บ้านหลังนี้มีสามห้องนอน สองห้องอยู่ชั้นบน หนึ่งห้องที่ชั้นล่างซึ่งป้าจีนยึดครองไปตั้งแต่เริ่มป่วย

ลุงยักษ์ถือกระเป๋าเดินนำเธอขึ้นบันไดมา เราเดินผ่านห้องนอนของเขาก่อน ประตูถูกเปิดค้างเอาไว้ เจนค่อนข้างแปลกใจเมื่อมองเข้าไปด้านในแล้วพบว่ามันไม่เปลี่ยนไปจากเมื่อปีก่อนเลยสักนิด ทุกอย่างยังอยู่ในสภาพเดิมเหมือนเมื่อตอนที่ป้าจีนยังนอนในห้องนั้นด้วย... แต่ตอนนี้ป้าเดินขึ้นบันไดไม่ไหวแล้วและห้องนอนชั้นล่างก็เล็กเกินกว่าที่ผู้ชายร่างใหญ่อย่างลุงยักษ์จะแทรกตัวเข้าไป

นั่นทำให้พวกเขานอนแยกกันมาปีกว่าแล้ว

นอกเหนือจากบันไดที่ป้ารับมือไม่ไหว เรื่องอื่นๆ ในบ้านท่านยังคงรับผิดชอบมันได้ดีไม่ว่าจะเป็นการทำอาหารหรือล้างจาน แม้กระทั่งการทำความสะอาดเล็กๆ น้อยๆ ซึ่งถือว่าคลายเหงาได้ดีเมื่อต้องอยู่คนเดียวในช่วงกลางวัน

เจนคิดพลางเดินตามลุงเขยไปเงียบๆ ในใจก็กังวลเรื่องที่ต้องอยู่ชั้นบนกับเขาในตอนกลางคืน เรื่องห้องน้ำไม่เป็นปัญหากับเธอเพราะมีกลอน แต่ห้องนอนที่เธอจะต้องอาศัยหลับนอนไปอีกหนึ่งเดือนนี่สิที่ไม่มี

ความกังวลที่ไม่ได้ถูกบอกออกไปของเธอถูกยักษ์มองออก ดังนั้นเมื่อทั้งสองเข้าไปในห้องนอนของเธอและเขาวางกระเป๋าเดินทางของเธอลงบนเตียงเรียบร้อยแล้ว เสียงทุ้มต่ำที่ติดจะแหบนิดๆ ของเขาก็ดังขึ้น

“เจน เอ่อ... ก็อย่างที่เห็นว่าลุงไม่ค่อยเรียบร้อยเท่าไหร่ อ่า เป็นคนห่ามๆ อย่างที่ป้าเราเคยพูดเอาไว้นั่นแหละ แต่ยังไงลุงก็เป็นสามีของป้าเธอ ถึงแม้ว่าจะทำหน้าที่ได้ไม่ดีนักแต่ความเป็นอยู่ที่ดีของป้าเธอก็เป็นเรื่องสำคัญที่สุดในชีวิตของลุงแล้วตอนนี้”

“... ดังนั้นถ้ากังวลว่าลุงจะทำให้เราลำบากใจล่ะก็ ให้เลิกคิดไปได้เลย ลุงไม่อยากให้เราหนีกลับไปกลางคันหรอก”

“อีกอย่างถ้าเกิดว่ารู้สึกไม่ปลอดภัยที่ห้องล็อกไม่ได้ ลุงจะจัดการให้ ไม่ต้องห่วงเลย” สีหน้าเป็นกังวลและเต็มไปด้วยความจริงจังของเขาเป็นสิ่งที่เจนไม่ชินเลยสักนิด

เจนยืนฟังเขานิ่ง เธอลังเลเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็เดินเข้าไปกอดลุงยักษ์เอาไว้ ก่อนจูบแก้มเขาเบาๆ ตามธรรมเนียมฝรั่ง

“ขอบคุณค่ะ แต่ไม่เป็นไรหรอก มันไม่ได้จำเป็นขนาดนั้น หนูจะระวังตัวไม่ไปกระตุ้นความห่ามของลุงเข้าก็แล้วกัน” เธอชินเสียแล้วกับการถึงเนื้อถึงตัวของเขา แม้ป้าจะบอกว่าเขาแค่ล้อเล่นก็เถอะ

... มันเริ่มขึ้นเมื่อหลายปีก่อน... ตอนที่เขากอดเอวเธอบ้าง จูบแก้มเธอบ้าง กระทั่งตีก้นเธอเบาๆ เขาก็ทำมาแล้ว โดยมีป้าคอยแก้ตัวให้ไปเรื่อยจนเธอเองก็ชินไปในที่สุดเพราะนอกเหนือจากนั้นเขาก็ไม่ได้ทำอะไรร้ายแรงเลย เจนจะโทษที่เขาเป็นฝรั่งและคุ้นชินกับการแตะเนื้อต้องตัวคนอื่นไปทั่วก็แล้วกัน

แม้คนอื่นที่ว่าจะมีเพียงแค่เธอคนเดียวก็เถอะ

“ฮะๆ แต่ลุงต้องเตือนเอาไว้ก่อนนะ ตอนกลางคืนลุงไม่ใส่เสื้อผ้าสักชิ้นเวลานอน ดังนั้นถ้าเกิดว่าเราบังเอิญเจอกันตอนลุงเดินไปเข้าห้องน้ำละก็... เธอจะได้เห็นลุงเดินเปลือยแน่ๆ” ยักษ์กลับมาเป็นคนเดิมอีกครั้งอย่างรวดเร็ว

พูดจบเขาก็ส่งยิ้มร้ายให้เธอเป็นการส่งท้าย “หรือถ้าอยากเห็นละก็... นั่นเป็นโอกาสเดียวของเราเชียวนะ”

