จันทร์อนธการ

6 - โอกาส




“พริกอ่านรายงานแฟ้มนี้นะจ๊ะ

บุษราคัมส่งรายละเอียดงานมาให้ฉันอ่านในวันที่สอง พออ่านลำดับพิธีการคร่าวๆ ฉันก็เงยหน้าถามเธอ

“งานนี้ร่วมฉลองครบรอบสามสิบปีนันทนาพิพัฒน์ด้วยเหรอคะ”

“อ๋อ ใช่จ้ะ นนท์ไม่ได้บอกเหรอ วันนี้เรานัดคุยงานกับนนท์รอบบ่ายนะ ตอนแรกบุษบอกว่าจะพาพริกเข้าไปที่นันทนาพิพัฒน์”

ฉันร้อนวาบที่ท้ายทอยด้วยความกลัว แต่บุษราคัมขจัดมันด้วยการเอ่ยต่อ

“แต่นนท์เพิ่งโทร.มาบอกว่าจะเข้ามาเอง พริกฟังรายละเอียดจากคุณฟ้าเลขาฯ ของนนท์อีกทีนะ บุษวานพริกดูแลเรื่องเครื่องดื่มด้วยเลย”

นนท์เข้ามาในตอนบ่ายวันนั้นจริงๆ พร้อมเลขาฯ ที่ชื่อฟ้าหรือกนกนภา ฉันเพิ่งเคยเห็นเลขาฯ คนใหม่ของนนท์ในตอนที่เขาทักทายกับบุษราคัม และพบว่าผู้หญิงคนนั้นมองฉันนานทีเดียว

เธอ...เอ่อ...คล้ายบัวไพลิน แต่มั่นใจมากกว่า คล่องแคล่วมากกว่า และเซ็กซี่มากกว่า ฉันที่เป็นผู้หญิงด้วยกันยังอดรู้สึกชื่นชมไม่ได้ แล้ว...

ฉันมองบุษราคัม เห็นเธอสนิทกับกนกนภาดี มีแต่บัวไพลินที่ดูหน้าตึงๆ แต่ก็ไม่ได้แสดงออกอะไรมากมาย ส่วนนนท์ แน่นอนว่าเขาทำงานด้วยกันก็ย่อมต้องสนิทชิดเชื้อกันเป็นเรื่องธรรมดา

ฉันเสิร์ฟน้ำและกาแฟควบไปด้วย ตอนที่วางถ้วยกาแฟให้นนท์ กนกนภามองมาที่ฉัน พอฉันวางกาแฟให้นนท์ เลขาฯ ที่กำลังจะลุกไปเตรียมเครื่องดื่มพิเศษให้เจ้านายก็ต้องนั่งลงและมองฉันสลับกับกาแฟในมือเขา มองนนท์ที่ยกกาแฟขึ้นดื่มรวดเดียวหมด เพราะฉันรู้ว่านนท์ติดเอสเปรสโซ่เข้มๆ สองช็อตไม่นมไม่น้ำตาล เมื่อก่อนเป็นเขาทำให้ฉันพลอยติดกาแฟรสเข้มๆ ไปด้วย

“เราจัดการเรื่องสถานที่เรียบร้อยแล้วครับ ผมให้คุณฟ้าประสานกับโรงแรมไว้แต่เนิ่นๆ”

นนท์อธิบายทุกอย่างคร่าวๆ แน่นอนในฐานะเลขาฯ ชั่วคราวของบุษราคัมฉันต้องอยู่ช่วยสรุปรายละเอียดให้เธอ

“ส่วนเรื่องพิธีกร ผมให้คุณฟ้าติดต่อคุณนานิภัทรไว้ เธอโอเคใช่ไหมคุณฟ้า”

“ฟ้าคุยกับผู้จัดการส่วนตัวของเธอเรียบร้อยแล้วค่ะ ตอนแรกก็อิดออดนะคะ แต่พอรู้ว่าเป็นคุณนนท์เท่านั้น ไม่รู้ทำไมตารางงานที่เคยเต็มเอี๊ยดกลับว่างลงทันที ส่วนงานอื่นๆ เราเคลียร์ไปเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์แล้วค่ะ ตอนนี้ก็เหลือแค่รายละเอียดของวรุณกรุ๊ป”

ฉันฟังไปจดรายละเอียดไป จากคำพูดดูทั้งคู่สนิทกันมากทีเดียว คนแบบนนท์ปกติแล้วใช่ว่าใครจะมาหยอกเล่นกันได้ง่ายๆ

บุษราคัมจึงเอ่ยในส่วนของเธอและให้บัวไพลินเสริม รวมถึงผู้บริหารของวรุณกรุ๊ปคนอื่นๆ กลายเป็นว่าฉันเป็นผู้ช่วยคุณฟ้าอีกที

เออหนอ ชีวิตฬาริกาไม่เป็นหลักเป็นแหล่ง เหมือนไม้หลักปักเลนตามแต่ใครจะเรียกใช้

ฉันแอบจิกตาใส่นนท์ และบังเอิญเขาหันมาทางฉันพอดี เขาอึ้งไปนิดๆ เพิ่งรู้เหรอว่าฉันมีตัวตนอยู่ตรงนี้ ฉันคิดในใจ หลังจากนั้นงานมากมายก็สุมลงมาโดยเร็ว จนฉันหัวหมุนและลืมเรื่องอื่นไปเลย

รีวิวจากผู้อ่าน
ยังไม่มีรีวิวสำหรับเรื่องนี้

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว