บนจักรวาลอันกว้างใหญ่ไพศาลที่มีแต่ความมืดมิดทอดยาวออกไปไกล ไกลจนไม่อาจที่จะสามารถวัดระยะทาง หรือหาจุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดได้

หากไม่มีจุดแสงระยิบระยับของหมู่ดาว หรือเมฆหมอกที่สะท้อนแสงจากดวงดาวที่คอยทำให้เกิดแสงสว่างเจิดจ้า เสมือนทำหน้าที่คล้ายหลอดไฟที่กระจายตัวออกไปในความมืดแล้วนั้น

อวกาศ...ก็คงจะเป็นสถานที่ที่ซึ่งเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวอ้างว้างอยู่ในความมืดมิดจนน่าหวาดกลัวเลยทีเดียว

ห่างออกไปไม่ไกลในห้วงอวกาศบริเวณเหนือดวงจันทร์ของดาวโลก

ฟุบ!! วาบ!! เปรี๊ยะๆๆ!!

ปรากฏมวลแสงที่ส่องสว่างเจิดจ้า จนแผ่ปกคลุมดวงจันทร์ในด้านที่ดำมืดจนสว่างไสวราวกับดวงอาทิตย์ พร้อมกับมีวัตถุลึกลับชนิดหนึ่งโผล่ออกมาจากภายในมวลแสงนั้น

หลังจากที่วัตถุชิ้นนั้นโผล่ออกมา ได้ก่อเกิดกลุ่มกระแสไฟฟ้ากระจายตัวออกไปโดยรอบวัตถุชิ้นนั้น ไม่นานจึงปรากฏเป็นก้อนอุกกาบาตก้อนใหญ่ ซึ่งมีขนาดใกล้เคียงเท่ากับรถบรรทุกคันหนึ่ง

คลึก!! แกร๊กๆๆ!!

จากนั้นก้อนอุกกาบาตที่ว่า ก็ได้เริ่มปริแตกแยกเศษหินและเศษฝุ่นออกจากกัน จนทำให้เห็นภายในเป็นก้อนผลึกคริสตัลที่สว่างสดใส ส่องประกายแสงสีรุ้งให้กระจายออกไปไกลในความมืดมิด

บริเวณพื้นผิวของก้อนผลึกคริสตัล ได้มีม่านพลังโปร่งแสงบางอย่างล้อมรอบ คล้ายกับเป็นม่านบาเรียที่คอยป้องกันอันตรายจากสิ่งภายนอก

และตำแหน่งหนึ่งที่อยู่ภายในม่านบาเรีย มีร่างของชายหนุ่มผู้หนึ่งลอยตัวอยู่ใกล้ๆ กับผลึกคริสตัลก้อนนี้

ทันใดนั้นเอง!!

วาบบ!! ฟุ้มมม! แซ่ดดดด!

ก้อนผลึกคริสตัลดังกล่าว ได้ทำการเปล่งประกายเรืองแสงสีรุ้งออกมาครู่อยู่หนึ่ง แล้วจึงปล่อยลำแสงสว่างวาบส่องไปยังชายหนุ่มผู้นั้น

ร่างกายของชายหนุ่มที่ได้สัมผัสเข้ากับแสงดังกล่าว ก็เริ่มเกิดการสูญสลายจนกลายเป็นเศษละอองธุลี

จากนั้นเศษละอองธุลีที่เกิดจากร่างกายของชายหนุ่ม ก็ถูกพลังงานจากผลึกคริสตัลดูดกลืนเข้าไปจนหมดสิ้น!

วิ๊งงง! ฟุ่บบ!!

หลังเสร็จสิ้นกระบวนการก้อนผลึกคริสตัลก้อนนั้นก็ได้ส่องแสงสว่างวาบ แล้วหายไปโดยไม่ทิ้งร่องลอยใดๆ เหลือไว้เลย!

