เขาเกลียดผู้หญิงบอบบาง อ่อนแรง เจ้าน้ำตาที่สุด แต่ดันอยากครอบครองเธอที่มีทุกอย่างที่เขาเกลียด

แนะนำตัวละคร

อคิระ หนุ่มนักธุรกิจลูกครึ่งญี่ปุ่นที่มีเบื้องหลังธุรกิจสายเทา เกลียดผู้หญิงบอบบาง อ่อนแรง เจ้าน้ำตา เห็นแล้วรำคาญแต่พอเป็นเธอที่มีทุกอย่างที่เขาเกลียด เขากลับยื่นมือช่วยด้วยข้อเสนอที่เขาต้องการ

พราวฟ้า หญิงสาวหน้าหวานโลกสวยเกิดในครอบครัวมั่งคั่งชีวิตสุขสบายไม่เคยลำบาก ถูกตามล่าจะฆ่าให้ตายตามครอบครัวเธอต้องหนีตายไม่มีใครช่วยนอกจากอคิระ เธอจึงยอมแลกทุกข้อเสนอของเขาเพื่อให้เธอยังมีลมหายใจ

สปอยเบา ๆ

อคิระมองจ้องดวงหน้าสวยด้วยแววตาแข็งกร้าวก่อนจะยกสองมือขึ้นประคองโครงหน้าสวยแล้วกดจูบบดขยี้ริมฝีปากอย่างเร่าร้อนลมหายใจอุ่นรดแก้มเนียนกลิ่นคาวเลือดในกระพุ้งแก้มคละคลุ้งในโพรงปากนุ่มพราวฟ้าเจ็บแสบจากการบดขยี้สอดแทรกดูดดุนเรียวอย่างโหยหาแล้วถอนจูบเคลื่อนซุกไซ้ซอกเรียวอย่างรุนแรงจนแสบต้นคอ

“เธอเป็นของฉัน” เสียงทุ้มแหบพร่าสลับเสียงจูบหอมกระเส่าที่ข้างหูทำพราวฟ้าอ่อนเปลี้ยคุกเข่าแทบไม่ไหว

“ฉันไม่ใช่หมาเชื่อง ๆ อย่างที่คุณอยากให้เป็น..........” เสียงหวานค้านขึ้นอ่อนระทวย หน้าหล่อผละออกจ้องมองหื่นกระหาย

“เป็นอีตัวที่เร่าร้อนบนเตียงก็พอ.........” สิ้นเสียงทุ้มเขาก็กดจูบคลอเคลียลากไล้อย่างบ้าคลั่งดันตัวเธอลงนอนบนพรมพื้นห้องแล้วถาโถมทับคนใต้ร่างบดเบียดเสียดสีถอดเสื้อผ้าเธอออกอย่างช่ำชอง

มือหนารวบสองแขนเรียวขึ้นเหนือหัวกดตรึงไว้แล้วบดเบียดร่างกายถูไถซุกไซ้รุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จนเธอเจ็บทั่วคอและเนินอกขาวเนียนขึ้นรอยแดง ริมฝีปากหนาดูดดุนขึ้นจ้ำแดงเผลอขบกัดอย่างมันเขี้ยว

“โอ๊ย!อย่ากัด” พราวฟ้าหน้าเสียพยายามดันตัวหนีเขาเงยมองสายตาดุดัน

“ลงโทษที่ทำให้ฉันโกรธ ปกป้องผู้ชายอื่นต่อหน้าผัว!” น้ำเสียงกับสีหน้าเหี้ยมนั้นทำเธอหวาดกลัว พยายามขืนตัวดีดเท้าดันตัวดิ้นหนีสุดแรง

“ปึก” เข่ากระแทกที่หน้าท้องแกร่งทำให้อคิระจุกตัวงอต้องปล่อยเธอหลุดมือ พราวฟ้ายันตัวลุกนั่งถดตัวถอยหนีสภาพเปลือยเปล่าน้ำตาไหลหวาดกลัว อคิระฉุนจัดจากโมโหอยู่พอเจ็บตัวความคุกรุ่นก็เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณรีบโผเข้าไปจัดปลายเท้าเรียวแล้วลากเธอกลับมา

“ฉันเจ็บ!” เธอสะบัดเท้าแรง ๆ กลัวจนตัวสั่น อคิระชะงักจ้องตาเขม็ง

“ฉันหนีเรื่องร้าย ๆ หวังให้คุณช่วยพ้นภัยไม่ใช่มาเจอสิ่งที่เลวร้ายกว่า คุณทำร้ายร่างกายฉันก็เหมือนโดนพวกเสี่ยหงาลากไปตบตี........ถ้าเป็นแบบนี้มันจะต่างอะไรกับออกไปให้พวกมันจับตัว.........ฮึก ๆ ” เสียงหวานสั่นเครือน้ำตาไหลพรากแววตาหมองเศร้าที่พึ่งสุดท้ายที่ไว้ใจกลับทำร้ายเธอไม่ต่างจากคนอื่น อคิระสลดมองเรือนร่างเคยขาวเนียนเต็มไปรอยแดงและรอยขบกัดจากฝีมือของเขาเองเพราะความโกรธทำให้ขาดสติทำร้ายให้เธอเจ็บตัวไม่ต่างอะไรกับพวกที่ลากเธอไป กายหนาคลานเข้าไปใกล้ เธอถดหนีหวาดกลัว

“อย่าเข้ามา!”

สปอย 2

"เธอไม่ใช่คนเหลือแต่ตัวสมบัติมหาศาลพวกนั้นใครก็อยากได้แล้วจะทำยังไงให้ได้มานอกจากทำให้เธอตกหลุมรักแล้วเป็นของเขา” คิมูระพูดต่อสายตาเยือกเย็นในเมื่อรักกันหวงกันนัก ถ้าได้รู้ความจริงแล้วยังจะรักกันได้อยู่ไหม

“ไม่จริงใช่ไหม” พราวฟ้าน้ำตาไหลมองไปทางอคิระที่ยืนก้มหน้านิ่งไม่โต้แย้งสิ่งที่คิมูระพูด

“..................” อคิระกำหมัดแน่นตัวเกร็งไม่ตอบคำถามและไม่หันมองเธอ

“แค่คุณบอกว่าไม่จริง พราวจะเชื่อคุณทุกอย่าง.......” เธอถามย้ำมองเขาในความเงียบ น้ำตาก็ไหลพรั่งพรูกับความนิ่งที่คล้ายตอบเป็นนัยว่ามันคือเรื่องจริง

...........................................................................................................................................

“จับมีดให้มั่นกดน้ำหนักเชือดจากตรงนี้ยาวไปถึงอีกฝั่งฉันจะขาดอากาศหายใจภายในไม่กี่วินาที” สายตาคมแน่วแน่จ้องตาเขม็งไม่หวั่นไหวกลับกลายเป็นพราวฟ้าน้ำตาไหลริมฝีปากสั่นระริก

“ป้องกันตัวสิ แค่นี้ไม่อยากสำหรับคุณ”

“ถ้าฉันตายแล้วเธอมีความสุข........ก็ฆ่าเลย!”