​

​

สามารถดาวน์โหลดนิยาย ebook ได้แล้ววันนี้

เวลาล่วงเลยมาจนเกือบถึงหนึ่งเดือนเต็มกับการเข้ามาเรียนรู้งานในไร่ชาของคุณยาย แม้แค่เพียงในฐานะผู้ช่วยผู้ผู้จัดการไร่ธรรมดา ไม่ใช่หนึ่งในผู้บริหารหลักของบริษัทยักษ์ใหญ่ตามแผนการเดิมที่วางเอาไว้...ซึ่งเขาต้องก้าวเข้าไปนั่งร่วมบริหารงานร่วมกับพี่ชายทั้งสองคน หลังจากหลุดปากสัญญากับบิดาก่อนบินกลับมาอยู่ประเทศไทยเป็นการถาวร เขาขออยู่เที่ยวตามความฝันอีกสักสองปี...ทว่าศลากับรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก เขาว่าเขาค้นพบความสุขของตัวเองเข้าให้แล้ว และไม่นึกแคลงใจเลยว่าทำไม มารดาของเขาถึงเอาแต่พร่ำบ่นมาหลายปีนับตั้งแต่ปลดเกษียณออกมาเป็นแม่บ้านเต็มตัว ท่านปรารถนาอยากกลับมาใช้ชีวิตบั้นปลายสุดท้าย สองคนตายายอยู่ที่ไร่ชาของคุณยายแห่งนี้...

ศลาสูดอากาศเย็นเข้าปอด เอนแผ่นหลังลงกับเก้าอี้ไม้ แม้ว่าที่นี่จะห่างไกลคำว่าศิวิไลซ์ ไม่ได้ใช้ชีวิตคึกคักเหมือนเก่า ที่พอตกค่ำเข้าหน่อยเขาต้องกลายร่างเป็นหมูภมรออกตระเวนราตรี ซึมซับสีสันของเหล่าผีเสื้อหลากหลายชนิด ถึงเขาไม่ได้ขึ้นชื่อเป้นนักเที่ยวตัวยง แต่อย่างน้อยเดือนหนึ่งเขาต้องโฉบเข้าถ้ำผีเสื้อแสนงามสักครั้งหรือสองครั้ง พอให้ชีวิตได้ระบายความตรึงเครียดออกเสียบ้าง...

เช้ามืดแบบนี้อากาศข้างนอกค่อนข้างหนาวจัด เขามีเสื้อตัวหนาสวมทับไว้ให้ร่างกายได้อุ่น แม้ความจริงอุณหภูมิน้อยองศาเช่นนี้ไม่ได้ก่อปัญหาให้กับศลาแม้แต่น้อย ตอนใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกอุณหภูมิที่นั่นติดลบตั้งหลายองศาเสียด้วยซ้ำ...

ศลาดันหน้าต่างบานใกล้มือแล้วชะโงกศีรษะโผล่ออกมาเล็กน้อย เขากวาดสายตาคมกริบมองบรรยากาศด้านนอก ทุกอย่างยังคงเงียบกริบ ได้ยินเพียงเสียงไหวโยกของกิ่งพญาเสื้อโคร่ง ก่อนผลุบศีรษะเข้ามาในห้องแล้วดึงหน้าต่างปิดตาม

เขาสะดุ้งตื่นมาตอนตีห้าพอจะล้มตัวลงนอนอีกครั้งเพราะยังไม่ถึงเวลาตื่น ตากลับแข็งนอนไม่หลับเสียแล้ว เขาเลยตัดสินใจลุกขึ้นมาต้มน้ำร้อน เทใส่เหยือกแก้ว ชงชากลิ่นหอมจากไร่ของคุณยายจิบรอเวลาต้องเข้าไร่เพื่อไปช่วยคนงานเก็บใบชา แล้วนั่งใจลอยคิดอะไรเรื่อยเปื่อย แน่นอนว่าไอ้เรื่องที่ว่าเรื่อยเปื่อยคงหนีไม่พ้นเรื่องของน้องสาวนอกไส้ นับวันเจ้าตัวยิ่งมีอิทธิพลต่อความรู้สึกเขามากขึ้นทุกที...

จนถึงตอนนี้คนงานในไร่ชายังไม่มีคนไหนล่วงรู้ถึงฐานะแท้จริงของเขาสักคน นอกจากคนเก่าคนแก่ซึ่งเคยเห็นเขามาตั้งแต่เล็กแต่น้อย หากคนเหล่านั้นพอถูกเขาขอร้องแกมบังคับให้ช่วยปิดบังเรื่องนี้ให้หน่อย ทุกคนต่างเต็มใจ ไม่มีใครหน้าไหนกล้าปริปากพูดถึงฐานะแท้จริงของเขาสักคน...อาจด้วยนึกเอ็นดูกึ่งๆ ยังนึกขยาดในวีรกรรมของหนุ่มน้อยจอมเกเรเมื่อวันวานอยู่ก็อาจเป็นได้ ทุกคนเลยแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้ตามน้ำได้อยางแนบเนียนเหลือเกิน...