[ณ ดาวดวงหนึ่งที่อยู่ห่างไกลออกไปในห้วงอวกาศที่กว้างใหญ่ไพศาล]

ซูมมม!!...วู๊มมม!!

เสียงของมวลอากาศที่ถูกกระแสมิติฉีกกระชากจนแยกออกจากกัน พื้นที่บริเวณโดยรอบจากเดิมที่เงียบสงัดแปรเปลี่ยนกลับกลายเป็นความโกลาหล!

คลืนนน!!

เกิดเสียงดังสนั่น ผืนแผ่นดินสะเทือนเลือนลั่น แรงอัดของอากาศทำให้เกิดการกระเพื่อมของพื้นดิน และเกิดคลื่นอัดอากาศพัดพากเอาเศษฝุ่นให้กระจัดกระจายออกไป

เปรี๊ยะ…เปรี๊ยะ!!

จากนั้นไม่นาน เกิดประจุไฟฟ้ากระจายตัวออกมาเป็นจำนวนมาก บริเวณจุดศูนย์กลางของประจุกระแสไฟฟ้า ได้เกิดหลุมมิติสีดำอันมืดมิดได้ก่อตัวขึ้นเป็นทรงกลม

หลุมมิติทรงกลมนั้นค่อยๆ ขยายขนาดใหญ่ขึ้น จากขนาดที่มีเพียงเท่ากำปั้น ขณะนี้ได้ขยายจนมีขนาดที่ไม่ต่างไปกับลูกบอลลูนขนาดใหญ่ลูกหนึ่ง

ฟุบ!...วืดดด!! วืดดด!!

ณ ใจกลางของหลุมมิติอันดำมืดนั้น ได้มีวัตถุแปลกประหลาดชนิดหนึ่งค่อยๆ ลอยออกมาอย่างช้าๆ

ตึงงงง!!!

หลังจากที่โผล่พ้นหลุมมิติออกมาได้ วัตถุดังกล่าวจึงตกลงสู่พื้นดินทำให้เกิดเสียงดังสนั่น

พื้นดินที่อยู่ในบริเวณนั้นเกิดการยุบตัวลงจนกลายเป็นหลุมลึกลงไปหลายฟุต ทำให้รู้สึกได้ว่า เจ้าวัตถุแปลกประหลาดดังกล่าวมีน้ำหนักที่มายมายเป็นอย่างยิ่ง

เมื่อเราลองจ้องมองวัตถุชิ้นนี้แล้วนั้น ดูภายนอกจะเป็นเหมือนก้อนผลึกเพชร หรือผลึกพลอยรูปหกเหลี่ยมที่มีจำนวนหลายชิ้น นำมาประกอบต่อกัน ทำให้ขนาดโดยรวมของมันใหญ่ประมาณ 20 ตารางฟุตได้

สีภายนอกพื้นผิวเป็นสีขาวใสดุจแก้ว แต่มีแสงกระพริบวูบวาบหลากสี ดูคล้ายสีรุ้ง ทำการส่องสว่างอยู่ใจกลางระหว่างวัตถุ

ในขณะนี้วัตถุดังกล่าวได้เริ่มส่งกระแสพลังงานบางอย่างจากภายใน พลังงานที่ว่านี้กำลังกระจายตัวออกมาอยู่เป็นระยะๆ

จากนั้น กาลเวลาได้ดำเนินต่อไป ผ่านไปเนิ่นนานเท่าไหร่แล้วก็ไม่อาจจะทราบได้ แต่วัตถุแปลกประหลาดชิ้นนี้ก็ยังคงกระจายพลังงานออกมาอยู่ตลอดเวลา นับตั้งแต่ปรากฎตัวออกมาจากช่องว่างมิติที่มืดมิดนั้น

แต่แล้ว ณ ค่ำคืนที่เงียบสงบคืนหนึ่ง

คลื่นนนน!!... กึกๆๆๆๆ!!

