เธอตกหลุมรักเขามานานหลายปี ถึงเพียรจีบเขาและสารภาพรักกับเขาในวันหนึ่ง

เธอเป็นลูกติดของมารดาเลี้ยงของเขา เขาเกลียดแม่ของเธอจึงพานเกลียดเธอไปด้วย แล้วเขาก็ข่มเหงเธอเพื่อระบายความโกรธเกลียดที่มีแต่แม่ของเธอ แต่คนแบบเธอไม่ใช่ผู้หญิงไร้ศักดิ์ศรีที่จะให้ใครมาย่ำยีได้ง่าย ๆ

ในวันที่เธออกหักเขากลับเข้ามาทำให้หัวใจหวั่นไหวอีกครั้ง

โปรย เธอจำต้องแต่งงานแทนเจ้านายสาว “อยู่ที่นี่เหรอคะ” เป็นครั้งแรกที่เธอได้คุยกับเขา นั่งรถด้วยกันมาอย่างอึดอัดไม่มีแม้แต่คำพูดเลยสักคำ “ใช่ ทำไม” เขาเลิกคิ้วขึ้น มองเธอนิ่ง เธอก็ขยับตัวอย่างอึดอัด ก่อนจะตอบว่า “ไม่ค่ะ ไม่มีอะไร” “หรือเธอมีปัญหาอะไร” “ไม่มีค่ะ” “รู้จักหน้าที่เมียดีใช่ไหมว่าต้องทำอะไรบ้าง” ก่อนที่เขาจะพาเธอไปพบกับมารดา เขาก็ต้องทดสอบก่อนว่าเธอผ่านด่านของเขาไหม เขาอยากแต่งงานและมีเมียแค่คนเดียว ไม่อยากแต่งงานมีเมียหลายคน รู้สึกเสียพลังงานชีวิต หากเธอผ่านด่านเขา เขาก็จะพาเธอไปดูแลปรนนิบัติมารดาในฐานะลูกสะใภ้ที่ดี “หน้าที่เมีย เอ่อ... หมายถึง” เธออึกอักทำหน้าเลิ่กลั่ก แก้มสาวแดงปลั่ง

เขาประสบอุบัติเหตุรถตกเขา ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งก็เจอเข้ากับหญิงสาวแปลกหน้าคนหนึ่่ง เธอทำให้เขาได้เจอกับความรักครั้งแรกที่สวยงาม

โปรย เขาต้องแต่งงานกับหญิงอื่น เธอจึงหนีมา ห้าปีต่อมา เขาเจอเธออีกครั้งพร้อมกับเด็กน้อยที่หน้าตาเหมือนเขาเป๊ะ เขาจึงต้องตามง้อรักกลับคืนมา และทำให้เธอรู้ว่าเขารักเธอจริง ๆ และไม่ได้มีหญิงอื่นเหมือนที่เธอเข้าใจ

เพราะความเข้าใจผิดเธอเลยหนีมา เขาจึงต้องตามง้องอนเพื่อให้ได้เมียกับลูกกลับไปเป็นแก้วตาดวงใจอีกครั้ง

โปรย เพราะมารดาของเขารังเกียจผู้หญิงจนๆ อย่างเธอ เธอจึงเป็นได้แค่เมียลับเมียเถื่อนไร้ทะเบียน ในวันที่เธอตั้งท้อง เขากลับเลือกเธอและเดินจากมา หลายปีต่อมา จากผู้ชายที่ไม่มีอะไรเลย กลับสร้างเนื้อสร้างตัวได้ ความดีและความรักของเขากับเธอจึงสามารถเอาชนะใจมารดาของเขาได้ในที่สุด

เขาถูกแฟนสาวสลัดรักเพราะว่าจน แต่ใครจะรู้ว่าเขาคือทายาทของตระกูลดังผู้แสนร่ำรวย วันที่ผู้หญิงอีกคนทิ้งเขาไป เขาก็ได้พบรักครั้งใหม่จากหญิงสาวอีกคน

เธอโดนวางยา จึงหนีมาขอความช่วยเหลือจากเขา ปู่รหัสสุดหล่อที่ตามจีบเธอมานานจนอกหักไป แต่ในเวลานี้เขาคือที่พึ่งเดียวของเธอ!

