บทที่ 15 ทำความสนิทสนม

ทุกสายตาต่างก็พุ่งเป้ามาที่หลีเกอ

หลีเกอรู้จุดประสงค์ของเจียวม่านหนิงดีอยู่แล้ว “เรื่องแบบนี้ก็ขึ้นอยู่กับแต่ละคน คนท้องบางก็ยังแข็งแรงดี บางคนก็ต้องนอนอยู่เฉย ๆ ทั้งวัน ผู้จัดการเจียวไม่เคยท้อง ไม่เข้าใจเรื่องนี้ก็คงไม่แปลกหรอกค่ะ”

สีหน้าของเจียวม่านหนิงเปลี่ยนไปทันที

“ผู้จัดการเจียว ฉันไปตรวจที่โรงพยาบาลมาแล้ว ใบตรวจครรภ์นี้ก็เป็นหมอที่ออกให้ หรือว่าคุณสงสัยว่าฉันแอบทำอะไรไม่ดีงั้นเหรอคะ?”

“ไม่ใช่หรอกค่ะ ฉันแค่สงสัยนิดหน่อย” เจียวม่านหนิงยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ก็แค่เคยได้ยินผู้จัดการฟู่บอกว่าร่างกายของคุณมีปัญหา เลยตั้งครรภ์ยากน่ะ”

“ขอบคุณที่ผู้จัดการเจียวที่เป็นห่วง แต่เรื่องร่างกายของฉัน ฉันรู้ดีค่ะ” หลีเกอยิ้มตอบ แต่มือก็วางอยู่บนโทรศัพท์มือถือไปพลาง ก่อนจะเหลือบไปมองฟู่อวิ๋นจือ

ฟู่อวิ๋นจือรู้สึกประหม่าขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ

ท่าทีของหลี่เกอในตอนนี้ดูแข็งกร้าวราวกับว่าเธอถือไพ่เหนือกว่า ทำให้เขารู้สึกกลัวเล็กน้อย

เขากลัวว่าในมือของหลีเกอจะมีหลักฐานจริง หากคลิปที่ว่านั้นถูกปล่อยออกไป ชีวิตและชื่อเสียงของเขาต้องพังแน่

ห้องในโรงแรมนั้นเจียวม่านหนิงเป็นคนจอง เธอจึงไม่เชื่อว่าหลีเกอจะมีหลักฐาน เธอหัวเราะเยาะในใจแล้วคิดจะเปิดเผยความจริงให้ทุกคนรู้ว่าหลีเกอเป็นโรคกลัวการมีเพศสัมพันธ์

แต่แล้วก็มีเสียงดังแทรกขึ้นมาว่า “ท่านประธานฟู่ เชิญทางนี้ครับ” เสียงนี้ก็ดึงดูดความสนใจจากคนอื่น ๆ ไปได้มากเลยทีเดียว

ทุกคนเงยหน้าขึ้นมองคนที่กำลังเดินมาพร้อมกัน

หลีเกอได้ยินไม่ค่อยชัด แต่เห็นว่าคนอื่นมองไปทางเดียวกัน เธอจึงมองตามไป ก็เห็นร่างของคนสองคนกำลังเดินตรงมาที่นี่

เป็นฟู่ซือเหยียนและผู้ช่วยของเขา

วันนี้ชายหนุ่มสวมสูทธุรกิจสีดำ เสื้อเชิ้ตสีแดงไวน์คุณภาพดีด้านใน ไม่ผูกเนคไท ปลดกระดุมแขนเสื้อสองเม็ด ดูเรียบง่าย แต่ก็ยังดูน่าเกรงขาม

หลีเกอเห็นเจ้าของร่างที่เดินมาก็ถึงกับตะลึงไปเลย

คุณอาฟู่มาจริง ๆ เหรอเนี่ย ?

ก่อนที่งานเลี้ยงจะเริ่มขึ้น หลีเกอเห็นที่นั่งข้าง ๆ ว่างอยู่ จึงมั่นใจว่าฟู่ซือเหยียนจะไม่มา เธอรู้ว่าฟู่ซือเหยียนไม่ค่อยชอบสถานที่ที่มีแต่ควันและฝุ่น แต่สุดท้ายเขาก็มา

นี่มันไม่ใช่สไตล์ของเขาเลยนะ!

ฟู่ซือเหยียนเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังเก้าอี้ของหลีเกอ เมื่อเธอหันหน้ากลับไปดูก็ต้องตกใจหนักกว่าเดิม

คุณอาฟู่เพิ่งมา หวังว่าการแสดงของเธอเมื่อครู่ เขาคงไม่ได้เห็นหรอกนะ?

