เบื้องหน้าคือม่านโปร่งปักลายผีเสื้อซึ่งขยับไหวเบาๆ เพราะแรงลมจากหน้าต่างที่ปกคลุมด้วยท้องฟ้าสีรัตติกาลด้านนอก ซีเหยียนมองตามด้วยดวงตาเลื่อนลอย กลิ่นดอกไป่เหอ ลอยผ่านหน้าต่างเข้ามาผสมกับกลิ่นกำยาน ผ้าปูเตียงนั้นนุ่มลื่นทั้งยังมีกลิ่นหอมชวนให้สบายใจ แต่ซีเหยียนไม่ได้รู้สึกเช่นนั้น

ร่างกายของนางยังคงระบมช้ำโดยเฉพาะกลีบบุปผาที่เพิ่งถูกล่วงล้ำทำร้าย ซีเหยียนกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา เรื่องที่เพิ่งเจอไปสดๆ ร้อนๆ นั้นน้อยกว่าที่นางต้องพบเจอในวัยเด็กอีกมิใช่หรือ

ชีวิตในวัยเด็กกับการที่ไม่มีอาหารตกถึงท้องมาหลายวัน การที่ต้องเร่ร่อนอยู่ในตรอกที่เต็มไปด้วยหอนางโลม ยังไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่นางเกือบถูกเอาไปขายในหอบุปผาหอหนึ่ง การถูกเด็กขอทานด้วยกันกลั่นแกล้งทุบตีนานนับปีนั้นก็สร้างความทุกข์ในชีวิตให้นางได้เช่นกัน

ด้วยความเมตตาของฮูหยินผู้เฒ่า ซีเหยียนจึงถูกพามาชุบเลี้ยงไว้ที่นี่ ถ้าวันนั้นบ่าวหญิงคนสนิทของฮูหยินผู้เฒ่าไม่พบนางตอนที่นางถูกกลุ่มเด็กขอทานด้วยกันทำร้ายและพานางกลับมาที่คฤหาสน์สกุลถาง นางคงไม่ได้มีชีวิตที่สุขสบายขึ้น

ทว่าในคืนนี้เมื่อต้องเจอเรื่องที่ทำให้บอบช้ำทั้งกายใจ ก็ทำให้ซีเหยียนอดระลึกถึงวัยเยาว์ที่ทุกข์ยากของตนไม่ได้

หญิงสาวเลื่อนสายตาผ่านพู่ผูกม่านสีแดงเลือดนกมายังร่างกำยำใหญ่โตที่นอนเคียงข้าง

‘เขา’ กำลังนอนคว่ำหน้ากับหมอน

แม้ในห้องไร้แสงเทียนใดๆ แต่ดวงจันทรายังคงทำหน้าที่ให้ความสว่างกับทุกสรรพชีวิตในราตรีอันมืดสนิท ร่างใหญ่โตที่เปลือยกายไร้เสื้อผ้าอย่างไม่อายฟ้าอายดินนอนหลับสนิท มีเพียงแต่ซีเหยียนที่อยู่บนเตียงเดียวกับเขาที่มีน้ำตาดั่งไข่มุกหยดผ่านแก้มเม็ดแล้วเม็ดเล่าอยู่เพียงคนเดียว

ในคืนนี้เป็นคืนมงคล เป็นงานแต่งที่คนสกุลถางจัดอย่างใหญ่โตสมฐานะ

เขาคือเจ้าบ่าว

แต่นางมิใช่เจ้าสาว!!

