เช้าวันต่อมา
“ไอ้เบสเมื่อวานมึงทำไมไม่ตอบไลน์กูหน่อย จนถึงตอนนี้มึงก็ยังไม่อ่าน”
คุณเพื่อนสนิทของเบสตัดพ้ออย่างน่าหมั่นไส้
“สำคัญ”
“เออ ใช่สิกูมันคนไม่สำคัญนิ”
“อย่าเว่อร์”
“อยู่คณะมึงมีเพื่อนยัง”
“คิดว่านะ เมื่อวานมีคนชื่อน่านกับเอเข้ามาถามชื่อกู”
“ถามชื่อเพื่อเป็นเพื่อน กับถามเพื่อจีบเป็นแฟนมันต่างกันนะเว้ย”
“ใครจะมาจีบกู”
“พูดไม่ดูหนังหน้าตัวเอง น่ารักอย่างกับอะไรดี” วินจับใบหน้าเล็กของเพื่อนพลิกไปมา
“ไอ้วิน มือมึงสกปรกมาจับหน้ากูทำไม”
“เออว่ะ กูเข้าห้องน้ำมายังไม่ล้าง”
“ไอ้เชี่ย! สกปรก” เบสปัดมือเพื่อนออกอย่างแรง
“มึงทำไมดูหงุดหงิดว่ะ ไม่ใช่ว่าได้มาเรียนที่เดียวกับพี่ภีมแล้วจะทำให้มึงอารมณ์ดีเหรอ”
“มันก็ใช่ แต่มันมี...ช่างเถอะ”
จู่ๆ เบสที่จะพูดต่อก็ไม่พูด เหมือนไม่อยากเอ่ยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน
“อะไรของมึง”
“มึงรู้จักดาราที่ชื่อทามป๊ะ”
“รู้จักสิวะ ไอดอลกูเลยนะนั่น พี่เขาโครตหล่อ ได้ยินว่าเรียนคณะเดียวกับมึงนิ เจอพี่เขายัง ถ้าเจอกูฝากขอลายเซ็นต์หน่อยดิ”
“กูไม่ขอ แล้วมึงก็เลิกเป็นแฟนคลับมันซะ”
“นี่แน่”
วินยกมือขึ้นตบหัวคนที่พูดอย่างแรง
พลั๊วะ !
“เป็นเหี่ยอะไร พูดจาดี ๆ หน่อย เขาเป็นรุ่นพี่มึงนะ”
“กูไม่ชอบ”
เบสพูดแล้วทำหน้าหงุดหงิด แค่คิดถึงหน้าผู้ชายคนนั้นก็ไม่สบอารมณ์แล้ว
“แปลว่ามึงเจอพี่เขาแล้ว”
“อืม พักคอนโดเดียวกับกูอีก”
“เชี่ย...อิจฉาชิบหาย กูขอไปห้องมึงได้ป๊ะ วันนี้เลย เดี๋ยวกูซื้อเหล้ากับของกินเล่นไปด้วย”
“ไอ้ห่า เอาเหล้ามาล่อกู”
“แล้วยอมป๊ะ”
“เออ มาก็มา”
“งั้นตอนเย็นค่อยคุยกัน เดี๋ยวกูต้องรีบไปประชุมดาวเดือนมหาลัยอีก”
“เอ่อมึงไปเถอะ”
พอเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่เด็กเดินจากไป เบสก็เก็บของเดินไปเข้าเรียนเหมือนกัน
เอ่อ...จะมีเพื่อนไหมนะ
..................................
เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว