บทที่ 6 ก้าวผ่านสู่ขั้นหลังภพระดับสาม

[ได้รับ 40 แต้มโชคชะตา]

ไม่ใช่ 20 แต้มโชคชะตาแต่เป็น 40 แต้มโชคชะตา เมื่อรวมกับ 5 แต้มที่ได้จากการต่อยทหารรักษาการณ์ร่างใหญ่ ในเวลานี้เขามีแต้มโชคชะตาถึง 45 แต้มโชคชะตา ปรากฎว่า หมาป่าศิลารัตติกาลตัวนี้มิใช่ระดับสาม แต่บรรลุถึงระดับสี่แล้ว จึงไม่น่าประหลาดใจที่มันสามารถสังหารกลุ่มคนที่มีผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหลังภพระดับห้าเป็นหัวหน้าได้อย่างสิ้นซาก

แม้ 45 แต้มโชคชะตาจะไม่เพียงพอให้ก้าวผ่านขึ้นสองระดับ แต่ผลประโยชน์ที่คาดไม่ถึงนี้ก็เพียงพอให้เขาหัวเราะชอบใจแล้ว

“ท่านผู้น้อย!”

เสียงแหลมคมดังแทรกเข้ามาขัดจังหวะความปิติยินดีของเขา

เขาตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจเกือบจะตบหน้าตัวเอง หากยังมีศัตรูหรือผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนผู้นั้นยังซ่อนพลังไว้บางส่วน เล่ยถิงคงจะร่ำไห้ด้วยความเศร้าโศกในยามแห่งชัยชนะนี้แล้ว

เล่ยถิงยังคงหวาดกลัวมองไปยังผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนที่ยังคงยืนอยู่ใต้ต้นไม้เก่าแก่ พบว่าเขามิได้ยืนตรงแต่พิงต้นไม้อยู่ ดูเหมือนสภาพของเขาจะแย่กว่าที่เล่ยถิงคาดไว้

ผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนร้องขออย่างน่าสังเวช “ท่านผู้น้อย ข้ามีเรื่องอยากจะขอร้องท่านได้หรือไม่?”

เล่ยถิงคิดอยู่สักครู่แล้วพยักหน้ารับ

ผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนไอเป็นเลือดออกมาหลายครั้งก่อนจะพูดอย่างลำบาก “ท่านผู้น้อย ข้าไม่กล้าขอร้องสิ่งใดมากนัก เพียงหวังให้ท่านนำข่าวการตายของพวกข้า รวมทั้งขวดหยกที่อยู่บนหลังข้า ไปส่งยังตระกูลจางทางตะวันตกของเมืองหลวงภายในสามเดือน”

“สามเดือน…”

เล่ยถิงครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนจะพยักหน้ารับ “ได้สิ แม้ข้าจะไปไม่ได้ก็จะส่งคนไปแทน”

“ขอบพระคุณยิ่งนัก!”

ผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนเอ่ยด้วยเสียงสุดท้ายแผ่วเบา “ท่านผู้น้อย ทรัพย์สมบัติทั้งหมดที่นี่ ล้วนเป็นของท่าน...”

เสียงของผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนค่อย ๆ เบาลงเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็เงียบไปเมื่อพูดจบ

“ท่านลุง!”

เล่ยถิงลังเลสักพักก่อนจะเดินไปแตะไหล่ผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคน ผลปรากฏว่าผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนล้มลงไป ร่างกายของเขาแข็งทื่อแล้ว

ดูเหมือนเขาจะสิ้นใจไปแล้ว แต่ด้วยความปรารถนาที่ยังค้างคาใจทำให้เขาฝืนพูดจนจบได้ ความตั้งใจนั้นทำให้จมูกของเล่ยถิงรู้สึกแสบ ๆ และมีร่องรอยน้ำตาเล็กน้อยในแววตา

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะรู้สึกซาบซึ้ง ที่เทือกเขาเฉินเจี้ยวมีภัยคุกคามมากมาย กลิ่นคาวเลือดรอบ ๆ นี้จะดึงดูดสัตว์อสูรวิญญาณร้ายกาจมาในไม่ช้า เล่ยถิงจำเป็นต้องจัดการกับข้าวของของนักรบวัยกลางคนและซากศพของหมาป่าหินดำให้เรียบร้อย

“หืม นี่ดูเหมือนจะเป็นขนของลูกหมาป่าศิลารัตติกาลนะ”

เล่ยถิงเปิดห่อหนึ่งออก และพบว่าด้านในมีหนังสัตว์ของลูกหมาป่าศิลารัตติกาลตัวหนึ่งที่ถูกถลกออกมาอย่างสมบูรณ์ เขารู้สึกตื่นเต้นมาก

