“ไม่เอาน่าที่รัก อย่าเพิ่งโกรธกันเลย ว่าแต่มาถึงที่รักก็นอนรอผมเลยเหรอครับ” สีหน้าของศิวากรไม่ได้สะทกสะท้านกับสีหน้ากรุ่นโกรธของดาราสาวเลยสักนิด หนำซ้ำยังพูดจายียวนยั่วโทสะของดาราสาวต่อไป “คุณนี่...ความคิดทุเรศที่สุด” “แต่ผมพูดเรื่องจริงนะที่รัก แล้วผมก็เห็นเต็มสองตาเลยว่าที่รักนอนรอผม แล้วแบบนี้ไม่เรียกว่าอ่อย แล้วจะให้เรียกว่าอะไรดีครับที่รัก แต่ผมว่าถ้าจะให้ดีต้องถอดเสื้อผ้าด้วยนะที่รัก” ศิวากรยิ้มหน้าทะเล้น นึกชอบใบหน้ากรุ่นโกรธของดาราเจ้าบทบาทเสียจริง แต่ไม่รู้ว่าสิ่งที่เห็นนี่ เจ้าตัวกำลังสวมบทบาทตัวละครอยู่หรือไม่ “ถ้าคุณอยากเข้าใจว่าฉันอ่อยก็ตามใจคุณ แต่คุณรู้เอาไว้ว่าที่ฉันยอมอ่อยคุณ ไม่ได้หมายความว่าฉันจะยอมนอนคุณง่ายๆ” “โธ่ที่รัก ผมจ่ายไปตั้งสามล้าน ขอผมเชยชมนิดๆหน่อยๆ ไม่ได้หรือไง หรือถ้าคุณอยากให้ผมล่วงล้ำเข้าไปลึกๆ ผมก็ยินดี” “คุณศิวากร!”

บัวชมพู หญิงสาวที่เพิ่งเรียนจบ เข้าทำงานที่บริษัทแห่งหนึ่ง เธอคิดว่าชีวิตกำลังไปได้สวย มีงานทำ มีแฟนคนแรกเป็นตัวเป็นตน แต่แล้วชีวิตไม่ราบรื่นอย่างที่คิด เพราะท่านประธานสุดแปลก ที่แปลกแบบเนียน ๆ หัวใจดวงน้อยจะไม่หวั่นไหวได้อย่างไร

***ตราบาปที่เขาทำกับเธอในวันนั้น กลายมาเป็นของสำคัญในวันนี้ พสิกาตัดสินใจใช้ร่างกายใช้หนี้ให้ปภังกร เพื่อจบปัญหาหนี้สินที่เธอไม่ได้ก่อ วันหนึ่งเธอรู้ว่าสิ่งที่ได้มาจากเขา มันมากกว่าความเจ็บปวด ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ "ทำไมไม่รับโทรศัพท์!"เสียงแหบห้าวตะโกนถาม เมื่อหันมามองหน้าเธอเต็มสองตา "ฉัน..."พสิกาหาเสียงตัวเองไม่เจอ จะบอกว่าไม่สบายมันก็ไม่ใช่เหตุผลที่รับสายเขาไม่ได้ ใบหน้าสวยเชิดขึ้น เมื่อหันมาสบตากับเขา ไม่มีอะไรต้องกลัวเพราะอีกไม่นานเธอจะเป็นอิสระ เธอมีช่องทางหาเงินมาคืนเขาแล้ว "ฉันไม่อยากรับ!"เขาแรงมาเธอก็แรงกลับ คำตอบและน้ำเสียงของเธอทำให้หัวคิ้วเข้มกระตุก ตาคู่คมมองหน้าหญิงสาว มองตากลมโตที่มีแววถือดีอยู่ในนั้น "กล้ามากนะที่พูดแบบนี้กับผม ลืมแล้วเหรอว่าฐานะคุณคืออะไร แล้วมีหน้าที่ทำอะไร!" "ฉันไม่เคยลืมหรอกค่ะว่าฉันเป็นลูกหนี้ของคุณ คุณนั่นแหละที่ลืมสถานะของตัวเอง คุณเป็นเจ้าหนี้ไม่ใช่เจ้าชีวิตฉัน คุณไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้" "ไม่มีสิทธิ์เหรอ แล้วใครกันที่มีสิทธิ์ คุณเป็นลูกหนี้ผม ผมจะทำอะไรกับคุณก็ได้"มือแกร่งเอื้อมไปบีบปากบางเอาไว้ เมื่อพสิกาเถียงกลับมาแบบนั้น "ปล่อย!"ใบหน้าสวยสะบัดออก มือบางยกขึ้นมาปัดป้องตัวเอง เมื่อถูกบีบจนเจ็บร้าวไปทั้งแก้ม "หาเงินมาคืนก่อนสิ แล้วจะปล่อย!"พูดพร้อมกับโน้มหน้าลงไปหา แต่หญิงสาวยกมือมาดันช่วงคางเขาเอาไว้ เธอเกลียดเขา เกลียดทุกอย่างที่เขาทำกับเธอ "อย่านะ!"มือบางออกแรงผลักเมื่อรู้ว่าเขาจะทำอะไร เธอไม่ชอบเวลาที่เขาจูบปากข้อนี้ปภังกรรู้ดี แต่เขาก็ไม่เคยตามใจเธอสักครั้ง ยิ่งเธอแสดงท่าทางรังเกียจ เขาก็ยิ่งอยากเอาชนะเธอ ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ทดลองโหลดตัวอย่างอ่านก่อนนะคะ ฝากคุณดิวกับหนูก้อยด้วยน๊า

