เป็นเจ้าหญิงที่คลั่งไคล้ศิลปินต่างประเทศมันผิดตรงไหน และเมื่อโอกาสมาถึงเธอจะไม่ยอมปล่อยให้เขาหลุดมือไปเป็นอันขาด

“คงเป็นข้าที่ง่ายไปท่านถึงได้หายไปถ้าเช่นนั้นข้าก็จะไปบวชตามที่ได้ตั้งใจไว้ตั้งแต่ต้น” เผด็จการ ความรัก ซึ้งกินใจ อดีตปัจจุบันอนาคต คือนิยายเรื่องนี้

เยี่ยเปาที่ถูกสาวงามแต่งกายพิลึกตามเกี้ยวพาอยู่นานสามปีเต็ม อยู่มาวันหนึ่งนางก็เปลี่ยนไป ไม่ได้สนใจเขาเหมือนกาลก่อน เยี่ยเปา : 'เหตุใดครานี้นางถึงไม่สนใจข้า....' หนึ่งบุรุษที่ธรรมดา และหนึ่งสตรีที่เป็นใหญ่ กับความรัก และขนมธรรมเนียมที่ผิดเพี้ยนไป เพราะเขาต้องแต่งเข้าเป็น 'ฮูหยิน' ของนาง จึงเกิดเป็นความรักที่วุ่นวายขึ้นของคนทั้งสอง

เพราะผิดหวังในความรักทำให้ติลิชาตัดสินใจหลบไปพักใจในดินแดนทะเลทรายตามคำเชิญของผู้เป็นลุง โดยไม่รู้เลยว่าโชคชะตาจะนำพาให้เธอเกี่ยวพันกับเพชรล้ำค่าของราชวงศ์มุกเคอร์จี ชีค ชารีฟ ชาฮ์ มุกเคอร์จี ไม่คิดว่าตนเองจะระงับความปรารถนาต่อหญิงสาวคนนั้นไม่ไหว จึงฉกฉวยเธอมาพร้อมเครื่องเพชร “น้ำตาจันทรา” “ทำไม? รังเกียนจข้านักรึ” ชีคชารีฟกระซิบถามชิดมุมปากของหญิงสาว “ใช่! ฉันเกลียดคุณ! ฉันเกลียด...อุ๊บ!!” ยังไม่ทันได้พูดให้จบประโยคเธอถูกปิดปากอีกครั้ง เขาบดขยี้เธออย่างรุนแรงไร้ความเมตตา ความร้อนแรงที่เขามอบให้แทบทำให้เธอไร้แรงทรงตัว พยายามดิ้นรนหาอิสรภาพ ทั้งที่อยากจะเห็นเธอทุกข์ทรมานและหวาดกลัว แต่เขากลับรู้สึกย่ำแย่เสียเอง

นางมีสามคำให้เขา ยั่วยวน เจ้าเล่ห์ สมสู่ ส่วนเขามีเพียงคำเดียวให้นาง เจ้าเป็นของข้า! **** อ๋องนักรบ เล่มพิเศษนี้ คือเรื่องราวความรักของบิดามารดาจากเรื่องจอมนางพญามาร *** เล่มเดียวจบ

ปณิธานอันยิ่งใหญ่ของสตรีธรรมดาคนหนึ่งก็มีเท่านี้ เติบโต งดงาม ยืนหยัด สืบทายาท

ในความคิดของมู่หานเซี่ย ผู้ชายอย่างหลินม่อเฉินเปรียบดังเหล้าพิษที่ร้ายกาจ ทว่ามีแต่เขา เขาคนเดียวเท่านั้นที่กอดเธออย่างทะนุถนอมและแนบแน่น เขาคนเดียวเท่านั้นที่จดจำคำมั่นสัญญาระหว่างกันได้ เขาบอกกับเธอว่า “คุณบอกว่าไม่รักผม คิดหรือว่าผมจะเชื่อ” เขาบอกกับเธอว่า “จะรักก็ดี จะเกลียดก็ช่าง แต่เราจะไม่แยกจากกัน” ทุกช่วงเวลาในชีวิตของมู่หานเซี่ย จะมีหลินม่อเฉินคอยประคับประคอง เขาเฝ้าเลี้ยงดู ฟูมฟัก ผลักดันเธอจากลูกเป็ดตัวน้อย ๆ จนกลายเป็นนางหงส์ เขาเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ และพร้อมจะวางทุกอย่างในมือลง เพื่อรอเธอกลับมา เป็นเช่นนี้แล้ว... ต่อให้รู้ว่าเขาเปรียบดังเหล้าพิษ เธอยังกล้าจะกล้าปฏิเสธอีกหรือ?

