ปัญหาวุ่นวายใจยังไม่จบดีเพราะเธอพยายามจะตัดขาดจากเจ้าเด็กสองคนนั้นให้ได้มากที่สุด แต่ไม่ว่าจะพยายามแค่ไหนก็ยังตัดไม่ค่อยขาด! อย่ามาตามให้มากได้ไหมเดี๋ยวก็ใจอ่อนกันพอดี! แล้วไหนจะยังปัญหาวุ่นวายใหม่ เธอหาเพื่อนๆเธอเจอแต่ดันมีปัญหาเรื่องสงครามตามมา! จะเอาใช่ไหมหะเจ้าพวกแคว้นอวี้! คิดเป็นศัตรูกับเพื่อนเธอก็ถือเป็นศัตรูของเธอทั้งหมด!

ชีวิตเธอจะน่าเหนื่อยหน่ายไปไหนกัน ได้มาใช้ชีวิตต่อที่โลกใหม่ทั้งทีขอเป็นคุณหนูที่ได้นอนกลิ้งบนเตียงแล้วใช้เงินซื้อของกินสุขสบายทุกวันไม่ได้หรือยังไงกัน!! ปัญหาครอบครัวก็มีจนปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันแล้ว ทำไมชีวิตเธอยังจะต้องมามีปัญหาเรื่องความรักอีก...เครียด!! ไปกินขนมดีกว่า! จะเรื่องร้งเรื่องรักอะไรก็ไม่อยากสนใจมันทั้งหมดนั่นแหละ!

ภาระที่เธอต้องแบกเอาไว้ทำไมมันมากมายขนาดนี้กันนะ เธอพยายามอดทนและทำทุกทางเท่าที่ทำได้แล้วแต่ปัญหามันกลับไม่ลดลงเลย โอ๊ย! เหนื่อยทั้งกายเหนื่อยทั้งใจ ทนไม่ไหวก็ไม่ทนมันแล้ว! จะทำอะไรยังไงต่อไว้ค่อยว่ากัน กองทัพต้องเดินด้วยท้องว่าแล้วก็ไปขโมยของกินในครัวก่อนแล้วค่อยคิดต่อ!

ในที่สุดก็ได้ออกมาเที่ยวข้างนอกสมดั่งใจปรารถนาแล้ว แต่แน่นอนไม่มีใครยินยอมให้เธอออกมาหรอก เธออนุญาตตัวเองแล้วหนีออกมายังไงล่ะ! พอออกมาครั้งแรกก็มีคนแปลกๆมาเดินตามทั้งวันแถมยังจะเลี้ยงอาหาร แน่นอนว่าเธอก็ต้องไปเพราะเขาดูอัธยาศัยดี เธอไม่ได้ใจง่ายแต่อย่างใดแต่มีอาหารฟรีก็ต้องกินถูกไหม! แน่นอนว่าเรื่องคำสาปของครอบครัวเธอยังไม่จบสิ้นสักที ยังมีเรื่องให้เธอเฉียดตายได้ปีเว้นปีแบบแทบไม่ได้หยุดพัก ครอบครัวก็ต้องดู เที่ยวก็ต้องเที่ยว ยังมีเรื่องกินอีกที่เป็นเรื่องใหญ่ เมื่อไหร่ชีวิตจะสงบสุขเหมือนคนอื่นเขาสักทีเนี่ย!!

ในที่สุดเธอก็มีครอบครัวแสนดีและพี่ชายที่น่ารักอบอุ่นสมดั่งปรารถนาแล้ว...พอพวกเขาเข้าใจเธอแล้วจะทำอะไรมันก็ดีไปซะทุกอย่างเลย มันใช่แบบนั้นซะเมื่อไหร่เล่า!! เรื่องคำสาปมันยังไม่จบสิ้นสักที! ใช้ชีวิตอยู่อย่างสะดวกสบายแต่ไม่เคยสงบสุขเลยแม้แต่น้อย! เดี๋ยวก็ต้องวิ่งไปหาคนนั้น เดี๋ยวก็ต้องวิ่งไปหาคนนี้ ไหนจะยังฝันบอกเหตุที่ทำร่างกายเธอบอบช้ำแสนสาหัสอีก! แต่ก็อย่างว่า...พลังระดับพระเจ้าที่สามารถมองเห็นอนาคตได้แบบนี้จะได้มาฟรีๆโดยไม่เสียค่าตอบแทนอะไรเลยได้ยังไง ถึงร่างกายเธอจะต้องรับผลกระทบก็มีแต่ต้องทนล่ะนะ จะอะไรก็ช่างเถอะ ขอแค่พวกเขาปลอดภัยและมีชีวิตไปซื้อของเค้กมาให้เธอกินได้เธอก็พอใจแล้ว เธอไม่ได้เห็นแก่กินหรอกนะ! มันก็แค่หิวเอง!

