เฉินอวี้ก้มลงมองเจ้าสาวในอ้อมกอด หัวใจของเขาเต้นระส่ำยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ ไม่มีสตรีนางใดที่ทำให้เขารู้สึกต้องการอย่างยิ่งเช่นนี้มาก่อน

เรือนกายของนางทั้งนุ่มนิ่ม ทั้งหอมกรุ่น กลิ่นหอมรวยรินของนางทำเอาสติเขาเลือนหายไปในฉับพลัน ลืมสิ้นถึงคำพูดที่ได้ให้ไว้กับนางก่อนหน้านั้น

เขาจึงก้มลงจุมพิตนางอย่างดูดดื่ม

“อึก.... อื้อ”

รั่วเจินครางในลำคอเมื่อเจ้าบ่าวจุมพิจลงมาอย่างล้ำลึกโดยที่นางยังไม่ทันได้ตั้งตัว

ความไม่ประสีประสาของนางยิ่งกระตุ้นอารมณ์ในส่วนลึกของเฉิงอวี้ให้พลุ่งพล่านมากขึ้น

แต่ครั้นเมื่อรั่วเจินตั้งสติได้ว่า นางเป็นเพียงเจ้าสาวกำมะลอมิใช่ภรรยาของเขาโดยแท้จริง นางจึงใช้สองมือดันอกแกร่งขึ้นเพื่อให้อีกฝ่ายหยุดการลุกราน

“อ่า....น้องหญิงข้าขอโทษ”

เฉินอวี้ถอนจูบออก เสียงนั้นแหบพร่าทั้งแสนเสียดายรสชาติหวานล้ำของกลีบปากนุ่ม ทั้งโกรธตัวเองที่ลืมสิ้นถึงคำสัญญาที่ให้ไว้แก่นาง

“ท่านพี่.... ข้าต่างหากที่ต้องขอโทษท่าน” รั่วเจินรู้สึกผิดจริง ๆ ที่ต้องปลอมตัวเป็นเจ้าสาวมาหลอกลวงเขา แต่นางก็มิอาจเอ่ยความจริงนี้กับเขาได้ จึงปั้นเรื่องบ่ายเบี่ยงไปว่า “รอบเดือนข้ามาวันนี้พอดีเจ้าค่ะ”

“งั้นเจ้า.... ก็นอนเถิด”

เฉินอวี้ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมร่างเจ้าสาว จากนั้น ก็ลุกขึ้นจากเตียงเดินตรงไปยังห้องเล็ก ๆ ด้านหลังเพื่อปลดปล่อยความพลุ่งพล่านที่ซ่านกระสันขึ้นมาเมื่อครู่

.................................................................

ในขณะเดียวกัน....

เฉิงโจที่ร่ำสุราในงานแต่งงานพี่ชายจนดึก เมามายสุราจนเขารู้สึกมึน ๆ ศีรษะแล้วจึงเดินกลับห้องตัวเอง

แต่เมื่อเปิดประตูเข้าไปเท้าก็เหยียบเข้ากับอาเจียนของใครสักคน

แผละ..

“เห้ย... มันผู้ใดมาทำเรี่ยราดไว้ตรงนี้”

เขาทั้งหงุดหงิดทั้งตื่นตัวขึ้นมาทันที เพราะสงสัยว่าอจาจะมีผู้บุกรุกเข้ามาในห้องก็เป็นได้

แต่แล้วสายตาของเขาก็ปะทะเข้ากับร่างหนึ่งบนเตียง บุรุษหนุ่มจึงค่อย ๆ ย่องไปที่เตียงนอนของตน และเมื่อเห็นชัดว่าอีกฝ่ายเป็นใครเขาถึงกับอุทานออกมา

“นั่นมันยัยคุณหนูตัวแสบผิงผิงนี่.... เหตุใดนางมาอยู่ในห้องข้า แล้วนี่เป็นสตรีเยี่ยงไร อวกจนเลอะเต็มเสื้อ”

กลิ่นคาวอาเจียนเหม็นจนน่าคลื้นไส้ เขาจึงเอามือปิดจมูกไว้ แล้วทำท่าจะโก่งคออวกขึ้นมาอีก

“ต้องไปเรียกสาวใช้มาจัดการ”

เฉิงโจวิ่งไปที่ประตู แต่แล้วเมื่อคิดขึ้นได้ว่า หากคนที่สำนักคุ้มภัยรู้ว่า บุตรีของท่านเจ้าเมืองอยู่ในห้องเขา ชื่อเสียงของนางต้องเสียหายแน่ ดังนั้นเขาจึงเพียงแค่สั่งให้สาวใช้นำน้ำสะอาดกับผ้าเช็ดตัวมาให้

ไม่นานนักเฉิงโจก็กลับมาพร้อมกับอ่างบรรจุน้ำ และไม่ลืมที่จะลงกลอนประตูให้เรียบร้อยก่อนสาวเท้าเดินกลับเข้ามาในห้องนอนตน

เขาวางอ่างน้ำไว้โต๊ะข้างเตียง จากนั้นก็นั่งลงข้าง ๆ สตรีที่นอนไร้สติ พลางเอ่ยกับนางว่า

“ผิงผิง ข้าจะเช็ดหน้าให้เจ้าฟื้น จากนั้นเจ้าค่อยแอบออกไปจากห้องข้าเงียบ ๆ เท่านี้.. ก็จะรักษาชื่อเสียงของนางไว้ได้”

ชายหนุ่มชุบผ้าลงกับน้ำสะอาดแล้วบิดหมาด ๆ ค่อยเช็ดคราบอาเจียนออกจากมุมปาก เลื่อนลงมาที่ลำคอ และบนเสื้อตำแหน่งทรวงอกที่กำลังขยับขึ้นลงอย่างแผ่วเบาตามจังหวะหายใจ

เฉิงโจถึงกับหัวใจเต้นระทึกอยู่ในอก แต่ถ้าไม่เช็ดออก กลิ่นอาเจียนก็จะไม่หายไปแน่ ๆ เขาจึงหลับตา แล้วค่อย ๆ จรดผ้าลงตำแหน่งที่ทำให้เลือดในกายเขาเดือดพล่าน

ชายหนุ่มใช้ผ้าเช็ดถูก ๆ ผิด ๆ ทำให้คุณหนูไต้ผิงรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เมื่อเห็นบุรุษแปลกหน้ากำลังสัมผัสกับหน้าอกของนางอยู่ นางถึงกับเบิกตากว้าง จากนั้นก็กรีดร้องดังลั่น

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด

“เฮ้ย !”

........................... จบตอน.......................................

เนื้อหาในเว็บออนไลน์ เขียนสดแล้วอัพลงให้อ่านเลย ยังไม่มีการพิสูจน์อักษร

ดังนั้น จึงมีราคาถูกกว่า E-Book หากท่านต้องการอ่านในรูปแบบที่สมบูรณ์ สวยงาม

แนะนำ ให้รออ่าน E-Book นะคะ (E-Book โปรเปิดตัว ราคาเพียง 19 บาท)