“ปล่อยข้านะ ข้าจะไปจากที่นี่”
มือหนาใหญ่กุมมือของนางไว้ ไม่ เขาปล่อยนางไปเด็ดขาด เขารักนางตั้งแต่วันแรกเจอ
นางพยายามสะบัดมือเขาออก มันไม่ออกเสียที เขากลับกุมมือนางแน่นกว่าเดิม นางจะไม่ยอมเป็นเหยื่อของเขาเป็นอันขาด ขืนอยู่กับเขาต่อไป นางต้องเป็นอาหารของเขาแน่
“ไม่! ข้าไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เจ้ามันปีศาจ”
ชายหนุ่มได้ยินคำสบถด่าของนาง ดวงตาเขาจากสีฟ้า มันเปลี่ยนสีเป็นสีแดงทันที
เขาปล่อยมือนาง เวยหลันหลันรีบลุกออกจากเตียง
“เจ้าโกหกข้า บอกว่ารักข้า ที่แท้เจ้าจะกินข้า ข้าไม่อยู่ให้เจ้ากินหรอก”
ชายหนุ่มหัวใจห่อเหี่ยวเมื่อได้ยินคำพูดของนาง เขาเจ็บปวดใจเหลือเกิน นางวิ่งออกไปจากห้องแล้ว นางจะไปไหน นางกลัวเขา
“หลันเอ๋อร์กลับมาก่อน”