พอลกลับมาถึงบ้านก่อนเวลาที่บอกภรรยาไว้ เขารู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนบ้าที่ยิ้มไม่หุบมาตลอดการเดินทาง ต้องขอบคุณนีรนารถที่เข้ามาถูกจังหวะ ไม่อย่างนั้นศราวณะคงยังไม่ยอมคุยกับเขา ชายหนุ่มถือไฮยาซินธ์สีขาวกับชมพูช่อโตเดินฮัมเพลงเข้าคฤหาสน์ มุ่งหน้าไปยังครัวด้วยความครึ้มอกครึ้มใจ แล้วก็ไม่ผิดหวังเพราะเดินยังไม่ถึง ก็ได้ยินบทสนทนาเป็นภาษาไทยและเสียงหัวเราะของอลิซ

“ปะป๊า!” แม่หนูน้อยอุทานก่อนไถลตัวลงจากเก้าอี้ทรงสูง พาร่างอวบๆ วิ่งเข้ามาหาด้วยสีหน้าตื่นเต้น

“อลิซ” เขาขานรับด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อแม่ตัวน้อยวิ่งมาถึงก็ยกขึ้นอุ้มด้วยมือข้างที่ว่าง ฝังจูบแก้มยุ้ยอย่างรักใคร่ “ชื่นใจที่สุด”

“ดอกไม้” อลิซมองดอกไม้ช่อโตแล้วสูดความหอมเข้าเต็มปอด “หอม”

“แต่ก็หอมสู้แก้มอลิซไม่ได้” พอลจูบแก้มนุ่มอีกข้าง อุ้มร่างกระจ้อยร่อยเข้าครัวและวางลงเก้าอี้ตัวเดิม ก่อนจะยื่นช่อดอกไม้ให้ศรีภรรยา “มันสวยและหอมดี คิดว่าคุณน่าจะชอบ”

“ขอบคุณค่ะ ดอกอะไรคะ” คิ้วเรียวเลิกขึ้นสูง เห็นด้วยกับเขาว่าดอกไม้หน้าตาแปลกๆ นี้มีกลิ่นหอมจรูงใจมาก หอมหวานละมุนละไมกว่ากลิ่นของกุหลาบเสียอีก

“ไฮยาซินธ์” เสียดายที่ตอนนี้มีคนนอกอยู่ เขาจึงไม่กล้าบอกว่ามันคือสัญลักษณ์แห่งการเริ่มต้นใหม่

“ฉันเคยได้ยินแต่ชื่อ เพิ่งรู้ว่าหน้าตาของมันเป็นแบบนี้” เธอตอบยิ้มๆ ก่อนหันไปทางเพื่อนสนิท“นี่นารถ เพื่อนสนิทของฉันค่ะ นารถ… นั่นมิสเตอร์ไวส์แมน”

“ยินดีที่ได้รู้จักแนต ซาร่าห์พูดถึงคุณบ่อยมาก ดีใจที่ได้เจอกันเสียทีนะ” ชายหนุ่มยื่นมือออกไปสัมผัสมือของอีกฝ่าย เรียกชื่อเล่นด้วยภาษาไทยแปร่งๆ

“เรียกฉันว่านีน่าเถอะค่ะ”

เพียงสัมผัสมือกัน นีรนารถก็รู้สึกเหมือนมีกระแสไฟอ่อนๆ แล่นปราดไปทั่วร่าง ตัวจริงของผู้ชายคนนี้ดูดีกว่าที่เธอเห็นผ่านวิดีโอคอลล์หลายเท่า เขาสูงใหญ่มาก แต่กลับไม่ได้ดูเก้งก้างเหมือนอย่างที่เธอเห็นบ่อยๆ เวลาเจอคนตัวสูง สูทสีกรมท่าแบบพอดีตัวทำเอาเธอหน้าร้อนผ่าว เมื่อจินตนาการถึงเรือนร่างกำยำที่อัดแน่นไปด้วยมัดกล้าม คิ้วดกหนาสีน้ำตาลเข้มที่ปลายตวัดเฉียง บอกนิสัยเด็ดขาดเอาแต่ใจ ตัดกับสีฟ้าน้ำทะเลของดวงตาทรงเสน่ห์อย่างน่ามอง เธอยอมรับล่ะว่าพอลมีดวงตาสวยที่สุดเท่าที่เคยเจอ มันทรงพลัง ชวนให้หลงใหลและครั่นคร้ามในเวลาเดียวกัน ยามเขามองศราวณะ เธอเห็นความหวานเชื่อมลึกซึ้งอยู่ในนั้น แต่ก็มั่นใจว่าหากโกรธเกรี้ยวขึ้นมา คงทำให้ฝ่ายตรงข้ามกลัวขวัญหนีดีฝ่อ

“โอเคนีน่า ซาร่าห์บอกคุณเรื่องที่เราจะเป็นโฮสต์แล้วใช่ไหม”

รอยยิ้มและสายตาของเขาทำเอานีรนารถแทบทรุดลงไปกองกับพื้น ผู้ชายคนนี้ดูดีทุกอิริยาบถ เวลาไม่ยิ้มและอยู่ในชุดสูท เขาดูเหมือนนายแบบที่เพิ่งเดินออกมาจากปกของจีคิวแมกกาซีน แต่น้ำเสียงทุ้มต่ำชวนฟังกับรอยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์ก็พาให้โลกของเธอสดใสขึ้นมาทันตา