หมาป่าศิลารัตติกาลไม่ได้เกิดมาพร้อมผิวหนังที่แข็งเหมือนหิน ตามที่เล่ากันมาว่ามันเกิดจากการกลืนกินสิ่งพิเศษบางอย่างเป็นเวลานานจนผิวหนังค่อย ๆ แข็งขึ้น เมื่อยังเป็นวัยแรกเกิด ผิวหนังของมันก็แค่แข็งแรงกว่าหมาป่าธรรมดาเล็กน้อยเท่านั้น ไม่ได้แข็งแกร่งขนาดสามารถต้านทานการโจมตีได้เหมือนตอนโตเต็มวัย อย่างไรก็ตาม ขนของลูกหมาป่าศิลารัตติกาลนอกจากจะมีพลังป้องกันสูงแล้ว ยังกันน้ำและกันหนาวได้ดีด้วย จึงเป็นที่นิยมของตระกูลเก่าแก่ในมณฑลหนานซาน แค่ผืนเดียวก็สามารถขายได้ในราคาเทียบเท่ายาอายุวัฒนะแล้ว

สำหรับเล่ยถิง นี่ถือเป็นผลพลอยได้โดยบังเอิญ

แต่เล่ยถิงเพิ่งจะรู้ตอนนี้ว่าทำไมหมาป่าศิลารัตติกาลถึงได้ติดตามคนพวกนี้อย่างเอาเป็นเอาตาย เพราะพวกเขาได้ถลกหนังลูกของมันมาทั้งเป็น ไม่ว่าใครก็คงจะบ้าคลั่งถ้าลูกของตัวเองถูกทำแบบนั้น นี่จึงอธิบายได้ว่าทำไมเสียงหอนของมันถึงได้ดังเหี้ยมโหดขนาดนั้น และทำไมมันถึงได้เกลียดชังมนุษย์ทุกคนขนาดนั้น

นอกจากกระบี่เวทของผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนที่สามารถฟันทะลุหมาป่าศิลารัตติกาลได้แล้ว สิ่งอื่น ๆ ก็ไม่มีอะไรน่าสนใจสำหรับเล่ยถิง

แต่แค่ซากของหมาป่าศิลารัตติกาลก็ทำให้เล่ยถิงปวดหัวแล้ว

แม้ว่าซากของหมาป่าศิลารัตติกาลจะยากต่อการกำจัด แต่ช่างทำอาวุธเหล่านั้นสามารถจัดการได้ หมาป่าศิลารัตติกาลธรรมดา ๆ ย่อมไม่ใช่ปัญหาใหญ่โต และนอกจากนี้ขนของหมาป่าศิลารัตติกาลก็ถือเป็นของหายาก เพราะสิ่งที่มีพลังป้องกันสูงขนาดนี้หาได้ยากมาก

ปัญหาก็คือเล่ยถิงไม่มีถุงขนาดใหญ่พอที่จะบรรจุมันไว้

มองดูซากหมาป่าศิลารัตติกาลที่มีขนาดพอ ๆ กับลูกวัว เล่ยถิงแหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้าด้วยความเศร้าสร้อย “ถ้ามีกระเป๋าวิเศษก็คงดี”

“เดี๋ยวนะ!”

เล่ยถิงนึกถึงระบบอัพเกรดไร้ขีดจำกัดในทันที ดูเหมือนว่าจะไม่ได้มีเพียงแค่อัพเกรดขั้นพลังเท่านั้น แต่ยังสามารถอัพเกรดวัตถุได้ด้วย

ในระบบอัพเกรดไร้ขีดจำกัดนั้น นอกเหนือจากคุณลักษณะส่วนบุคคล วิชายุทธ์ และระบบภารกิจแล้ว ยังมีพื้นที่จำแนกระบบอื่น ๆ อาทิ พื้นที่เก็บของ สัตว์เลี้ยง ตีเหล็ก ปรุงยา ฯลฯ

แม้ว่าพื้นที่เหล่านี้จะยังคลุมเครือในเวลานี้ แต่เล่ยถิงก็ยังสามารถมองเห็นตัวเลือกอัพเกรดได้อย่างชัดเจน

ด้วยหลักการเดียวกัน ไม่ว่าจะเป็นวัตถุใด ก็สามารถอัพเกรดได้โดยอาศัยระบบอัพเกรดไร้ขีดจำกัด