เจ็ดปีที่ถูกพร่ำสอนให้เป็นภรรยาที่ดียึดถือหลัก สามเชื่อฟังมาตลอด สองปีที่เป็นภรรยาคอยเฝ้าเรือนร้าง..... เวลาเก้าปีที่เสียไปผู้ใดจะชดใช้ให้นาง...... กาลเวลาที่ผ่านไปปีแล้วปีเล่า ได้ขโมยสิ่งต่างๆ จากเราไปทีละสิ่ง.....

เฮ็คเตอร์ แม็คเคนนา เขาไม่คิดว่าจะได้กลับมาพบเธออีกครั้ง ผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้เขาเจ็บจำเจียนตาย วันนี้เธอกลับอยู่แทบเท้าเขา สยบยอมอย่างคนสิ้นไร้หนทาง เขาช่วยฉุดเธอขึ้นสู่หอคอยแห่งความหวัง ก่อนจะบดขยี้ทุกอย่างไม่ให้เหลือซากแม้แต่ลมหายใจ ณชนก เปรมปริยากุล ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา เธออยากพบเขาอีกครั้ง แต่เมื่อได้พบ เธอกลับไม่อาจบอกเขาได้ ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน ได้แต่เก็บงำความรู้สึก รัก และ คิดถึง ไว้ในใจ และต้องอยู่ท่ามกลางเปลวไฟแห่งความเคียดแค้นชิงชัง หญิงสาวทำได้แค่ครางอยู่กับไหล่กว้าง มือของเขาบดบี้ไปตามเนื้อนุ่มบนเรือนร่างแสนสวย เขาไม่ถามสักคำว่าเธอเจ็บแค่ไหน ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งกลายเป็นวัตถุบำเรอใคร่ให้คนหยาบกระด้าง เขาไม่เล้าโลมให้เธอรู้สึกถึงแม้เศษเสี้ยวของความหวั่นหวาม หญิงสาวมีแต่ความกลัว กระทั่งเรียวขางามถูกแทรกด้วยท่อนขาแกร่งให้มันแยกจากกัน “ลีแอน...บอกสิว่าคุณรอคอยเวลานี้...บอกผมสิ...ว่าคุณรอคอย” “ไม่...เฮ็คเตอร์...ไม่...” ณชนกหอบหายใจอย่างสั่นสะท้าน เสียงกระซิบของเขาราวกับเสียงของซาตานที่กำลังจะกระชากวิญญาณของเธอลงสู่เหวลึก แล้วเขาก็บีบบังคับให้เธอรับความเจ็บปวดอีกครั้งด้วยการแทรกความแข็งแกร่งลงไปในร่องหลืบฉ่ำอย่างไร้ปราณี “ฮึก!”

ชาคริยา ตอบรับข้อเสนอของมหาเศรษฐีวัยคราวพ่อเพื่อคอยดูแลเขาแลกกับค่าตอบแทนจำนวนมหาศาลซึ่งเธอต้องหาเงินไปรักษามารดาที่ป่วยหนักและต้องได้รับการรักษาด่วน โดยไม่รู้เลยว่าข้อเสนอนั้นคือตรวนเส้นใหญ่ที่พันธนาการชีวิตของเธอไว้กับลูกชายของเขา อีธาน อัลเบิร์ตสัน ผู้ชายหยิ่งผยองที่เกลียดชังเธอยิ่งกว่าอะไร เขาคิดว่าเธอเป็นโสเภณี ขายตัวแลกกับเงินของมหาเศรษฐี ดูถูกชาคริยาสารพัด ในสายตาของเขา เธอมันก็แค่ผู้หญิงหากิน ที่รู้จักแต่เซ็กส์และเงินเท่านั้น!!

