รยาวดีสั่นหน้ารัวๆ ไม่ยอมเดินไปหา น้ำตาก็พากันไหลเป็นสาย โคลสันเฝ้ามองดูและเห็นใจเธอ แต่เขาก็ต้องการเธอมากเช่นกัน
“รยาวดี ผมจะไม่ฝืนใจคุณ แต่คุณต้องช่วยผม” เสียงแหบพร่าพูดขึ้น ทำให้คนที่กำลังร้องไห้ มองตอบกลับไปด้วยสีหน้าเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม
“คุณจะให้ฉันทำอะไร”
“ผมจะพูดยังไงดี ที่คุณฟังแล้วจะไม่ปฏิเสธคำขอร้องของผม” พูดไปมือก็เริ่มปลดกระดมเสื้อตัวเองไป
“คุณโคลสัน ไหนคุณว่าจะไม่ฝืนใจฉัน แล้วทำไมคุณต้องปลดกระดุม”
“ผมจะถอดเสื้อออก เวลาคุณทำให้ผม จะได้ไม่เกะกะ” โคลสันถอดเสื้อเหวี่ยงทิ้ง แล้วยื่นมือไปรั้งร่างเล็ก ก่อนที่สาวเจ้าจะกระโจนหนีไป
รยาวดีตกใจจะร้องห้าม ทว่าเสียงกลับกลืนหายกลับเข้าไปในลำคอ เมื่อปากหยักร้ายประกบลงมาที่ริมฝีปาก ก่อนที่เจ้าของริมฝีปากคู่สวยจะพยายามเม้มปากหนีการรุกรานอย่างบ้าคลั่งของคนตัวโต