นางก็แค่อยู่ผิดที่ผิดเวลา

ที่แย่กว่านั้นคือเขาเป็นคุณชาย

แต่นางคือหญิงรับใช้ และเป็นเพียงหญิงใบ้ผู้หนึ่งเท่านั้น

เมื่อตอนกลางวันคฤหาสน์สกุลถางคึกคักด้วยผู้คน บ่าวรับใช้ซึ่งช่วยกันเตรียมงานแต่งของคุณชายถาง บุตรชายเพียงคนเดียวของถางจื่อเจ๋อ เศรษฐีผู้มากบารมีและร่ำรวยที่สุดในเมืองเจิ้ง

‘เจ้าบ่าวจะเบี้ยวอีกหรือไม่’

ในครัวแอบเอาเรื่องเจ้านายไปนินทา ในตอนนั้นซีเหยียนก็ยังรู้สึกสนุกไปด้วย

‘คงไม่ลืมอีกกระมัง ฮูหยินผู้เฒ่าบอกว่าหากลืมอีก ท่านจะเรียกเจ้าบ่าวไปทำโทษด้วยไม้เท้าในมือของท่าน’

ก่อนหน้านี้ฮูหยินผู้เฒ่าไม่เคยจู้จี้กับหลานชาย ตรงกันข้ามกลับรักถนอมยิ่งกว่าของมีค่า

ถางซือฉีเป็นคนฉลาดหลักแหลม เขาเก่งทางด้านค้าขาย ตระกูลถางเป็นตระกูลเศรษฐีมั่งคั่งมาหลายชั่วคนก็ด้วยการขายผ้าไหม ไม้หอม ข้าวสาร ธัญพืช และสินค้าหายากอีกจำนวนมาก ซึ่งคุณชายถางก็รับช่วงต่อหลังจากท่านพ่อของเขาเสียชีวิตไปแล้ว

เขาทำให้วงศ์ตระกูลยิ่งใหญ่ขึ้นกว่าเดิม จากที่ค้าขายกับราชสำนักด้วยสินค้าเพียงเล็กน้อย ในตอนนี้สกุลถางก็เป็นผู้ส่งสินค้ารายใหญ่ให้กับทางราชสำนัก อำนาจของพวกเขาจึงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว

ตั้งแต่คุณชายถางต้องเดินทางไปดูแลกิจการที่เมืองเหอซึ่งเป็นร้านค้าสาขาและอยู่ที่นั่นนานนับปี ชิวเหมิงมารดาของเขาก็เกือบจะจำไม่ได้แล้วถึงนิสัยขี้ลืมของบุตรชาย

แต่อีกไม่นานเขาจะกลับมาอยู่บ้านอย่างถาวร ดังนั้นฮูหยินผู้เฒ่าจึงต้องการให้หลานชายมีครอบครัวเพื่อจะได้มีเหลนตัวน้อยเพื่อทำให้สกุลถางมีชีวิตชีวามากขึ้น ซึ่งบางทีอาจทำให้นางมีชีวิตที่ยืนยาวราวกับได้ยาอายุวัฒนะ

แผนการจัดงานมงคลจึงถูกวางขึ้นด้วยเหตุผลดังกล่าว คุณหนูหลินซึ่งเป็นคู่หมายมาตั้งแต่วัยเยาว์ก็เต็มใจเสียยิ่งกว่าอะไร ทั้งสองตระกูลตื่นเต้นยินดีกับงานมงคลที่กำลังจะมีขึ้น แต่ในครั้งนั้นคุณชายถางกลับลืมวันแต่งงาน เขาไม่ได้กลับมาที่บ้านในวันพิธี

ความขี้ลืมของเขาทำให้งานแต่งถูกจัดขึ้นถึงสามครั้ง ท่ามกลางความไม่พอใจของคนตระกูลหลิน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากยอมให้จัดงาน ซึ่งคนร่วมงานก็ลดน้อยถอยลงทุกทีเพราะไม่แน่ใจว่างานแต่งในครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายหรือไม่

กระทั่งมาถึงในวันนี้!

________________

ตอนนี้ราคาจัดโปรฯ เบาๆ

75 บาทค่า

สาวใบ้กับคุณชายขี้ลืม

นิยายจีนโบราณ

เขียนโดย...ซูเหยา