นาวิกโยธินหนุ่มนามสุริยา ได้เข้าไปช่วยเหลือเหมยหลินสาวนักท่องเที่ยวชาวจีนคนหนึ่งเอาไว้ในเหตุการณ์ซึนามิถล่มเขาหลัก จ.พังงา

นักท่องเที่ยวคนนั้นที่ภายหลังได้เป็นกลายมาเป็นเพื่อนกัน หลังจากกลับประเทศจีนแต่ก็ยังติดต่อทางโทรศัพท์และคุยออนไลน์ทางโปรแกรมแซทอยู่เป็นประจำแรกๆ ก็คุยกันเป็นภาษาอังกฤษ หลังๆ เหมยหลินได้สอนให้สุริยาได้หัดพูดคุยเป็นภาษาจีน และสุริยาก็สอนเหมยหลินให้พูดภาษาไทย นานหลายปีผ่านไปความสัมพันธ์ของทั้งสองก็เกิดเป็นความรักและความสามารถทางด้านภาษาของทั้งสองแทบเรียกได้ว่าคล้ายเจ้าของภาษาไปแล้ว

หลังจากนั้นไม่นานสุริยา ต้องลงไปประจำการที่ภาคใต้

มีอยู่วันหนึ่งเกิดเหตุความไม่สงบ เหมยหลินทราบข่าว แล้วเกิดจิตใจว้าวุ่นเหมือนมีอะไรดลใจประกอบทั้งติดต่อสุริยาไม่ได้หลายวัน ทำให้ตัดสินใจบินมาที่ไทยแล้วลงไปที่ภาคใต้โดยใช้รถไฟเป็นพาหนะ

เหมือนกับหนีเคราะห์กรรมไม่พ้น รถไฟดันมาเกิดอุบัติเหตุ ทำให้เหมยหลินต้องเสียชีวิตอยู่ระหว่างทางนั่นเอง ความจริงตอนที่สุริยาลาดตะเวณมีเหตุปะทะกันกับโจรผู้ร้ายลักลอบตัดไม้และขนของเถื่อนในป่า ทำให้ต้องเสียเวลาและเดินอ้อมกลับอยู่หลายวันจึงออกมาได้

หลังกลับค่ายสุริยาจึงทราบข่าวร้าย สุริยาเสียใจมาก หลังจากคนทางบ้านเหมยหลินมาทำพิธีเผาศพแล้ว สุริยาเลยขอลาพักร้อนเพื่อร่วมเดินทาง ส่งเถ้ากระดูกเธอกลับประเทศจีนเพื่อฝังในสุสานบรรพชน

และในระหว่างที่เครื่องบินกำลังบินอยู่นั้นได้เกิดเหตุการณ์เครื่องบินขัดข้องเพราะต้องบินฝ่าพายุที่อยู่ดีๆ ก็ก่อตัวขึ้น

"น้องหลิน... พี่กำลังจะไปหาน้องแล้ว..." สุริยาคิดในใจ คิดว่าครั้งนี้ตายแน่แล้ว และกำลังจะได้ไปอยู่เป็นเพื่อนคนรัก...

แต่ทันใดนั้นเอง ระหว่างที่เหตุการณ์กำลังวุ่นวายจนทำให้สายอ๊อกซิเจนหล่นลงมาแล้วนั้น กลับเกิดเหตุการณ์ผันเปลี่ยน หลังนักบินประคับประครองเครื่องไปซักพัก กลับมาควบคุมเครื่องได้ดีดังเดิม ผู้โดยสารทั้งลำไม่มีใครเป็นอะไร แต่มีคนผู้โดยสารคนหนึ่งหายไป สลายหายไปเป็นไอคล้ายว่าคนผู้นั้นไม่เคยขึ้นเครื่องบินลำนี้ ต่างก็ไม่มีผู้ใดพบเห็น คล้ายเหตุการณ์เรือหรือเครื่องบินที่ได้หายไปสามเหลี่ยมเบอร์มิวด้า แต่นี่หาใช่คนทั้งลำแต่เป็นแค่คนๆ เดียว เป็นเหตุการณ์ที่ยากอธิบายกลายเป็นข่าวใหญ่แต่ก็ไม่มีผู้ให้คำตอบได้

