หากเป็นเมื่อก่อนความรู้สึกที่ฉันมีให้กับพี่พายุมันเหมือนปลื้มดารานักร้องมากกว่าการชอบผู้ชายสักคน แต่ตอนนี้ฉันเพิ่งรู้ตัวว่ายิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งได้พูดคุยกับเขา มันทำให้ฉันชอบเขาขึ้นมาจริงๆ เสียแล้ว!!! ****************************** ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก! หืม...สงสัยชมพู่จะกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้า "แกจะกลับมาอาบน้ำก่อน...เอ๋อ" เอาอีกแล้วฉัน เปิดประตูโดยไม่ส่องดูก่อนว่าใครเคาะเฮ้อ... "พี่อาบน้ำแล้วครับ..." ไม่ได้ถามค่ะ "อ้าว...เงียบเลย พี่ขอเข้าไปได้มั้ย" ถามเหมือนจะขออนุญาต แต่ไม่เลย ตอนนี้พี่พายุดันประตูให้เปิดกว้างพอที่จะเข้ามาได้ "มาหาน้ำขิงแต่เช้า มีอะไรหรือเปล่าคะ" "คิดถึง" "..." "อ้าวเงียบอีกแล้ว ใจคอน้ำขิงจะให้พี่พูดอยู่คนเดียวเหรอ" ก็ถ้าพี่พูดกับหนูเหมือนเมื่อก่อนก็คงจะดีกว่านี้ แต่จะบอกแบบนั้นได้ไง "น้ำขิงไม่รู้จะพูดอะไรนี่คะ"  "บอกว่าคิดถึงพี่เหมือนกันก็ยังดีนะครับ" ไม่พูดเปล่าเมื่อเขารั้งตัวฉันให้นั่งลงบนตักของตัวเอง "พี่พายุรัดแน่นไปแล้วนะ น้ำขิงหายใจไม่ออก" นั่นแหละเขาถึงคลายอ้อมกอด แต่ยังคงไม่ปล่อยให้ฉันลุกออกจากตักเขาได้ "พี่ขออยู่แบบนี้สักพักนะ คิดถึงจะแย่”