เฮ็คเตอร์ แม็คเคนนา
เขาไม่คิดว่าจะได้กลับมาพบเธออีกครั้ง ผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเคยทำให้เขาเจ็บจำเจียนตาย วันนี้เธอกลับอยู่แทบเท้าเขา สยบยอมอย่างคนสิ้นไร้หนทาง เขาช่วยฉุดเธอขึ้นสู่หอคอยแห่งความหวัง ก่อนจะบดขยี้ทุกอย่างไม่ให้เหลือซากแม้แต่ลมหายใจ

ณชนก เปรมปริยากุล
ตลอดเวลาหลายปีที่ผ่านมา เธออยากพบเขาอีกครั้ง แต่เมื่อได้พบ
เธอกลับไม่อาจบอกเขาได้ ว่าเธอรักเขามากแค่ไหน ได้แต่เก็บงำความรู้สึก รัก และ คิดถึง ไว้ในใจ และต้องอยู่ท่ามกลางเปลวไฟแห่งความเคียดแค้นชิงชัง

หญิงสาวทำได้แค่ครางอยู่กับไหล่กว้าง มือของเขาบดบี้ไปตามเนื้อนุ่มบนเรือนร่างแสนสวย เขาไม่ถามสักคำว่าเธอเจ็บแค่ไหน ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งกลายเป็นวัตถุบำเรอใคร่ให้คนหยาบกระด้าง เขาไม่เล้าโลมให้เธอรู้สึกถึงแม้เศษเสี้ยวของความหวั่นหวาม หญิงสาวมีแต่ความกลัว กระทั่งเรียวขางามถูกแทรกด้วยท่อนขาแกร่งให้มันแยกจากกัน
“ลีแอน...บอกสิว่าคุณรอคอยเวลานี้...บอกผมสิ...ว่าคุณรอคอย”
“ไม่...เฮ็คเตอร์...ไม่...”
ณชนกหอบหายใจอย่างสั่นสะท้าน เสียงกระซิบของเขาราวกับเสียงของซาตานที่กำลังจะกระชากวิญญาณของเธอลงสู่เหวลึก แล้วเขาก็บีบบังคับให้เธอรับความเจ็บปวดอีกครั้งด้วยการแทรกความแข็งแกร่งลงไปในร่องหลืบฉ่ำอย่างไร้ปราณี
“ฮึก!”