หลังพ้นเคราะห์ซ้ำกรรมซัดด้วยกันมาหลายต่อหลายครั้ง ในที่สุดลี่เซียวและซือหยวนเฉินต่างก็ปลอดภัยหายดีกันถ้วนหน้า ทว่าอุปสรรคความรักของพวกเขายังไม่จบแค่นี้ เมื่อมีทั้งคนที่เห็นด้วยและไม่เห็นด้วยต่อความรักของพวกเขา มนุษย์และเทพจันทรา ขณะที่พวกเขาได้รับรู้อดีตของกันและกัน ทั้งสองจะข้ามผ่านอุปสรรคใหม่และลงเอยกันในที่สุดเช่นไร ความรักระหว่างมนุษย์และเทพจะสมหวัง ครองรักกันได้อย่างไม่สั่นคลอนหรือไม่ ติดตามอ่านต่อบทสรุปความรักของทั้งคู่ใน เมื่อผมตกหลุมรักเทพจันทรา เล่ม 2 !

ดารินทร์ดิ้นรนขัดขืน เมื่อถูกนดลกระทำไม่ต่างจากปลุกปล้ำ ปากร้อนที่บดขยี้ลงมาสร้างความขยะแขยงให้เธอที่สุด เธอเกลียดเขา เกลียดสัมผัสของเขา นดลกอดหญิงสาวไว้ในอ้อมแขน ยิ่งเธอดิ้นเขาก็ยิ่งสนุก ชอบใจเวลาที่หน้าอกใหญ่เกินขนาด เสียดสีไปกับผิวเนื้อเปล่าเปลือยของเขา "ปล่อย!"ทันทีที่หลุดมาจากแขนแกร่งดารินทร์ก็ถอยร่นเข้าไปด้านใน นดลหรี่ตามองคนที่ลนลานหนีเขา ตากลมโตกวาดมองไปรอบห้อง เพื่อหาอะไรที่ใช้เป็นอาวุธได้ โมโหตัวเองที่สุด รู้ทั้งรู้ว่าเขาอยู่ในบ้านแต่ก็ยังเข้ามา ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้เธอจะขับรถออกไปทันทีที่เห็นรถเขา "นายจะทำอะไร! "ดารินร์ถามคนที่ย่างสามขุมเข้ามาด้วยความหวาดกลัว เท้าบางถอยหนีไปจนชิดขอบเตียง "เอาคุณไง"นดลตอบพร้อมกับยักไหล่ มุมปากหยักยกยิ้ม เมื่อเห็นคนปากดีกลัวจนตัวสั่น "ถ้านายยังไม่ออกไป ฉันจะร้องให้คนช่วย ดูสิถ้าคุณแม่มาเห็น นายจะยังลอยหน้าอยู่ในบ้านฉันอีกได้ไหม"ดารินทร์ไม่ได้ขู่ ถ้าเขาก้าวเข้ามาอีกก้าวเธอจะร้องจริงๆ ถึงแม้จะไม่รู้ว่าแม่จะเชื่อคำพูดเธอหรือไม่ แต่อย่างน้อยก็ได้ลอง เขาเป็นคนโปรดของแม่ หลายครั้งที่เธอมีปากเสียงกับแม่เพราะเรื่องของเขา ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ***นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง ทดลองอ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ*** ฝากพี่กายกับน้องเดียร์ด้วยน้า^^