สุริยาผู้นั้นได้หายไปจากเครื่องบินลำนั้น หลุดเข้ามาอยู่ในโลกต่างมิติที่คล้ายประเทศจีนเมื่อครั้งอดีต ไม่ใช่แผ่นดินจีนในอดีต แต่เป็นโลกต่างมิติคู่ขนาน คนที่นี่มีพลังลมปราณ มีสัตว์อสูรมายา สัตว์อสูรลมปราณ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ของวิเศษอื่นๆ อีกมากมายที่ไม่เข้าใจ

ในโลกต่างมิตินี้ ประกอบไปด้วยหกทวีป ทวีปลมปราณปฐพี, ทวีปลมปราณวารี, ทวีปลมปราณวายุ, ทวีปลมปราณอัคคี, ทวีปลมปราณทอง, ทวีปลมปราณไม้

ทวีปลมปราณวารีเล็กๆ ที่สุริยาได้เข้าไปอยู่นั้น

ประกอบไปด้วย คนหลายชนเผ่า ชนเผ่าที่มีอิทธิพลสูงสุดมี 6 ชนเผ่า

เผ่าดอยเหนือ เผ่าดอยใต้ เผ่าเนินดาว เผ่าเมฆาน้ำแข็ง เผ่าเมฆาเหิน เผ่าอสูรสมุทร

สามเผ่าบน เผ่าดอยเหนือ เผ่าเนินดาว และเผ่าเมฆาเหิน ผู้ฝึกวิชาพลังจิต ฝึกวิชาโดยการดูดซับพลังจากแร่ ผนึกแก้ว หินลมปราณ และแก่นลมปราณจากอสูร

สามเผ่าล่าง เผ่าดอยใต้ เผ่าเมฆาน้ำแข็ง เผ่าอสูรสมุทร ผู้ฝึกวิชาพลังลมปราณ ฝึกวิชาโดยการใช้ดูดซับแก่นพลังลมปราณ และแก่นพลังอสูร ซึ่งได้จากการฆ่าสัตว์อสูรลมปราณ เอาแก่นพลังอสูรมาปรุงเป็นโอสถเพิ่มพลังและทลวงขอบเขตขั้นลมปราณต่างๆ

เวลานี้ได้เกิดเหตุการณ์การแตกหักกันระหว่าง สามเผ่าบน กับสามเผ่าล่าง ความสัมพันธ์นับพันปีเข้าสู่ช่วงวิกฤติ

เหล่าผู้เฒ่าหัวหน้าเผ่าของสามเผ่าบนเลยลงมติ กระชับความสัมพันธ์ให้แน่นแฟ้นขึ้นโดยการแต่งงานระหว่างเผ่าเนินดาว และเมฆาเหิน

เมิ่งเฉินนายน้อยแห่งเผ่าเนินดาวเป็นบุตรชายคนที่สามลูกคนที่สี่ของหัวหน้าเผ่า คุณชายเจ้าสำราญไม่เอาถ่าน ไร้ซึ่งความสามารถและปณิธาน แถมหน้าตาแสนธรรมดา

เรียกได้ว่าธรรมดาแทบหาจุดเด่นไม่เจอ ต่างเป็นที่โจษจันกันว่า เป็นผู้ที่รักสนุก ไม่เอาการเอางาน วันๆ คลุกอยู่ในซ่องนางโลม และบ่อนการพนัน

ซ้ำยังเป็นผู้มีเส้นพลังวิญญาณดวงจิตพิการ เหมือนมีรูรั่วในเส้นพลัง ดูดซับพลังแร่ ผนึกแก้ว หรือแก่นอสูรมายา ก็คล้ายถังน้ำรั่ว อายุ 20 แล้วแต่ขอบขั้นการฝึกก็ยังอยู่ในขอบขั้นปฐพี ทั้งความประพฤติและศักยภาพแล้วดูเหมือนจะไม่มีความก้าวหน้าอะไร มีดีแค่ที่ได้เกิดในตระกูลเมิ่งเท่านั้น

