินเซนต์ค่ะ ไม่ใช่ผู้หญิงของคุณ เพราะฉะนั้นช่วยหลีกทางให้ดิฉันด้วย ดิฉันต้องการกลับ...” ไอร้อนๆ ที่แผ่กระจายออกมาจากร่างสูงใหญ่ด้านหน้า และกลิ่นโคโลญจน์หลังโกนหนวดอันหอมฟุ้ง มันชวนให้หัวใจเธอเต้นกระเส่า เลือดในร่างกายเริ่มสูบฉีดแรงจนผิวแก้มของมณีรินขึ้นสีระเรื่อ “ไม่ทันแล้วล่ะคนสวย...ฉันอยากชิมริมฝีปากของเธอเสียก่อน ว่ามันจะเผ็ดร้อนเหมือนคำพูดของเธอไหม?” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ลมหายใจร้อนผะผ่าวเป่ารดพวงแก้ม เมื่อเธอเบี่ยงใบหน้าหนีได้ทัน “อย่านะ...คุณไม่มีสิทธิ์!” เธอตวาดเสียงสั่นพร่า โก่งตัวหนีสุดฤทธิ์ แต่มันราวกับว่าไม่มีประโยชน์อะไรเลย…

“ลูคัส เดมเชีย” บุตรชายของเจ้าของเดมเชียเทรด ซึ่งเป็นมหาอำนาจทางการเงินล้มครืนลงมาในค่ำคืนเดียว แม้พ่อของเขาจะทำทุกวิถีทางเพื่อฉุดให้เดมเชียเทรดขึ้นมา แต่ก็เปล่าประโยชน์! เพราะเบื้องหลังหายนะนี้เกิดจากน้ำมือคนหน้าเนื้อใจเสือที่ชื่อ คลอลิน บาร์ว การล้มละลายในครั้งนั้นทำให้พ่อแม่ฆ่าตัวตาย ส่วนคนรักก็ทิ้งเขาไปอย่างไม่ไยดี ชายหนุ่มจึงเข้าไปเสี่ยงโชคในกาสิโน แต่...พระเจ้าดันเข้าข้างเขาเสียอย่างนั้น คืนนั้นเขาทำเงินให้กับตัวเองเป็นจำนวนมหาศาล เขาจะกลับไปแก้แค้น ทวงคืนสิ่งที่ตัวเองเสียไป เอาคืนคนในตระกูลบาร์วทุกคน ลูคัสสร้างเดมเชียอินดัสเทรียลให้ผงาดขึ้นมาเทียบเท่าบาร์วคอมโพสิตของบาร์ว ชายหนุ่มตามจีบเฮนน่า บุตรสาวคนโตของบาร์ว เขาหยอดคำหวานจนหล่อนหลงใหล แต่ “เอรินทร์” บุตรสาวคนเล็กรู้ว่านั่นคือคำหลอกลวงจึงพยายามช่วยพี่สาว เธอเข้าขัดขวางลูคัส แต่กลับตกเป็นเหยื่อเสียเอง... “คุณมันบ้า” “ยอมรับเลย ไม่เถียง...” ลูคัสตอบหน้าตาย เขากระโจนรวบตัวเอรินทร์ เขากดเธอจนล้มลงบนพื้นพรม ตกอยู่ใต้ร่างกายใหญ่ยักษ์ที่คร่อมทับเธอไว้ทั้งตัว “อย่าทำบ้าๆ นะลูคัส เอมไม่ใช่ผู้หญิงของคุณ!” เอรินทร์ตะโกนลั่น เธอพยายามขืนตัว แต่มันไร้ความหมาย “นาทีต่อจากนี้ สถานะที่คุณว่าจะเปลี่ยนไป” ลูคัสตอบ คำตอบของเขาทำให้เอรินทร์ตัวเย็นวาบ!

เพราะบุตรชาย...ทำตัวเป็นหนุ่มเพลย์บอย แม่ที่รักลูกยิ่งชีพ จึงรู้สึกเป็นกังวล นางเล็งสาวสวย เพียบพร้อมคนหนึ่งไว้ให้ และข้อเสนอที่ โลแกนปฏิเสธไม่ได้ด้วยซิ!! ข้อแลกเปลี่ยนเชิงธุรกิจ โดยมีคู่ปรับนั่งจ้องรอเขมือบ...จึงเป็นตัวบีบบังคับชั้นดีให้ โลแกน...จำยอม แต่...เพราะความกลัว...มรินญาจึงเลือกที่จะหนี...ในนาทีสุดท้าย งานวิวาห์ล่ม...แต่สถานะภาพทางสังคม โลแกนคือผู้ชายที่ภรรยาแล้ว เพื่อให้ข้อแลกเปลี่ยนดำเนินต่อไป...เขายอม จนกระทั่งวันหนึ่ง...เขามีคนที่อยากจะอยู่ด้วย...เขาจึงคิดจะจัดการเรื่องเก่าๆ ให้เรียบร้อย พระเจ้าเล่นตลกกับเขาแน่...พอเจอหน้า 'เมีย' กลับไม่อยาก 'หย่า' ขึ้นมาดื้อๆ เขาอยากซั่มหล่อน!! เป็นความเห็นแก่ตัวตามประสาเพศชาย... และเมื่อได้หล่อนสมใจ...ดันทะลึ่งทิ้งหล่อนไม่ลงเสียอย่างนั้น เอาล่ะทีนี้...ผู้ชายที่คิดว่าตนเองฉลาดสุด จะจัดการปัญหาโลกแตกนี่ยังไง?!! จะเลือกใครดี? ระหว่าง... คนใหม่...กับเมียใบสั่ง ของแม่...

หล่อนคือของที่ได้มา...แลกกับเงินจำนวนหนึ่ง เธอเย็นชาแต่กลับกระตุ้นความร้อนระอุในตัวเขาได้ชะงัด ‘เมีย’ นิยามคำนี้ไม่เคยมีอยู่ในสมอง แม้ โจนาธาน อักรัก รูธ ถึงเขาจะเป็นแค่คนพิการ เนื่องจากอุบัติเหตุรถยนต์ร้ายแรง จากหนุ่มสุดหล่อ ขวัญใจสาวๆ กลายเป็นผู้ชายกราดเกรี้ยวเจ้าอารมณ์ ไม่มี... พยาบาลสาวคนไหนทานพายุอารมณ์ของเขาได้ เมื่อพวกหล่อนมาเพราะหวังอย่างอื่น แต่ก็ต้องหอบผ้าหนีตายกันจ้าละหวั่น!! ชายหนุ่มจะดับความร้อนเร่าในกายได้อย่างไร เมื่อหล่อนหน้าด้านหน้าทนตั้งใจทำงาน...แต่ไม่เคยคิดกับเขาในทางชู้สาว ปึก!! การต้อนรับจากผู้ชายตัวใหญ่ที่นั่งหน้าบึ้งกลางเตียง เขาโยนหมอนใส่หน้าเธอ แต่วันวาดก็ต้องทน เมื่อชายหนุ่มคือเงื่อนไขที่เธอต้องก้มหน้าทน บิดาของเธอก่อหนี้ไว้เรือนล้าน จากการเล่น ‘การพนัน’ ข้อตกลงเดียวที่เธอจะช่วยท่านได้ คือการยอมรับดูแลคนไข้จอมโวย โดยไม่มีข้อแม้...หากเขาเดินได้...เธอจะเป็นอิสระ!!