***นิยายเรื่องนี้แนวเพื่อนกินเพื่อนนะคะ*** "ฟังนะเติ้ง ฉันจะเห็นแกตัวทำร้ายแกได้ยังไง แกก็รู้ว่าก่อนหน้าที่ฉันจะนอนกับแก ฉันไปทำอะไรมา ฉันคงทำร้ายแกไม่ได้ แกปล่อยฉันเถอะนะ พรุ่งนี้ฉันจะเอาเด็กออก ทุกอย่างก็จบ อย่าให้เรื่องนี้มาทำลายมิตรภาพของเราเลย ฉันยังอยากเป็นเพื่อนกับแกตลอดไป แกกลับไปเถอะนะ"ปรายฟ้าตอบ นี่คือสาเหตุหนึ่ง ที่เธอไม่เคยลุกขึ้นมาโวยวายหรือเรียกร้อง สิ่งที่ธนดลทำกับเธอ เพราะเธอกลัวเสียคำว่าเพื่อน ไม่มีมิตรภาพอะไรจะยั่งยืน เท่ากับคำว่าเพื่อน "ไม่ๆๆๆปรายแกฟังฉันก่อน สิ่งแรกที่ฉันอยากจะบอกก็คือ ฉันรักแกนะปราย รักมากและก็รักมานานแล้ว"ธนดลตัดสินใจพูดความในใจออกไป เพราะถ้าเขายังเก็บมันเอาไว้ ปรายฟ้าก็จะเข้าใจเขาผิดไปตลอดกาล "เติ้ง!"ปรายฟ้าตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน ร่างสูงใช้จังหวะนี้แทรกตัวเข้ามาในห้อง แล้วปิดประตูลงกลอน ขังตัวเองเอาไว้ เธอจะได้ไม่ต้องไล่เขาอีก "นั่งก่อนนะปราย กำลังไม่สบายอยู่"ธนดลสัมผัสถึงความเย็นที่ฝ่ามือเล็ก จึงประคองหญิงสาวมานั่งที่เตียงนอน โดยเขานั่งลงกับพื้น แล้วเปลี่ยนจากการกุมมือ มาเป็นกอดเอวเธอเอาไว้ เพราะสิ่งที่เขาจะพูดต่อไป สุ่มเสี่ยงกับชีวิตเขามาก "ขอบใจนะที่แกรักฉัน แต่ฉันคงรับรักแกไม่ได้ ฉันไม่คู่ควรกับแกหรอก"ปรายฟ้ายังยืนยันคำเดิม ผู้หญิงมีตำหนิอย่างเธอไม่คู่ควรกับเขา ต่อให้ธนดลจะไม่ใช่ผู้ชายที่ดีพร้อมก็เถอะ แต่เธอเป็นผู้หญิง และเธอไม่อยากให้เขาต้องมารับผิดชอบลูกของคนอื่น "ฟ้าแกฟังฉันนะ ขอโอกาสให้ฉันได้อธิบายได้ไหม ผู้ชายคนนั้นคือฉันเอง คนที่นอนกับแกคืนนั้นคือฉัน ฉันรักแก รักจนฉันไม่สามรถให้ใครมาทำอะไรแบบนั้นกับแกได้ ฉันก็เลยปลอมตัวแล้วก็มานอนกับแก"แขนแกร่งที่กอดรอบเอวอวบ กระชับขึ้นอีกนิด ธนดลหลับตา เตรียมตัวรอรับฟังคำด่าทอ หรืออะไรก็ได้ ที่เธอจะเอามาลงโทษเขา แต่มันกลับตรงกันข้าม เมื่อสิ่งที่เขาได้รับคือเสียงสะอื้น ของคนที่เขากอดเอาไว้ เมื่อเธอไม่ร้องโวยวาย เขาก็ยิ่งรู้สึกผิด "ปราย...ฉัน" "สนุกมากไหม ที่ทำแบบนี้"คำถามง่ายๆ แต่ทำให้คนตอบรู้สึกหนัก เหมือนมีใครเอาหินมาถ่วงไว้ที่คอ "แกหลอกฉันได้ยังไง แกทำฉันได้ยังไง"มือบางพยายามแกะมือที่เอวออก เมื่อเขายังรัดแน่น เธอก็เปลี่ยนมาใช้เล็บจิก ข่วน เท่าที่เธอจะทำได้ การทำโทษของเธอ ไม่ได้ทำธนดลรู้สึกระคายผิวเลยสักนิด "ฉันรักแกไงปราย รักจนให้ใครหน้าไหนมายุ่งกับแกไม่ได้ ก็เลย..." "ก็เลยหลอกฉัน...แกรู้ไหมว่าฉันเครียดแค่ไหน ฉันแค่ไหนกลัวไปหมดทุกอย่าง กลัวท้อง กลัวติดโรค แต่แกกลับเฉย แกนั่งดูฉันตีอกชกหัว เป็นบ้าเป็นบอมาเป็นเดือนๆ แกได้ยังไง"พูดพร้อมกับผลักหน้าคนที่ซบลงมากับตักให้ออกห่าง ไม่ต้องมาประจบ ไม่ต้องมาง้อ เธอไม่ยกโทษให้เขาหรอก ***ฝากนายเติ้งตัวร้ายกับยายปรายตัวแสบด้วยนะคะ***

"จะไปไหน!"ทันทีที่เท้าบางแตะพื้น เสียงแหบห้าวของคนที่ยืนอยู่ปลายเตียงก็ตวาดขึ้น "กะ...กลับบ้านค่ะ"มือบางรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาห่อตัว เมื่อถูกมองด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก "จ่ายไปครึ่งแสน คิดว่าฉันจะพอแค่นี้หรือ" "ครึ่งแสน!!!"พิชญาร้องออกด้วยความตกใจ เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของเขา อะไรคือครึ่งแสนค่าตัวเธอ 30,000 บาทไม่ใช่เหรอ ตาคู่คมมองใบหน้าสวยที่แดงก่ำ นึกตลกกับตากลมโตที่เบิกขึ้น แล้วมองค้างอยู่ที่ใบหน้าเขา มองปากสีแดงสดที่ช้ำเพราะการกระทำของเขา ผิวเนื้อของเธออ่อนนุ่ม แตะนิดแตะหน่อยก็เขียวช้ำไปทั้งตัว เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ว่าทำไมถึงพูดประโยคนั้นออกไป ที่ผ่านมาเขาไม่เคยรั้งคู่นอนคนไหนเอาไว้ แค่ครั้งเดียวก็เกินพอ เขามาที่นี่เพื่อระบาย เมื่อบรรลุเป้าหมายก็แยกทาง แต่ผู้หญิงคนนี้กับรู้สึกต่างกันออกไป คงเป็นเพราะเธอสดเขาถึงได้อยากจะซ้ำอีกสักครั้งสองครั้ง ความบริสุทธิ์ไม่ได้มีผลกับความรู้สึกของเขา เพราะทุกอย่างมันอยู่ในกติกา เขาจ่ายเงินเพื่อซื้อความสนุก แต่ครั้งนี้จ่ายแพงเลยอยากใช้ให้คุ้มค่า บารมีหาเหตุผลมารองรับความรู้สึก เมื่อพาตัวเองมายืนตรงหน้าคนที่นั่งกอดผ้าห่มไว้แน่น ตัวเธอสั่นเมื่อเขาก้าวขึ้นมาบนเตียง พิชญาหลับตาลงเมื่อถูกผลักให้ล้มลงบนที่นอน คำพูดของเขายังก้องอยู่ในหู ครึ่งแสนอย่างนั้นหรือ อย่างน้อยความสาวของเธอก็มีค่าตั้งครึ่งแสน ***ฝากคุณบีมกับหนูจ๋าด้วยนะคะ*** นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง อ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