“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ฉันเกรงใจคุณกับดาว เอ่อ… ซาร่าห์เหลือเกิน แต่ก็ขอบคุณจริงๆ ค่ะที่หยิบยื่นโอกาสใหม่ให้ฉัน”

“ต้องขอบคุณโชคชะตามากกว่าที่คุณมีปัญหากับโฮสต์ หลังจากที่พี่เลี้ยงคนเก่าของอลิซลาออกไปได้แค่เดือนเดียว ผมหวังว่าคุณจะชอบที่นี่ และคิดว่ามันเป็นบ้านอีกหลังของคุณนะ” ชายหนุ่มเหลือบมองแม่ครัวที่สาละวนกับการทำอาหาร “เมนูเย็นนี้มีอะไรบ้าง”

“สตาร์ตเตอร์ของผู้ใหญ่เป็นกุ้งมะนาวเปรี้ยวแซ่บค่ะ ส่วนของอลิซก็ทอดมันข้าวโพดกุ้งสับ เมนูหลักมีฟักทองผัดไข่ ต้มข่าไก่ และก็ลาบหมู” หญิงสาวส่งจานกุ้งมะนาวเปรี้ยวแซ่บที่เพิ่งทำเสร็จมาวางลงบนเคาน์เตอร์หินอ่อน ตามด้วยจานใส่ทอดมันข้าวโพดกุ้งสับ แต่ละจานถูกตกแต่งอย่างสวยงาม จนคนมองถึงกับทึ่งในความสามารถในการประดิษฐ์ประดอย

“หม่ามี้ทั้งสวยทั้งเก่งเนอะอลิซ”

“หม่ามี้สวย หม่ามี้เก่ง” แม่หนูน้อยทั้งชมทั้งปรบมือให้คุณแม่คนเก่งที่ยิ้มแก้มแทบแตก

“ชมอย่างเดียวไม่พอนะคะ ต้องกินให้หมดด้วย ไม่งั้นหม่ามี้จะเศร้ามาก”

“อลิซเรียกดาวว่าแม่ เรียกเขาว่าพ่อเหรอ” นีรนารถถามเป็นภาษาไทยเพราะไม่อยากให้พอลเข้าใจ

“อืม คือ… อลิซดูทีวีแล้วเห็นเด็กคนอื่นมีพ่อแม่มั้ง ก็เลยเหมาว่าดาวเป็นแม่ แล้วเขาเป็นพ่อ” หญิงสาวโยนทุกอย่างให้หลาน เนื่องจากกลัวว่าหากบอกความจริงว่านั่นเป็นความต้องการของพอล จะโดนซักฟอกหนักขึ้นไปอีก

“ท่าทางเขาสนใจดาวมากนะ ซื้อดอกไม้มาฝากด้วย ทั้งที่ในกรีนเฮ้าส์ก็มีดอกไม้เยอะแยะ”

“เขากำลังจะมีลูกกับดาราคนหนึ่ง อีกไม่กี่เดือนก็จะเป็นพ่อคนแล้ว” ศราวณะเปลี่ยนเรื่องคุยเพราะอึดอัดที่จะเล่าเรื่องระหว่างเธอกับเขา

“ใคร ชื่ออะไร”

“ดาวเองก็ไม่รู้ว่าชื่ออะไร รู้แต่ว่าเขากำลังจะมีลูกด้วยกัน เขาคงไม่บอกว่าดาราคนไหน เพราะกลัวข่าวว่าจะรั่วไหลถึงหูนักข่าวมั้ง นารถก็น่าจะรู้ว่าปาปาราซซี่ที่นี่ทำงานกันหนักแค่ไหน ชิมลาบกับต้มข่าไก่ให้หน่อยสิว่ารสชาติใช้ได้หรือยัง” คนพูดตักอาหารทั้งสองอย่างมายื่นให้ชิม

“หูย… อร่อยทั้งสองอย่างเลย โดยเฉพาะลาบ รสชาติไทยแท้ ออเทนติกสุดๆ”

“แหงล่ะ เครื่องครบแถมข้าวคั่วก็คั่วแบบสดๆ ร้อนๆ ด้วย”

หญิงสาวตอบเพื่อนแล้วก็หันมาถามสองพ่อลูกที่เคี้ยวสตาร์ตเตอร์กันตุ้ยๆ ว่าเป็นอย่างไร เมื่อทั้งคู่ยกนิ้วโป้งทั้งสี่เป็นเชิงบอกว่าอร่อยมากก็ยิ้มแก้มตุ่ย เธอใช้เวลาไม่กี่นาทีในการทำอาหารเมนูสุดท้าย ตักใส่จานและยกไปวางบนโต๊ะดินเนอร์โดยมีนีรนารถคอยเป็นลูกมือ

ฝากติดตามอีบุ๊กด้วยนะคะ https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiMTU2NzgyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNjU0NjgiO30

ส่วนใครที่อยากได้รูปเล่ม ราคาอยู่ที่ 419 รวมส่งลงทะเบียนฟรี (ราคาหน้าปก 470 บาท) ติดต่อได้ที่แฟนเพจค่ะ https://www.facebook.com/ShaynaFanpage/