เมื่อไบรอันได้ทำกายภาพบำบัดโดยมีอลินดาเป็นผู้คอยดูแลและช่วยประคองไบรอันให้ได้ฝึกเดินอย่างสม่ำเสมอจนชายหนุ่มเริ่มเดินได้อย่างคล่องตัวมากขึ้นและหลายครั้งที่ชายหหนุ่มเองก็พยายามที่จะสื่อว่าตนเองนั้นรู้สึกอย่างไรกับหญิงสาวบ้าง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ค่อยเข้าใจอะไรเลย หญิงสาวได้แต่ทำหน้างงๆกับอาการแปลกๆเดี๋ยวผีเข้าผีออกของเขา เธอไม่ค่อยจะเข้าใจในการกระทำของเขาสักเท่าไหร่ ชายหนุ่มเองก็ได้แต่ถอนหายใจไม่รู้จะทำอย่างไรเหมือนกันจะรุกหนักก็ไม่ได้อีก ทำได้แค่รออย่างใจเย็นว่าสักวันหนึ่งเธอคงต้องรู้ตัวแน่ ๆ ไม่ช้าก็เร็ววันนี้เธอคงได้รู้ แต่ตอนนี้คงทำได้คือใจเย็นและค่อยเป็นค่อยไป

วันนี้อลินดารู้สึกสดใสกว่าทุกวันเพราะว่าเธอได้พักผ่อนอยู่ที่ห้องพักของเธอซึ่งเป็นวันหยุดจากการทำงาน เธอจึงไม่ได้ออกไปไหนนอนพักผ่อนอ่านหนังสือเตรียมสอบเพราะช่วงนี้ใกล้สอบแล้วเธอต้องเตรียมตัวให้ดีๆเพราะเธอจะต้องผ่านไปให้ได้หญิงสาวไม่อยากจะเสียเวลามาแก้อีก เมื่ออลินดาอ่านหนังสือไปเรื่อย ๆ จู่ ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำเอาหญิงสาวแปลกใจจากตอนแรกที่คิดว่าคนที่โทรมาหาเธอเป็นชัยวัฒน์ แต่หญิงสาวก็นึกได้ว่าไหนชัยวัฒน์บอกเธอว่ามีงานด่วนต้องไปต่างประเทศนานหลายวันไม่น่าจะโทรมาหาเธอได้ แล้วเป็นใครล่ะ? มองไปที่หน้าจอโทรศัพท์เห็นเป็นเบอร์แปลกขึ้นมา หญิงสาวชั่งใจอยู่สักพักหนึ่งจึงตัดสินใจรับสายดูเผื่อว่าอาจจะเป็นชัยวัฒน์โทรมาหาเธอก็ได้ จากนั้นอลินดาตัดสินใจรับสายทันที

“ฮัลโหล อลินดาพูดสายค่ะ”

“อลินดานี่ผมเองนะ ไบรอัน”

“อ่อค่ะ คุณไบรอันมีอะไรหรือเปล่าคะ?”

หญิงสาวถามชายหนุ่มไปเพราะว่าตั้งแต่ทำงานกันมานานหลายเดือนแล้ว เขาไม่เคยโทรหาเธอเลยสักครั้งหรือถ้าจะมีเขาก็จะให้คนสนิทของเขาโทรมาแทน แต่มีครั้งนี้ที่เธอรู้สึกแปลกใจกับการกระทำของชายหนุ่ม

“ผมมีเรื่องจะพูดกับคุณน่ะ” ไบรอันบอกความต้องการของตนกับหญิงสาวและกว่าชายหนุ่มจะกล้าโทรมาหาเธอได้ก็ทำใจนานอยู่เหมือนกัน

“เรื่องอะไรคะ?” อลินดาถามด้วยความสงสัย

“วันนี้คุณว่างไหมผมอยากจะให้คุณมาทำงานให้ผม”

เขาโทรหาเธอเพื่อบอกว่าให้เธอไปทำงานให้กับเขาเนี่ยนะบ้ารึเปล่า ทั้งๆที่วันนี้เป็นวันหยุดของเธอ เขาทำอย่างนี้ได้ยังไง หญิงสาวคิดในใจจากนั้นเธอก็รีบพูดขึ้นมาว่า

“คุณไบรอันคะ นี่มันนอกเหนือเวลางานนะคะ จะให้ฉันไปทำงานให้คุณได้ยังไง” ชายหนุ่มยิ้มซึ่งเขาก็รู้อยู่แล้วว่าเธอต้องตอบปฏิเสธตนเป็นแน่ เขาก็แค่อยากจะเห็นหน้าเธอให้หายคิดถึง ถ้าไม่ได้เห็นหน้าเธอเขารู้สึกกระวนกระวายเป็นอย่างมากและตอนนี้บอกได้เลยว่าทนไม่ไหวแล้วเพราะคิดถึงเธอมากเหลือเกิน เขาจึงตัดสินใจโทรหาหญิงสาวเพื่อให้เธอมาให้เขาเห็นหน้าหวานของเธอสักหน่อยก็ยังดี จากนั้นชายหนุ่มก็ตอบหญิงสาวไปว่า

“ไม่ต้องห่วงว่าผมจะเอาเปรียบคุณ ผมจะให้ค่าจ้างคุณเพิ่มถือซะว่าเป็นค่าเสียเวลาพักผ่อนของคุณแล้วกัน” แล้วเขาก็พูดสิ่งที่ตนคิดวางแผนจะให้เธอมาอยู่ใกล้ ๆ และต้องรีบฉวยโอกาสนี้เพื่อพูดโน้มน้าวให้หญิงสาวคล้อยตามคำพูดของตน โดยได้ยื่นข้อเสนอให้กับหญิงสาวว่า

“อลินดาผมมีข้อเสนอจะให้คุณลองพิจารณาดูว่าคุณจะตัดสินใจอย่างไร ถ้าผมอยากให้คุณมาพักที่บ้านผมเพราะผมต้องการคนดูแลผมตลอดเวลา อีกอย่างคุณจะได้สะดวกไม่ต้องกลับไปกลับมาให้เหนื่อยและที่สำคัญผมให้คุณพักฟรีไม่คิดตังค์ ถือเสียว่านี่เป็นสวัสดิการจากผมแล้วกันนะอลินดา คุณโอเคไหม?”