“ผู้หญิงคนนั้นใครว่ะ?” ปลายนิ้วเรียวสวยชี้ไปที่ทีวีจอแบนหลังใหญ่ติดพนังห้องในเพนเฮ้าส์สุดหรูหรา “เอ่อ...ผมจะหาข้อมูลของเธอทั้งหมด!! มารายงานให้ทราบครับคุณฮิลล์” “ด่วนนะเบนส์!! ด่วนสุดๆ หากเป็นไปได้...ถ้าเจ้าหล่อนจะมานอนเล่นบนเตียงของฉันคืนนี้...ก็จะดีมาก...และนายจะได้รับโบนัสก้อนโต เป็นสิ่งตอบแทน...” คำบัญชาที่เปลี่ยนแปลงชีวิตเนตรอัปสรแบบพลิกคว่ำขมำหงาย เธอถูกจอมบงการจองจำด้วยรสสวาทบาดจิต ถูกกักขังและทรมานด้วยไฟเสน่หา ผู้ชายที่ใครทั้งลอนดอนเกรงกลัว เคฮิลล์ รอย!! เจ้าของฉายา “สิงโตคำราม” เจ้าพ่อธุรกิจสื่อสิ่งพิมพ์ประจำเมืองผู้ดี เคฮิลล์เหมือนต้องมนต์นัยน์ตาคมวาวเหมือนดั่งดวงตานางเสือดาวนั่นฉุดดึงเขาเข้าไปในหน่วยตา มันเหมือนมีอำนาจลึกลับดูดดึงเขาเข้าไป และความปรารถนาอันมากล้น ทำให้เขาอยากครอบครองเธอ แต่เพียงผู้เดียว... ผู้ชายที่มีแต่สาวสวยรายล้อม เขาเป็นนักล่า เป็นมหาอำนาจ...แต่หล่อนกล้า!! ผู้หญิงคนนั้นกล้าปฏิเสธความต้องการของเขา...และเคฮิลล์ไม่มีวันยอม!! ไม่ว่าวิธีต่ำช้าหรือดหดร้ายเพียงไหน? เขาก็จะทำ ขอแค่ให้ได้ครอบครองหล่อน พร้อมทั้งประกาศอำนาจที่มีในมือ เนตรอัปสรจะได้รู้ว่าใต้หล้า ไม่มีใครในโลกนี้หนีเขาพ้น หากเขาต้องการ... แล้วแบบนี้ เนตรอัปสรจะหนีพ้นเงื้อมือของเคฮิลล์ ได้หรือ? ไม่มีใครรู้!! แต่ต้องติดตาม...การตามตามล่าโดยมีเดิมพันคือพรหมจรรย์แสนหวานเป็นรางวัล...

หนุ่มสเปนหล่อล่ำ คาสโนว่ารุ่นเดอะ...คาลิกซ์โต้ โฮเซ่ กับลูกสาวสุดรักของเพื่อนรุ่นพี่ จอมพยศที่เขาเบื่อหน้า...เพราะความเอาแต่ใจของเจ้าหล่อนมันมีมากมายเสียจนบรรยายไม่หมด วีรกรรมของเมยานีเขาเห็นจนเอียน บอกตามตรงเลยนะ!! เมยานี หิรัญพฤกษ์ หนูเมย่าของคุณพ่อเมฆาเขาอยากหลีกให้ไกลที่สุด!! เมฆาตามใจบุตรสาวจนเกือบเสียคน เจ้าหล่อนน่ารักน่าเอ็นดูในสายตาของเมฆาก็จริง!!...แต่เป็นจอมป่วนขาวีนในสายตาของคนรอบข้าง... ชายหนุ่มเป็นตัวอันตราย สมควรอยู่ให้ห่าง เมื่อเขาพ่วงท้ายด้วยคำว่า...นักรัก!! เกิดอะไรขึ้นล่ะ ระหว่างสาวน้อยอ่อนเดียงสา...แต่ไม่โง่ กับนักรักที่ขึ้นชื่อ เมื่อสิ่งที่คาลิกซ์โต้ทำ ตรงข้ามกับความคิดทั้งหมด!!...เขาคอยวนเวียนอยู่ข้างตัวของเมยานี คอยทำตาขวางยามมีหนุ่มๆ คอยส่งสายหวานๆ ให้ นี่เขาคิดอะไรกับเจ้าหล่อนเหรอ? ไม่น๊า...