รักแท้ของเขาคือการพิสูจน์ตัวเองให้บิดามารดาของเธอได้เห็น เพื่อให้เธอเป็นเมียรักของเขาตลอดกาล

โปรย หวานใจเฮียเจ้า ปิ่นเพชรยืนมองประตูห้องน้ำอย่างลังเล เขากำลังอาบน้ำเช่นนี้ เธอควรจะเข้าไปดูแลเขาไหมนะ เขาไม่เคยเรียกร้อง ทำให้เธอรู้สึกอึดอัด ถ้าเขาจะทำอะไรก็ควรทำสักที เธอมาอยู่กับเขาเพื่อสิ่งนี้ไม่ใช่หรือ ตัดสินใจได้ดังนั้น ปิ่นเพชรก็ทะลึ่งพรวดพราดเข้าไปในห้องน้ำของเขาในทันที เจ้าทัพตกใจเมื่อจู่ ๆ เธอก็โผเข้ามากอดเขาเอาไว้ทั้งตัว ในขณะที่เขาเองก็กำลังเปลือยเปล่าอยู่ “มีอะไร” เขาเอ่ยถามเหมือนเพิ่งหาเสียงเจอ ไม่คิดว่าเธอจะโผล่พรวดเข้ามาแบบนี้ “คือปิ่นจะมาช่วยอาบน้ำให้คุณน่ะค่ะ” คนบอกว่าจะมาช่วยอาบน้ำกอดเขาเอาไว้แน่น ไม่กล้าผละออกห่างหรือเงยหน้ามองเขาเพราะอาย “จะมาช่วยอาบน้ำให้ผม แต่กอดผมเอาไว้ซะแน่นแบบนี้จะอาบได้ยังไงกันครรับ” เขาเอ่ยเสียงนุ่ม พลางกลั้นยิ้มเอาไว้ “ก็คุณโป๊อยู่” “มาช่วยผมอาบน้ำก็ต้องรู้สิครับว่าผมโป๊” “เอ่อ...” เธออึกอัก เขาจึงค่อย ๆ ดันเธอออกห่าง ก่อนจะมองหน้าเธอไม่วาง เจ้าทัพทาบริมฝีปากลงไปหาริมฝีปากน้อยสั่นระริกของเธอ เธอเกร็งตัวหลับตาแน่น จิกมือเข้าที่บ่าของเขา ท่าทีของเธอบอกว่ากำลังหวาดกลัว และไม่พร้อม ทำให้เขาต้องละริมฝีปากออกห่าง เมื่อเขาจูบลงไปแต่เธอกลับปิดปากแน่น “คุณไม่ต้องฝืนใจตัวเองหรอกนะ ผมไม่บังคับคุณจนกว่าคุณจะเต็มใจ” ประโยคของเขาทำให้เธอชะงักและอึ้งไป

