ธันวา...

หลังจากที่สงครามของเราสองคนสงบลง ผมก็ขับรถกลับคอนโดโดยมีคนขี้เมานอนหลับอยู่บนรถ ครั้งแรกที่เจอเธอในผับผมก็คิดอยู่ตั้งนานว่าใคร ที่ไหนได้น้องสาวไอ้คนที่แย่งน้ำแข็งไปจากผมนี่เอง

" นี่เธอตื่นได้แล้ว "

" อื้อ จะนอน รำคาญ!! "

เอ้าคนเขาอุตส่าห์ปลุก

" ถึงคอนโดเธอแล้ว "

ผมเขย่าคนที่หลับอยู่ให้ลุกขึ้น เพราะถึงที่พักของเธอแล้ว

" อย่ามามั่ว นายไม่รู้จักคอนโดฉัน "

เสียงเหมือนคนละเมอพูดเอื่อยๆก่อนจะหลับต่ออย่างสบายใจ

" ก็เธอเป็นคนบอกทางฉันเอง จะไม่ใช่ได้ไงยัยเบ๊อะเอ๊ย "

" .......... "

" ปลุกแล้วไม่ตื่น พรุ่งนี้ค่อยไปฟื้นที่บ้านพี่นะน้อง "

.

.

.

" ว๊ายตายแล้ว!! ตาธันนี่แกไปฉุดลูกใครมา "

เสียงแม่บังเกิดเกล้าที่นั่งดูซีรีส์เกาหลีเวลาตีสามกว่าๆทำท่าตกใจเมื่อผมอุ้มใครบางคนพาดไหล่เข้าไปในบ้าน ซึ่งต้องผ่านห้องนั่งเล่นที่แม่นั่งอยู่

" ไม่ได้ฉุดครับแม่ เห็นหลับอยู่เลยเอากลับมาด้วย "

ผมยิ้มกวนๆวอนถูกตีหัวให้แม่ไป

" เลิกได้ก็เลิกนะตาธัน ไอ้นิสัยหลอกฟันคนอื่นเนี่ย "

" โธ่แม่ นี่น่ะลูกสะใภ้แม่เลยนะ ผมเอามาฝากแม่โดยเฉพาะ "

แม่พูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ซึ่งจริงๆแล้วมันก็เป็นนิสัยของผมเองแหละ น้อยคนนักที่จะรู้

" แกพูดจริงหรอ!! "

" จริงครับแม่ "

" ไหนๆแม่ขอดูหน้าหน่อย "

แม่พูดพลางลุกจากโซฟาแล้วเดินวนไปมา จับๆลูบๆคลำๆ คนที่ผมพาดไหล่ไว้

" เป็นไงครับ ถูกใจแม่มั้ย "

" หืม ถูกใจมากเลยล่ะตาธัน เอางี้รีบๆเอาไปเก็บในห้องแกเร็วๆ เดี๋ยวแม่จะไปหาชุดมาเปลี่ยนให้ "

แม่พูดเสียงตื่นเต้นก่อนจะดันหลังผมให้แบกคนที่หลับอยู่ขึ้นไปห้อง

ฟาเรนท์...

แสงแดดยามเช้าที่เล็ดลอดผ่านม่านส่องเข้ามาในห้อง ทำให้ฉันรู้สึกตัวตื่นขึ้นและนี่ก็น่าจะเกือบๆบ่ายโมงได้ดูจากนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนหัวเตียง แต่...เดี๋ยวนะนี่มันไม่ใช่ห้องฉัน!!

" ไอ้หมอโรคจิต!! ไอ้ธันวา!! ไอ้บ้า!! "

" ว่าไงสาวน้อยตื่นสายนะเรา "

เสียงของคนที่เปิดประตูห้องพร้อมกับถือถาดอาหารเข้ามาพูดขึ้น

" นี่ ทำไมนายไม่ไปส่งฉันที่ห้อง "

ฉันก้าวสามขุมไปหาคนที่ยืนทำหน้ากวนๆก่อนจะวางถาดอาหารลง

" ไปแล้ว แต่ไม่ลงเองก็เลยพามาที่นี่ "

พูดได้หน้าตาเฉยมาก

" แล้วทำไมนายไม่ปลุกฉัน!! "

" เธอไม่ตื่นเองช่วยไม่ได้ "

" นี่!! "

" แหกปากอีกทีฉันจะเอาลิ้นฉันอุดปากเธอซะ "

ฉันหุบปากแทบไม่ทันก่อนจะกรี๊ดในใจมองแผ่นหลังของไอ้หมอบ้าเดินออกไป นี่ฉันยังไม่ได้ซะสางเรื่องที่เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ฉันเลย เดินหนีไปซะแล้ว แล้วเมื่อคืนเขาทำอะไรฉันบ้าง โอ๊ยให้ตายสิ!!

" ทำไมไม่ออกจากหัวซะทีวะ "

ฉันสบถกับตัวเองเมื่ออาบน้ำเรียบร้อยแล้ว ก็ภาพเมื่อคืนของฉันกับนายนั่นยังติดตาฉันอยู่เลย ให้ตายเถอะไม่เสียตัวก็เหมือนเสียตัวนั่นแหละ

" โธ่โว้ย!! "

" อาบน้ำ กินข้าวเสร็จแล้วก็ลงไปข้างล่างได้แล้ว "

เสียงของคนที่ฉันไม่อยากเจอหน้าพูดขึ้นพลางเดินเข้ามา

" ฉันจะกลับบ้าน "

ฉันบอก

" เดี๋ยวไปส่ง แต่ต้องอยู่กินมื้อเย็นก่อน "

" นี่!! นายจะทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร นายต้องการอะไร "

ฉันชักจะเหลืออดกับเขาแล้วนะ

" ก็บอกไปแล้วว่าชอบ พูดไปแล้วว่าจะจีบ แล้วเมื่อคืนก็เป็นแฟนกันแล้วด้วยอย่าลืมสิ "

" .......... "

" ลงไปข้างล่างได้แล้ว แม่ทำขนมไว้รอ "

เขาพูดก่อนจะลุกขึ้นแล้วดึงแขนฉันให้ลุกตาม

" นายว่าไงนะ "

" ก็บอกว่าแม่ทำขนมไว้รอเธอ "

" แม่... "

ฉันมองหน้าเขาอย่างอึ้งๆ

" ใช่ แม่ฉันเอง ท่านตื่นเต้นมากเลยนะที่ได้เธอมาเป็นสะใภ้ "

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นมัน...

" นี่นายบ้าไปแล้วหรอ!! "

" หรือว่าเมื่อคืน...ยังทำให้เธอเป็นสะใภ้ไม่ได้ งั้นฉันทำมากกว่าเมื่อคืนก็ได้นะ...เธอจะได้เป็นสะใภ้อย่างสมบูรณ์แบบไง "

" .......... "