เธอหลุดมาอยู่ต่างโลกด้วยความบังเอิญหรือจะเป็นเพราะโชคชะตาเล่นตลก เธอตายและหลุดเข้ามาในร่างของเด็กหญิงวัย 5 ขวบในโลกแฟนซีที่มีสัตว์อสูรและเวทย์มนต์ แถมเธอยังมีครอบครัวแสนจะอบอุ่นและพี่ๆสุดหล่อล้อมหน้าล้อมหลังคอยเอาอกเอาใจไม่ห่าง เธอโกหก ครอบครัวอบอุ่นบ้าบออะไรกัน!! พ่อในนามของเธอดุอย่างกับหมา...เจอกันวันแรกก็เอาดาบมาจ่อคอเธอซะแล้วแถมยังรู้ได้แทบจะทันทีเลยว่าเธอไม่ใช่ลูกสาวตัวจริงของเขา พวกพี่ชายในนามของเธอก็ทำเหมือนตัวเธอเป็นอากาศธาตุ!! เธอขอให้พวกเขาปล่อยเธอไปพวกเขาก็ไม่ยอม...ถึงจะปากดีบอกให้พวกเขาปล่อยเธอไป แต่อายุเท่านี้ถ้าพวกเขาปล่อยเธอไปจริงๆเธอจะไปทำอะไรได้กันเล่า! ออกไปไหนไม่ได้ก็อยู่มันทั้งๆแบบนี้นี่แหละ...โชคดีเหลือเกินที่ครอบครัวของเด็กคนนี้ร่ำรวย อย่างน้อยก็ไม่ต้องห่วงเรื่องที่ซุกหัวนอนและของกิน แถมเด็กคนนี้ยังฝากฝังให้เธอช่วยดูแลครอบครัวนี้ด้วย ซึ่งน่าจะเกี่ยวกับฝันร้ายเรื่องความตายของคนในบ้านนี้หรือเปล่านะที่เด็กคนนี้ยังเป็นกังวล แต่เด็กคนนี้หวังจะให้เธอช่วยอะไรกัน แค่ช่วยเหลือตัวเองเธอยังจะไม่รอด...พ่อในนามก็มองหน้าเธออย่างกับมองขี้ คนอื่นๆในบ้านก็ห่างเหินเหลือเกิน นี่มันบ้านแห่งความหม่นหมองชัดๆ!! ปฏิบัติการแรกเพื่อความสบายของตัวเอง...อะแฮ่ม หมายถึงเพื่อความกลมกลืนกับครอบครัวนี้ต่างหาก เธอจะต้องพยายามเอาชนะใจพวกเขาให้ได้ก่อน ส่วนเรื่องๆอื่นๆค่อยว่ากันทีหลังแล้วกัน...คิดมากตอนนี้ไปก็ปวดหัว เอาเป็นว่าอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดล่ะนะ!

ยอมรับตรงๆว่าช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาเธอเริ่มไม่อยากจะกลับบ้านแล้ว เธอเห็นแก่ตัวและคิดทุกวันว่าหากไม่ได้เจอเพื่อนที่เหลือเร็วๆนี้ก็คงจะดี ตอนนี้เธอ...รู้สึกว่ารักพวกเขาเหลือเกิน หากแต่ทุกอย่างมักไม่เป็นไปอย่างที่ใจหวัง แต่จะทำอะไรได้ เธอก็ยังคงเป็นเธอที่เด็ดขาดและชัดเจน ปัญหามีมาก็แก้กันไป ตรงไหนแก้ไม่ได้ก็ตัดมันทิ้งไปซะก็สิ้นเรื่อง แต่ถึงปากบอกว่าจะตัดทิ้งแต่มันตัดยากเหลือเกิน!! เลิกมาทำหน้าเป็นหมาหงอยใส่เธอเดี๋ยวนี้! เธอไม่ใจอ่อนหรอกนะ! ตอนนี้เธอได้เจ้าจิ้งจอกมาดามใจแล้วด้วย! พวกเจ้าสองคนไปให้พ้นหน้าข้าเดี๋ยวนี้เลย! ประกาศเล็กน้อยจากไรท์นะคะ ต้องขออภัยรี้ดทุกคนจริงค่ะ...พอดีว่าตั้งแต่ปลายปีนี้จนถึงปลายปีหน้าไรท์มีตารางสอบแน่นมากเลยค่ะ เพราะฉะนั้นหลังจากเล่ม 8 เป็นต้นไปไรท์อาจจะลงช้าซักหน่อย อาจจะห่างกันประมาณสองเดือนนิดๆนะคะ ต้องขออภัยอีกครั้งจริงๆนะคะ(17/11/21)