ในความคิดของมู่หานเซี่ย ผู้ชายอย่างหลินม่อเฉินเปรียบดังเหล้าพิษที่ร้ายกาจ ทว่ามีแต่เขา เขาคนเดียวเท่านั้นที่กอดเธออย่างทะนุถนอมและแนบแน่น เขาคนเดียวเท่านั้นที่จดจำคำมั่นสัญญาระหว่างกันได้ เขาบอกกับเธอว่า “คุณบอกว่าไม่รักผม คิดหรือว่าผมจะเชื่อ” เขาบอกกับเธอว่า “จะรักก็ดี จะเกลียดก็ช่าง แต่เราจะไม่แยกจากกัน” ทุกช่วงเวลาในชีวิตของมู่หานเซี่ย จะมีหลินม่อเฉินคอยประคับประคอง เขาเฝ้าเลี้ยงดู ฟูมฟัก ผลักดันเธอจากลูกเป็ดตัวน้อย ๆ จนกลายเป็นนางหงส์ เขาเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ และพร้อมจะวางทุกอย่างในมือลง เพื่อรอเธอกลับมา เป็นเช่นนี้แล้ว... ต่อให้รู้ว่าเขาเปรียบดังเหล้าพิษ เธอยังกล้าจะกล้าปฏิเสธอีกหรือ? (บทที่ 40-บทที่ 80)

“ปล่อยข้านะ ข้าจะไปจากที่นี่” มือหนาใหญ่กุมมือของนางไว้ ไม่ เขาปล่อยนางไปเด็ดขาด เขารักนางตั้งแต่วันแรกเจอ นางพยายามสะบัดมือเขาออก มันไม่ออกเสียที เขากลับกุมมือนางแน่นกว่าเดิม นางจะไม่ยอมเป็นเหยื่อของเขาเป็นอันขาด ขืนอยู่กับเขาต่อไป นางต้องเป็นอาหารของเขาแน่ “ไม่! ข้าไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เจ้ามันปีศาจ” ชายหนุ่มได้ยินคำสบถด่าของนาง ดวงตาเขาจากสีฟ้า มันเปลี่ยนสีเป็นสีแดงทันที เขาปล่อยมือนาง เวยหลันหลันรีบลุกออกจากเตียง “เจ้าโกหกข้า บอกว่ารักข้า ที่แท้เจ้าจะกินข้า ข้าไม่อยู่ให้เจ้ากินหรอก” ชายหนุ่มหัวใจห่อเหี่ยวเมื่อได้ยินคำพูดของนาง เขาเจ็บปวดใจเหลือเกิน นางวิ่งออกไปจากห้องแล้ว นางจะไปไหน นางกลัวเขา “หลันเอ๋อร์กลับมาก่อน”

ในความคิดของมู่หานเซี่ย ผู้ชายอย่างหลินม่อเฉินเปรียบดังเหล้าพิษที่ร้ายกาจ ทว่ามีแต่เขา เขาคนเดียวเท่านั้นที่กอดเธออย่างทะนุถนอมและแนบแน่น เขาคนเดียวเท่านั้นที่จดจำคำมั่นสัญญาระหว่างกันได้ เขาบอกกับเธอว่า “คุณบอกว่าไม่รักผม คิดหรือว่าผมจะเชื่อ” เขาบอกกับเธอว่า “จะรักก็ดี จะเกลียดก็ช่าง แต่เราจะไม่แยกจากกัน” ทุกช่วงเวลาในชีวิตของมู่หานเซี่ย จะมีหลินม่อเฉินคอยประคับประคอง เขาเฝ้าเลี้ยงดู ฟูมฟัก ผลักดันเธอจากลูกเป็ดตัวน้อย ๆ จนกลายเป็นนางหงส์ เขาเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเธอ และพร้อมจะวางทุกอย่างในมือลง เพื่อรอเธอกลับมา เป็นเช่นนี้แล้ว... ต่อให้รู้ว่าเขาเปรียบดังเหล้าพิษ เธอยังกล้าจะกล้าปฏิเสธอีกหรือ? (บทที่ 1-บทที่ 39)