คุณลุงสว่างเองถึงขั้นลงมาสอนงานพร้อมให้คำปรึกษาเขาด้วยความยินดี คุณยายไม่ได้ขอร้องให้คุณลุงช่วยสอนงานหรอกนะ เอาจริงๆ ตัวคุณยายเองท่านคงไม่แน่ใจในตัวหลานชายคนนี้สักเท่าไหร่หรอก...ท่านคงคิดว่าเขาคงนึกทำเล่นๆ แก้เบื่อ หรืออะไรก็ตาม แต่เขาไม่ได้สร้างความเดือดร้อนให้ใครท่านถึงไม่ได้ห้ามปราม แต่ยังมีแอบหนุนหลังคอยซักคอยถาม ท่านคงแอบหวังในใจลึกๆ อยากให้หนึ่งในหลานชายใครสักคน รับช่วงต่อกิจการไร่ชาแห่งนี้ของท่าน ตอนนี้ปูนแดงคงป้ายอยู่บนหัวเขานี่แหละ...

เขาเริ่มเรียนรู้กรรมวิธีปลูกใบชาขายจริงจังในสองวันถัดมาหลังจากกลับมาจากเซ็นสัญญาที่เชียงใหม่ ไม่อยากทอดเวลาเนิ่นนานกลัวใครบางคนจะมาค่อนขอดเขาผ่านทางสายตาเข้าอีก...

คุณลุงสว่างพาเขาเรียนรู้งานเริ่มต้นตั้งแต่ขั้นตอนแรก คือการหาทำเลเตรียมพื้นที่ปลูกเพิ่ม ชนิดของดินที่เหมาะสมกับต้นกล้าใบชาอ่อน จวบจนกระทั่งโตและสามารถเก็บใบขายได้นั่นแหละ...ศลาเป็นคนหัวไวบวกทุนเดิมชายหนุ่มมุ่งมั่นต้องการเรียนรู้เกี่ยวกับการทำใบชาจริงจัง เขาจึงเรียนรู้งานได้ไวและสนุกไปกับมันมากกว่ารู้สึกฝืนใจ...วโลบลทำตัวเป็นปกติ คือทำตัวเฉยชาใส่เขาเป็นปกติ ไม่ได้อีนังขังขอบการมีตัวตนของเขาสักเท่าไหร่ ซึ่งแน่นอนเขาไม่ชอบให้เจ้าหล่อนเป็นแบบนี้ แต่ก็จนใจในเมื่ออดีตเขาเคยก่อวีรกรรมแย่ๆ ใส่เจ้าหล่อนไว้ตั้งมากมายนี่นา...

ตอนเช้าเขามักเห็นเจ้าหล่อนขี้ม้าตัวโปรดเข้ามาตรวจงานในไร่ ซึ่งเขาได้ยินเจ้าตัวเรียกว่าเจ้าม้าตัวโตนั่นว่า เวหา...เป็นม้าหนุ่มสีขาว รูปร่างสง่างาม พอสายเข้าหน่อย วโลบลก็ขี่เจ้าเวลากลับออกจากไร่ เตรียมตัวเดินทางเข้าตัวเมืองเพื่อไปร้านเสื้อของตัวเอง...

และก็มีบางวันเขาจะขอติดรถเจ้าหล่อนเข้ามาทำธุระในตัวเมืองด้วย เธอไม่ได้ว่าอะไรเขา ยอมให้ติดรถเข้าตัวเมืองแต่โดยดี ทั้งที่ความจริงบ้านคุณยายนั้นมีรถไว้ใช้งานตั้งหลายคัน หากศลาจะเลือกสักคันไว้ใช้งานในฐานะผู้ช่วยผู้จัดการไร่ คงไม่มีคนงานคนนึกไหนสงสัย...

ศลาได้บ้านพักหลังเล็กซึ่งเคยเป็นบ้านร้างถัดจากบ้านใหญ่ของคุณจินตนา มันปลูกเยื่องมาทางด้านหลังเกือบท้ายไร่ แต่ไม่ห่างจากไร่ชามากนัก ตอนแรกคุณยายไม่ยอม อยากให้หลานชายเข้ามาอยู่เสียด้วยกันในบ้านหลังใหญ่ หากพอเขาให้เหตุผลสำคัญ กลัวคนงานในไร่อาจสงสัยฐานะที่แท้จริงเอาได้คุณยายเลยเหมือนน้ำท้วมปากจำใจยอมในที่สุด...

************************

​