“..............”

เมื่ออลินดาไม่เงียบไม่ได้พูดหรือตอบรับอะไร ไบรอันจึงรีบพูดเสริมอีกว่า

“ไหน ๆ คุณก็จะทำงานกับผมต่ออยู่แล้วและคงต้องได้เรียนรู้งานใหม่จากงานที่ต้องได้รับผิดชอบ การที่อยู่บ้านผมมันก็สะดวกต่อการเรียนรู้งานนะคุณว่าไหม?”

สิ่งที่ไบรอันพูดมาทำให้อลินดาคิดตามมันก็จริงของเขานะไหนๆ เธอจะต้องทำงานกับเขาต่ออยู่และต้องเรียนรู้งานใหม่ก็ไม่มีเหตุผลใดที่จะต้องปฏิเสธข้อเสนอของเขา อีกอย่างเป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันเธอจะไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายเยอะ เก็บส่วนนี้เอาไว้ใช้เผื่อเวลาฉุกเฉินจะดีกว่า เมื่อหญิงสาวได้รับฟังข้อเสนอแล้วก็เริ่มคล้อยตามความคิดของชายหนุ่มที่ชักนำให้หญิงสาวตอบตกลงเพื่อที่เธอจะได้มาอยู่ใกล้ ๆ เขาตามที่เขาได้วางแผนไว้ เมื่อหญิงสาวได้ตัดสินใจแล้วว่าจะทำตามข้อเสนอที่ชายหนุ่มเสนอมาให้ตนจึงตอบตกลงกับชายนหนุ่มทันที หารู้ไม่ว่านั้นเป็นกับดักของชายหนุ่มที่ดักเธอไว้ให้อยู่กับเขาตลอดไป

“โอเคค่ะคุณไบรอัน ฉันตกลงรับข้อเสนอของคุณค่ะแล้วคุณจะให้ฉันย้ายไปอยู่ที่บ้านคุณวันไหนค่ะฉันจะได้เตรียมตัว”

“อ่อ วันนี้เลย” ไบรอันตอบโดยไม่ต้องคิด

“ฮะ!!! นี่คุณไบรอันคะ จะไม่ให้เวลาฉันเตรียมตัวเลยหรือไง ฉันมีหลายอย่างที่ต้องเคลียร์นะ”

อลินดากวาดสายตารอบห้องดูข้าวของเธอแล้วถึงมันไม่เยอะมากก็จริงแต่ว่าเธอก็ไม่อยากจะจัดแบบยัด ๆ ใส่เข้ากระเป๋าไป เธอค่อนข้างเป็นคนเจ้าระเบียบอยู่สักหน่อย ดังนั้นการจัดของแม้เพียงเล็กน้อยเธอก็ต้องประณีตนิดนึง

“คุณมีอะไรต้องเคลียร์ล่ะอลินดาของคุณเยอะมากขนาดนั้นเลยเหรอ” ไบรอันอดที่จะพูดไม่ได้ก็เขาอยากให้เธอมาอยู่ด้วยกันกับเขาไว ๆ นี่นา

“ก็ไม่ได้มีมากแต่ของจุกจิกมันเยอะก็อาจจะใช้เวลานานอยู่บ้าง”

“ผมให้เวลาคุณหนึ่งวันเท่านั้นอลินดาคุณต้องย้ายเข้ามาที่บ้านผมพรุ่งนี้เท่านั้น”

“สองวันไม่ได้เหรอคะ” อลินดาต่อรองเผื่อจะได้ยื้อเวลาได้บ้างไม่มากก็น้อยล่ะนะ

“พรุ่งนี้ครับอลินดาคุณต้องขนของย้ายทันที” น้ำเสียงเฉียบขาด ทำให้เธอต้องจำยอมทำตามความต้องการของเจ้านายหนุ่มคนใหม่ของเธอ

“โอเคค่ะ พรุ่งนี้เจอกัน”

อลินดาตอบตกลงเจ้านายคนใหม่ของเธอเพราะข้อเสนอของเจ้านายหนุ่มนั้น ถ้าดูรวม ๆ แล้วก็เป็นประโยชน์และเป็นผลดีกับเธออย่างมากซึ่งเธอไม่อยากจะพลาดโอกาสดี ๆ อย่างที่ชายหนุ่มได้เคยบอกไว้ เธอเองก็จะทำให้ได้เช่นกัน หลังจากที่หญิงสาวรับข้อเสนอจากชายหนุ่มแล้ว เธอก็ขอวางสายทันทีเพื่อไปเตรียมเก็บข้าวของทั้งหมดเพื่อย้ายที่อยู่ตามข้อเสนอของเจ้านายคนใหม่ที่หญิงสาวตอบตกลงไปนั้น หารู้ไม่ว่าจากนี้ไปชีวิตเธอหลังจากนี้จะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปเพราะเจ้านายของเธอพร้อมที่จะจองจำหัวใจของเธอเอาไว้ไม่ให้ห่างไปไหนจากเขาอีกแล้ว