“คะ คะ คุณอา...” ฟู่ซางรีบลุกจากเก้าอี้มองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของหลีเกออย่างตื่นเต้น เขาคิดไม่ถึงว่าฟู่ซือเหยียนจะมาจริง ๆ

แม้ว่าฟู่ซือเหยียน จะไม่ใช่ลูกหลานตระกูลฟู่โดยสายเลือด แต่เขาก็เป็นคนสำคัญของตระกูล ในสายตาญาติพี่น้องของตระกูลฟู่เขาก็เหมือนขุมทรัพย์ ล้วนอยากจะสานสัมพันธ์เพื่อหวังความก้าวหน้าในชีวิต

ฟู่อวิ๋นจือเองก็ตกใจมากเหมือนกัน เขารีบลุกขึ้นจากเก้าอี้เพื่อกล่าวทักทาย

ยังมีเจียวม่านหนิงอีกคน

เมื่อเธอเห็นชายหนุ่มหน้าตาดี ท่าทางสุขุม แถมยังมีดีกรีเป็นถึงประธานบริษัท เจียวม่านหนิงก็หน้าแดงขึ้นมาทันที

เนื่องจากฟู่ซือเหยียนดูแลบริษัทที่นิวยอร์กเป็นหลัก จึงไม่ค่อยได้ประชุมกับผู้บริหารบริษัทในประเทศ ทำให้เจียวม่านหนิงไม่ค่อยได้เจอเขา แต่คิดไม่ถึงว่าที่เธอตัดสินใจมางานเลี้ยงกับฟู่อวิ๋นซือในวันนี้จะทำให้ได้เจอเขาด้วย

เธอรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างฟู่อวิ๋นจือกับฟู่ซือเหยียนดี ดังนั้นเธอจึงเข้าหาฟู่อวิ๋นจือเพื่อใช้เขาเป็นตัวช่วยในการเข้าฟู่ซือเหยียนอีกทีต่างหาก!

เมื่อญาติพี่น้องคนอื่น ๆ รวมทั้งฟู่อวิ๋นจือทักทายเขาเสร็จ ฟู่ซือเหยียนเพียงพยักรับด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย

สายตาของเขาเหลือบไปเห็นหลีเกออย่างไม่ได้ตั้งใจ แต่เพียงไม่นานเขาก็ละสายตาไป

“ต้องขอโทษทุกคนด้วย พอดีที่บริษัทยุ่ง ๆ อยู่เลยมาช้าไปหน่อย” ชายหนุ่มส่งสายตาให้ผู้ช่วยจางที่อยู่ข้าง ๆ เขาหยิบซองอั่งเปาสีแดงหนาออกมาและยื่นให้กับซ่งชิง

ซองแดงหนาจนเธอแทบถือไม่ไหว ยังต้องให้สามีช่วยรับไว้ ทั้งสองสามีภรรยาดีใจจนเก็บอาการไม่อยู่ ญาติพี่น้องที่นั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ เห็นแล้วก็ต่างพากันอิจฉา

แค่งานฉลองวันเกิดครบเดือนของหลาน ดูสิว่าฟู่ซือเหยียนใจป้ำขนาดไหน อั่งเปานั่นอย่างน้อยก็น่าจะสองแสนได้

ฟู่ซางรีบเชิญให้ฟู่ซือเหยียนนั่งลง แล้วไปสั่งคนให้เอากับข้าวมาเพิ่มอีก

หลีเกอรู้สึกเกร็งไปทั้งตัว วินาทีถัดมาเก้าอี้ข้าง ๆ ก็ถูกเลื่อนออกและมีเงาคนมานั่งลง บรรยากาศเย็นยะเยือกที่แผ่ออกมาทำให้เธอตัวสั่นไปหมด

หลัวหลานย่อมไม่พลาดโอกาสดี ๆ แบบนี้ เธอรีบเข้ามาทำความสนิทสนมกับฟู่ซือเหยียนทันที

หลัวหลานพูดด้วยท่าทางยิ้มแย้ม “ซือเหยียน ลูกสะใภ้ของฉันก็ท้องแล้วเหมือนกัน ถ้ามีเวลาว่างก็อย่าลืมมางานเลี้ยงวันคล้ายวันเกิดครบหนึ่งเดือนของหลานด้วยนะ อวิ๋นจื่อจะต้อนรับคุณอย่างดีเลย”

“เหรอครับ ท้องแล้วเหรอ?”

เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มดังอยู่ใกล้ ๆ จนเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจ น้ำเสียงของเขาเหมือนจะยั่วเย้า ทำให้หลีเกอรู้สึกประหม่าไม่น้อย เธอเบือนหน้าหนี อยากจะมุดดินหนีไปให้พ้น ๆ เสียเดี๋ยวนั้นเลย