มู่ปิงหยุนคุณหนูเผ่าเมฆาเหิน คุณหนูใหญ่ตระกูลมู่เป็นสตรีในหอห้องได้รับการอบรมมาอย่างดี อายุน้อยเพียง 17 ปีก็สามารถอัพพลังจิต จนถึงขอบขั้นฟ้า สามารถเหอะเหินเดินอากาศได้แล้ว ดูเหมือนความแตกต่างของทั้งสอง คนหนึ่งเป็นดิน (ปฐพี) คนหนึ่งเป็นฟ้า โดยแท้จริง

แต่นางก็จำต้องแต่งงานในครั้งนี้เพื่อความสัมพันธ์ระหว่างชนเผ่า

************************************************

นิยายเรื่องนี้ได้แรงบัลดาลใจมาจากเกมส์ Final Fantasy

ในโลกแห่งนิยายเรื่องนี้จึงมีทั้ง แฟนตาซีและไซไฟ

***************************************************************

คำเตือน :

- เรื่องนี้ดราม่าค่อนข้างเยอะพอสมควร

- เรื่องนี้ฮาเร็มนะครับ ใครไม่ชอบแนวนี้ก็ผ่านได้เลย เพราะพระเอกมีเมียหลายคน รูปไม่หล่อ พ่อไม่รวย ไม่ค่อยเก่ง ไม่ค่อยฉลาด และมันจะค่อยๆ ไต่ระดับความเก่งกาจไปทีละนิดหลังจากได้ทำภารกิจต่างๆ และบรรดาเมียๆ คอยสนับสนุน

- ใครไม่ชอบแนวๆ พระเอกมีเมียพร้อมกันหลายคน ฉากเลิฟซีนพร้อมกันหลายคน ไม่ชอบแนวรักต่างชาติ ต่างภพ ต่างโลก ต่างมิติ ไม่ชอบแนวเล่นกับความรู้สึกตัวละคร ก็ผ่านได้เลยครับ

- ใครไม่ชอบแนวหญิงรักหญิง ก็ผ่านได้เลยครับ ในเรื่องนี้มีหลายคู่

- ใครไม่ชอบเนื้อเรื่องแนวเล่นกับทามไลท์สลับไปสลับมา ดำเนินเรื่องคล้ายผูกเงื่อนวกไปวนมา ก็ผ่านได้เลยครับเพราะบางตอนไม่ได้ดำเนินเรื่องเป็นเส้นตรง มันจะต้องคิดเยอะนิดหนึ่ง เพราะมันต้องคิดย้อนหลังกับปูมหลังบ่อยนิดหนึ่งถึงจะรู้เรื่อง บางตอนถ้าอ่านข้ามไปก็จะไม่รู้เรื่อง เพราะตัวละครจะชอบอ้างถึงคำพูดเก่าๆ บางตอนก็เล่าสลับกับเหตุการณ์เก่าๆ ประสบการณ์เก่าๆ มาประมวลผลกับเหตุการณ์ใหม่ คือจะไม่เผยเนื้อในออกมาทั้งหมด จะไม่ปลอกออกมาทั้งลูกเหมือนส้ม แต่จะปลอกแบบค่อยๆ กัดกินทีละคำเหมือนแอปเปิ้ลแทนครับ

- บางช่วงบางตอนของเรื่องช่วงแรกๆ อ่านแล้วคลับคล้ายว่าเคยอ่านจากเรื่องอื่น อันนี้ไม่ต้องสงสัยครับ เพราะได้แรงบัลดาลใจจากหลายๆ เรื่องเหล่านั้นนั่นเอง แต่จริงๆ แค่ยืมชื่อสถานที่ เผ่าเมืองรวมถึงชื่อตัวละครเหตุการณ์ช่วงเริ่มต้นมาใช้ก่อนชั่วคราวครับ