เพราะวัยเพียงสิบสี่มิลันดาถูกปฏิเสธความรักที่มีให้กับคมฉณัฐอย่างไร้เยื่อใยความเสียใจทำให้เด็กสาวตัดสินใจเรียนต่อเมืองนอก คมฉณัฐจะทำเช่นไรเมื่อกลับมาเด็กสาวกลายเป็นสาวสะพรั่งดีกรีศัลยแพทย์เกียรตินิยม

รักเด็ก เผด็จการ เจ้าบุญทุ่มคือพระเอก ท่านหาใช่บิดาข้า ใยต้องวุ่นวายกับข้านัก นางคือเด็กน้อยที่กำลังถูกผู้สูงวัยวางเหยื่อล่อ

เมื่อนางแบบชื่อดัง ต้องมาอยู่ในร่างท่านหญิงผู้อ่อนโยน ที่ถูกสามีมองข้าม เมื่อเขาว่านางร้ายกาจ เช่นนั้น นางจะแสดงให้เขาได้เห็น ว่าสตรีร้ายกาจที่แท้จริงเป็นเช่นไร!

ครั้งที่แต่งงานกัน ท่านก็ไม่ยอมร่วมหอ ยั่วยวนเท่าใด ก็ไม่เคยได้ผล เผยโฉมต่อหน้า ท่านก็ไม่เคยยล ข้าอดทนเนิ่นนาน ให้ท่านเหลียวแล แล้วเหตุใดจู่ๆ ท่านจึงกลายเป็นปีศาจราคะ จับข้ากดไม่ยอมปล่อยเล่า!

'เธอ'อาจารย์มหาวิทยาลัยสาว 'เขา'หนุ่มพนักงานขับรถโดยสารประจำทาง จากการที่ได้รู้จักพบเจอกันทุกวัน ทำให้เกิดเป็นความรักขึ้น *** “รถจะออกเลยหรือเปล่าคะ ?” วราภรณ์ หรือ ตูน เอ่ยถามขึ้น หญิงสาวลอบมองใบหน้าของชายหนุ่ม เรื่อยมาจนถึงป้ายชื่อซึ่งถูกติดอยู่บริเวณอกเสื้อ ‘รังสิมันตุ์...’ ชื่อ รังสิมันตุ์ อย่างนั้นหรือ ? “อีกสิบนาทีครับ” ชายหนุ่มตอบ หญิงสาวพยักหน้าน้อย ๆ ก่อนจะเดินตรงไปขึ้นรถประจำทางที่จอดอยู่

'เธอ'เคยเป็นอดีต'ครู'ของเขา 'เขา'เคยเป็นอดีต'ลูกศิษย์'ของเธอ การพบกันอีกครั้ง จะทำให้ทั้งสองกลับมารักกันได้ไหม *** “ครู...” เสียงนุ่มครางแผ่ว ไม่ดังเกินไปกว่าที่ตัวเขาเท่านั้นจะได้ยินเพียงคนเดียว หญิงสาวรูปร่างบอบบาง ผิวพรรณขาวหมดจด ผมสีน้ำตาลอ่อนดัดเป็นลอนยาวคลอเคลียกับไหล่บอบบางรับกับใบหน้าสวย ท่วงท่ากิริยาของหล่อนช่างสมกับความเป็นผู้ดีโดยแท้ แม้จะนานมากแล้ว แต่นรธิปก็จำหล่อนได้อย่างแม่นยำ พรรณวรินทร์พร้อมด้วยท่านหญิงกนกวดี ทรุดกายลงนั่งบนเก้าอี้ยาวฝั่งตรงข้ามกับเขาและวรวุฒิ นัยน์ตาสีนิลของหญิงสาวเบิกกว้างอย่างประหลาดใจไม่แพ้กันเมื่อเห็นเขา และแล้วก็เป็นหล่อนที่เป็นฝ่ายเอ่ยคำพูดออกมา “นรธิป...”