ในที่สุดก็ได้มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างเกิดขึ้นกับวัตถุดังกล่าว แสงสีรุ้งและกระแสพลังงานที่อยู่ภายในวัตถุได้เกิดการสั่นสะเทือนขึ้น ทำให้พื้นดินโดยรอบไปจนกระทั่งเทือกเขาที่ตั้งอยู่ในแถบนั้นเกิดการสั่นสะเทือนตามไปด้วย

แกร๊กๆๆๆ!!

เริ่มปรากฎรอยร้าวลุกลามไปทั่วพื้นผิวของวัตถุ พลังงานบางอย่างเริ่มรั่วไหลออกมา ทำให้กระแสพลังงานของพื้นที่บริเวณยอดเขาพุ่งพล่านปั่นป่วน เกิดการบิดเบี้ยวขึ้นของมิติโดยรอบ และแล้ววัตถุดังกล่าวก็ได้เกิดการระเบิดขึ้น

บรึ้มมม!!!

การระเบิดที่รุนแรงส่งผลให้ยอดเขายุบตัวลง กระทั่งผืนฟ้าสะท้านแผ่นดินสะเทือน พื้นดินโดยรอบถูกทำลายจนหมดสิ้น

คลื่นกระแสลมและอากาศบริเวณนั้นเกิดอาการปั่นป่วนวุ่นวาย กลุ่มเมฆกระจัดกระจายฟุ้งปลิวออกไปโดยรอบ

แต่ทว่าในขณะที่แรงระเบิดกำลังจะขยายขนาดกระจายออก กระแสพลังงานทั้งหมดที่ถูกปลดปล่อยออกมาได้เริ่มหยุดการขยายตัว

กลับกันพลังงานโดยรอบต่างค่อยๆ ถูกดูดกลืนกลับเข้าสู่จุดศูนย์กลางของแรงระเบิด?

วู๊มมม…!!!

มวลพลังงานทั้งหมดได้ถูกดูดกลืนเข้าสู่จุดศูนย์กลาง ผสานตัวก่อเกิดขึ้นเป็นผลึกคริสตัลสีรุ้งส่องแสงสว่างจ้าไปทั่วทั้งผืนฟ้าและพื้นดิน!

ผลึกคริสตัลสีรุ้งได้ทำการดูดกลืนพลังงานที่อยู่โดยรอบเข้าไป จนกระทั่งพลังงานดังกล่าวหายเข้าไปในผลึกจนหมดสิ้น

ในขณะเดียวกันนั้นเองก็เริ่มมีเส้นใยโปร่งแสงก่อตัวขึ้นมา เส้นใยแสงนับร้อยนับพันกำลังก่อตัวขึ้นมาทีละเล็กทีละน้อย จนขยายจำนวนทวีคูณเพิ่มมากขึ้น จนกระทั้งปรากฏเส้นใยโปร่งแสงจำนวนนับล้านเส้น

เส้นใยจากผลึกคริสตัลที่ก่อตัวขึ้นมาจำนวนมหาศาล ได้เริ่มรวมตัวเข้าหากัน ถักทอก่อเกิดจนเป็นรูปร่างคล้ายกับอวัยวะภายในของมนุษย์

จากนั้นปรากฏส่วนของกระดูกลำตัว ส่วนหัว ใบหน้า ดวงตา ร่างกาย หัวใจ และแขนขา

ทุกสิ่งที่กล่าวมานั้นดูเหมือนจะเป็นส่วนประกอบของมนุษย์ทุกอย่าง ยกเว้นเพียงส่วนประกอบที่เป็นอวัยวะภายใน กล้ามเนื้อต่างๆ และร่างกายนั้น กลับมีองค์ประกอบเป็นมวลผลึกสีขาวใสโปร่งแสง ดูคล้ายร่างกายนั้นจะถูกสร้างมาจากผลึกคริสตัลทั้งหมด

