ตอนที่ 1 พงษ์เทพ โชติจิระนันท์

พงษ์เทพ โชติจิระนันท์ นักธุรกิจใหญ่ระดับประเทศ มีทรัพย์สินมากกว่าพันล้าน ธุรกิจหลักของเจ้าตัวคือการส่งออกสินค้าไปทั่วโลก มีสาขาอยู่ในหลายประเทศ

พงษ์เทพเป็นพ่อหม้ายภรรยาตายไปกว่าสิบปีแล้ว ภรรยาของพงษ์เทพเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง ทำให้เค้าต้องเลี้ยงดูลูกมาเพียงลำพังโดยมีป้านวลแม่บ้านคอยช่วยเหลือ พงษ์เทพมีลูกทั้งหมด 3 คน เป็นชายสอง หญิงหนึ่ง พีระพล ลูกชายคนโตดูแลธุรกิจอยู่ที่สาขาประเทศจีน พีระพัฒน์ คนกลางก็กำลังเรียนต่อปริญญาโทอยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา ส่วนแพรวา ลูกสาวคนเล็กกำลังเรียนมหาลัยชั้นปี 2 อยู่ที่ไทย

หลังจากที่พงษ์เทพสูญเสียภรรยาที่เค้ารักยิ่งไป เจ้าตัวก็ไม่ยุ่ง ไม่สุงสิงกับผู้หญิงหน้าไหน เค้าทำแต่งาน พอเลิกงานก็กลับบ้านมาดูแลลูก จนอายุขึ้น 50 ลูกๆก็เริ่มโตกันหมดแล้วเจ้าตัวก็ตั้งปณิธานไว้ว่า ‘จะไม่แต่งงานใหม่อีกแล้ว’

แต่แล้วก็เหมือนพรหมลิขิตขีดเขียนไว้แล้ว พัดพาให้พงษ์เทพมาเจอกับ เพียงตา ที่เข้ามาทำงานให้เค้าในฐานะเลขาหน้าห้อง เพียงตาน่ะสวยอยู่แล้วเพราะเธอมาทำงานเป็นเลขา งานเลขาน่ะหน้าตาต้องมาก่อนอันดับแรก เลขาหลายๆคนของพงษ์เทพก่อนหน้าเพียงตาก็สวยกันทุกคน ยิ่งพอเป็นเลขานักธุรกิจใหญ่ระดับนี้มันต้องสวยระดับเคยประกวดนางงามกันเลยทีเดียวหล่ะ ซึ่งทุกคนก็สวยแตกต่างกันไปคนละแบบ บางคนก็ไม่ใช่แค่สวยแต่ยังเซ็กซี่ด้วย บางคนแต่งตัวมาทำงานก็รู้ได้เลยว่าต้องการมาอ่อยพงษ์เทพ แต่พงษ์เทพก็ไม่เคยเล่นด้วยไม่เคยสนใจเลยแม้แต่คนเดียว

แต่เพียงตาน่ะต่างออกไป เพียงตาไม่ได้มีดีแค่หน้าตาที่สวย เธอจิตใจดี ชอบช่วยเหลือคนอื่น มีสัมมาคารวะ หลายครั้งที่พงษ์เทพเห็นตอนเธอเลิกงานกลับบ้านเดินออกจากบริษัทเธอก็ยกมือไหว้ยาม หรือช่วยป้าพนักงานทำความสะอาดเข็นรถเข็นทำความสะอาดในตอนที่แกเจ็บหลัง เธอไม่เคยถือตัว เธอแต่งตัวเรียบร้อยน่ารัก เธอไม่ใช้ของฟุ่มเฟือย เพียงตาพยายามรักษาระยะห่างของตัวเธอกับพงษ์เทพอยู่เสมอๆ ไม่เคยเล่นหูเล่นตาเหมือนเลขาคนก่อนๆที่ตั้งใจจะมาจับเค้าทำสามี เหตุผลทั้งหมดเลยทำให้พงษ์เทพค่อยๆแปรเปลี่ยนความรู้สึกจากแค่ที่ชื่นชมพนักงานคนนึงเท่านั้นไปเป็นรักใคร่ในท้ายที่สุด

พงษ์เทพใช้เวลาอยู่นานกว่าจะจีบเพียงตาสำเร็จ เพราะเหมือนกับว่าเพียงตาก็ไม่อยากถูกครหาว่าตัวเองมาทำงานเลขาหน้าห้องเพียงเพื่อจะจับพงษ์เทพทำสามี แต่ในท้ายที่สุดด้วยความตื๊อบวกความจริงใจเพียงตาก็เลยยอมคบหากับพงษ์เทพ หลังจากคบหากันได้สองปี พงษ์เทพก็ขอเพียงตาแต่งงาน

“คุณพ่อ! นี่ คุณพ่อจะแต่งงานกับยัยเลขานั่นจริงๆหรอค่ะ” แพรวาลูกสาวคนเล็กที่อยู่ในชุดนักศึกษานั่งอยู่ตรงข้ามขึ้นเสียงใส่พงษ์เทพ