เธอต้องการแค่ 'เหตุผล' ที่เขาจากไป ไม่ได้ต้องการเรียกร้องให้ 'เขา' กลับมา ชานนท์ ชายหนุ่มวัย30ปี หนุ่มเพลย์บอยตัวพ่อ ชีวิตของเขาแสนสุขสบาย เที่ยวเตร่ผลาญเงินครอบครัวไปวันๆ จนพ่อส่ายหน้าระอาใจ ทว่าวันหนึ่งเขากลับล้มป่วยอย่างหนักต้องไปรักษาตัวอยู่ต่างประเทศนานครึ่งปี เมื่อกลับมาก็ยังไม่สามารถเคลื่อนไหวตัวได้ตามปกติ ปกติเขาเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองตามประสาลูกคนเดียวอยู่แล้ว พ่อแม่จึงส่งเขาไปพักรักษาตัวที่ไกลหูไกลตา ไกลเสียจนเขานึกว่าพ่อแม่ไม่รักเขาเสียแล้ว เพราะตั้งแต่เขาป่วย เขาได้เห็นนิสัยใจคอที่แท้จริงของคนที่เคยชิดใกล้ เขาเผลอคิดไปแล้วว่าโลกนี้คงไม่มีใครรักเขาจริง จนกระทั่ง... ...................... “เตย...เตยไม่เก่งนะ” “หือ?” เขาถอยกลับมาเล็กน้อย สีหน้าแปลกใจ “เรื่องอะไรครับ” “เรื่องนั้น...” “เรื่องไหน?” เขาจนใจกับคำพูดของเธอ “เรื่อง...เรื่องนั้นนั่นแหละ เตยกลัวทำให้พี่นนท์ไม่มีความสุข” พอเห็นอาการเขินอายหน้าแดงลามไปทั้งตัว เขาก็เข้าใจความหมาย “เรื่องนั้น พี่สอนให้ก็ได้”

ครั้งที่แต่งงานกัน ท่านก็ไม่ยอมร่วมหอ ยั่วยวนเท่าใด ก็ไม่เคยได้ผล เผยโฉมต่อหน้า ท่านก็ไม่เคยยล ข้าอดทนเนิ่นนาน ให้ท่านเหลียวแล แล้วเหตุใดจู่ๆ ท่านจึงกลายเป็นปีศาจราคะ จับข้ากดไม่ยอมปล่อยเล่า!

รักข้ามภพจักเป็นเพียงนิรมิต ฤาลิขิตบุพเพมาบรรจบ... เมื่อบัวหญิงสาวในยุคปัจจุบันข้ามภพเข้าไปยุคโบราณสมัยทวารวดี เมืองที่ไม่เคยได้ยินแม้แต่ชื่อ เรื่องราวจะเป็นอย่างไร ด้วยพันธะสัญญาที่บัวต้องช่วยเหลือองค์หญิงผู้สาบสูญแห่งเมืองสิริมันตราปุระ ทำให้บัวต้องเดินทางข้ามภพเพื่อไปเป็นองค์หญิงผู้นั้นและรอองค์หญิงผู้นั้นหวนคืนบ้านเมือง แล้วจะทำยังไงเมื่อบัวในร่างองค์หญิงผู้นั้นกลับตกหลุมรักพระเชษฐาขององค์หญิงเข้า แล้วเขาคนนั้นก็มีเจ้าของซะด้วย... >>นิยายเรื่องนี้จะทำให้คุณได้สัมผัสกับเรื่องน่าเหลือเชื่อ<<<