กาลครั้งหนึ่ง... นานมาแล้ว.. ณ แคว้นลูแตทซ์บาน พระราชาโด้ว์มิดลูว์มีธิดาพระสิริโฉมงดงามนามว่า "เจ้าหญิงลูหงี" แต่โชคร้ายนัก ในคืนฉลองพระชนมพรรษาครบสิบหกปี กลับถูกแม่มดลูเด้าซ์สาปให้สิ้นทั้งตระกูล เจ้าชายพระองค์ใดจะเป็นผู้ถอนคำสาปนี้ !

หญิงสาวเดินเอาแฟ้มไปวางที่โต๊ะแต่ถูกคว้าที่ข้อมือด้วยมือแข็งแรงปานเหล็กกล้า ก่อนจะถูกกระชากร่างเข้าปะทะแผงอกใหญ่ “อ๊ะ!...อย่านะ” วราลีตกใจตัวแข็งทื่อ ครั้นเมื่อได้สติก็เริ่มดิ้นหนีและยกมือดันใบหน้าคร้ามคมที่ซุกไซ้ตามซอกคอออกไป “ทำไมหรือเธอมีปัญหาเรื่องเซ็กซ์” เขาก้มหน้าลงถาม มือสองข้างยังไม่ปล่อยจากสะโพกกลมมน “เปล่าค่ะ...แต่เวลานี้มันไม่เหมาะ” “ถ้าฉันอยากเมื่อไหร่ ที่ไหนก็ได้ทั้งนั้นฉันไม่เกี่ยงเรื่องสถานที่หรอกนะ แล้วเธอก็ไม่มีสิทธิ์มาห้ามด้วย” อชิระดันหลังเธอเข้าหาขอบโต๊ะทำงานมองหน้าขาวเนียนด้วยสายตาเร่าร้อน “เดาสิว่า...สองชั่วโมงฉันจะทำได้กี่ยก”

เฉียวซีจดจ่ออยู่กับการทำให้ชีวิตพี่ชายและน้องชายดีขึ้น แต่บนหนทางแห่งการทำให้ครอบครัวร่ำรวยขึ้นมานั้น นางถูกมารตนหนึ่งเข้ามาวุ่นวาย และคอยวนเวียนอยู่ข้างกายทั้งวัน ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป “หนูซี ข้าไตดี ขาดี แถมเอวก็ดีนะ ข้ายังเก่งกาจมาก ทำงานวังก็ได้ ทำงานครัวก็เป็น มาเป็นภรรยาข้าดีกว่านะ” ชายผู้นั้นจ้องเฉียวซีอย่างเจ้าเล่ห์ “...” “หนูซี ข้าเอวดีนะ” “จะหยุดได้หรือยัง” ใบหน้าของเฉียวซีเต็มไปด้วยความหงุดหงิด “ไม่หยุด” ใครเอามารตนนี้ออกไปได้ นางจะให้รางวัลเป็นเงินหมื่นตำลึง

เธอเป็นนักเขียนที่พล็อตตัน จึงเดินทางมาที่ไร่ของเขาเพื่อหาไอเดียร์

“ถ้ามันเกิดอะไรขึ้น อะไรบางอย่างที่มันเลวร้ายมาก ๆ พี่ดลจะทิ้งวาดไปหรือเปล่า?” ศิวดลใช้ปลายนิ้วไล้เกลี่ยน้ำตาของเธออย่างนุ่มนวล สบตากลมโตอย่างหนักแน่น พูดด้วยน้ำเสียงจริงจังที่สุดในชีวิต “ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเลวร้ายแค่ไหน พี่จะอยู่กับวาดเสมอ จะเป็นพี่ดลคนหื่นแบบนี้ตลอดไป” ............................ วาดตะวันทิ้งตัวลงอย่างหมดแรง สองมือที่ขยุ้มผมของเขาไว้ด้วยความลืมตัวค่อย ๆ คลายออก แต่ร่างงามยังกระตุกเยือกทุกครั้งที่ลิ้นร้ายของเขาปาดไล้ส่วนนั้นไม่ยอมห่าง “พี่ดล พอก่อนค่ะ” วาดตะวันเสียงแหบโหย ตรงข้ามกับร่างกายที่เริ่มเสียวสะท้านอีกครั้ง นี่.. นี่เขาไปหิวโหยมาจากไหนเนี่ย?? เธอคิดอย่างท้อแท้ ก่อนจะห่อปากด้วยความซ่านสยิว เมื่อศิวดลกดจูบลงบนศูนย์กลางความรู้สึกแล้วดูดดึงอย่างแรง อ๊าาา! พี่ดล!!!