“เดี๋ยวพลอยไปเอาเสื้อผ้ามาให้พี่แล้วกันค่ะ” เขาทำท่าจะตามมา เธอเลยรีบปรามเอาไว้ “พี่ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องพลอยดีกว่า ยืนรอตรงนี้มันหนาว” “ไม่ได้ค่ะ” “กลัวพี่เหรอ” “กลัวค่ะ” เธอตอบตามตรง จะไปอวดดีว่าไม่กลัวเขา เดี๋ยวก็เจอดีเข้าหรอก “พี่ไม่ทำอะไรหรอก ถ้าพลอยไม่ยอม” “แน่ใช่ไหม” เธอพูดอย่างไม่ไว้ใจ “แน่ครับ” เขาเอานิ้วไปเกี่ยวไว้ทางด้านหลัง ก่อนจะฉีกยิ้มให้เธออย่างบริสุทธิ์ใจ “พลอยไม่ไว้ใจพี่เจตน์หรอกค่ะ พี่น่ะเสือผู้หญิง รออยู่นี่แหละค่ะ พลอยจะไปเอาเสื้อผ้ามาให้” เธอรีบตัดบท ไม่ยอมใจอ่อนง่าย ๆ พลอยไพลินเปิดตู้เสื้อผ้าและหยิบชุดให้เขา พอหันมาก็ต้องสะดุ้ง “อุ๊ย! พี่เจตน์เข้ามาตอนไหนคะ พลอยบอกว่าให้รออยู่ข้างนอกไง” “ห้องน้องพลอยเรียบร้อยจังเลยครับ หอมด้วย” เขาได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากห้องนอนของเธอ “ชุดพี่เจตน์ค่ะ” เธอยื่นให้เขา เขาก็รับมาถือเอาไว้ “ชุดน้องพลอยหอมจังเลยครับ” เจตน์ยกขึ้นมาดม ก่อนจะยิ้มหวานให้เธอ “เวลาพี่เจตน์จีบผู้หญิงก็ใช้มุขนี้เหรอคะ” “พี่ไม่เคยจีบผู้หญิง” “จะบอกว่าผู้หญิงวิ่งเข้าหาพี่เองเหรอคะ” “น้องพลอยเห็นยังไงก็อย่างนั้นแหละ” “...” เธอเงียบไม่ได้ตอบโต้ “หึงพี่เหรอ” เขาเดินเข้าหา ก่อนจะใช้มือดันไปที่ตู้เสื้อผ้า ทำให้เธอตกอยู่ในอ้อมแขนของเขา “ใครจะไปหึงพี่กันล่ะคะ” “น้องพลอยก็เปียกไปหมดแล้ว เปลี่ยนชุดพร้อมพี่ไหม” “อุ๊ย! อย่ามาลามกกับพลอยนะคะ” เธอยกขึ้นกอดอกเมื่อเขาหลุบสายตามองต่ำลง “ยังไม่ตอบเลยว่าหึงพี่เหรอ” เขาขยับเข้าไปใกล้ พลางกระซิบถามตรงริมหู ลมหายใจร้อนแรงของเขาเป่ารดอยู่ตรงพวงแก้มหอมกรุ่น “ไม่ได้หึงค่ะ” เธอตอบเขาออกไป ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด การใกล้ชิดกับผู้ชายที่เต็มไปด้วยเสน่ห์เหลือร้ายแบบเขา ทำให้เธอใจสั่น พยายามจะอยู่ให้ไกลจากเขา เพราะรู้ว่าหัวใจตัวเองคงทานทนไม่ไหว แต่ก็เผลอเปิดโอกาสให้เขาเข้ามาในชีวิตอยู่ร่ำไป “อย่าค่ะ” เธอดันใบหน้าของเขาออกห่าง เมื่อเขาทำท่าจะก้มลงมาประทับริมฝีปากกับกลีบปากหวานฉ่ำของเธอ

จู่ๆ เธอมีลูกมีสามีแบบไม่ทันตั้งตัว อะไรจะเกิดขึ้นกับความรักครั้งนี้ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน "ผมมีงานให้คุณทำ ไม่รู้ว่าคุณจะสนใจหรือเปล่า" "ฉันจบบัญชีมาน่ะค่ะ ถ้ามีงานอะไรในไร่เกี่ยวกับบัญชีฉันทำได้หมดเลยค่ะ แต่ถ้าไม่มี จะให้ไปเป็นคนงานในไร่ก็ได้นะคะ" "ผมไม่ได้จะให้คุณไปเป็นคนงานในไร่ เพราะผมไม่ได้ขาดคนงาน และไม่ได้จะให้คุณไปทำบัญชีด้วยเพราะผมมีพนักงานบัญชีอยู่แล้ว" "อ้าว... แล้วคุณจะให้ฉันไปช่วยทำงานอะไรคะ" เธอถามเขาอย่างสงสัย "คุณเลี้ยงเด็กเป็นไหม" "คะ" เธอหลุดอุทานออกมา "ผมมีลูกอยู่สามคน พี่เลี้ยงคนก่อนก็เพิ่งลาออกไป ถ้าคุณสนใจจะไปเป็นพี่เลี้ยงลูกให้ผม ผมจะรับคุณเข้าทำงานทันที" "เลี้ยงลูกของคุณเหรอคะ" "ใช่" "ลูกของผมไม่มีแม่คอยอบรมสั่งสอน เพราะเธอจากฉันไปหลายปีแล้ว ผมเองก็งานยุ่ง ถ้าได้พี่เลี้ยงที่ไว้ใจได้ไปช่วยดูแล ผมคงเบาใจ" "ได้ค่ะ คุณมีบุญคุณช่วยเหลือฉันเอาไว้ ฉันพร้อมที่จะดูแลลูกของคุณรัณให้เต็มที่เลยค่ะ" "แต่มีงานอีกอย่างหนึ่งที่ผมอยากให้คุณช่วยทำ" คนเจ้าเล่ห์หลุบเปลือกตาลงเล็กน้อย เพื่อไม่ให้เธอได้เห็นแววตาบางอย่างที่ซุกซ่อนเอาไว้ "อะไรคะ" "เป็นภรรยาของผม" "คะ" เธออุทาน คราวนี้ตกใจเสียยิ่งกว่าอะไร