พื้นที่จำแนกระบบต่าง ๆ อาทิ พื้นที่เก็บของ สัตว์เลี้ยง ตีเหล็ก ปรุงยา ฯลฯ นั้นเข้าใจได้ง่าย เล่ยถิงจึงคลิกเข้าไปที่พื้นที่เก็บของ เพื่อดูว่าจะสามารถใส่ของได้อย่างไร้ขีดจำกัดอย่างเดียวกับพื้นที่ในเกมก่อนที่เขาจะมายังภพนี้หรือเปล่า

แต่น่าเสียดายที่เสียงเย็นยะเยือกจากระบบอัพเกรดไร้ขีดจำกัดได้ทำลายความหวังของเขาในพริบตา [การเปิดใช้งานพื้นที่เก็บของต้องใช้แต้มโชคชะตา 100 แต้ม ปัจจุบันเจ้าของมีแต้มโชคชะตาไม่เพียงพอ การเปิดใช้งานล้มเหลว]

เช่นเดียวกัน เมื่อเล่ยถิงคลิกเข้าไปในพื้นที่อื่น ๆ ก็ได้รับคำแนะนำในลักษณะเดียวกัน

ในขณะนั้นหัวใจของเล่ยถิงก็เริ่มเศร้าหมองลง มันเหมือนกับพ่อมดโสดที่พบเจอนางฟ้าผู้งดงามแต่กลับไม่สามารถทำอะไรได้

“งั้นลืมมันไปซะ… ก่อนอื่นลองดูสิว่ามีอะไรนอกเหนือจากวิชายุทธ์ที่สามารถอัพเกรดได้บ้าง”

ด้วยความสิ้นหวัง เล่ยถิงตัดสินใจละทิ้งระบบอัปเกรดไปก่อนและหันไปสนใจอย่างอื่น เขาหยิบกระบี่เวทของผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนขึ้นมาลูบไล้ก่อนจะสังเกตเห็นจารึกบนใบมีด ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้น กระบี่ร้อยพิศุทธ์! นี่คือกระบี่ร้อยพิศุทธ์ในตำนานงั้นเหรอ?”

กระบี่ร้อยพิศุทธ์ ตามที่เล่าลือกันมาว่าเป็นผลงานขั้นพื้นฐานของช่างตีเหล็ก มีเพียงช่างตีเหล็กที่สามารถสร้างอาวุธขั้นร้อยพิศุทธ์ได้เท่านั้น จึงจะมีศักยภาพที่จะเรียนรู้ต่อไปได้ แม้กระบี่ร้อยพิศุทธ์จะยังไม่ถือว่าเป็นอาวุธเวท ซึ่งต้องบรรลุถึงขั้นพันพิศุทธ์เสียก่อน แต่สำหรับผู้ฝึกยุทธ์ขั้นหลังภพ กระบี่ร้อยพิศุทธ์ก็ถือเป็นอาวุธเวทที่ล้ำค่าอยู่ดี

“ไม่แปลกใจเลยว่ามันถึงทำลายผิวหนังที่แข็งแกร่งของหมาป่าศิลารัตติกาลได้”

พร้อมกับถอนหายใจ เล่ยถิงเปิดระบบอัพเกรดไร้ขีดจำกัดเพื่อดูว่าจะอัพเกรดได้หรือไม่ ผลลัพธ์ที่ได้นั้นน่าพอใจมาก [กระบี่ร้อยพิศุทธ์ การอัพเกรดเป็นกระบี่พันพิศุทธ์ต้องใช้แต้มโชคชะตา 100 แต้ม โฮสต์ต้องการอัพเกรดหรือไม่?]

เล่ยถิงรู้ดีถึงคุณค่าของกระบี่พันพิศุทธ์ ซึ่งแน่นอนว่าสามารถแลกเปลี่ยนได้กับสิ่งของที่มีค่ามากกว่าแต้มโชคชะตา 100 แต้ม แต่ปัญหาคือตอนนี้เขาจะหาแต้มโชคชะตา 100 แต้มมาจากที่ไหนกันนะ แม้ว่าเล่ยถิงจะมีแต้มโชคชะตามากมายเพียงใด แต่สิ่งแรกที่เขาจะอัพเกรดก็คงไม่ใช่กระบี่ร้อยพิศุทธ์แน่นอน

เล่ยถิงลองอัพเกรดเครื่องมืออื่น ๆ เช่น ถุงที่ใช้บรรจุเสบียงซึ่งสามารถอัพเกรดเป็นกระเป๋าไร้ขีดจำกัดขั้นอาวุธเวทระดับหนึ่งได้ แต่ก็ต้องใช้แต้มโชคชะตาถึง 100 แต้มเช่นกัน หรือกระบี่ทลายภูผาที่เล่ยถิงซื้อมาจากคลังอาวุธของตระกูล ซึ่งสามารถอัพเกรดเป็นกระบี่ทลายภูผาขั้นอาวุธเวทระดับหนึ่งได้ แต่ก็ต้องใช้แต้มโชคชะตาถึง 120 แต้ม ซึ่งเล่ยถิงก็ยังคงไม่สามารถอัพเกรดได้