- เรื่องนี้ไม่ได้มีเฉพาะคนจีนอย่างเดียวนะครับ แต่มีทั้ง จีน เกาหลี ญี่ปุ่น เยอรมัน ฝรั่งเศส รัสเซีย เวียดนาม พม่า อาหรับ อเมริกา และอื่นๆ คงคอนเซ็ปที่ว่า ที่ดาวดวงนี้เป็นโลกสวรรค์ ซึ่งโดยปกติแล้วจะต้องมีคนหลายชาติพันธ์ขึ้นมาอยู่ เพราะฉนั้นไม่ต้องแปลกใจว่าทำไม เดี่ยวมีซามูไร เดี่ยวมีนินจา เดี่ยวก็มีอัศวินโผล่มาอยู่เรื่อย ทั้งชื่อตัวละครก็แปลกๆ มีทั้งจีนทั้งอังกฤษทั้งญี่ปุ่นทั้งไทยเต็มกันหมด

- เรื่องนี้ไม่ได้มีเฉพาะกำลังภายใน สายลมปราณ แต่มีทั้งพลังเวทย์มนต์สายพลังจิตและของวิเศษมากมาย แต่ของวิเศษเหล่านั้น ถูกสร้างขึ้นมาโดยนักวิทยาศาสตร์ของดาวดวงนี้เพราะฉนั้นไม่ต้องกลัวว่าไม่สมเหตุสมผลครับ จะค่อยๆ เผยออกมาถึงเผ่าพันธ์วิศวกรผู้อยู่เบื้องหลังของวิเศษนั้นๆ ในภายหลังครับ

- เรื่องนี้เป็นไซไฟบวกแฟนตาซี ของวิเศษภายในเรื่องส่วนใหญ่เป็นสิ่งประดิษฐ์จากภูมิปัญญาของมนุษย์ที่อยู่บนโลกสวรรค์ แต่ก็มีของวิเศษที่ถูกสร้างมาจากพลังวิญญาณอีกครึ่งหนึ่งไม่ถึงกับมั่วแต่ก็ยึดหลักเหตุผลอยู่ครับ

- หลายคนจะเห็นแล้วว่าพระเอกหรือตัวเดินเรื่องคือเมิ่งเฉินนั้นมันจะทำเควสแล้วจะมีเมียเพิ่มมาเควสละคนสองคน หลายคนอาจจะเข้าใจผิดว่า เฮ้ย อะไรมันจะโชคดีปานนั้น ในความเป็นจริงแล้วในโชคดีแฝงโชคร้ายมาด้วยครับ ในโชคร้ายมีเคราะห์ ในเคราะร้ายมีโชคดี ในบุญที่ได้เมียเยอะ ก็มีกรรมเยอะตามมาด้วย ในอนาคตบรรดาเมียๆ ที่เข้ามาก็จะนำพาเคราะกรรมเข้ามาตลอด ไม่ต้องห่วงว่ามันจะได้ดีจนน่าอิจฉาครับ เพราะเมื่อได้รับมามากก็ต้องจ่ายออกมากเป็นธรรมดา

- เรื่องความรู้สึกของผู้หญิงในเรื่องนี้สำคัญมาก บางครั้งจึงเน้นความรู้สึกของตัวละครหญิง นั่นเพราะตามโครงสร้างที่วางเอาไว้ ไม่ใช่ว่าหาจับใส่เพื่อให้พระเอกมีเมียหลายคนอย่างไม่มีเหตุมีผล หรือเพื่อสนองตัณหาผู้แต่งนะครับ ตัวละครทุกคนต่างมีบทบาทของตัวเอง และมีความสำคัญของตัวเองอยู่ หลังๆ จะเห็นว่า เมื่อมีเข้ามา ก็ต้องมีออกไป ไม่จากเป็นก็จากตาย หมายความว่า รักได้ก็เกลียดได้ แต่งงานได้ก็หย่าได้ บางคนพลัดพราก บางคนตกตาย หลายคนที่เข้ามาไม่ใช่มาเพราะรัก บางคนมาเพราะจำเป็น และบางคนมาเพราะเกลียดและต้องการก่อกวนและแก้แค้นให้มันบ้านแตกหรือเป็นสายลับที่คอยขัดขวาง มีช่วงโปรโมชั่นและหมดช่วงโปรโมชั่น รักมากก็ต้องผิดหวังมากเป็นธรรมดา

