มี E-book! #ยัยตัวร้ายสุดที่รัก Hate to Love You [enemy to lover] -ตอนที่ 4 ศัตรูในสายฝน

โดย  Bluemaud

มี E-book! #ยัยตัวร้ายสุดที่รัก Hate to Love You [enemy to lover]

ตอนที่ 4 ศัตรูในสายฝน



แสงแดดยามเช้าส่องระยิบระยับเมื่อกระทบบนผิวน้ำในสระ infinity pool ของโรงแรมเดอะโซลิทูด์ ชั้น 48

เหมือนกับว่าเม็ดเงินทุกบาททุกสตางค์ในวงการธุรกิจอสังหาริมทรัพย์กรุงเทพฯ ถูกหลอมรวมไว้ในม่านน้ำ

ที่ไหลลงสู่ความว่างเปล่า


พิมพ์ใจยืนพิงราวบันไดสเตนเลสโค้งเว้า สายตาเล็งตรงไปยังกลุ่มนักธุรกิจญี่ปุ่นที่กำลังนั่งจิบชาเขียว

ในบูธ VIP ริมขอบสระ ทุกการเคลื่อนไหวของเธอถูกคำนวณมาอย่างดี ตั้งแต่การเลือกชุดเดรสสีครีมตัดเย็บ

จากผ้าไหมไทยเนื้อหนัก ที่พลิวยามเดินราวกับมีลมพัดตามธรรมชาติ ไปจนถึงการจัดวางเอกสารในแฟ้ม

หนังสีแทนที่จงใจเปิดหน้าโปรเจกต์ลับชื่อ "ดาวพระศุกร์" ไว้ให้เห็นเป็นนัย


"ซามะซัง…คิดอย่างไรกับข้อเสนอใหม่จากทางเราคะ?"


เสียง AE สาวของบริษัท PIM Tech กล่าวด้วยภาษาญี่ปุ่นที่ฝึกฝนมาเป็นอย่างดี


ชายวัยกลางคนในชุดสูทผ้าโมแอร์สีเทาก้มตัวลงพิจารณาเอกสารที่ได้มา ท่าทางเคร่งขรึมของเขาทำ

ให้พิมพ์รู้สึกได้ถึงเหงื่อที่เริ่มไหลซึมตามร่องหลัง แม้ภายนอกจะยังคงยิ้มเยือกเย็นเหมือนหน้ากากเวเนเชียน

ที่ปิดล็อกสนิท


"โครงการนี้...มีความเสี่ยงมากเกินไป"


มือที่เต็มไปด้วยริ้วรอยของเขาวางเอกสารลงบนโต๊ะหินอ่อนสีดำ "เราต้องการ partner ที่มั่นคงกว่า"


พิมพ์ก้าวเข้ามาในระยะประชิด กลิ่นน้ำหอมจูโน่สไตล์ญี่ปุ่นจากตัวแทนเจ้าเก่าคลุ้งอยู่ในอากาศ


"ความเสี่ยงคือโอกาสที่แต่งตัวมาในชุดล่องหน..."


เธอตวัดนิ้วไปที่กราฟบนจอแท็บเล็ต "และ PIM Tech คือคนเดียวที่มองเห็นมัน"


จังหวะนั้นเอง เสียงหัวเราะกังวานเหมือนกระดิ่งลมจากทางเดินด้านหลังก็ดังขึ้น ทุกคนในงานหันไป

พบรัญชน์ในชุดกิโมโนผ้าไหมสีแดงเลือดนกลายดอกเบญจมาศทองคำ กำลังเดินส่ายสะโพกเข้ามา

พร้อมพนักงานบริการชายรูปงามสองคนที่แบกกล่องของขวัญห่อผ้าไหมสีเขียวมรกต


"โอ๊ะ...ดูเหมือนฉันจะมาสายไปนิดสำหรับปาร์ตี้สำคัญ" รัญกวาดสายตาไปทั่วบริเวณอย่างช้าๆ

ก่อนหยุดที่ใบหน้าของผู้แทนญี่ปุ่น "ทาคายาม่า ซามะ ไม่น่าเชื่อว่าจะได้เจอกันที่นี่"


พิมพ์กัดริมฝีปากจนเป็นรอยช้ำ เมื่อเห็นชายวัย 50 หน้าตาเคร่งขรึมลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าที่เปลี่ยนไป

อย่างเห็นได้ชัด


"คุณรัญ...ยินดีที่ได้พบอีกครั้ง" คำพูดของเขาอ่อนโยนผิดปกติ


รัญตวัดพัดยูทาบาตะสีทองปิดหน้าทำท่าอาย


"เมื่อคืนที่ร้านอิซากายะ...คุณทิ้งฉันไปง่ายๆ แบบนั้น หัวใจฉันจะสลายแล้วนะคะ"