ด้วยความที่ไม่อาจเลือกได้ เล่ยถิงจำต้องสละละทิ้งความปรารถนาที่จะอัพเกรดสิ่งของไปก่อน และจัดการกับร่างกายอันใหญ่โตของหมาป่าศิลารัตติกาลตรงหน้า

ด้วยภัยคุกคามที่ยังไม่ทราบแน่ชัด เล่ยถิงไจึงตัดสินใจจัดการกับศพอย่างเร่งรีบทำให้สูญเสียทรัพยากรอันมีค่าไปมากมาย ในที่สุดเขาก็ได้ฝังร่างของผู้ฝึกยุทธ์วัยกลางคนจากตระกูลจางอย่างรวบรัด แล้วรีบออกจากสถานที่แห่งนี้โดยเร็วที่สุด

หลังจากออกเดินทางไปเป็นเวลานาน

เล่ยถิงสามารถหนีออกจากพื้นที่อันตรายได้ในที่สุด มาถึงพื้นที่ชายแดนของเทือกเขาเฉินเจี้ยว ณ ที่แห่งนี้ต้นไม้ไม่ได้สูงใหญ่และหนาแน่นเช่นเดียวกับด้านใน แสงที่กระจายออกไปทำให้ความชื้นลดลงไปมาก แม้ว่ากิ่งก้านที่หนาแน่นจะยังคงบดบังแสงอาทิตย์ แต่ที่นี่ก็ยังคงมีความเย็นสบายอยู่บ้าง

เล่ยถิงหยุดฝีเท้าลงในที่สุด

เขาไม่ได้ประมาทอีกต่อไป หลังจากที่สังเกตสภาพแวดล้อมรอบข้างและตรวจสอบความปลอดภัยแล้ว เล่ยถิงจึงค่อย ๆ คลายกระเป๋าหลังออก นำอาหารแห้งที่เตรียมไว้ก่อนหน้ามารับประทาน

เพิ่งก้าวเข้ามาในเทือกเขาเฉินเจี้ยวก็ต้องประสบเหตุการณ์เช่นนั้น และยังถูกติดตามมาเป็นเวลากว่าครึ่งวัน หากเล่ยถิงไม่ได้เลื่อนระดับสำเร็จ ด้วยพลังขั้นหลังภพระดับหนึ่งที่น่าสมเพชนั้นย่อมต้านทานไม่ไหว แม้กระนั้นเมื่อผ่อนคลายลงความเหน็ดเหนื่อยและความหิวก็พุ่งทะลักเข้ามาอย่างรุนแรง

“เลื่อนระดับ!”

สิ่งแรกที่เล่ยถิงทำหลังสงบสติอารมณ์ลงคือการอัพเกรดระดับ

พลังขั้นหลังภพถูกยกระดับขึ้นเป็นระดับสาม

หากมีผู้ใดรู้ว่าเล่ยถิงสามารถเลื่อนระดับได้ถึงสองระดับภายในเวลาเพียงสามวันนั้น พวกเขาคงจะตกตะลึงแน่นอน แต่สำหรับเล่ยถิงผู้มีระบบอัพเกรดไร้ขีดจำกัด นี่เป็นเรื่องธรรมดาสามัญ

ด้วยความตื่นเต้น เล่ยถิงพึมพำออกมาอย่างระงับไม่อยู่ “ก้าวผ่านสู่ขั้นหลังภพระดับสามแล้ว ระยะทางจากการอัพเกรดสู่ระดับถัดไปเหลือเพียง 5 แต้มโชคชะตาเท่านั้น เพียงแค่ล่าสัตว์อสูรวิญญาณระดับหนึ่งตัวเดียว ก็สามารถทำภารกิจนี้ได้สำเร็จ”

“เอ๋?”

แต่เมื่อเล่ยถิงเปิดระบบภารกิจ เพื่อดูว่าสัตว์อสูรวิญญาณชนิดใดจะเหมาะสมที่สุด เขากลับตกตะลึงพร้อมกับพึมพำอย่างเซื่องซึม “ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะ การล่าหมาป่าศิลารัตติกาลระดับสามตัวนั้น ทำไมแต้มถึงลดลงจาก 20 เหลือเพียง 10 แต้มเท่านั้น นี่มันลดลงไปครึ่งหนึ่งเลยนะ”