มหาเศรษฐีขี้เบื่อ ลูกครึ่งฝรั่งเศส-อเมริกา ทายาทตระกูลดัง แวงซ็อง ออกัสตัส เขานะเป็นชายชาติอาชา มีฟีโรโมนฟุ้ง!! แต่...เมวิกา สาระวี สาวใสใบหน้าหวานหยดจนจ๊น!! ดวงตาของหล่อนที่มองหนุ่มหล่อล่ำ...กลับเฉยชา ชายหนุ่มเลยต้องงัดแผนเด็ด...เพื่อลวงล่อ เขาหวังจะตอกหน้าให้แม่สาวใจเด็ดรู้...ผู้ชายอย่างเขา หล่อนไม่ควรเมินหนี... ที่ชายหนุ่มไม่รู้ คือ...เมวิกาสะเทิ้นสะเทือนเหมือนกัน...เมื่อมันเป็นการยากที่จะห้ามความสนใจของตัวเอง...ที่มีต่อคนแปลกหน้า เขาหล่อ! ล่ำ! หุ่นกระชากใจ แถมยังทำท่าเหมือนสนใจเธอเสียอีก มันเลยทำให้เมวิกาอดหวั่นไหวไม่ได้ ผู้หญิงทุกคนฝันถึงเจ้าชาย...และหวังให้เทวดาส่งเจ้าชายขี่อาชาสีขาวมาให้ตัวเอง เมวิกาเลยอดไม่ได้ที่จะแอบฝัน... แต่...ในโลกความจริง...มันโหดร้ายอย่างไม่น่าเชื่อ... หญิงสาวตกบันไดสวรรค์ตั้งแต่ยังไม่ทันได้ก้าวเดินขึ้นไป...หลังพลีกายให้แวซ็อง ในค่ำคืนหนึ่ง!! พอตื่นขึ้นมาตอนเช้า...เขากลับหายหัวจ้อย...ทิ้งให้เธอจมอยู่กับความสับสน ปนเศร้า...กลายเป็นนางซินฯ ตกสวรรค์แบบไม่คาดคิด...เลยได้แต่ทำใจ แต่สวรรค์ไม่เขาข้างคนผิดนานนัก... เรื่องฉาวๆ ดังสะท้านปารีส!! มีมือดีแอบปล่อยข่าว และมันทำให้แวซ็องแทบเต้น!! เขาควานหาต้นตอ...แต่กลับพบเจอแต่ความว่างเปล่า...ข่าวฉาวๆ นั่นกลับกระพือเพิ่มขึ้นทุกวัน!! ในวันที่เผชิญหน้ากัน...ระหว่างเขากับหล่อน... ไม่รู้เพราะอะไรสิ? เขาถึงยอมตกบันไดพลอยโจนนี้... บ่วงเล่ห์...ที่เขาร้อยขึ้น...หวังได้เมวิกามาบำเรอรัก...กลับกลายเป็นบ่วงรัก ร้อยรัดเขาและเธอเอาไว้...มันคือ... พรหมลิขิต...หรือโชคชะตากำหนดกันแน่...

เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะแหวนวงเดียว กับคำว่า ‘โจร’ สาวใสใจสู้มีหรือจะยอมรับ เธอไม่ได้ลักขโมยมา เพียงแต่บังเอิญเก็บได้ ตั้งใจจะคืนแต่ยังไม่มีโอกาส ก็ชีวิตนักศึกษาที่เป็นนักเรียนทุน ฐานะทางบ้านไม่ได้มั่งมี ก็ต้องดิ้นรนหากค่ากินค่าใช้ เรียนก็หนัก งานก็เหนื่อย จะเอาเวลาที่ไหนล่ะไปตามไฮโซสุดสวยเพื่อคืนสิ่งที่หล่อนทิ้ง!! ความซวยเลยมาเคาะประตูบ้าน เมื่อเจ้าของแหวนตามเอาเลือก เขาจับเธอไปเค้น...เค้นไปเค้นมา เลยกลายเป็นแบบนี้ ก็เจียมตัวอะนะเลยไม่กล้าปริปาก หากเขาจะย้อนกลับไปหาคนรักเก่า เธอก็จะหลีกทางให้เมื่อตัวเองเป็นแค่ทางผ่าน...เหวยๆ พระเอกเราจะทำไงล่ะ ปากแข็งง้างยากไม่พอ ยังอีโก้สูงอีก จะง้อได้ไหม? หรือจะโอละพ่อ!!