มือของเธอแตะเบาๆ ที่หน้าอกกิโมโนที่เปิดเผยร่องทรวงบางส่วน


ทาคายาม่ายิ้มแล้วหัวเราะกึกก้อง เขาอยู่ในอาการพึงพอใจ ที่พิมพ์ไม่เคยได้เห็นหรือสัมผัสมาก่อน

เพราะเขามักทำหน้าจริงจังตลอดเวลาในห้องประชุม


"ผู้หญิงเจ้าเล่ห์แบบคุณ...คงไม่ยอมให้ใครทำร้ายหัวใจง่ายๆ หรอก"


พิมพ์รู้สึกเหมือนถูกทรยศโดยพายุที่เธอไม่เห็นกำลังโถมใส่เข้ามาอย่างไม่ปรานี ภาพเมื่อคืนที่ทุ่มเทเวลา

แก้ไขสเปคโปรเจกต์จนตี 3 กำลังจางหายไปพร้อมกับโอกาสในการเซ็นสัญญา เธอกำมือแน่นจนเล็บจิก

เข้าที่ฝ่ามือ


"ดูเหมือนคุณรัญจะมีแผนมาพร้อมของขวัญด้วย"


รัญส่งยิ้มปริศนามายังพิมพ์ก่อนจะสั่งให้พนักงานเปิดกล่อง ในนั้นคือโมเดลอาคารไม้จิ้มฟันที่ประดิษฐ์ขึ้น

อย่างประณีต ทุกชิ้นส่วนเคลื่อนไหวได้ด้วยระบบแม่เหล็ก


"กลุ่มศรีรัญชน์ขอเสนอเทคโนโลยี Hybrid Kinetic ที่ผสมผสานวัฒนธรรมญี่ปุ่น..."


เธอกดปุ่มเล็กๆ ทำให้โมเดลเปลี่ยนรูปแบบเป็นศาลเจ้าแบบเอโดะ


"โดยไม่ต้องเสียพื้นที่สีเขียวแม้แต่ตารางนิ้วเดียว"


แสงสะท้อนจากโมเดลทองคำทำให้ตาของพิมพ์พร่ามัวชั่วขณะ เธอเห็นทาคายาม่าลุกขึ้นเดินวนเวียน

รอบชิ้นงานด้วยความสนใจ ในจังหวะที่รัญเดินเฉียดมาข้างๆ กลิ่นโอ๊ดวูดหอมกรุ่นผสมกับความร้อนจาก

ร่างกายที่แผ่รัศมีมาถึงระยะเผาขน


"คุณน่าจะรู้ดี..."


รัญกระซิบลงข้างหูพิมพ์ขณะแกล้งเอื้อมมือไปหยิบเอกสาร "ว่าในเกมนี้...ฉันไม่เคยเล่นตามกติกาใคร"


พิมพ์หันหน้าปะทะสายตาอันท้าทาย "และคุณน่าจะรู้ว่า...ฉันไม่ใช่ผู้เล่นที่ยอมรับความพ่ายแพ้"


ทาคายาม่ากลับมาที่โต๊ะด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม "โครงการของคุณรัญน่าสนใจมาก...แต่เราต้องการเวลา

ประชุมกับทีมที่ญี่ปุ่น"


รัญตวัดพัดปิดครึ่งใบหน้า แววตาเหนือขอบพัดเป็นประกายเย้ายวน


"ถ้าเช่นนั้น...ทำไมไม่เริ่มประชุมเดี๋ยวนี้ล่ะคะ?"


เธอสั่งการด้วยภาษาญี่ปุ่นคล่องแคล่วให้พนักงานชายทั้งสองเปิดโปรเจคชัน hologram กลางสระน้ำ


ภาพสามมิติของเมืองเกียวโตยุคเอโดะผุดขึ้นจากน้ำ กระทบแสงแดดจนเกิดรุ้งกินน้ำเหนือศีรษะ

ทุกก้าวเดินของรัญบนทางเดินกระจกเหนือสระทำให้ภาพฮานามิจิ (ทางเดินชมดอกไม้) ปรากฏตามรอยเท้า


"เราจะไม่สร้างแค่ตัวอาคาร...แต่จะสร้างประสบการณ์ที่ทำให้ทุกเซลล์ในร่างกายรำลึกถึงความเป็นญี่ปุ่น"


พิมพ์สังเกตเห็นทาคายาม่ากำลังจดจ่อกับภาพที่ปรากฏอย่างหลงใหล เธอรู้ตัวว่าต้องลงมือทำอะไรสักอย่าง

อย่างเด็ดขาดก่อนจะเสียที...



รีวิวจากผู้อ่าน
ยังไม่มีรีวิวสำหรับเรื่องนี้

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว