คุณนายครับ ผมไม่ได้เอาไปจริงๆ นะครับ"

ไอ้เชิดพยายามแก้ตัวอย่างไรก็ไม่เป็นผล เพราะคุณนายสายสวาทปักใจเชื่อว่าเงินที่เธอวางทิ้งไว้แล้วหายไปนั้นเป็นฝีมือของเชิด

"ถ้าไม่ใช่แกแล้วจะเป็นใคร นี่ชั้นไม่ไปเรียกตำรวจมาจับแกเข้าคุกก็บุญนักหนาแล้วนะ"

คุณนายสุดสวาทจีบปากพูด จีรภาบุตรสาวคนเดียวของคุณนายสุดสวาทที่ไม่ชอบหน้าเชิดเป็นทุนเดิมก็สำทับ

"ใช่ค่ะ คุณแม่ จี๊ดบอกตั้งแต่แรกแล้วว่านายเชิดนี่ไม่น่าไว้วางใจเลย"

ไอ้เชิด..ขบกรามแน่น มองใบหน้าของจีรภาที่ตบแต่งอย่างงดงามอย่างสุดแค้น หญิงสาวขมวดคิ้วตวาดเสียงแหลม

"มองอะไร ไอ้บ้า….แกน่ะไพร่เลวๆ ที่เลี้ยงไม่เชื่อง"

คุณนายสุดสวาทโบกมือห้าม ไอ้เชิดที่ขยับจะพูด

"เอาล่ะ นายเชิดไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นแล้ว ฉันเห็นแก่ลุงเธอที่เคยรับใช้ฉันมานาน จะไม่เอาเรื่อง พรุ่งนี้เช้าแกเก็บข้าวของและออกไปจากบ้านหลังนี้ทันทีเข้าใจไหม"

นี่คือคำสั่งที่ไอ้เชิดเด็กรับใช้ผู้ต้อยต่ำไม่มีทางขัดขืนโดยสิ้นเชิง มันได้แต่นั่งอยู่อย่างเจ็บใจ ขณะที่จีรภาหัวเราะเสียงแหลมอย่างสาแก่ใจ สะบัดหน้าพรึบ เดินเกาะแขนคุณนายสุดสวาทเดินออกไป ไอ้เชิดยังได้ยินเสียงกังวานใสของหญิงสาวแว่วเข้ามา

"คืนนี้..จี๊ดไปงานเลี้ยงกับเพื่อนๆ นะคะ..."

ไอ้เชิดแค่นหัวเราะ คิดในใจอย่างสุดแค้น

"อีจี๊ด อย่างให้ถึงทีกูมั่งแล้วกัน"