ของฝากจากชายแปลกหน้า คือสิ่งล้ำค่าที่เอมิการักสุดหัวใจ เพราะ 'อกหัก' เอมิกาเลยคิดจะปลิดชีวิตตัวเอง เธอเอาลมหายใจเฮือกสุดท้ายไปทิ้งทะเล แต่...มันไม่ได้เป็นอย่างที่คิด เธอไม่ตาย!! เมื่อลืมตาตื่น เธอได้พบเทพบุตร มีความทรงจำแสนหวานกับผู้ชายที่เพอร์เฟคสุดๆ มันเป็น 'ความสัมพันธ์ บนข้อตกลง' เธอไม่ได้หวังให้หนุ่มรูปงามรับผิดชอบ แค่อยากประชดชีวิต แต่...เธอดันหลงรัก ผู้ชายคนนั้นเสียนี่ซิ เมื่อถึงเวลาต้องลาจาก...เอมิกาได้แต่ภาวนาให้เขาเหลือบางสิ่งไว้กับเธอ คำชวนของเขา เธอปฏิเสธ เธอรู้ดีว่าตนเอง ไม่เหมาะสมกับเขา เธอขอแค่สิ่งเล็กๆ ไว้แทนใจ และเอมิกาก็สมหวัง 3เดือนต่อมาเธอท้อง!! คุณแม่ลูกหนึ่งไร้สามี ใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไป เธอมีความสุขที่มีลูก ในบางครั้งก็แอบฝันถึงคนไกลคนนั้น สวรรค์ไม่ได้ทอดทิ้งเธอ...คนที่เธอรัก ย้อนกลับมา เพราะเขาเองก็ลืมเธอไม่ได้ นิยายหมดสัญญานะคะ...เนื้อเรื่องเดิม เพิ่มเติมคือเกลาภาษาใหม่...

เมื่อเจ้าสาวของ วาโย หายตัวไปก่อนพิธีวิวาห์ เป็นเหตุให้เขาต้องเข้าพิธีกับผู้หญิงที่เขาทั้งรัก ทั้งแค้นอย่าง มุกไหม ที่ถูกเขาตราหน้าว่า ผู้หญิงหลอกลวง... .................................... "จะแค้นเคืองอะไรกันหนักหนาค่ะ ไม่รักกันเเล้วหรือไง?" เอ่ยถามเขาด้วยเสียงสะอื้น จนคนฟังรับรู้ได้ถึงความเศร้าจากน้ำเสียง "... ต้องการอะไร?" น้ำเสียงยังเย็นชาจับจิต คงไม่ต่างจากจิตใจของเขาที่ด้านชาในตอนนี้ "แค่ต้องการให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ได้มั้ยคะ?" เว้าวอน ออดอ้อนด้วยน้ำเสียงที่ยังเจือสะอื้น แต่กระนั้นยังต้องกลืนก้อนสะอื้นที่จุกแน่น ก่อนจะกระพริบตาเพื่อไล่น้ำตาที่จวนเจียนจะไหล "หึ เธอฝันไปหรือเปล่า? ตื่นซะที!! อย่าพูดอะไรที่มันฟังดูง่ายไปหน่อยเลย" ร่างสูงแค่นเสียงหัวเราะ มุมปากยกยิ้มหยัน สายตาเขาเหยียดหยามจนแทบปิดไม่มิด "แล้วตรงใหนค่ะที่มันยาก?" มุกไหมตอกกลับเขาทันควัน "ยากตรงที่ใจฉันมันพังไปแล้วไง!! ใจคนไม่ใช่เครื่องจักร มันมีความรู้สึก มันเจ็บเป็น!" ตะคอกเธอกลับอย่างไม่ลังเลตามเเรงอารมณ์ที่อัดอั้นมานาน คนอย่างเขาถ้ารักก็มาก แต่ถ้าเกลียดจะเกลียดมากกว่าที่เคยรัก!! .................................. "ได้โปรด มุก...ยกโทษให้ผู้ชายสารเลวคยนี้ด้วย ฮึก อึก..ได้โปรด...ที่รัก" "ฮือ มะ ไม่ ฮึกฮึก"น้ำตาเม็ดโตพรั่งพรูเต็มสองข้างแก้มนวล ใบหน้าหวานแดงก่ำ มือบางโอบรอบแก้มสากขอเขาไว้ พลางโขกขมับแนบชิด สองสายตาสื่อประสานกัน ปากบางเริ่มเอื้อนเอ่ย.... ................................... โหลดตัวอย่างเพื่อทดลองอ่าน ก่อนกดซื้อได้นะคะ

