บทที่ 8 ด้วยแรงหึง

โมนานอนซบอกลีอันโดรบนเตียงในโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง

เธอตั้งใจว่าจะจับเขาให้อยู่หมัด

ผู้ชายที่ทั้งหล่อและรวยแบบนี้ ..คือชายในฝันของเธอ

“ที่บ้านคุณเป็นไงบ้าง”ลีอันโดรถาม

“ก็ ไม่มีอะไรนี่คะ”

“คุณไม่มีพี่สาวน้องสาวเลยเหรอ แล้วตอนนี้คุณอยู่กับใคร”

“ฉันเป็นลูกคนเดียว แต่มีน้องสาวบุญธรรมหนึ่งคนที่แม่รับมาเลี้ยงเพราะสงสาร”

“แม่คุณใจดีจริงนะ”เขาน้ำเสียงราวเย้ยหยัน

“ค่ะ แม่ใจดีมาก”

“คุณกับแม่คงรักและดีกับเด็กที่รับมาเลี้ยงมากสินะ”

“เอ่อ ..”โมนาโกหกหน้าตาเฉย “ค่ะ พวกเราดีกับเธอมาก เหมือนคนในครอบครัว ฉันรักเธอเหมือนน้องแท้ๆ แม่ก็รักเธอเหมือนลูกที่คลอดออกมาเอง แม่รักฉันกับเธอพอๆ กันเลยล่ะค่ะ”

“หวังว่าผมจะได้มีโอกาสเจอเธอบ้างนะ”ลีอันโดรกล่าว

“ระยะนี้คงไม่ได้หรอกค่ะ เพราะน้องสาวฉันไปอยู่บ้านแฟนของเธอ”โมนาบอก “ก็โตๆ กันแล้วนี่คะ ก็ต้องแยกย้ายกันไปมีชีวิตเป็นของตัวเอง ก็เป็นธรรมดาของคนเรานี่นะ”

“น้องสาวคุณอายุเท่าไหร่”

“ตอนนี้ยี่สิบแล้วค่ะ อายุอ่อนกว่าฉันหนึ่งปี”

“อายุยังน้องอยู่เลย ทำไมปล่อยให้ออกไปอยู่กับแฟนตามลำพังแบบนั้นได้ ..แล้วแฟนน้องสาวคุณล่ะ เป็นใคร อายุเท่าไหร่”

“เอ่อ ..”โมนาเองก็ไม่รู้เกี่ยวกับผู้ชายที่มายาไปทำหน้าที่ขัดดอกสักเท่าไหร่

แต่ถ้าพูดถึงแฟนของมายา ก็ทำให้โมนานึกไปถึงลอเลนโซ่ ..เพื่อนชายคนสนิทที่มายาคบหากันตั้งแต่สมัยเรียนไฮสคูล

“เขาชื่อลอเรนโซ่ค่ะ คบกันตั้งแต่ตอนเรียนไฮสคูล”โมนาบอก “ถ้าวันไหนมายาว่างก็จะไปช่วยงานลอเรนโซ่ที่ร้านอาหารของแม่เขา”

“แม่ของเขาคงรักและเอ็นดูเธอมากสินะ ไม่อย่างนั้น คงไม่ให้เธอไปอยู่ด้วยกับลูกชาย”ลีอันโดรเริ่มหงุดหงิด เมื่อได้รู้เกี่ยวกับเรื่องราวความรักของมายาและแฟนของเธอ

“ก็คงอย่างนั้น”

“ ..”เขาเงียบขรึม เหมือนในหัวมีเรื่องให้ขบคิด

เธอมีแฟนแล้ว

แต่จำต้องไปขัดดอก

แสดงว่าคงโดนกดดันไม่น้อย ถ้าไม่อย่างนั้น เธอจะยอมทิ้งความรัก เพื่อนำตัวเองไปอยู่บนเตียงของชายอื่นทำไม

สองแม่ลูกที่เลี้ยงเธอมา ..ร้ายไม่เบา

โมนาที่เขาเคยรู้จัก ..ก็คงเป็นแค่การแสดง

สายตาของลีอันโดรมองมายังผู้หญิงที่กำลังกอดซบร่างกายของเขาอยู่ในตอนนี้แล้วยิ้มเยียด

เขาเกือบหลงกลโมนาแล้วเชียว

โชคดีที่มายาถูกส่งไปขัดดอกแทน จึงทำให้เขาสืบเบื้องลึกของสองแม่ลูกใจร้ายนี้อย่างจริงจัง

ยิ่งได้ฟังเรื่องราวของมายาจากปากของโมนา ก็ยิ่งทำให้เขาเริ่มเข้าใจเหตุการณ์ต่างๆ มากยิ่งขึ้น

บนเส้นทางชีวิตที่ดำมืดของเขา ไม่ต้องการอะไร

นอกจากใครสักคนที่ดีงาม เพื่อมาชี้ทางสว่างให้คนที่อยู่ในโลกมืดอย่างเขา

ก่อนหน้าเขาคิดว่าโมนาคือผู้หญิงคนนั้น

แต่มันไม่ใช่เลย

เธอไม่สามารถเป็นแสงสว่างให้เขาได้

ถ้าโมนากับเขาอยู่ด้วยกัน ..คงมีแต่สร้างความบรรลัยให้โลกนี้

จะมีไหม ผู้หญิงที่ดีพอ

ขอใครสักคนที่จะมาขัดเกลาคนที่จิตใจหยาบกระด้าง และชั่วช้าเลวทรามอย่างเขา ให้กลับสู่อ้อมกอดของพระเจ้า

เขาอยู่ในอ้อมกอดของซาตานมานาน

ผ่านความเลวร้ายมากมาย

ความตาย ..กลายเป็นเรื่องที่เขาเคยชิน

จิตวิญญาณเขาโบยบินสู่ความดำมืด

ช่างยาวนาน และยืดเยื้อเหลือเกิน

เขาเดินไปบนเส้นทางนี้ไกลเกินไป

แต่จะให้เดินกลับหลัง ก็มองไม่เห็นแสงสว่าง

เขาเหมือนคนกำลังหลงทาง

ทุกอย่างก้าว ราวกับเส้นทางสู่อเวจี

จะมีใครไหม สามารถฉุดรั้งเขาขึ้นจากยมโลก