เมื่อความรักกลายเป็นบ่วงพันธนาการพวกเขาไว้ เรื่องราวในอดีตได้ย้อนกลับคืนมา และจู่ ๆ วิญญาณปริศนาก็ ปรากฏขึ้นพร้อมยื่นข้อเสนอว่า ‘ยกร่างให้หล่อน’ เพื่อชดเชยบาปที่เธอได้ทำไว้ในอดีต !

เขาดูแลคุณหนูตามหน้าที่ด้วยดีเสมอมา แต่จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าวันนึงเขาไม่ได้อยากดูแลเธอเพราะหน้าที่อีกแล้ว อุปสรรค์ที่เข้ามา หรือ ความรักและผูกพันในอดีต อะไรที่จะชนะในศึกครั้งนี้

ลี่เซียว ชายหนุ่มผู้มีเหตุให้วิญญาณ​หลุดออกจากร่างแต่ยังไม่ยักกะตาย อยากกลับเข้าร่างแล้วไม่รู้จะทำยังไง เส้นด้ายสีแดงนี่อะไร พอชนมันเข้าให้ก็ได้เจอหนุ่มหน้าตาดีในชุดจีนโบราณ​สีแดง ไม่สิ ไม่ใช่หนุ่มชุดแดงธรรมดา นี่มันท่านเทพจันทรา​นี่นา!! ท่านเทพครับ ช่วยพาผมกลับเข้าร่างที!

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องในเวลาสามทุ่มครึ่งทำให้คนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จเร่งฝีเท้าเดินมาเดินประตู เพราะคิดว่าเป็นปุ้ยที่เธอได้บอกให้เอาน้ำมาให้ แต่พอเปิดประตูออกไปก็แทบช็อค เมื่อคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูคืออดีคคนรัก “คุณคีรินทร์” เสียงแทบไม่ผ่านออกมาจากลำคอ เมื่อเวลานี้มีความรู้สึก ทั้งตกใจ ดีใจ ตื่นเต้น ปนเปกันไปหมด “นัท ผมคิดถึงคุณ” คีรินทร์รั้งคนตัวเล็กเข้ามากอด กอดจนแทบจะหลอมร่างเป็นหนึ่งเดียวกัน ส่วนคนเป็นเจ้าของห้องพอหายจากอาการต่างๆ แล้วก็พยายามผลักอดีตคนรักที่กอดเธอไว้แน่นออก “คุณคีรินทร์ ปล่อยฉันนะ” “ผมไม่ปล่อย” “แต่ฉันสั่งให้ปล่อย แล้วออกไปจากห้องของฉัน เดี๋ยวนี้” “ไม่ ผมจะไม่ปล่อยคุณไปไหนอีกแล้ว ผมรักคุณนะนัท” “นี่คุณยังจะกล้าบอกรักฉันอีกเหรอ!”

นิยายรักโรแมนติกที่ถูกดัดแปลงเนื้อเรื่องมาจาก แค้นรักบทเรียนสวาท ver.20+ ซึ่งนิยายเล่ห์รักหนุ่มเพลย์บอยจะมีเนื้อหาไม่รุนแรงเพิ่มความฟินจิกหมอน สาวใสซื่อบริสุทธิ์ไม่เคยถูกมือชายใดต้องมาก่อน เธอตัดสินใจจะมอบครั้งแรกให้กับมาวินแฟนหนุ่มที่คบกันมา5ปีพึ่งเรียนจบจากเมืองนอกมาหมาดๆ กำลังจะมาทำงานที่บริษัทชั้นนำในไทย แต่ทว่านิชาดันจับได้ว่ามาวินและน้ำตาลเพื่อนรักของเธอแอบสวมเขาให้ จึงทำให้นิชารู้สึกโกธรแค้นทั้งคู่มากและคิดหาวิธีที่จะเอาคืนทั้งคู่ให้สาสม และโชคชะตาได้นำพาให้เธอมาเจอกับเมฆนักธุรกิจหนุ่มเพล์บอยลูกครึ่งสุดฮ็อตที่จะเป็นคนช่วยเปลี่ยนแปลงเธอให้เป็นคนใหม่

ดาวค้างฟ้าต้องอับแสงเพราะปฏิเสธการไต่เต้าแบบที่ต้องขึ้นเตียงกับผู้กำกับ เพนนีอดีตนางเอกชื่อดังแห่งวงการต้องซมซานมารับงานแม่บ้านเพื่อความอยู่รอด แต่หน้าที่แม่บ้านในความคิดมันกลับตรงกันข้ามกับที่เห็น เมื่อแม่บ้าน ที่ต้องดูแลเด็ก กลับต้องมาคอยเอาใจม้าจอมพยศ หน้าที่ ดูแลผู้สูงวัยปริศนา ดันเป็นนายจ้างหล่อจอมหื่นที่จ้องจะเคลมเธอตั้งแต่วันแรกที่เริ่มงาน เธอหวังแค่เงินค่าจ้าง เพื่อแก้ไขสถานการณ์อันบีบคั้น เขา หวังจะได้เธอทั้งตัว และหัวใจ เสียเท่าไหร่ เท่ากัน

ตอนพิเศษที่ทุกคนเฝ้ารอมาแล้วจ้า ใครรอความหวาน รอความหึงแรง เอาแต่ใจของพี่เยว่ ออดอ้อนออเซาะของน้องอิง เชิญมาโหลดจ้า ช่วยรีวิวให้กันสักนิดนะเจ้าคะ ขอกำลังใจให้คนเขียนด้วยเจ้าค่ะ

พิธีวิวาห์ของนางคือหน้าตาของคนตระกูลหยาง แต่ด้วยเคราะห์เข็ยและน้ำมือของชายลึกลับ กลับพลิกชะตาให้อิงหลงต้องกลายเป็นสตรีแปดเปื้อน คนทั้งเมืองดูถูกเหยียดหยาม ส่วนนางต้องถูกชายแปลกหน้าย่ำยี ด้วยความผิดที่ตนมิได้ก่อ อิงหลงกรีดร้องเสียงหลงเมื่อถูกเยว่เทียนคว้าร่างไว้ได้ ร่างเล็กถูกพลิกกายหันกลับมาเผชิญหน้ากับใบหน้าคมคายในระยะใกล้เพียงฝ่ามือกั้น ประหนึ่งดุจถูกมนตราเซียนเทพบุตรร่ายใส่ อิงหลงแม้จะหดคอเข้าหาตัวทั้งยังหลับตาแน่นไม่กล้าสบตา หากแต่กลับรับรู้ได้ว่าร่างสูงใหญ่ได้ใช้แขนทั้งสองสร้างกรงขังนางไว้เสียแล้ว ใบหน้างดงามหมดจดไร้ไฝฝ้า ดวงตาคู่โศกกลับซ่อนเร้นอยู่หลังเปลือกตาไม่ยอมลืมมามองเขา “หยางอิงหลง ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าจะชดใช้ในสิ่งที่ตระกูลเจ้าติดค้างข้าไว้ได้อย่างไรจึงจะสาสม” ได้ยินเช่นนั้นแล้วหัวใจของอิงหลงเต้นรัวเร็วเผลอลืมตาขึ้นมาด้วยความอยากรู้ “พระองค์อย่าได้ทรงกล่าวหาครอบครัวของหม่อมฉันนะเพคะ ตระกูลหยางทำคุณงามความดีให้แก่เมืองถังและราชวงศ์ของพระองค์มาหลายรุ่น จะมีเรื่องใดเสื่อมเสียสร้างความขุ่นเคืองให้แก่พระองค์ได้อย่างไรกัน” ประกายตาของเยว่เทียนคมกริบแวบแรกคล้ายมองเห็นความขุ่นแค้นใจ อีกพักเดียวก็ดูคล้ายแววตาของเด็กเล็กที่ชอบเล่นสนุกอย่างไม่สนใจคำห้ามปรามของพ่อแม่ “อีกไม่นานไว้ข้าได้สมบัติของข้าคืนเป็นที่เรียบร้อย วันนั้นเจ้าค่อยรู้ความจริงก็แล้วกัน” มือกร้านกำยำสอดเข้ามาจากทางด้านหลังร่างของอิงหลง บีบประคองท้ายทอยของนางให้แหงนขึ้น ริมฝีปากกระจับกระด้างบดขยี้ลงมายังกลีบปากงดงามเนียนละมุน บดขยี้เคล้าคลึงรุนแรงอย่างเอาแต่ใจ แรกสัมผัสเล้าโลมหัวใจของอิงหลงถึงกับสะดุ้งขวัญหนี มือเล็กทั้งสองข้างทั้งทุบตีบนแผงอกกว้างเขากลับไม่แยแส ริมฝีปากรุนแรงเอาแต่ใจไม่ต่างจากอารมณ์ของชายหนุ่ม แม้จะออกแรงทุบตีสักเท่าไหร่แรงบดเคล้าก็หาได้เบาบางลง แขนทั้งสองข้างโอบกระชับร่างบอบบางแนบเข้าหากาย ริมฝีปากกลับมิยอมปลดปล่อยรสจูบเร่าร้อนดุจลมบูรพา ยามนี้แม้นจิตใจของนางจะแข็งแกร่งปานหลอมจากเหล็กไหล กลับอ่อนแอไร้เรี่ยวแรงแข็งขืน หลงเหลือเพียงมือน้อยทั้งสองข้างกุมขยำอกเสื้อของรัชทายาทไว้แน่น ราวกับเป็นปราการสุดท้ายขวางกั้นมิให้ชายหนุ่มได้ใจมากไปกว่าเดิม ร้อนรสจุมพิตใดไหนจะเทียบเท่า เยว่เทียนเคลิบเคลิ้มไปกับรสสัมผัสอันอ่อนละมุนบนริมฝีปากอ่อนนุ่มจนหมดหัวใจ นางแข็งกร้าวกับเขาห้าส่วนเขาก็จะรังแกนางให้หนักกลับไปเป็นสิบส่วน ครั้งแรกรังแกร่างกายไม่ว่าจะเป็นซักผ้า ผ่าฟืนหรือแม้แต่ยืนในห้องเครื่องนางกลับทนได้ทุกสิ่ง หากเป็นการข่มเหงทางจิตใจแม้จะหลอมดวงใจมาจากเหล็กไหลชายหนุ่มก็แน่ใจว่านางจะต้องหมดแรงขัดขืน

