“ดีแล้วล่ะค่ะ วาดไม่ชอบผู้ชายเจ้าชู้ค่ะ”

“ลองศึกษานิสัยใจคอกันก่อนก็ได้”

“ก็เมื่อครู่พี่ตะวันรับปากว่าจะแต่งกับวาดแล้วนี่คะ”

“พี่อาจจะตัดสินใจเร็วไปหน่อยโดยไม่ได้ถามความเห็นของวาด พ่อแม่ของเราเป็นคนจัดหา แต่พี่เองก็ต้องถามน้องวาดด้วย”

“วาดเองก็อยากให้พี่ตะวันเรียนรู้นิสัยของวาดเหมือนกันค่ะ ผู้ใหญ่แค่แนะนำให้เราได้รู้จักกัน คงไม่ได้ให้เราแต่งงานกันพรุ่งนี้หรอกค่ะ”

“ครับ” เขารับคำตามประสาคนพูดน้อย

“วาดเพิ่งเรียนจบน่ะค่ะ ยังไม่มีงานทำ” เธอเอ่ยขึ้นเหมือนชวนคุย

“ครับ” พอเขารับคำแบบนั้นเธอก็เลยไม่รู้จะพูดอะไรต่อดี อุตส่าห์ทอดสะพานให้ขนาดนี้แทนที่จะชวนมาทำงานด้วยกัน

“คุณตะวันคะ อาหารกลางวันพร้อมแล้วค่ะ” สาวใช้เข้ามารายงาน ตะวันจึงเอ่ยชวนหญิงสาวเดินเข้าบ้านด้วยกัน

“น้องเพิ่งเรียนจบ ยังไม่มีงานทำ ระหว่างนี้ให้น้องมาทำงานกับตะวันไปก่อนสิลูก” คุณปานดาวพูดขึ้นขณะรับประทานอาหารอยู่ด้วยกัน

“น้องเรียนจบอะไรมาครับ” ตะวันเอ่ยถาม ปานดาวนึกขำลูกชาย ดูถามเข้าสิเป็นงานเป็นการเสียเหลือเกิน อุตส่าห์เปิดทางให้ได้ใกล้ชิดเรียนรู้นิสัยใจคอกัน แค่เอ่ยปากรับๆ ไปก่อนมันจะตายไหมพ่อคุณเอ๊ย

“เรียนจบวิทยาศาสตร์การอาหารค่ะ”

“เก่งจังเลยครับ แสดงว่าเรียนเกี่ยวกับการแปรรูปอาหารน่ะสิครับ”

“ใช่ค่ะ” เธอยิ้มเขาก็ยิ้มตาม หัวใจของเขาเต้นแรงทุกครั้งที่ได้รับรอยยิ้มหวานหยดของเธอ

“ที่ไร่ของเราก็มีงานให้ทำเยอะแยะ ให้น้องมาทำงานกับเราสิจะได้ทำความรู้จักกันมากขึ้น”

“อ้อ... ครับ” คนซื่อบื้อรับคำ

“ไร่ตะวันดาวน่ะไกลจากในเมืองมาก ให้หนูวาดมาพักกับตะวันที่นี่ก็แล้วกันนะ” คุณปานดาวรีบพูด

“จะดีเหรอครับคุณแม่” ตะวันรู้สึกถึงความไม่เหมาะสมเขากลัวหญิงสาวจะเสียหาย

“ไม่ได้ให้พักบ้านหลังเดียวกับเขาเสียหน่อย เราก็มีเรือนพักรับรองด้านหลังไม่ใช่เหรอ”

“แต่ผู้หญิงพักคนเดียวจะลำบากไหมครับ” ที่นี่มีแต่คนงานผู้ชาย เขาเลยนึกเป็นห่วงเธอ

“งั้นก็ให้พักบ้านหลังเดียวกับเราสิ” คุณปานดาวพูดอีก จริงๆ คนที่กลัวเสียหายน่าจะเป็นวาดจันทร์ แต่ลูกชายตัวดีทำวเหมือนตัวเองเป็นผู้หญิงที่ให้ผู้ชายมาพักบ้านหลังเดียวกันไม่ได้ ซื่อบื้อแถมยังแสนดีแบบนี้นี่ไงถึงยังไม่มีเมียสักที

จริงๆ ตะวันเคยมีคนรัก แต่เพราะความซื่อบื้อหรือดีเกินไปก็ไม่รู้ แฟนของลูกชายที่ชื่อขวัญฤทัยถึงได้หนีไปแต่งงานกับคนอื่น แล้วลูกชายแสนดีของนางก็บอกว่าถ้าเขาคิดว่าคนอื่นดีกว่าก็ควรปล่อยเขาไป เราไม่ควรจะรั้งเอาไว้ แล้วก็จบกันแค่นั้น ตัวเองก็กลับมาทำไร่ต่อ ไม่สนใจผู้หญิงคนไหนอีกเลย

คนแบบนี้มีอยู่บนโลกจริงๆ นะ ก็ลูกชายของเธอนี่แหละ ตะวันเสียใจนางรู้ แต่ไม่ร้องไห้ฟูมฟามหรือเมาเหล้าทำร้ายตัวเองเลย นี่ถ้าไม่หาผู้หญิงให้สงสัยคงขึ้นคานตลอดชีวิต

“แล้วแต่คุณแม่ครับ” ตะวันไม่อยากขัดมารดา และคิดว่าที่นี่ปลอดภัยกว่า อีกอย่างก็มีห้องพักมากมายไม่ได้พักห้องเดียวกันเสียหน่อย เขาคิดว่าตัวเองเป็นสุภาพบุรุษเพียงพอ ดังนั้นจะไม่ทำอะไรให้หญิงสาวเสื่อมเสียชื่อเสียงอย่างแน่นอน

หลังจากตกลงกันวันนั้น มารดาก็ออกปากให้เขาไปรับว่าที่คู่หมั้นคู่หมายซึ่งกำลังจะแต่งงานกันในเดือนหน้ามาพักอยู่ด้วยกันเพื่อให้เธอได้เรียนรู้งาน

เขาไม่รู้จะให้เธอทำอะไรดีเลยคิดว่าจะให้เธอทำอาหารและดูแลบ้านไปก่อน

“ขอบคุณค่ะ”

เธอกล่าวขอบคุณเขาเมื่อเขายกกระเป๋าขึ้นรถให้ ตะวันเปิดประตูให้หญิงสาวขึ้นไปนั่งบนรถ ในขณะที่เธอยกมือไหว้มารดาที่มายืนส่งอยู่หน้าบ้าน

“ผมไปก่อนนะครับคุณป้า” ตะวันยกมือไหว้คุณสุดใจก่อนจะเดินไปนั่งประจำที่คนขับ

“พี่ตะวันหิวไหมคะ”

“น้องวาดหิวเหรอครับ”

“นิดหน่อยค่ะ” วาดจันทร์ตอบเสียงหวาน

“งั้นแวะรับประทานอาหารก่อนนะครับดีไหม” เขาเอ่ยถาม

“ดีค่ะ” มันจะเที่ยงแล้วไง จริงๆ เขาต้องเอ่ยชวนแต่ก็อย่างว่า มารดาของตะวันบอกว่าตะวันค่อนข้างซื่อๆ เขาเอาใจผู้หญิงไม่เป็นเสียด้วย เธอเลยต้องเป็นฝ่ายรุก เธอชอบที่เขาเป็นแบบนี้แหละ ไม่ชอบผู้ชายปากหวานเจ้าชู้ ป้อเก่งแต่หาความจริงใจไม่ได้เลย

ตะวันพาหญิงสาวแวะมารับประทานอาหารที่ร้านข้างทาง เป็นร้านก๋วยเตี๋ยวเรือที่เขามักแวะกินอยู่เสมอเวลาเดินทางเข้าเมือง

“ร้านนี้ร้านโปรดพี่เลยนะครับ น้องวาดกินก๋วยเตี๋ยวข้างทางได้ไหม” เขาเอ่ยถาม มองหน้าหญิงสาวนิ่ง

“พี่ตะวันชอบกินก๋วยเตี๋ยวเรือร้านนี้ด้วยเหรอคะ นี่ร้านประจำของวาดเลยค่ะ กลับมาอยู่บ้านเมื่อไหร่ต้องแวะมากินทุกครั้ง” ตะวันได้ฟังหญิงสาวพูดแบบนั้นก็นึกแปลกใจไม่น้อย สมัยก่อนตอนเขาคบกับแฟนอย่างขวัญฤทัย เธอบ่นว่าเขาทุกครั้งที่เขาพาเธอแวะรับประทานอาหารง่ายๆ ข้างทาง

“ใช่ครับ ร้านประจำของน้องวาดเหรอครับ”

“ใช่ค่ะ ชอบกินเหมือนกันเลย”

“เอาเส้นหมี่วุ้นครับ พิเศษตับด้วยครับ”

“เอาเหมือนพี่ผู้ชายค่ะ” เธอบอกพนักงานเสิร์ฟ

“ชอบกินเส้นหมี่วุ้นเหมือนกันเหรอครับ” เขาเอ่ยถามอย่างแปลกใจอีกครั้ง

“ใช่ค่ะ แต่จริงๆ วาดกินได้ทุกเส้นนะคะ บางทีก็ผสมกันหลายเส้น” เธอตอบเขาก่อนจะสั่งลูกชิ้นเอ็นเนื้อพิเศษและแคปหมูกับเกี้ยวทอดมาอีกจาน นั่นทำให้ตะวันรู้ว่าเธอเป็นลูกค้าประจำที่นี่จริงๆ ไม่ใช่แค่พูดเอาใจเขา เพราะเธอสั่งได้คล่องแคล่ว