ในที่สุดก็ได้มีบ้านอยู่เป็นของตัวเองแล้ว แน่นอนว่าเจ้าเด็กสองตัวโตย้ายข้าวย้ายของเข้ามาอยู่กับเธอแทบจะทันที แต่ปัญหาก็จุกจิกวุ่นวายเหลือเกิน พวกเขาทะเลาะกันเองบ่อยมากแต่ทะเลาะกับเธอบ่อยยิ่งกว่า เธอเองเป็นคนโลภมากจะบ่นเยอะก็ไม่ได้ด้วย แต่ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว!! เจ้าลูกหมาสองตัว! หยุดกัดกันเดี๋ยวนี้เลยนะ! เอ๊ะ!...ปล่อยข้านะ! จะหิ้วข้าเข้าห้องนอนมาทำไมเล่า!

เจ้าจิ้งจอกตัวนี้มันแปลงร่างเป็นคนได้ด้วยเหรอ!! ถ้าเจ้าลูกหมาสองตัวนั่นรู้กระโจมเธอพังแน่เลย! แต่บอกไปพวกเขาก็ไม่มีทางเชื่อ...ถ้างั้นยังไม่บอกก็แล้วกัน เงียบๆไว้ไม่มีใครรู้หรอกเนอะ และเพราะเธอรับปากแล้วว่าจะช่วยพวกเขากลับเมืองหลวงและอยากให้ทุกคนปลอดภัยที่สุด เธอเลยอาสาตัวออกเดินทางนำทัพหลักจากค่ายใหญ่กลับเมืองหลวงเพื่อชิงตราแผ่นดินกลับมาให้เฟยเทียน แน่นอนว่าหนทางไม่มีทางราบรื่นประหนึ่งพระเจ้าจงใจแกล้งเธอ แต่วังหลวงก็วังหลวงเถอะ! ท่านเฟยคนนี้จะเข้าไปป่วนให้เอง!

เด็กสองคนนี้ทำเธอเหนื่อยใจเหลือเกินปฎิเสธจริงจังก็แล้ว ยกเหตุผลมาอธิบายก็แล้ว หลบหน้าหนีหายเธอก็ทำแล้ว พวกเขาก็ยังจะไม่ลดละความพยายาม สุดท้ายแล้วจะเป็นยังไงได้ล่ะ เธอก็ใจอ่อนน่ะสิ!! คบก็คบวะ...จะสามัคคีกันแบบนี้ก็ทำไปให้ได้นานๆนะ ถ้ากัดกันเมื่อไหร่เธอจะงับคอให้ขาดทั้งคู่เลย! เจ้าเด็กสองคนนี้ขี้หึงแถมบ้ากามกันเหลือเกิน ความสัมพันธ์สามคนแบบนี้มีแต่เรื่องยุ่งยากจริงๆเลย แถมตอนนี้เจ้าเด็กสองตัวโตก็ย้ายข้าวย้ายของมาสิงกระโจมเธอเพราะมีแขกหน้าใหม่มายังค่าย ท่านไซ! โอปป้า! กลับกระโจมตัวเองกันไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!

ในที่สุดเพื่อนคนแรกกับคนที่สองก็โผล่มาแล้ว กว่าจะเจอได้สองคนใช้เวลาไปครึ่งค่อนปี เพื่อนคนที่เหลือไม่รออีกห้าปีเลยเหรอกว่าจะตามจนเจอหมด แล้วไอ้เด็กสองคนนี้ยังจะอะไรนักหนาเนี่ย บอกว่าไม่คบๆไงเล่า!! ทำไมไม่ฟังกันบ้าง ถ้าเธอใจอ่อนขึ้นมาแล้วจะทำยังไง! เรื่องวุ่นวายส่วนตัวกับเจ้าเด็กสองคนยังคุยกันไม่ทันรู้เรื่องดี พวกเขาก็โดนวางยาปลุกกำหนัดแล้วยังลากสภาพน่ากิน เอ๊ย! น่าสงสารมาหาเธอถึงในกระโจม ก็บอกว่าให้ทำตัวเป็นเด็กดีอยู่แต่ในกระโจมตัวเองยังไงเล่า! ลากสังขารมาหาเธอแบบนี้แล้วเธอจะช่วยยังไงดีล่ะ เอาเป็นว่าแค่ชิมๆตัวพวกเขานิดหน่อยคงไม่ผิดอะไรหรอก...ใช่ไหมนะ