เธอขอพรได้ 1 ข้อ ถ้าเป็นไปได้ คุณจะขอพรอะไรเหรอ เมื่อเพียงดาวเจอกับชีวิตครอบครัวที่มีแม่สามีประสาทแดก สามีนอกใจไปเป็นชู้กับเมียชาวบ้าน เขาดีแต่ดีไม่เกินแม่ของเขา เพียงดาวจึงขอพรหนึ่งข้อให้กับตัวเองในวันปีใหม่ ในวันที่เธอคิดสั้นฆ่าตัวตาย

- รักครั้งนั้นไม่ถึงตาย - นิยายโรแมนติก - นามปากกา B.J.BEN - ราคาปก 70 - ราคาขาย 29 บาท - การแต่งงานไม่ใช่เรื่่องของคนสองคน แต่เป็นเรื่องของครอบครัวเขาและครอบครัวของเรา เหมือนฟ้าถล่มลงตรงหน้าของเพียงฝันเมื่อสามีขอหย่าร้างด้วยเหตุผลที่ว่ามารดาของเขาจะฆ่าตัวตาย เพียงฝันยอมเซ็นใบหย่าให้เขา เมื่อเขาถึงกับคุกเข่าอ้อนวอน "คุณแม่จะฆ่าตัวตาย แล้วคุณแม่ก็ทำจริง ๆ พี่ไม่อยากให้เป็นแบบนั้น เราหย่ากันแค่ชั่วคราว แล้วค่อยแอบจดทะเบียนกันใหม่โดยไม่ให้ท่านรู้ก็ได้นะ" "ค่ะ เดี๋ยวฝันหย่าให้" เธอยิ้มให้กำลังใจเขา ในใจเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธอรู้ว่าการหย่าครั้งนี้จะเป็นการหย่าที่จะทำให้เธอกับเขาเลิกกัน

โปรย “ขอคุยด้วยหน่อยสิ” “ได้สิคะ เชิญเฮียที่สวนหลังบ้านนะคะ” “เฮียภพมีอะไรกับหยกหรือคะ” หยกมณีเอ่ยถามชายหนุ่ม “เรื่องแต่งงานของเราเธอคงรู้แล้ว” “ค่ะ” เธอยกน้ำชาขึ้นมาจิบ ยิ้มให้เขาเหมือนกับว่ารับรู้ทุกอย่าง “ถ้าเธอไม่อยากถูกคลุมถุงชนหรือไม่อยากแต่งเราก็ควรหาวิธียกเลิกมันซะ” “อืม...” เธอครางรับเหมือนเข้าใจ นั่นยิ่งทำให้ภพหน้าตึงยิ่งกว่าฉีดโบท็อก เธอทำเหมือนกับว่าเธอเองก็ไม่อยากแต่งงานกับเขาเช่นกัน “เธอก็คงไม่อยากแต่งงานกับเฮีย งั้นเราก็ใจตรงกัน” คนพูดยอกแสลงในอก “เฮียภพไม่อยากแต่งงานกับหยกเหรอคะ” หยกมณีเอ่ยถามย้ำ พลางมองหน้าเขา “แล้วเธอล่ะอยากแต่งงานกับเฮียหรือเปล่า” “หยกแล้วแต่ป๊ากับม๊าค่ะ” “เธอไม่มีความคิดเห็นเป็นของตัวเองเลยหรือไง” “ชีวิตของหยกเป็นของป๊ากับม๊าค่ะ” “ก็ดี งั้นต่อไปชีวิตของเธอก็เป็นของผัวงั้นใช่ไหม” ภพกระชากร่างของหยกมณีมาหาก่อนจะกอดรัดเธอเอาไว้แนบแน่น “เฮียจะทำอะไรคะ อื้อ...” ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อเขาก็บดจูบเธออย่างดุดัน หยกมณีรัวกำปั้นใส่เขาระรัว เธอเป็นลมไปแล้ว บิดามารดาของเธอก็ดันมาเห็นเข้าพอดี ซวยแล้วไงจะมาบอกเลิกกลายเป็นโดนจับแต่งงานเร็วขึ้น!