ด้วยคำอธิษฐานของนางทาสผู้จงรักภักดี ได้นำเก็ดถะหวามาสู่ยุคสมัยรัชกาลที่ 5 (ยุคสมัยก่อนเลิกทาส) เธอมาพร้อมกับภาระหน้าที่... หน้าที่ที่เธอพึงกระทำเพื่อตอบแทนผู้มีพระคุณ ด้วยหน้าที่... เธอต้องเข้ามาอยู่ในร่างนางทาสผู้จงรักภักดีต่อนายหญิง ด้วยหน้าที่... เธอต้องทำให้นายหญิงผู้นั้นแปรเปลี่ยน แต่เธอจะทำหน้าที่ครั้งนี้ให้บรรลุได้ยังไง... ในเมื่อเธอตื่นมาในร่างของทาสเพ็งแล้วพบว่า นอกจากนายหญิงของเธอ ก็มีแต่สายตาเกลียดชังไม่มีเหตุผลมองมายังตัวเธอ โดยเฉพาะสายตาคมของคนที่เขาเรียกกันว่า 'คุณหลวงพร้อม' เขามองเธออย่างจงเกลียดจงชังตั้งแต่แรกพบ เขาพยายามจับผิดและจับจ้องเธอแทบทุกฝีก้าว สุดท้ายแล้ว... เก็ดถะหวาในร่างของทาสเพ็ง จะสามารถทำให้นายหญิงผู้นั้นแปรเปลี่ยนได้หรือไม่ คุณหลวงพร้อมจะมองเห็นหัวใจที่งดงามในตัว ของทาสเพ็ง(คนใหม่)หรือไม่ ทุกคำตอบอยู่ใน...เล่ห์บุพเพอธิษฐาน.... นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายรักข้ามภพสู่ยุคอดีตในสมัยสมเด็จพระพุทธเจ้าหลวงรัชกาลที่ 5 โดยเล่าจินตนาการผ่านปลายปากกาของกัญญดา ขอเชิญนักอ่านมาร่วมสนุกท่องโลกยุคอดีตไปด้วยกันค่ะ

ลองรักคุณอาที่รัก คัทลียา – ไกรสูรย์ คัทลียา ถูกส่งตัวไปอยู่กับ ไกรสูรย์ เอ็ม. แซ็กเคอร์วิตซ์ เจ้าของไร่ไม้ดอกไม้ประดับส่งออกที่ใหญ่ที่สุดในจังหวัดกาญจนบุรี เธอคิดว่าผู้ปกครองหนุ่มวัย 38 หน้าตาหล่อเหลาปานเทพบุตร เป็นคนจริงจังชอบวางอำนาจ แต่เมื่อได้ค้นพบบางสิ่งบางอย่าง สาวสวยวัยสะพรั่งก็แทบไม่อาจถอนใจจากเสน่ห์อันน่าหลงใหลของเขาได้เลย “อา...หนูนิด...อูว...ฉันจะทนไม่ไหวแล้วรู้มั้ย” “คุณอาขา...ทำไมเสียวแบบนี้คะ...ช่วยหนูนิดที ช่วยทีค่ะคุณอา...ซี๊ดด...อ๊า...อ๊า” ร่างบอบบางแต่ซ่อนความอวบอิ่มร่อนร่ายส่ายสะโพกและยกบั้นท้ายสูงขึ้น กลีบแคมที่เผยให้เห็นเนื้อในทำให้เจ้ามังกรตัวใหญ่ผงกหัวฟืดฟาด มันส่ายไปมาอย่างกับว่าอยากจะเข้าไปอยู่ในนั้น ไกรสูรย์จับบั้นท้ายหนั่นแน่นนั้นไว้มั่นก่อนที่เขาจะขยับตัวเข้าหาและค่อย ๆ กดหัวเจ้ามังกรตัวเดียวเข้าไปที่ปากโพรงสวาทก่อนจะส่งมันเข้าไปหมดทั้งตัวที่ทั้งยาวและแข็งขัน “โอ๊ววว...คุณอาขา..อ๊า...ซี๊ดดด...” คัทลียาแหงนหน้าและแอ่นหลัง ความเสียวซ่านรุนแรงหมุนคว้างอยู่ใจกลางลำตัวของเธอ แม้จะอยู่บนหลังม้าและอยู่ในท่าที่ดูเหมือนจะยากแต่สำหรับไกรสูรย์แล้วเขาสามารถร่วมรักกับสาววัยใสได้โดยไม่มีข้อแม้