เฉียวซีจดจ่ออยู่กับการทำให้ชีวิตพี่ชายและน้องชายดีขึ้น แต่บนหนทางแห่งการทำให้ครอบครัวร่ำรวยขึ้นมานั้น นางถูกมารตนหนึ่งเข้ามาวุ่นวาย และคอยวนเวียนอยู่ข้างกายทั้งวัน ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป “หนูซี ข้าไตดี ขาดี แถมเอวก็ดีนะ ข้ายังเก่งกาจมาก ทำงานวังก็ได้ ทำงานครัวก็เป็น มาเป็นภรรยาข้าดีกว่านะ” ชายผู้นั้นจ้องเฉียวซีอย่างเจ้าเล่ห์ “...” “หนูซี ข้าเอวดีนะ” “จะหยุดได้หรือยัง” ใบหน้าของเฉียวซีเต็มไปด้วยความหงุดหงิด “ไม่หยุด” ใครเอามารตนนี้ออกไปได้ นางจะให้รางวัลเป็นเงินหมื่นตำลึง

เฉียวซีจดจ่ออยู่กับการทำให้ชีวิตพี่ชายและน้องชายดีขึ้น แต่บนหนทางแห่งการทำให้ครอบครัวร่ำรวยขึ้นมานั้น นางถูกมารตนหนึ่งเข้ามาวุ่นวาย และคอยวนเวียนอยู่ข้างกายทั้งวัน ไล่เท่าไหร่ก็ไม่ไป “หนูซี ข้าไตดี ขาดี แถมเอวก็ดีนะ ข้ายังเก่งกาจมาก ทำงานวังก็ได้ ทำงานครัวก็เป็น มาเป็นภรรยาข้าดีกว่านะ” ชายผู้นั้นจ้องเฉียวซีอย่างเจ้าเล่ห์ “...” “หนูซี ข้าเอวดีนะ” “จะหยุดได้หรือยัง” ใบหน้าของเฉียวซีเต็มไปด้วยความหงุดหงิด “ไม่หยุด” ใครเอามารตนนี้ออกไปได้ นางจะให้รางวัลเป็นเงินหมื่นตำลึง

พีท แซกตัน...ท่านประธานหนุ่มหล่อ โพรไฟล์ดี มีความสัมพันธ์กับหญิงสาวคนหนึ่ง ไม่เคยคิดเลยว่าหญ้าอ่อนที่เขาเคี้ยวอยู่ในปากจะมีรสชาติ กรุบกริบ และหวานกลมกล่อมนุ่มลิ้นกระหายอยากกินอีกเรื่อยๆ ความจริงเขาไม่ชอบกินเด็กแต่แปลกดีนะ พอเขาหลวมตัวไปแล้วกลับพบว่าตัวเองนั้นแพ้ทางเด็กตัวขาวอวบจนราบคาบ เหมือนแพร...เฝ้ารอคอยชายหนุ่มผู้มีพระคุณที่คอยช่วยเหลือดูแลตั้งแต่เด็ก ถ้าไม่มีผู้ชายใจดีคนนั้นเอื้อมฉุดขึ้นมา เธอก็คงไม่ต่างอะไรกับคนไร้อนาคต หญิงสาวเฝ้ารอเวลาตอบแทนบุญคุณเขามาตลอด +++++++++++++++++++++ “ใส่เสื้อเชิ้ตฉันไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยไปซื้อชุดใหม่” กลิ่นเนื้อตัวที่หอมจากสบู่ของคนอาบน้ำใหม่ทำให้คนนั่งคุยแซทกับเพื่อนบนมือถือหยุดชะงักก่อนเอ่ยบอกทั้งที่ยังไม่เงยหน้าขึ้นจากข้อความที่กำลังพิมพ์อยู่ “พรุ่งนี้แพรต้องไปฝึกงานนะคะ” น้ำเสียงอ่อนลงด้วยรู้ดีว่าเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่จะเอาชนะเขาได้เลย “เดี๋ยวให้คนขับรถไปส่ง” “แต่ว่า...” หญิงสาวกำลังจะอ้าปากค้าน “ไม่มีแต่ ก็เห็นอยู่ว่าผู้หญิงอยู่ในเมืองใหญ่คนเดียวมันอันตรายแค่ไหน เมื่อกี้ถ้าฉันไม่เข้าไปช่วยคิดหรือว่าไอ้หมอนั่นมันจะหยุดแค่ลวนลาม” “แฟนคุณเขาไม่ว่าเอาหรือคะที่คุณมายุ่งกับผู้หญิงคนอื่น” “ฉันยังไม่มีแฟนคราวนี้พอใจหรือยัง ไม่ต้องกลัวหรอกว่าคุณจะเป็นเมียน้อยหรือเมียลับ” เขาว่ายิ้มๆ แล้วขยิบตาให้ เหมือนแพรหน้าแดงเมื่อเห็นสายตาล้อเลียนจากดวงตาสีน้ำตาลเข้ม เขาคงคิดว่าเธอหลอกถามเรื่องส่วนตัวแน่เลย “ที่ถามเพราะไม่ต้องการให้คุณมีปัญหากับแฟน ไม่ได้คิดอะไรเลยนะคะ” รีบแก้ตัวเสียงอ่อย “ครับ แล้วเรื่องที่คุยกันจะตกลงหรือเปล่า” “ก็ได้ค่ะ แพรจะอยู่ที่นี่จนกว่าจะฝึกงานเสร็จ” เมื่อคิดว่าทั้งเขาและเธอต่างไม่มีพันธะจึงตกลงรับปากเขาไป

“...หนี้ชีวิต หนี้แค้น ที่เธอต้องยอมพลีกายชดใช้ให้เขา !” สำหรับเรื่อง “บ้านไร่ชายดุ” เป็นเรื่องราวของ เมย์ หญิงสาววัยแรกแย้ม ที่ต้องตกเป็นเชลยในกำมือซาตาน เพราะหนี้ชีวิตที่พ่อของเธอได้กระทำไว้กับครอบครัวของพ่อเลี้ยงพยัคฆ์ ! ซาตานในร่างเทพบุตร แม้เขาจะมีใบหน้าหล่อเหลาแต่กลับดุร้ายป่าเถื่อน ! เธอจะรอดพ้นจากน้ำมือซาตานไปได้อย่างไร ไปติดตามกันค่ะ ........................................................................................ ปัง ! พ่อเลี้ยงกระชากประตูห้องของเมย์ปิดตามหลัง พร้อมกับเหวี่ยงร่างบางลงบนเตียง ตุบ ! “โอ๊ย !” เมย์ร้องออกมาด้วยความตกใจ ร่างสวยล้มลงบนเตียงนอนของตนเอง พ่อเลี้ยงพยัคฆ์ย่างสามขุมเข้าหาหญิงสาวด้วยใบหน้าเหี้ยมเกรียม เขาโกรธจนสันกรามกระตุก “ให้ไปเรียนหนังสือ กลับร่านไปให้ท่าผู้ชาย !” “คุณพูดอะไรของคุณ ฉันไม่รู้เรื่อง !” “ไม่ต้องมาตีหน้าเซ่อ ไร้เดียงสา ไอ้ผู้ชายที่ให้ของขวัญเธอ มันสารภาพรักกับเธอ คงจะอ่อยมันเอาไว้เยอะสินะ” เขาหยามเธอ ขณะที่ก้าวขึ้นเตียง “ฉันจะรักใคร ชอบใคร มันก็เป็นสิทธิ์ของฉัน คุณมาเกี่ยวอะไรด้วย” เมย์ถอยร่นจนชิดกับขอบเตียงอย่างไร้ทางหนี เธอตะคอกเขากลับ “เหอะ ! เธอลืมแล้วรึไง ว่าเธอเป็นเชลยของฉัน ! ลูกคนระยำยังไงมันก็ระยำอยู่วันยังค่ำ ถ้าเธอคันมากนัก เดี๋ยวฉันจะสนองแล้วกัน !” เพี๊ยะ ! เมย์ฟาดมือเล็กเข้าที่แก้มเป็นสันของชายหนุ่มด้วยความโมโห เธอจะไม่ทนให้เขาดูถูกหล่อนอีกต่อไปแล้ว ! แรงตบนั้นทำให้ใบหน้าหล่อคมของชายหนุ่มหันไปอีกด้าน และเมื่อเขาหันกลับมา ดวงตาของเขาก็ลุกโชนไปด้วยความโกรธมากขึ้น “ชอบใช้ความรุนแรงสินะ ได้ !” สิ้นคำ พ่อเลี้ยงก็จับร่างบางลากลงมาให้อยู่กลางเตียง แล้วขึ้นคร่อมร่างบางเอาไว้ กล้ามเนื้อแข็งแรงของเขาเป็นดังกรงขังชั้นดี แคว่ก ! มือแกร่งดึงเสื้อนักเรียนของหล่อนเต็มแรง “กรี๊ดดดดดดด” เมย์กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ เสื้อนักเรียนด้านหน้าถูกกระชากจนกระดุมเสื้อขาดออกจากกัน เผยให้เห็นปทุมถันแรกสาวที่ซ่อนตัวอัดแน่นอยู่ในยกทรงลูกไม้สีขาว “อืม” ชายหนุ่มครางหือในลำคอ เรือนร่างของลูกคนทรยศเช่นเธอมันช่างยั่วตายั่วใจเขานัก จนเลือดในกายเขาร้อนฉ่าตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า ! “ปล่อย ! คุณมันบ้า !” เมย์กรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ หัวใจของเธอเต้นแรงยิ่งขึ้น ขณะที่รัวกำปั้นทุบแผงอกแกร่ง “อึก” แล้วคำด่าทอทั้งหมดของเด็กสาวก็ถูกกลืนกินโดยริมฝีปากร้อนระอุของเขาที่ทาบทับลงมา