- ในเรื่องของคนมากรักหลายใจของพระเอกนั้น สิ่งที่ต้องการจะสื่อคือ ระหว่างคนรัก หรือคนที่เกิดมาเป็นผัวเมียกัน เกิดมาเพื่อ "ใช้หนี้" และ "ทวงหนี้" กันและกัน ทุกอย่างอยู่ภายใต้ "กฏแห่งกรรม" เมื่อมีเหตุ ย่อมมีผล เมื่อมีผลแล้วย่อมมีเหตุแห่งกรรมนั้นเป็นของคู่กัน ทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตเรา มีสาเหตุมาจากกระทำของตนเองไม่ว่าจะชาตินี้หรืออดีตชาติทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเป็นสุขหรือทุกข์, ชั่วหรือดี, สำเร็จหรือล้มเหลว, รุ่งเรืองหรือล่มจม, ยากดีมีจน ฯลฯ อนาคตของตัวละครนั้นขึ้นอยู่กับว่าคนนั้นจะจัดการกับปัจจุบันนั้นยังไง และตัวละครจะเติบโตขึ้นเรื่อยๆ ทางแนวความคิดครับ....

- ในโลกสวรรค์แห่งนี้ขอให้เข้าใจตรงกันด้วยนะครับว่าในโลกที่คล้ายอดีตแห่งนี้ไม่มีหนังสือพิมพ์ วิทยุ โทรทัศน์ อินเตอร์เน็ตหรือได้รับการศึกษาเท่าเทียมกันเหมือนอย่างในโลกมนุษย์ในปัจจุบันความคิดความอ่านของผู้คนในเรื่องทั้งผู้หญิงผู้ชายจะค่อนข้างหน่อมแน้ม บางคนอาจจะดูอ่อนต่อโลกและไม่ค่อยฉลาดนั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติครับ โดยเฉพาะตัวละครหญิงจะไม่เหมือนผู้หญิงในโลกปัจจุบัน ส่วนใหญ่จึงค่อนข้างเป็นคนขี้อาย บางคนใจง่ายเกินไป บางคนจริงจังเกินไป บางคนงี่เง่าเกินไป บางคนดื้อร้นเกินไป บางคนดูเหมือนอ่อนต่อโลกไร้เดียงสาเกินไป และบางคนก็แสนดีและจิตใจอ่อนโยนเกินไป ซึ่งเป็นเรื่องปกติครับ

- ต้องเข้าใจว่าสตรีในสมัยโบราณที่ถูกเลี้ยงในหอห้องบางคนอาจได้พูดคุย สัมผัสมือ หรือแตะต้องร่างกายบุรุษครั้งแรกคือตอนแต่งงานเท่านั้นครับ หรือแม้แต่การคุยกับผู้ชายก็เป็นเรื่องต้องห้าม บางคนถูกสอนเรื่องเพศแค่ก่อนเข้าหอวันเดียวเท่านั้นครับ เพราะฉนั้นจะเห็นว่าอะไรนิดอะไรหน่อยก็ทำหน้าเอียงอายหน้าแดง นั่นเพราะผู้หญิงในอดีตนี้มีจริตของสตรีมากกว่าปัจจุบันเป็นเรื่องปกติครับ และที่สำคัญผู้หญิงในสมัยโบราณนั้นบางคนถูกสอนตั้งแต่เด็กเพียงแค่ให้รู้จักเอาอกเอาใจผู้ชาย ดูแลบ้านและเลี้ยงลูกเท่านั้นครับ

- และนี่ก็ยังเป็นประเด็นหลักของเรื่องด้วยครับ คือต่อไปพระเอกจะให้ผู้หญิงมีสิทธิเท่าเทียมกับผู้ชายทั้งในด้านการศึกษา การแพทย์ การทหาร การเลือกคู่ครองและการประกอบสัมมาอาชีพ (ในอดีตผู้หญิงไม่สามารถไปโรงเรียน เป็นทหาร เป็นหมอหรือเปิดเผยโฉมหน้าต่อผู้คน หรือไม่สามารถเลือกคู่ครองได้เองรวมทั้งไม่มีสิทธิรับราชการหรือเลือกตั้งได้ บางคนถูกขายเป็นทาสคล้ายสิ่งของ) รวมทั้งสตรีสามารถรักกับสตรีด้วยกันและยังแต่งงานกันได้ด้วย