“พี่ตะวันสั่งอะไรเพิ่มไหมคะ”

“ไม่ครับ น้องวาดสั่งไปหมดแล้ว” เขายิ้มหวานให้เธอ

“เวลาพี่ตะวันยิ้ม น่ารักจังเลยค่ะ” ผู้ชายอะไรโคตรยิ้มหวาน

“ครับ” เขาเขินเล็กน้อย

“ใครได้พี่ตะวันเป็นแฟนคงโชคดีมากนะคะ”

“ทำไมเหรอครับ”

“ก็พี่ตะวันน่ารัก”

“ไม่หรอกครับ ผู้หญิงบางคนอาจจะเบื่อพี่ก็ได้ พี่เอาใจใครไม่ค่อยเป็นครับ”

“แต่วาดชอบน่ะค่ะ” เธอเท้าคางมองหน้าเขา ตะวันรู้สึกเหมือนกำลังโดนจีบ เขาเลยยกมือขึ้นลูบท้ายทอยไปมายิ้มเขินๆ ให้เธอ

“ก๋วยเตี๋ยวมาแล้วค่ะ” เธออมยิ้มก่อนจะหยิบเครื่องปรุงมาวางตรงหน้าเขา เพื่อให้ตักปรุงได้อย่างถนัด

“ทานเผ็ดไหมครับ”

“ไม่เผ็ดมากค่ะ” เธอมองเขาปรุงแล้วรสชาติใกล้เคียงกับเธอเลยอมยิ้ม

“พี่ตะวันกินรสชาติเดียวกับวาดเลยนะคะไม่เผ็ดมาก”

“กินเผ็ดมากๆ แสบท้องครับ จริงๆ พี่ไม่ชอบกินอาหารรสจัดครับ ชอบกินรสชาติกลางๆ”

“ชอบเหมือนกันเลยค่ะ แบบนี้ก็ดีสิคะ” เธออมยิ้มให้เขา

“อะไรดีครับ”

“เวลาทำกับข้าวให้พี่ตะวันกินจะได้ง่ายไงคะเพราะกินรสชาติเดียวกัน”

“ครับ” เขารับคำ รับประทานก๋วยเตี๋ยวเรืออย่างเงียบๆ วาดจันทร์มองชายหนุ่มตรงหน้าแล้วรู้สึกมีความสุขไม่น้อย เขาเป็นคนสุภาพเรียบร้อย แถมสะอาดสะอ้าน อยากบอกว่าเธอตกหลุมรักเขาเข้าเต็มเปาเมื่อยิ่งได้อยู่ใกล้ชิดกันแบบนี้

ตะวันพาว่าที่เจ้าสาวเดินทางมาถึงไร่ในช่วงบ่ายแก่ๆ เขาช่วยลำเลียงกระเป๋าของเธอไปไว้ที่ห้องพัก ซึ่งอยู่ใกล้กับเขา

“ห้องพี่ตะวันอยู่ไหนคะ”

“ทำไมครับ”

“จะแอบเข้าไปปล้ำค่ะ”

“ครับ?” เขาเลิกคิ้วก่อนจะหน้าแดงเมื่อเห็นเธอทำหน้าทะเล้น

“ล้อเล่นค่ะ เผื่อวาดจะได้เข้าไปช่วยทำความสะอาดห้องน่ะค่ะ ก็พี่ตะวันจะให้วาดมาช่วยดูแลบ้านไม่ใช่เหรอคะ”

“ครับ ห้องนี้ครับ” เขาเอ่ยบอกหญิงสาว

“ห้องใกล้กันเลยนะคะ” เธออมยิ้ม ตะวันเพียงแค่พยักหน้า

“พี่ตะวันคะ” เธอเรียกเขาเอาไว้

“ครับ” เขาขานรับหันมามองเธอด้วยรอยยิ้ม

“เย็นนี้วาดจะทำอาหารให้พี่ตะวันรับประทานนะคะ”

“แล้วแต่น้องวาดเลยครับ”

“พี่ตะวันอยากกินอะไรคะ” เธอเอ่ยถาม เขาเลยทำท่านึก

“น้องวาดอยากกินอะไรพี่ก็กินอย่างนั้นแหละครับ”

“อยากกินพี่ตะวันได้ไหมคะ”

“ครับ?”

“ล้อเล่นค่ะ” เธอยิ้มขำสีหน้าเหลอหลาของเขา ก่อนจะรีบเอ่ยขอตัวคล้ายเขินเธอ