โปรย ยังคงรักกันอยู่ไหม ความรักที่หวานชื่นจบลงเพราะความหลอกลวง หัวใจเจ็บปวดชอกช้ำเจียนตายเมื่อวันที่เขาเลือกอีกคน เธอกลับรักเขาหมดใจ ตัวอย่างบางช่วงบางตอน “ทำไมถึงชอบเซ้าซี้ รู้ไหมว่ามันน่ารำคาญ” “พี่ปราบ” พลอยฟ้าสะอึกอึ้ง เพราะปราบไม่เคยพูดจาแบบนี้กับเธอ “พลอยขอโทษค่ะ” “พี่ไปละ อย่าทำตัวน่าเบื่อน่ารำคาญแบบนี้ได้ไหม” “ที่รีบไปเพราะจะรีบไปกินข้าวเช้ากับผู้หญิงในรูปคนนั้นใช่ไหมคะ” พลอยฟ้าเอ่ยถามทั้งน้ำตา “นี่อย่างี่เง่าได้ไหม” ปราบเท้าสะเอวมองคนที่ร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมา “พี่ปราบเคยรักพลอยจริงไหมคะ” “ไม่เอาน่าพลอย” ปราบแพ้น้ำตาผู้หญิง เขาจึงเข้าโอบกอดเธอเอาไว้ “พี่ปราบตอบมาสิคะ” “ถ้าไม่รักพี่จะแต่งงานเหรอคะ แต่พลอยอย่าร้องไห้แบบนี้ได้ไหม พี่รู้สึกแย่” “ขอโทษค่ะที่พลอยทำให้พี่ต้องอึดอัดใจ” ************************************************* ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้” พลอยฟ้าเอ่ยถามเสียงสั่น ทำไมผู้ชายที่เธอรักถึงเป็นไปได้ขนาดนี้ “พี่ก็คิดว่าจะเลี้ยงดูเธอให้ดี ในฐานะเมียอีกคน เธอก็ไม่น่าไปอาละวาดในงานแบบนั้นเลย” “พลอยอาละวาดตรงไหนคะ พลอยถามดี ๆ ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร พี่ต่างหากที่ไม่ชัดเจน รักพี่เสียดายน้องอยู่ได้” “พี่เปล่า” ปราบปฏิเสธ เพราะเขาไม่ได้ทำแบบนั้นเลย พยายามให้เธอกลับไปก่อนก็แค่นั้นเอง “คนเลวแบบพี่กล้าปฏิเสธหน้าด้าน ๆ” พลอยฟ้าฉุดอารมณ์ไม่อยู่ “นี่จะมากไปแล้วนะ เธอคิดว่าตัวเองเป็นใครเหรอที่มาด่าว่าพี่เลว” ปราบบีบแขนของเธอจนจบ ก่อนที่จะเขย่าจนร่างแรง ๆ “โอ๊ย! พลอยเจ็บนะพี่ปราบ” “อย่ามาปากดีกับฉันอีก” ปราบผลักร่างของพลอยฟ้าออกห่างด้วยความโมโห “ทำไมพี่เลวแบบนี้” “ก็เธอยั่วโมโหพี่ก่อน ผู้หญิงจืดชืดแบบเธอได้พี่เป็นผัวก็ดีแค่ไหนแล้ว” “พี่คิดแค่นี้จริงน่ะเหรอ คิดแค่นี้จริง ๆ ใช่ไหม” พลอยฟ้าเอ่ยถามทั้งน้ำตา รู้สึกหนักอึ้งไปหมดทั้งอก “หยุดร้องไห้ได้แล้ว” “พี่ปราบเลือกเธอใช่ไหม” “ใคร” “แก้วอัปสร” พลอยฟ้าเอ่ยถามเป็นครั้งสุดท้าย “ต้องการคำตอบแบบไหนล่ะ” เขายังเล่นลิ้น ไม่ชอบให้ใครคาดคั้น ด้วยว่าหล่อเลือกได้ ผู้หญิงคนไหนก็อยากได้เขาด้วยกันทั้งนั้น “ถ้าพี่เลือกเธอพลอยจะไปค่ะ จะไม่มาให้เห็นหน้าอีก พลอยจะยอมหย่าให้พี่ดีๆ แบบไม่เรียกร้องอะไร” พลอยฟ้าตัดสินใจอย่างเด็ดขาด “นี่กล้าท้าเลิกกับผัวเชียวหรือพลอยฟ้า คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถ้าหลุดจากพี่ไปจะมีผู้ชายหน้าโง่คนไหนมาเอาผู้หญิงเชย ๆ แบบเธออีก” “นี่คือสิ่งที่พี่คิดมาตลอดเลยใช่ไหมคะ” เขาเคยทำเหมือนเธอเป็นผู้หญิงที่รัก มีคุณค่าประดุจดั่งเจ้าหญิงตัวน้อยๆ ของเขา แต่นี่คือเนื้อแท้ก้นบึ้งหัวใจที่เขาคิดอย่างนั้นเหรอ “รู้ไหมว่าตอนนี้เธอน่ารำคาญมาก ถ้าพี่จะเลือกใครก็เป็นสิทธิ์ของพี่ พี่เป็นฝ่ายเลือก เธอเป็นฝ่ายถูกเลือกก็ต้องรอ” “งั้นพลอยไม่รอแล้วค่ะ เราหย่ากันให้เรียบร้อย พลอยคืนอิสรภาพให้พี่ตอนนี้เลย ใบหย่าพลอยจะจัดการส่งไปให้นะคะ” เธอเอ่ยกับเขาเสียงสั่นแต่มุ่งมั่น “เธอเลือกเองนะพลอยฟ้า พี่ให้โอกาสเธอแล้ว เธออยากเป็นแม่หม้ายผัวทิ้งก็ตามใจ” “ค่ะ” พลอยฟ้ารับคำอย่างหนักแน่น หมุนกายพร้อมเดินออกมาจากชีวิตของเขา ม่านน้ำตารินไหล แต่เธอไม่คิดที่จะหันกลับไปมองผู้ชายที่เป็นรักแรกอีก ผู้ชายที่ใจร้ายที่สุด