- ส่วนนิสัยของพระเอกนั้นก็ตามคาเรคเตอร์ของมันเลยครับ (ดูได้ในตอนที่ 13) แต่อย่างที่บอก วันหนึ่งมันพูดอย่าง อีกวันมันคิดอีกอย่าง และวันต่อไปมันอาจจะทำอีกอย่าง อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับตัวแปรและสถานการณ์ด้วยครับ แต่บางครั้งมันคิดอีกอย่าง แต่ทำอีกอย่างนั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติครับ บางสิ่งที่เราคิดไม่สามารถแสดงออกมาได้ อย่างเช่นเรื่องแย่ๆ เรื่องเลวๆ ร้ายๆ บางครั้งอาจจะมีการคิดเรื่องพวกนั้น แต่ในความเป็นจริงไม่สามารถทำได้เพราะว่าผิดหลักการ การครองชีพ ผิดหลักศีลธรรมจรรยา หรือว่าคิดได้ในภายหลังว่าสิ่งที่เคยคิดนั้นเป็นเรื่องผิดต่อคนอื่น โชคดีแล้วที่ได้แต่คิดและไม่กระทำ ซึ่งก็ถือว่าเป็นเรื่องปกติครับ

- บางครั้งพระเอกจึงแทบไม่เหมือนพระเอกเพราะบางครั้งมันอาจจะดูเป็นคนเห็นแก่ตัวเกินไปในด้านมีเมียหลายคน หลังๆ ก็จะมีบทตัวละครรองเข้ามาแทรกตลอด บางตอนตัวละครรองดีกว่าพระเอกอีก อันนี้ไม่ต้องแปลกใจครับ ในดีมีเลว ในเลวมีดี คนดีทุกคนก็ไม่ได้ดีล้วนขาวสะอาดหมดจด คนเลวก็ไม่ได้ดำสกปรกจนไม่มีขาวปนอยู่เลย บางช่วงบางตอนก็ดี บางช่วงบางตอนจึงมีเลว ไม่ใช่คาเรคเตอร์ไม่ตรงนะครับ ต้องเข้าใจว่า วันหนึ่งเรามีอารมณ์หลากหลาย นับประสาอะไรกับนิยายที่มีทามไลน์ที่ยาว วันหนึ่งตัวละครคิดแบบหนึ่ง อีกวันหนึ่งทำอีกอย่างหนึ่งจึงไม่แปลกอะไรครับ ลองนึกถึงตัวเองหรือใจของผู้อ่านดูนะครับ ขนาดนิ้วมือของตัวเราเองยังไม่เท่ากัน ตอนเช้าอารมณ์แบบหนึ่ง ตกตอนเย็นอารมณ์อีกแบบหนึ่ง นั่นก็ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่อย่างใดครับ เพราะในตอนกลางวันมันมีตัวแปรและสถานการณ์บางอย่างทำให้ตอนเย็นอารมณ์เปลี่ยนไป ในเรื่องนี้ก็เช่นเดียวกันครับ

- ที่สำคัญตัวหลักไม่ใช่มีแค่พระเอกครับ อันที่จริงแล้วพระเอกเป็นแค่แกนของเรื่องหรือตัวดำเนินเรื่องเท่านั้น ความจริงตอนแรกว่าจะแต่งแบบ game of thrones มีหลายอาณาจักรมีทั้งสงครามภายใน สงครามภายนอก สงครามรวมอาณาจักร แต่เกรงเรื่องจะใหญ่บานปลายไป เลยบีบให้เล็กลงมามันเลยดูเหมือนขาดๆ เกินๆ นิดหน่อยนะครับ แต่พยายามจะค่อยๆ ขยับขยายไปอย่างช้าๆ ก็แล้วกันนะครับจะได้ไม่งง เพราะตัวละครมีนับร้อยตัว