พลังอำนาจของผลึกคริสตัลสีรุ้งที่ถักทอกันอยู่ภายในร่างกายนั้น ได้ทำการกระตุ้นให้ก่อกำเนิดผิวหนังชั้นภายนอกของร่างกาย กระบวนการนี้กินระยะเวลาอยู่เพียงชั่วครู่ หลังจากผ่านไปไม่นาน ร่างกายผลึกสีขาวโปร่งแสงนั้นจึงได้สร้างเสร็จจนสมบูรณ์ทุกส่วน

เมื่อกระบวนการร่างกายถูกสร้างจนเสร็จสิ้น ร่างที่ปรากฏอยู่ตรงหน้านั้น เป็นบุรุษหนุ่มผู้หนึ่ง

ร่างกายทั้งหมดรวมทั้งดวงตาที่กำลังปิดสนิทของบุรุษผู้นี้นั้นเป็นสีขาวใสโปร่งแสง ช่วงลำตัวปรากฎเป็นมัดกล้ามขนาดใหญ่สลับกับลวดลายที่เป็นผลึก รูปร่างมีขนาดสูงใหญ่ หากให้วัดขนาดก็สูงราว 7 ฟุตได้

ขณะเดียวกัน ประจุกระแสไฟฟ้าจำนวนมาก เริ่มแผ่กระจายออกมาจากภายในร่างกายของบุรุษหนุ่ม ส่งผลให้ร่างกายของบุรุษหนุ่มผู้นั้นสั่นไหวอยู่ชั่วครู่ แล้วจึงล้มลงแน่นิ่ง หลับสนิทนอนแนบชิดอยู่บนพื้นดิน

หลังจากนั้นทุกสิ่งก็กลับมาเงียบสงบเช่นเดิม ดั่งกับว่าไม่เคยเกิดเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ขึ้น ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นเกิดขึ้นเพียงแค่ไม่กี่ลมหายใจเท่านั้น นับจากที่วัตถุผลึกคริสตัลได้ปรากฎตัวออกมาและเกิดการระเบิดขึ้น

พรึ่บ!!...และในทันใดนั้นเอง!

บุรุษหนุ่มที่กำลังนอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น ในที่สุดก็ได้ลืมตาขึ้นมา ทำให้สามารถที่จะเห็นดวงตาอันเป็นประกายคู่งามคู่หนึ่ง ดวงตานั้นดูโปร่งใสงดงาม ดุจดั่งประกายเพชรอันล้ำค่าที่ได้ผ่านการเจียระไนมาแล้ว

บุรุษหนุ่มเริ่มที่จะรู้สึกตัว และกำลังได้ยินเสียงหัวใจของตัวเองเต้น

ตึกตึก!...ตึกตึก!...ตึกตึก!

จากนั้นจึงเริ่มขยับมือ แขน ขา หลังจากรับรู้และสัมผัสได้ถึงร่างกายตนเอง เรี่ยวแรงและพละกำลังจึงเริ่มปรากฏ

บุรุษหนุ่มประคองร่างกายและพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง

“ซูดดด!...ฮ่า!”

จากนั้นบุรุษหนุ่มจึงได้สูดหายใจเข้าลึก เริ่มเพ่งพินิจ ค่อยๆ หันมองสิ่งต่างๆ รอบตัว แล้วจึงหลับตาลงอีกครั้ง….

ผ่านไปสักครู่ จึงได้ลืมตาขึ้นมาใหม่ เงยหน้าขึ้นมองฟ้า นำมือทั้งสองข้างขึ้นมากุมหัว พร้อมด้วยแววตาที่เบิกกว้างขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า ปากอ้าออกกว้าง แล้วสบถกู่ก้อง ร้องคำรามออกมาเสียงดังว่า…!!

“ว๊ากกก!!! นะ…นี่เราอยู่ที่ไหนกันวะเนี่ยยยย…!!!”