“งื้อ ไม่เอาหรอกค่ะ” เธอโต้กลับพร้อมผลักเขาออกจากห้องทันที ยักษ์หัวเราะออกมาดังลั่นแต่ยอมเดินออกจากห้องแต่โดยดี

เจนใช้เวลาไม่นานเลยในการจัดข้าวของให้เข้าที่ ดังนั้นตอนที่เดินกลับลงมาอีกครั้งก็ทันเวลาช่วยเตรียมอาหารเที่ยงพอดี เธอคอยเป็นลูกมือให้ลุงเขย ช่วยเขาหยิบจับนู่นนี่เล็กน้อยอยู่ในห้องครัว ขณะที่จีนนั่งอยู่บนเก้าอี้เอนหลังด้านนอกไม่เข้าไปเกะกะขวางทาง

กระทั่งถึงมื้อเย็นยักษ์ก็ยังอาสาเป็นคนทำอาหารอยู่โดยมีเจนคอยเป็นลูกมืออย่างเคย เขาทำตัวดีขึ้นอย่างที่รับปากเอาไว้จนเธอวางใจ แต่ระหว่างที่เราเดินเฉี่ยวกันไปมาอยู่ในครัวเขาก็ออกลายจนได้เมื่อจู่ๆ ก็มีมือปริศนาที่ใหญ่กว่าหน้าของเธอรวบเอวเธอเข้าไปกอดเอาไว้ ก่อนที่ผิวเนื้ออ่อนตรงต้นคอของเจนก็โดนโจมตีด้วยหนวดแหลมๆ จนหญิงสาวขนลุกซู่

“ลุงยักษ์!!! ไหนบอกจะไม่ทำอะไรแบบนี้ไงคะ” เจนตวาดแว้ดออกมาทันทีเพราะโดนเขาแต๊ะอั๋งอีกแล้ว

ยักษ์ยกยิ้มมุมปากแล้วตอบกลับอย่างหน้าไม่อาย “ชั้นบนกับชั้นล่างมันคนล่ะเรื่องกัน คนสวย ขอโทษทีนะมันอดไม่ได้จริงๆ หน้าเราตอนตกใจนี่ตลกชะมัด”

“ป้าคะ!!” เจนตะโกนเรียกป้าตัวเองที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่อย่างสบายใจ “ลุงยักษ์เอาอีกแล้ว”

จีนได้ยินเสียงพวกเขาทะเลาะกันแว่วมาอยู่แล้วจึงตอบกลับทันที “ยักษ์ ทำตัวดีๆ หน่อยสิคะ ถ้าคุณอยากจะล่อลวงแขกของเราอย่างน้อยคุณต้องพาเธอไปเลี้ยงเครื่องดื่มก่อนสิ”

“ป้า!!!” เจนกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาที่ห้องนั่งเล่นด้วยความโมโห แต่เธอกลับต้องโมโหมากขึ้นไปอีกเมื่อได้มาเห็นป้าของเธอกำลังหัวเราะกับมุขของตัวเองจนตัวงอ

“เจน เมินเขาไปเถอะ หรือถ้าทนไม่ได้ก็ฟาดเขาแรงๆ ก็ได้ ลุงเขาไม่ค่อยได้มีความสุขแบบนี้มาพักใหญ่แล้ว ยอมให้เขาแกล้งหน่อยเถอะ” จีนกล่อมหลานสาวเสียงอ่อน ก่อนที่ประโยคต่อมาน้ำเสียงของเธอค่อยเข้มขึ้น “แต่ถ้าเรารังเกียจจริงๆ ป้าจะจัดการให้”

พอโดนถามตรงๆ แบบนี้เจนก็นิ่งไป เธอรังเกียจมั้ยเหรอ? จูบตรงแก้มก่อนหน้านี้ก็รู้สึกดีอยู่นะ เมื่อกี้เองก็เหมือนกัน “....” เจนช็อกไปเลยเมื่อรู้ตัว สัมผัสจากลุงเขยยังให้ความรู้สึกแบบชายหญิงมากกว่าที่พี่มินทำให้เธอซะอีก

จีนเองก็นิ่งไปเมื่อเห็นปฏิกิริยาแบบนี้จากหลานสาว แต่เธอก็ยิ้มออกมา “ป้าเดาว่าคงไม่สินะ ถ้าอย่างนั้นก็ฟาดเขากลับไปสักสองสามทีก็พอแล้วละมั้ง”

เจนไม่ตอบอะไรกลับไป เธอเดินเหม่อเข้าไปในห้องครัวอีกครั้งและเห็นยักษ์ยืนพิงเคาน์เตอร์อยู่ตรงนั้น กำลังส่งยิ้มมาให้เธอ หญิงสาวขมวดคิ้วมุ่นด้วยความไม่สบอารมณ์ทันที เธอแลบลิ้นใส่เขาไปครั้งหนึ่งแล้วเดินผ่านตัวเขาไปหน้าเตา

หลังจากนั้นก็เป็นการทำอาหารและกินอาหารกันอย่างสงบ บนโต๊ะอาหารมีเสียงพูดคุยเกิดขึ้นเป็นระยะ เป็นความมีชีวิตชีวาที่ไม่ได้เกิดขึ้นในบ้านหลังนี้มานานจนจีนเกือบจะลืมไปแล้วว่าความสุขแบบนี้มันเป็นยังไง

ต้องขอบคุณหลานสาวที่เสียสละเวลามาช่วยดูแลเธอที่นี่แทนที่จะออกไปเที่ยวเหมือนวัยรุ่นคนอื่นเขาทำกัน

ขอบคุณนะ เจน