เขา...ผู้มีอดีตที่แสนเลวร้าย ความผิดหวัง ทำให้เขาเกลียดกลัวความรักสุดหัวใจ เธอ...คืออดีตที่แสนเลวร้ายของเขา ความไม่ตั้งใจ ความพลั้งเผลอทำร้ายหนึ่งชีวิตจากไปโดยไม่ทันตั้งตัว!

“ทำไมแกไม่แต่งตัว” เสี่ยเหิมถามลูกชายเสียงกร้าว เมื่อลูกชายตัวดียังไม่ใส่เสื้อผ้าที่ตนเตรียมไว้ให้ “แต่งไปทำไม ในเมื่อผมไม่ได้มาร่วมงานแต่งของพ่อ” “แล้วแกมาทำไม” “ผมจะมาพังงานแต่งของพ่อ พ่อ! ยกเลิกงานแต่งกับผู้หญิงคนนั้นเถอะ ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้รักพ่อ” เนติใช้ไม้อ่อนด้วยการขอร้องบิดา แต่หากไม่เชื่อกัน เขาจะบุกเข้าไปพังงานจริงๆ พังแบบไม่สนหน้าใครทั้งนั้น! “ฉันรู้ดีว่าเจ้าสาวคนนี้ไม่ได้รักฉัน” “แล้วพ่อจะแต่งไปทำไม หรือโดนครอบครัวผู้หญิงคนนั้นรวมหัวกันวางแผนจับพ่อ พ่อเลยจำใจแต่ง” เนติคิดเองเออเองเป็นตุเป็นตะ “คนอย่างเสี่ยเหิมไม่ยอมให้ใครหลอกง่ายๆ หรอกโว้ย” จะมีก็แต่ลูกชายตัวดีคนนี้ ที่หลอกว่าจะกลับบ้านหลายครั้ง แต่ก็ไม่ยอมกลับซะที จนต้องใช้แผนขั้นเด็ดขาด “แล้วพ่อแต่งทำไม หรือพ่อรักผู้หญิงคนนั้น” “ฉันไม่ได้รัก” “แล้วพ่อจะแต่งทำไม” ยิ่งพูดคุยกันยิ่งทำให้เนติไม่เข้าใจบิดาว่าจะจัดงานแต่งขึ้นมาทำไม ในเมื่อต่างก็ไม่ได้รักกัน “คนที่แต่งคือแก ไม่ใช่ฉัน!” “พ่อ!” เนติตะโกนเรียกเสียงดัง หน้าตาก็เหมือนคนโดนผีหลอก “จะมัวเรียกพ่อหาพระแสงอะไร รีบไปแต่งตัว เดี๋ยวจะไม่ทันฤกษ์” เสี่ยเหิมออกคำสั่งก่อนจะเดินไปหยิบชุดมาส่งให้ลูกชาย “รับไปสิว่ะ!” “ผมโตแล้ว พ่อจะมาจับผมแต่งงานไม่ได้” “แกแน่ใจว่าไม่แต่ง” “ผมไม่แต่ง!” เนติยืนยันคำเดิม “งั้นฉันแต่งเอง!”