นอกจากงานจะหนักหนาสาหัสจนไม่มีเวลาให้หายใจแล้ว เรื่องวุ่นวายที่เธอต้องเจอยังทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เฟยจูโดนทำร้ายร่างกายทั้งตัวและจิตใจจนบอบช้ำไปหมด เฟย์โมโหเลือดขึ้นหน้ากำลังจะไปเผากระโจมของนังสองตัวร้ายนั่นให้วอดวาย แต่ยังไม่ทันได้ทำอย่างที่ใจคิดก็มาเกิดเรื่องใหญ่โตขึ้นกับลี่หลินซะก่อน หลังจากนั้นเจ้าเด็กตัวโตสองคนยังมาสารภาพรักกับเธอ เธอเป็นคนบาปใช่ไหมเนี่ย ความสวยของเธอทำพิษซะแล้ว จะทำยังไงต่อไปดีละทีนี้ พวกเขาลืมกันไปแล้วหรือยังไงว่าเธอต้องกลับบ้าน จะมาทำตาละห้อยเป็นลูกหมาโดนทิ้งใส่เธอกันทำไมเล่า! ไอ้เจ้าเด็กสองคนนี้มันดื้อจริงๆเลย!

ถึงค่ายใหญ่แล้วในที่สุด คิดว่าจะได้ใช้ชีวิตสงบสุขคุยกับม้าไปวันๆ แต่ปัญหาวุ่นวายถาโถมเข้ามาไม่หยุดหย่อน ยังไม่ทันข้ามวันก็มีคนมาหาเรื่องเธอซะแล้ว! อะไรกันนักหนาวะเนี่ย ตั้งแต่มาที่นี่เดี๋ยวคนนู้นก็เอาปัญหามาให้ เดี๋ยวคนนี้ก็สร้างเรื่องหาเรื่องเธอ แถมเธอยังโดนลักพาตัวอีก เรื่องชักจะวุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆแล้วนะเนี่ย เธอเบื่อที่นี่แล้ว อยากกลับบ้าน เพื่อนเธอหายหัวไปอยู่ไหนหมด เมื่อไหร่จะได้กลับบ้านสักที!!

กำลังนั่งสังสรรค์เล่นเกมไพ่ประหลาดกับเพื่อนๆ ที่ไม่ได้เจอกันนาน อยู่ดีๆ ก็โผล่มาอยู่โลกใหม่ซะงั้น ไอ้ไพ่เฮงซวยเอ๊ย...ไม่น่าเห็นแก่ของราคาถูกแล้วซื้อมาเลย ไม่น่าใช่แค่เธอที่มาที่โลกนี้...แต่เพื่อนๆ ของเธอที่หายไปต่อหน้าต่อตาก็คงมาที่นี่กันหมดแน่ๆ แล้วจะเริ่มหากันจากตรงไหนดีล่ะทีนี้ เหมือนไพ่จะบอกว่า...เมื่อสหายกลับมาเจอกันพร้อมหน้า เมื่อนั้นเกมจะจบลงใช่ไหมนะ แต่เอาเถอะ มาแล้วทำยังไงได้...แถมที่นี่มีผู้ชายหล่อๆ ให้แทะโลมเยอะแยะเลยด้วย ตอดวันละนิดวันละหน่อยให้ชีวิตสดชื่นแล้วค่อยเริ่มวางแผนหาเพื่อนๆ ไปด้วยแล้วกัน เป็นไงเป็นกัน มีความสามารถที่สามารถเสกสรรทุกอย่างได้ตามแต่ใจติดตัวมาราวกับฟ้าประทานขนาดนี้ จะตายก็ให้มันรู้ไป แต่บทเริ่มแบบนี้เหมือนมันคือบ่อเกิดแห่งหายนะเลย...แต่ไม่น่าหรอกมั้ง ชีวิตเธอออกจะสุขสบายถ้าไม่นับปัญหาที่คนรอบข้างเอาเข้ามาให้เธอไม่เว้นแต่ละวัน เฮ้ย...มันก็วุ่นวายไม่ใช่เหรอวะ สรุปมันจะสงบสุขหรือเป็นทุกข์กันแน่วะเนี่ย!