บทนำ

คุณหมอซุ่มซ่าม

ร่างสมส่วนในชุดกาวน์สีขาวเดินอย่างเร่งรีบ เมื่อมีคนเจ็บทั้งเคสหนักเคสเบาจากอุบัติเหตุรถคว่ำจำนวนหลายรายถูกนำตัวเข้ามารักษาที่โรงพยาบาลชื่อดังแห่งนี้ เนื่องจากอยู่ใกล้ที่เกิดเหตุมากที่สุด ทำให้อุรัสยา วิษณุสรรค์หรือคุณหมอหยา คุณหมอศัลยแพทย์มือดีของโรงพยาบาลรีบมากจนลืมระวังเดินไปเหยียบถุงพลาสติกใสที่ไม่รู้ว่าคนป่วยหรือญาติคนป่วยทำหล่นเอาไว้แทบจะล้มขมำหัวร้างข้างแตก จากที่จะไปรักษาคนไข้คงต้องได้รักษาตัวเองเสียก่อน แต่ก็โชคดีที่มีคนถลาเข้ามารับร่างของเธอเอาไว้ได้ทันเสียก่อน

“ว๊าย! ขอโทษค่ะ”

อุรัสยาอุทานเสียงหลง พลางเงยหน้าขึ้นมองผู้มีพระคุณ แล้วเธอก็ต้องนิ่งขึงราวกับถูกมนต์สะกด เมื่อสบเข้ากับนัยน์ตาสีไพลินที่เหมือนกลับมีพลังอำนาจดึงดูดบางอย่างทำให้เธอล่ะสายตาจากคนตรงหน้าไม่ได้ จนกระทั่ง

“ซุ่มซ่าม! เป็นหมอต้องระวังหน่อยสิ”

ตำหนิเพียงเท่านั้นชาวต่างชาติร่างสูงใหญ่นัยน์ตาสวยราวกับไพลินเม็ดงาม ที่มีคนเดินตามเป็นพรวนก็ดันร่างของเธอที่อยู่ในวงแขนของเขาออกแล้วเดินจากไป ทำให้คุณหมอสาวที่กำลังจะอ้าปากขอบคุณต้องหุบฉับลงแทบจะทันทีพลางมองค้อนอย่างไม่พอใจ เขากล้าดียังไงมาหาว่าเธอซุ่มซ่ามเป็นหมอแต่กลับไม่ระวัง ก็คนมันรีบจะไปรู้ได้ไงว่าจะมีถุงพลาสติกร่วงหล่นอยู่ตรงไหน แถมชิ้นเท่าฝ่ามือใสกลมกลืนไปกับพื้นซะขนาดนั้น และอีกอย่างนี้มันโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังเรื่องความสะอาดถือว่าอยู่ในระดับที่ดี แล้วใครจะคาดคิดล่ะว่าจะมีขยะอยู่กลางทางเดิน

“คุณหมออยู่นี่เอง เร็วค่ะคุณหมอมีเคสที่จะต้องผ่าตัดด่วนค่ะ”

“โทษทีจ้ะ งั้นไปกันเลย”

อุรัสยาเลิกสนใจผู้ชายไร้มารยาทคนเมื่อครู่แทบจะทันทีเมื่อมีเรื่องงานเข้ามาแทนที่ ก่อนจะรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามนางพยาบาลสาวไปที่ห้องผ่าตัดทันที

ชีคซาลซาเอล อัล จารี อัล อินทาจหนึ่งในหุ้นส่วนใหญ่ของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังแห่งนี้ เดินทางมาพบผู้อำนวยการของโรงพยาบาลเพื่อที่จะมาขอตัวคุณหมอผู้เชี่ยวชาญด้านการผ่าตัดที่เต็มใจจะไปประจำที่โรงพยาบาลแห่งใหม่ของเขาในรัฐคูเวอร์ประเทศดารานห์ ประเทศเล็กๆ ที่อยู่ทางตอนเหนือของอียิปต์ติดกับประเทศอัลซานประเทศเล็กๆ อีกหนึ่งประเทศ จากเดิมที่มีอยู่ไม่กี่คน ซึ่งก็ไม่เพียงพอเมื่อเทียบกับจำนวนคนไข้ที่เข้ามาใช้บริการในแต่ละวัน

“หญิงสาวคนเมื่อครู่...”

ชีคซาลซาเอลเอ่ยเพียงแค่นั้น หนึ่งในผู้ติดตามซึ่งเป็นคนของทางโรงพยาบาล ก็พอจะทราบถึงความต้องการของรัชทายาทอันดับสองของรัฐคูเวอร์จึงรีบตอบอย่างไว โดยไม่ต้องรอให้อีกฝ่ายถามจนจบ

“คุณหมออุรัสยา วิษณุสรรค์คุณหมอผ่าตัดฝีมือดีคนหนึ่งของทางโรงพยาบาลครับท่านชีค”

ชีคหนุ่มในชุดสูทสีกรมท่าเนื้อดีราคาแพงสมกับการตัดเย็บที่ประณีตกดยิ้มมุมพระโอษฐ์ คุณหมอผ่าตัดฝีมือดีแต่ซุ่มซ่ามเนี่ยนะ คงมีสักวันที่หล่อนจะลืมกรรไกรหรือไม่ก็อะไรสักอย่างไว้ในท้องของคนไข้เป็นแน่ พระองค์คิดขำๆ ก่อนจะปรับสีพระพักตร์ให้กลับมานิ่งเรียบ

“แล้วเรื่องหมอที่มาติดต่อล่ะ”

“เรียบร้อยครับท่านชีค วันนี้ผู้อำนวยการโรงพยาบาลเตรียมรายชื่อคุณหมอฝีมือดีให้ท่านได้เลือกหลายคนเลยทีเดียว ทั้งหมอของที่นี่เองและโรงพยาบาลในเครือ และหนึ่งในนั้นก็คือคุณหมออุรัสยาครับท่าน”

ชีคซาลซาเอลเลิกพระขนง[1] ขึ้นอย่างแปลกพระทัยเล็กน้อยที่มีชื่อของหมอผู้หญิงติดโผมาด้วย พลางคิดถึงใบหน้าบึ้งตึง ที่พระองค์เพิ่งผละออกมาแล้วก็เผลอแย้มพระสรวล[2] ไม่รู้เป็นไงรู้สึกอารมณ์ดีทุกครั้งที่ได้นึกถึงใบหน้าสวยใสไร้เครื่องสำอางนั่น

[1] พระขนง คือ คิ้ว

[2] แย้มพระสรวล คือ ยิ้ม