- แต่ในอนาคตหากได้รับการตอบรับจากผู้อ่านมากๆ ก็อาจจะมีการรีไรท์และรีบูทใหม่เพิ่มเติมส่วนที่ขาดหายไปให้มันสมบูรณ์เพิ่มขึ้นอีกครับ

- เรื่องการตายของตัวละครก็เหมือนกันครับ หลังๆ จะมีคนตาย จะเห็นว่าบางคนเป็นตัวละครหลักหรือคนสำคัญแต่ตายได้อเนจอนาจไม่สมเป็นผู้นำทัพหรือผู้นำตระกูล หรือตัวละครหลักหรือตัวละครสำคัญ อันนี้ก็ต้องขอบอกไว้ก่อนนะครับว่า ความตายเป็นสิ่งไม่แน่นอน ใช่ว่าจะเลือกได้ เมื่อถึงเวลาตายมันก็ต้องตาย ใช่ว่าจะเลือกตายได้อย่างเท่ห์ๆ ได้ทุกคน แต่บางครั้งคนไม่สมควรตายก็ตาย คนสมควรตายกลับอยู่จนจบเรื่อง

- สิ่งที่จะแทรกเข้ามาจะมีเรื่อง การแพทย์ การศึกษา การทำอาหาร การสร้างสิ่งประดิษฐ์ การทหาร การสงคราม การเมือง การปกครอง การเกษตร การคลี่คลายคดีฆาตกรรม คือมีทุกอย่างครับอย่างละนิดละหน่อยคั่นเลือกราวระหว่างสงครามและความรักอีกที

- สิ่งสำคัญจะแทรกเรื่อง รักแท้ทุกชาติภพ ความรักต่างชนชั้นต่างวาระ ต่างชั้นวรรณะ ความรักระหว่างหญิงกับหญิง ความรักระหว่างชายกับชาย ความรักระหว่างเจ้านายกับลูกน้อง ความรักระหว่างลูกศิษย์กับอาจารย์ ความรักระหว่างคนกับอสูร ฯลฯ

- ตัวละครทุกตัวจะมีอารมณ์ทั้งเจ็ดและกามคุณทั้งหกอันได้แก่

- อารมณ์ความรู้สึก ยินดี เดือดดาล เศร้าโศก สุขสันต์ ความรัก ความชัง และความปรารถนา

- กามคุณทั้งหกเกิดจากการรับรู้ทาง จักษุ โสต ฆาน ชิวหา กายา และใจ ซึ่งก่อให้เกิดเป็นความต้องการต่อ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส และมโนสำนึก อันเป็นต้นเหตุให้เกิด กิเลส ตันหา ราคะ โมหะ โทสะ ซึ่งแต่ละการเลือกและการกระทำของตัวละครเป็นหนึ่งในตัวแปรของเรื่องครับ

- ดูจากขีดความสามารถและตามสถิติแล้วผู้แต่งคิดว่าน่าจะเขียนได้ 3-4 วันต่อหนึ่งตอนครับ บางตอนอาจใช้เวลาทั้งอาทิตย์เพราะว่าไม่อยากเขียนลวกๆ จะต้องมีการวางแผนในไทม์ไลน์ คาเรคเตอร์ตัวละครโลเกชั่นและแอคชั่นต่างๆ ด้วย แต่บางตอนอาจยาวถึง 40 หน้า เพราะว่าบางตอนเขียนเล่ายาวจนจบบทครับ เพราะฉนั้นถึงจะออกช้า แต่คาดว่าน่าจะอ่านกันจนตาเปียกได้เหมือนกัน จึงขอแจ้งล่วงหน้าไว้ให้ทราบไว้ ณ โอกาสนี้ครับ

********************************************************

หากถูกใจอยากให้ทิปค่าขนม ค่ากาแฟ ค่ามาม่า ค่าไฟ แล้วแต่จะให้

Paypal : takashi_th@hotmail.com

***************************************************************

อ่านจบในแต่ละตอนรบกวนคอมเม้นแสดงความคิดเห็นหรือชี้แนะด้วยนะครับ เพื่อเป็นกำลังใจและปรับแก้ในส่วนที่บกพร่องไป

ขอบคุณที่ติดตามครับ

**************************************************************