นิยามความรักของเขาคือ "เธอต้องเป็นของเขาเท่านั้น"

การแต่งงานไม่ใช่ที่สุดของชีวิต แต่เป็นแค่เพียงจุดเริ่มต้นของชีวิต รักเขาฝ่ายเดียวเจ็บปวดชอกช้ำใจ รักคนที่เขารักเราน่าจะดีกว่า

โปรย เมียสำรองจ้างรัก ในคืนฝนตกหนักเธอตกเป็นของเขาเพราะแผนการของแม่ เพราะมารดาของเขาอยากได้หลาน แต่ไม่อยากได้สะใภ้เกรดต่ำเช่นเธอ เธอถึงได้อุ้มท้องลูกของเขาจนคลอด ในวันที่เธอคลอดลูก ก็ถูกเฉดหัวออกไปจากบ้าน แม้แต่หน้าลูกก็ยังไม่ได้เห็น พร้อมด้วยเงินก้อนโตที่มารดารับไปเพื่ออยู่กับสามีใหม่ นางขายเธอให้เสี่ยตัณหากลับอย่างเลือดเย็น กว่าจะเอาชีวิตรอดมาได้ ก็ลำบากจนเลือดตาแทบกระเด็น 5 ปีต่อมา มารดาของเขาตาย เธอกลับมาอีกครั้งเพราะอยากพบหน้าลูก ในฐานะพี่เลี้ยงคนใหม่ การกลับมาเจอเขาอีกครั้ง ทำให้เธอรู้ว่าเขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงที่คู่ควรในอีกไม่ช้า **************************************************** ตัวอย่างบางช่วงบางตอน... “เธอมาทำอะไรที่นี่” “เอ่อ...” “พี่เลี้ยงคนใหม่ของตากริชไงคะพี่ฤทธิ์” เสียงของรังรองดังขึ้น ทำให้มีนาไม่ต้องตอบคำถามชวนอึดอัดนั้น “พี่เลี้ยงคนใหม่ ใครใช้ให้แกรับผู้หญิงหิวเงินคนนี้เข้ามาทำงานในบ้าน แถมยังรับมาเลี้ยงลูกของพี่อีก” “พี่ฤทธิ์เป็นคนสั่งค่ะ” รังรองตอบพี่ชายหน้าตาย “สั่งตอนไหน” เริงฤทธิ์เอ่ยถาม สีหน้าของเขาดูกระด้าง คล้ายระเบิดเวลาที่เตรียมพร้อมจะปะทุได้ทุกเวลา ในขณะที่รังรองไม่ได้สะทกสะท้านแต่อย่างใด “พี่ฤทธิ์บอกว่าให้เริงจัดการทุกอย่างตามต้องการได้เลย เริงก็จัดการให้แล้วไงคะ มีนจะมาดูแลตากริช และรับรองว่าตากริชจะไม่โดนหยิก โดนตี หรือทำร้ายเพราะดื้อเกินเหตุเหมือนพี่เลี้ยงคนอื่นแน่นอน เหตุผลเพราะอะไรพี่ฤทธิ์ก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจ” **************************************************** “คุณฤทธิ์ต้องการให้ดิฉันทำยังไงเหรอคะ ถึงจะได้ดูแลลูก” เธอพูดกับเขาตรง ๆ ใจร้อนรนอยากดูแลลูกสุดหัวใจ เธอโทษตัวเองมาตลอดว่าเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องที่ไม่มีโอกาสได้ดูแลลูกเลย “มาเป็นนางบำเรอฉันสิ ฉันจะให้เธอดูแลลูก” เริงฤทธิ์พูดอย่างเป็นต่อ “คุณฤทธิ์!” มีนาอุทานอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเริงฤทธิ์จะพูดแบบนี้ออกมา “ทำไมล่ะ นอนกับฉันถือว่าเธอมีบุญมากนะ” “มีบุญยังไงคะ” เธอทำหน้าไม่เข้าใจ “เพราะที่เคยนอนมาเป็นพวกกุ๋ยข้างถนนไม่ใช่เหรอ ผู้ชายที่เธอหนีไปกับมันตอนได้เงินก้อนใหญ่ไปจากคุณแม่เมื่อห้าปีก่อน”