“ใช่” พงษ์เทพตอบกลับสั้นๆในขณะที่มือยังคงถือหนังสืออ่านอยู่

“แค่คบกันหนูก็โกรธจนอยากจะบ้าแล้ว แต่นี่คุณพ่อกะจะเอายัยนั่นมาแทนคุณแม่เลยหรอค่ะ” แพรวายังคงไม่ลดเสียงลง

พรึบ

“แพรวา ในโลกนี้ไม่มีใครแทนคุณแม่หนูได้อีกแล้วหล่ะลูก คุณแม่หนูยังคงเป็นผู้หญิงที่พ่อรักอยู่เสมอจนถึงตอนนี้พ่อก็ยังคิดถึงแม่เค้าอยู่เลย” พงษ์เทพปิดหนังสือแล้วเหลือบมองหน้าลูกสาวคนเล็กที่มานั่งอยู่เก้าอี้ตรงข้ามผ่านแว่นตา

“ถ้าคุณพ่อยังรักคุณแม่จริง ทำไมคุณพ่อถึงยังจะแต่งงานกับยัยนั่นหล่ะคะ หนูไม่เข้าใจ” แพรายังคงเกรี้ยวกราด

“พ่อก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน”

“หะ อะไรนะคะ” แพรวาทำสีหน้างุนงง

“บางทีความรักมันก็ไม่เข้าใครออกใคร ทั้งๆที่พ่อก็ตั้งปณิธานไว้แล้วว่าพ่อจะรักผู้หญิงแค่เพียงคนเดียวเท่านั้น แล้วจะไม่แต่งงานกับใครอีกแล้ว แต่ว่าก็มาเจอเพียงตาเข้าซะก่อน เพียงตาเค้าเป็นคนที่จิตใจดีมากๆเลยนะ เค้าไม่เคยร้องขออะไรจากพ่อเลยแม้แต่อย่างเดียว”

“เลิกพูดเหมือนกับว่ายัยนั่นเป็นคนดีเถอะค่ะ คุณพ่อ ที่ยัยนั่นไม่ขออะไรจากคุณพ่อเพราะเดี๋ยวพอแต่งงานกับคุณพ่อแล้วยัยนั่นก็จะได้สมบัติทั้งหมดไปยังไงหล่ะค่ะ”

“อืม....ที่ลูกพูดมาอย่างนี้ก็แสดงว่าพ่อก็ไม่มีอะไรดีที่จะทำให้เพียงตาเค้าชอบพ่อนอกจากสมบัติของพ่อเลยใช่ไหม” พงษ์เทพพูดพร้อมทำหน้าเศร้าเล็กน้อย

“อ๊ะ คือหนูไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นค่ะคุณพ่อ คุณพ่อน่ะยังหล่อและมีเสน่ห์อยู่นะคะ” แพรวารีบลุกจากเก้าอี้พุ่งตรงมากอดแขนพงษ์เทพไว้แล้วพูดจาออดอ้อน

“เพียงตาน่ะเค้าเป็นผู้หญิงที่ดีจริงๆนะ พ่อรักเค้าจริงๆ เวลาพ่ออยู่กับเค้าแล้วพ่อมีความสุขเหมือนตอนที่อยู่กับแม่หนูเลย แล้วพ่อก็หวังว่าแพรวาจะอยากเห็นพ่อมีความสุขในบั้นปลายชีวิตนะลูก” พงษ์เทพมองไปที่ดวงตากลมโตของแพรวาแล้วเอื้อมมือไปจับมือที่กอดแขนของเค้าอยู่แล้วพูด

“ก....ก็ได้ค่ะคุณพ่อ หนูจะไม่ขัดขวาง คุณพ่อจะแต่งงานกับยัยนั่นก็ได้” แพรวาเริ่มใจอ่อนลงเมื่อมองกลับไปที่ดวงตาที่เต็มไปด้วยความสุขของพงษ์เทพ

“ขอบใจนะลูกรัก” พงษ์เทพเอื้อมมือไปลูบหัวแพรวาเบาๆ

“แต่ไม่ว่ายังไงหนูก็จะไม่เรียกยัยนั่นว่าแม่หรอกนะคะ” แพรวากลับไปพูดเสียงแข็งจ้องตาพงษ์เทพเขม็ง

“ก็แล้วแต่ลูกแล้วกัน แต่พ่อเชื่อว่าวันนึงลูกจะรักเพียงตาเหมือนที่พ่อรัก” พงษ์เทพพูดพร้อมรอยยิ้มอย่างอ่อนโยน

“ฮึ ไม่มีทางหรอกค่ะ หนูมีคุณแม่แค่คนเดียวก็พอแล้ว” แพรวาพูดจบก็ปล่อยแขนของพงษ์เทพ “ถ้าอย่างนั้นหนูขอตัวไปมหาลัยก่อนนะค่ะ คุณพ่อ สวัสดีค่ะ”

“อืม โชคดีจ๊ะ” พงษ์เทพพูดพร้อมมองตามแผ่นหลังลูกสาวไป