“อะไรอีกล่ะ เจ้านาย คะน้าอยากนอนแล้ว” หญิงสาวครวญท่าทางขัดใจเพราะรู้สึกง่วงเต็มที “จะไปนอนในโรงจอดรถหรือไง ห้องเราไปทางโน้น” แววตาฉ่ำเยิ้มมองตามมือของเจ้านาย ก่อนจะหันกลับไปมองทางที่ตัวเองจะเดินไป จึงหัวเราะอาย ๆ “จริงด้วย” จีโอวานนี่ส่ายหน้า มองร่างบางที่เดินเซนิด ๆ ไปทางห้องตัวเอง อดไม่ได้ที่จะเดินตามไปดู แล้วก็ต้องผวาเข้าไปหา เมื่อคนเมาทำท่าจะเดินลงไปในบ่อปลาของบิดา “เห้ย! ยัยขี้เมาเอ๊ย มานี่”

“คืนนี้คุณจะอยู่กับผมใช่มั้ย” เออมานโน่กระซิบเสียงพร่า อิงฟ้าสบตากับชายหนุ่มใจเต้นแรงก่อนจะยิ้มหวานหยดให้ “ถ้าคุณต้องการ” มือหนาควานหาต้นเสียงที่ดังมานานหลายสิบครั้ง รู้สึกถึงความเพลียและยังไม่หายง่วงงุน ร่างสูงลุกขึ้นพิงหัวเตียง ยกมือนวดขมับไปมาเบา ๆ เหตุการณ์ค่ำคืนที่ผ่านมาทำให้ชายหนุ่มขบกรามแน่น หลังจากเซ็นเอกสารและยื่นเช็คเงินสดให้อิงฟ้า หญิงสาวก็เดินไปรินไวน์มาดื่มฉลอง จำได้แค่กำลังก้มลงไปจุมพิตริมฝีปากเชิญชวนนั้น ดูดซับความหวานจนได้ยินเสียงของตัวเองคำรามออกมา แล้วภาพตรงหน้าก็เริ่มพร่าเลือน จำอะไรไม่ได้อีกเลย “ยัยตัวแสบ ฝากไว้ก่อนเถอะ” เออมานโน่คำรามออกมาด้วยความโกรธ ไม่ต้องคิดเลยว่าเขาโดนอะไร

ดวงตาสีมรกตมองหญิงสาวที่ไม่ได้สติอย่างพิจารณา ใบหน้าขาวและริมฝีปากที่ซีดเผือด ทำให้มือแกร่งยกขึ้นปัดผมที่ลงมาปิดบังให้ออกไปจากกรอบหน้า เมื่อรถเคลื่อนตัวอีกครั้งจึงหันออกไปนอกตัวรถ พร้อมกับมุมปากที่ยกยิ้ม เปลือกตาบางหรี่ปรือขึ้นเพียงนิด แล้วหลับลงไปใหม่ พลางลอบถอนหายใจด้วยความโล่งใจ เธอไม่ได้สลบอย่างที่คนพวกนี้คิดหรอก เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารถที่แล่นตรงมานั้นคนขับเป็นหญิงหรือชาย รู้แต่ว่าต้องเอาตัวให้รอดจากอีกคันที่ตามมาก่อน เมื่อเห็นว่าเป็นผู้ชายสามคน จึงคิดจะวิ่งอีกครั้งเมื่อรถหยุดตรงไหนสักแห่ง กลัวหนีเสือปะจระเข้