โปรย "ว้าย! ไอ้พี่สันบ้า โผล่มาจากไหนนี่" บัวชมพูกรีดร้องเสียงหลงเมื่อจู่ ๆ สันก็ทะลึ่งพรวดขึ้นมาจากน้ำ เธอว่ายน้ำมาเก็บสายบัวเพื่อที่จะนำไปทำแกงสายบัวใส่ปลาทู ไม่คิดเขาจะแอบตามมา "พี่คิดถึงบัวมากนะ" สันเข้าไปกอดเธอ "พี่สันปล่อยนะ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า" บัวชมพูพยายามดิ้นแต่สันไม่ยอมปล่อย เขากอบกุมใบหน้าของบัวชมพูเอาไว้ พลางบดจูบอีกฝ่าย ดันร่างของเธอไปที่ริมตลิ่ง "ปล่อยนะพี่สัน พี่จะทำบ้าอะไรนี่" "พี่อยากได้เธอ" ประโยคตรง ๆ ของเขาทำให้บัวชมพูทุบอกของเขาระรัว "คนเฮงซวย บอกให้ปล่อยไง" "ร้องเลย คนจะได้มาเห็นว่าเราทำอะไรกัน" "พี่ทำแบบนี้ทำไม ฉันกำลังจะแต่งงานนะ" บิดาของเธอกับเขาไม่กินเส้นกัน น่าจะเรื่องน้ำที่นาอะไรประมาณนั้น เถียงกันไม่กี่คำ ก็ไม่มองหน้ากันมาจนถึงทุกวันนี้ ทั้ง ๆ ที่เคยเป็นเพื่อนรักกัน "นี่แหละพี่ยิ่งต้องทำให้เธอสำนึกว่าเธอเป็นเมียพี่"

โปรย บ่วงรักหวาม เขาตั้งแต่แน่วแน่แต่แรกว่าจะหลอกให้เธอรักให้เธอหลง แล้วก็เขี่ยเธอทิ้งเหมือนดอกไม้ริมทาง โทษฐานที่เธอทำให้น้องสาวของต้องเสียใจ และโทษฐานที่เธอแย่งคนรักของน้องสาวคนเดียวของเขาไป เป้าหมายของเขากลับสั่นคลอนเมื่อได้รู้จักพบเจอกับเธออย่างแท้จริง บ่วงแค้นในครั้งนี้ กลายเป็นบ่วงเสน่หา และรักแสนวาบหวาม อ่อนหวานในจิตใจของเขาและเธอตลอดกาล

หญิงเปรียบเสมือนดอกไม้งาม ที่อาจจะมิได้งดงามเพียงอย่างเดียว แต่อาจเต็มไปด้วยเล่ห์กล แลเสน่ห์เย้ายวนชวนให้ลุ่มหลง