“แกมันไอ้โจรสารเลว ชั่วช้า ต่ำทรามที่สุด ปล่อยฉัน ปล่อยฉัน” เจ้าของเรือนร่างร้อนผ่าวจากการถูกปลายนิ้วร้ายกาจทำจาบจ้วงกับกลางร่างเค้นเสียงโต้กลับ ยกมือสองมืออ่อนแรงของตนผลักไสร่างใหญ่ออกไปให้ไกลตัว ทว่าเขาไม่ขยับห่างแม้แต่เซ็นต์เดียว “ปล่อยงั้นเหรอ ฉันบอกเธอหรือไงว่าฉันจะปล่อยเธอ...ปิ่นมุก” ถังเฟ่ยหลงย้อนถามเสียงทุ้มลึก เขาเงยหน้าออกจากเนินอกอวบอิ่มแล้วจ้องเข้าไปในดวงตาคู่สวย พลางยิ้มหยันทั้งจากแววตาและริมฝีปากหยักมีเสน่ห์ของตน ปิ่นมุกรับรู้เพียงแต่ว่าเธอโกรธเขามาก...มากจนตัวสั่น ทว่าเธอทำอะไรผู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย เมื่อสองมือของเธอถูกรวบด้วยมือใหญ่เพียงข้างเดียว อีกข้างของเขาเลื่อนมาเชยคางมนของเธออยู่อย่างบังคับให้เธอแหงนหน้าสบตากับเขา “อย่ามาแตะต้องตัวฉัน ฉันไม่เคยทำอะไรให้พวกโจรชั่วอย่างแกเสียหน่อย” ปิ่นมุกยกเอาความบริสุทธิ์ของตนมากล่าวอ้างเพราะเธอคิดไม่ออกจริงๆ ว่าไปทำอะไรให้กลุ่มคนเหล่านี้โกรธแค้นตอนไหน พร้อมทั้งสะบัดหน้าหนีฝ่ามือใหญ่ ทว่าเขากลับใช้มือยึดและบีบแน่นไม่ให้เธอหนีไปไหนได้ ถังเฟ่ยหลงเกิดความรู้สึกโมโหผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้มากขึ้นที่บังอาจตะโกนใส่หน้าเขาว่าตัวเองบริสุทธิ์ ทั้งที่ความจริงคนในครอบครัว อิทธิเชษฐ์เลวทรามยิ่งกว่าเขาเสียอีก! “ฉะ...ฉัน ปละ...โอ๊ย! …” คำสั่งห้ามกลายเป็นครวญครางด้วยความเจ็บปวดแทน เมื่อถังเฟ่ยหลงละมือจากการเหนี่ยวรั้งสองมือเล็กเป็นกดฝ่ามือเคล้นคลึงทรวงอกคู่งามอย่างลงโทษ “เจ็บเหรอ งั้นก็พูดมาว่าฉันมีสิทธิ์แตะต้องผู้หญิงสกปรกอย่างเธอหรือเปล่า” ถังเฟ่ยหลงเค้นเสียงถาม ใบหน้าเครียดขึงอย่างน่ากลัว ปิ่นมุกพยายามปัดมือใหญ่ออกจากทรวงอกแต่เขาไม่ยอมปล่อย “ไม่ๆๆ พวกแกไม่มีสิทธิ์มาทำกับฉันแบบนี้ ฉันไม่เคยทำอะไรให้เลยนะ ปล่อย...ปล่อยฉัน” น้ำตาของคนอ่อนแอไหลพราก ร่างกายรูดลงไปกับผนังทันทีเมื่อถังเฟ่ยหลงปล่อยมือ เขาก้าวถอยหลังไปสองสามก้าว เพื่อ เฝ้ามองหญิงสาวที่กำลังนั่งร้องไห้อย่างน่าเวทนา แต่สำหรับคนอย่างถังเฟ่ยหลงไม่คิดสงสารใคร!

เพราะไม่อยากเสียพรหมจรรย์ให้กับอาตี๋ตัวกลม เธอจึงต้องหาหนุ่มหล่อ (น่าลาก) มาพรากพรหมจรรย์ งานเลยเข้า 'เขา' อย่างจัง เมื่อถูกขอร้องแกมบังคับให้มาพรากพรหมจรรย์

ตราบาปที่เขายัดเยียดให้ในอดีต กลายเป็นความขมขื่นฝังแน่นในจิตใจ หากเลี่ยงได้ เธอขอไม่พบเจอหน้าคนเลวอย่างเขาอีก หากแต่เหมือนฟ้าดิ้นกลั้นแกล้งให้เธอต้องหวนกลับมาพบเขาอีกครั้ง ซ้ำยังตกเป็นทั้งทาสรักทาสสวาทของเขาอย่างไม่มีทางเลี่ยง +++++++++++++++++++++++++++++++ “อุ๊ย! ภรรยาคุณภูมิ เอมี่ขอโทษนะคะ พอดีเอมี่ไม่เห็นจริงๆ ค่ะ” เอมี่แสร้งทำเป็นตกอกตกใจ ก่อนจะลากมือลูบไล้แผงอกกำยำ แล้วแนบริมฝีปากลงบนปากหนา ทั้งสองแลกจูบกันอย่างดูดดื่มโดยไม่แคร์สายตาของใครอีกคน “คุณภูมิขา พอก่อนนะคะ อย่าลืมว่าภรรยาของคุณยังอยู่ยืนอยู่ตรงนี้นะ เกรงใจเธอหน่อยสิค่ะ” พูดจบก็เอมี่ก็แสร้งดันใบหน้าหล่อเหลออกห่าง “จะยืนดูผัวเองกอดจูบกับคนอื่นอีกนานไหม” ภูวเดชหันมาถามภรรยาสาวด้วยสุ้มเสียงไม่พอใจ