เขายื่นข้อเสนอให้ครอบครัวของเธอเป็นการผูกมัดให้เธอยอมแต่งงานกับเขา แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาเสนอไปนั้นเขายอมรับว่าเห็นแก่ตัวเพียงเพื่ออยากได้เธอมาครอบครอง แต่ไม่ใช่การคอบครองเพียงร่างกายอย่างเดียวแต่เป็นการคอละครองทั้งตัวและหัวใจของเธอต่างหาก ไม่มีใครรู้นอกจากเขาคนเดียวเท่านั้นว่าข้อเสนอบ้าบอที่เขายื่นให้ เป็นเพราะความรักที่เขามีต่อเธอทั้งสิ้น ส่วนเธอยอมตกลงรับข้อเสนอของเขาทั้ง ๆ ที่รู้ดีว่าเขาแค่ต้องการช่วยเหลือครอบครัวเธอเท่านั้น แต่เธอก็ตัดสินใจรับข้อเสนออย่างรวดเร็ว เพราะอะไรเพราะรักคำเดียวเท่านั้นจริง ๆ

"เฮอะผู้หญิงมีตั้งมากมายทำไมแม่ต้องให้ฉันแต่งงานกับยัยเด็กกาฝากอย่างเธอด้วย ไม่มีวัน....ไม่มีวันที่ฉันจะรักเธอ...ยัยเด็กกาฝาก...ฉันเกลียดเธอ ได้ยินไหม...เกลียดดดดด.." "คุณรติ หลงตัวเองแล้วค่ะ วิก็ไม่มีวันจะรักผู้ชายใจร้ายแบบคุณเด็ดขาด ผู้ชาย ปากร้าย ขี้โมโห วิก็เกลียดคุณรติเหมือนกัน เกลียดดดดด" "ไม่รักก็ดี จะได้แฟร์ๆ อยู่ด้วยกันแบบไม่รักนี่แหละจะได้ไม่ต้องผูกพันกัน...โอ้ยยยย จะบ้าตาย...ยายเด็กบ้า" ภีรติ ถูกบังคับให้แต่งงานกับเด็กที่แม่เขาขอมาเลี้ยง แต่พอได้ยินยายเด็กกาฝากบอกว่าไม่รัก ทำไมเขาถึงโมโหขนาดนี้ ไม่สิคนอย่างภีรติ ไม่เคยมีผู้หญิงหน้าไหน ปฏิเสธ หยามกันชัด ๆ “ดี งั้นก็แต่งแบบไม่รัก สะใจดี อย่ามาร้องขอความเมตตาแล้วกัน เธออยากเป็นเมียฉันเองนะ” วิกานดา ถูกขอร้องให้แต่งงานกับบุตร ของผู้มีอุปการะคุณ ด้วยเหตุผล เขาเป็นผู้ชายขี้โมโห เอาแต่ใจ และผู้หญิงแต่ละคนที่เข้ามา มีแต่หวังเกาะเขากินไปวันๆ รักเขาที่เงินอย่างเดียวเท่านั้นคนเป็นแม่เลยกลุ้มใจกลัวสมบัติที่สะสมมาจะหมดไปเพราะลูกชายตัวดีของท่าน เมื่อมองไม่เห็นใครดีพร้อมเท่าเด็กที่ตนเองเลี้ยงมาตั้งแต่เด็กจึงขอร้องแกมอ้อนวอน เธอจึงยอมตกลงแต่งงานกับเขา เพราะในใจลึก ๆ เธอก็แอบรักเขาตั้งแต่ยังวัยเยาว์ ถึงแม้เขาจะเกลียดเธอก็ตามที