“บอมเขาหึงฉันละ”

เมริสาก้าวออกจากลิฟท์เมื่อถึงชั้นสิบ ในมือข้างหนึ่งหิ้วถุงพลาสติกของร้านอาหารญี่ปุ่นชื่อดังในขณะที่อีกข้างถือโทรศัพท์มือถือแนบหู เสียงรองเท้าส้นสูงดังกระทบพื้นหินอ่อนเป็นจังหวะสม่ำเสมอก่อนจะหยุดลงเมื่อเห็นว่าใกล้ถึงห้องพักของแฟนหนุ่ม แต่ทว่าการสนทนานั้นยังคงติดพันจึงต้องการพูดต่อให้จบเสียก่อน

“ก็เมื่อคืนน่ะสิ หลังเลิกงานฉันก็ไปนั่งดื่มแล้วก็ฟังเพลงกับบอมที่ร้านเดิมน่ะ แล้วทีนี้นะแก ผู้ชายโต๊ะข้าง ๆ เขาแอบเหล่ฉันด้วยนะ เดี๋ยวมองเดี๋ยวยิ้มอยู่นั่นแหละ บอมเขาก็เลยไม่ชอบ ไม่พอใจมากเลยด้วย หันไปจ้องผู้ชายคนนั้นตาวาวเลยล่ะ ฉันกลัวว่าจะมีเรื่องชกต่อยกันก็เลยพาบอมออกมาจากร้านก่อน”

เมริสาก้าวเดินอีกครั้งเมื่อพูดจบ กระทั่งมาถึงหน้าห้องของแฟนหนุ่ม จึงยกมือที่หิ้วถุงพลาสติกขึ้นมาป้องปากกระซิบกระซาบกับคนที่ฟังอยู่ปลายสาย

“ถึงห้องบอมแล้ว แค่นี้ก่อนนะเมยแล้วจะโทร.หาใหม่” เธอกดวางสายแล้วเก็บโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพาย กำลังจะยกมือขึ้นเคาะประตู แต่สายตาเหลือบไปเห็นบานประตูปิดไม่สนิทนัก รอยยิ้มซุกซนก็ผุดขึ้นที่มุมปากทันที

เมริสาใช้มือดันประตูให้เปิดออกช้า ๆ ก่อนจะแทรกตัวเข้าไปด้านในอย่างถือวิสาสะ ครั้นพอก้าวเข้ามาในห้องได้แล้วจึงถอดรองเท้าออก และหันไปปิดประตูไว้ตามเดิม

สองเท้าเปล่าเปลือยค่อย ๆ ย่องเข้าไปข้างในอย่างแผ่วเบา แต่แล้วหัวคิ้วก็ต้องขมวดมุ่นเมื่อเห็นเสื้อผ้าของผู้ชายกระจัดกระจายอยู่บนพื้นพรม หัวใจหล่นร่วงไปถึงตาตุ่มทันทีเมื่อลางสังหรณ์บางอย่างผุดวาบขึ้นมาในหัว

คนรักของเธอกำลังนอกใจ!

หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกเพื่อตั้งสติก่อนจะเริ่มก้าวเท้าอีกครั้งจนกระทั่งถึงหน้าห้อง ประตูห้องแง้มไว้เพียงเล็กน้อยจึงยื่นมือออกไปผลักประตูให้เปิดออกกว้าง ครั้นพอเห็นทุกอย่างในห้องนอน เธอก็ตัวแข็งทื่ออยู่ที่เดิม ถุงอาหารที่ถืออยู่หลุดออกจากมือไปกองอยู่บนพื้นพรมโดยไม่รู้ตัว

ร่างสองร่างที่กอดก่ายนัวเนียกันอยู่บนเตียงนั้นคือแฟนหนุ่มของเธอกับผู้ชายที่เจอกันเมื่อคืนมิใช่หรือ!

****************************************

มาแว้ววววววว

เปิดเรื่องมา นางเอกของเราก็เจอแฟนหนุ่มหนีไปผัวเสียนี่ นางจะรับมือยังไง รอติดตามต่อไปนะค้าาาาา

เรื่องนี้แต่งไปได้หน่อยนึงแล้วค่ะ เคยแต่งทิ้งเอาไว้ตั้งแต่ต้นปีที่แล้ว และก็ทิ้งมานานมากกกก ต้องเอามาปัดฝุ่นใหม่อีกรอบ จะเริ่มอัปตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปค่ะ ฝากติดตามด้วยนะคะ

ขอบคุณที่ติดตามอ่านค่าาา