​

หนึ่งอาทิตย์ต่อมา

คุณหนูรีน่าผู้เป็นขวัญใจของคนใช้และพี่เลี้ยงทั้งคฤหาสน์ ทั้งที่มาอยู่ได้แค่อาทิตย์เดียวแต่ก็ปรับตัวกับสภาพอากาศของเมืองไทยได้แล้ว แถมยังเป็นที่รักของใครหลายคน เพราะ คุณหนูรีน่า ช่างอ้อนช่างจาเก่ง หน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ยิ้มเก่ง ว่านอนสอนง่าย ฉลาดเจ้าเล่ห์ พูดเก่ง ถ่อมตน ไม่กลัวคน เข้าได้กับทุกคน ไม่เว้นแม้แต่ พี่ยามร่างใหญ่ หน้าโหด ตัวใหญ่ ผิวเข้ม ที่ตอนนี้ถูกคุณหนูรีน่า ให้ทำท่าเหมือนสัตว์สี่ขา แล้วร้อง เหมียวๆ ทั้งที่อยู่ในเครื่องแบบ ร.ป.ภ. เต็มยศ จนใครมาเห็นคงจะตลกพิลึก ที่ชายร่างยักษ์ ทำท่าทาง ตลก โดยมีเด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักมาก ยืนตบมือหัวเราะ กระโดดเหยงๆอยู่ใกล้ๆ

แต่วันนี้คุณหนูรีน่าคงไม่ได้ไปเล่นกับพี่ยามยักษ์เขียว เหมือนเมื่อวาน เพราะตอนนี้กำลังถูกจับแต่งตัวด้วยชุดสีชมพูลายดอกไม้ กับผมสีดำธรรมชาติที่ตอนนี้ตัดหน้าม้า เลยทำให้สาวน้อยตรงหน้า น่ารักจิ้มลิ้มเหมือนตุ๊กตาเข้าไปอีก

" อูย คุณหนูขา ทำไมน่ารักเหมือนตุ๊กตาขนาดนี้ พี่แอ้ว ใจสั่นไปหมดแล้วค่ะ " แอ้วพี่เลี้ยงส่วนตัวคุณหนูรีน่า อายุสิบเจ็ดปี ลูกสาวแม่ครัว มาจากบ้านนอก กำลังพูดออกมาเสียงสั่น เพราะตกใจกับความน่ารักบ๊องแบ๊วสุดบรรยายของคุณหนูรีน่า แถมผิวของคุณหนูก็ก็ขาวจั๊วะออร่าแรงเวอร์! ที่ใครเห็น ก็รู้เลยว่า โตขึ้นมาเด็กน้อยคนนี้ จะสวยน่ารักขนาดไหน

" ถ้าพี่แอ้วบอกว่าหนูน่ารักขนาด แล้วพี่แอ้วคิดว่าคุณป้าเคทจะชอบรีน่ามั้ยคะ " รีน่าถาม เพื่อขอความมั่นใจตามประสาเด็ก

" ใครเห็นคุณหนูตอนนี้ พี่แอ้วว่าหลงรักกันทั้งนั้นแหละค่ะ "

" งั้นก็แสดงว่า ถ้าคุณป้าเคทเห็นรีน่า คุณป้าเคทก็จะ หลงรักรีน่าเหมือนพ่อแดนกับคุณแม่ยู ใช่มั้ยคะ " ท้ายเสียงพูดของรีน่า ปนเสียงเศร้ามาด้วยเล็กน้อย แค่เล็กน้อยๆ เพราะเป็นเด็กเก็บความรู้สึกเก่ง

" คุณหนูอย่าลืมคุณผู้ชายด้วยนะคะ....พี่แอ้วหมายถึงคุณลุงธามหน่ะค่ะ " แอ้ว กล่าวเตือนความจำหนูรีน่า เพราะกลัวจะสนใจแต่ป้าเคท จนลืมผู้ชายที่เป็นเจ้าของคฤหาสน์หลังนี้

" แต่ป้าเคทเป็น พี่สาวของพ่อแดนหนิคะ " รีน่าประมวลความคิดแล้วพูดออกไป

" แต่คุณผู้ชายเป็นเจ้าของบ้านหลังใหญ่หลังนี้นะคะคุณหนู "

" เอ้า! พี่แอ้ว ไม่เข้าใจรีน่าหรอคะ รีน่าไม่ได้ลืมคุณลุงธามค่ะ แต่รีน่าแค่...แค่คิดถึงคุณป้าเคทค่ะ " สาวน้อยรีน่ายังเถียงฉอดๆ อย่างน่ารัก

" อ่าวหรอคะคุณหนู พี่แอ้วก็คิดว่าหนูสนใจแต่คุณผู้หญิง จนลืมคุณผู้ชายซะอีก.....แฮร่ๆ พี่แอ้วขอโทษนะคะ พี่แอ้วโง่เอง " แอ้วพูดเสียวอ่อย กับความโง่ไม่ทันความคิดเด็กของเธอ

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

" คุณหนูขาา! ยายนวลเองนะคะ ขอเข้าไปนะคะคุณหนู " นวลศรี เคาะประตูขออนุญาติคุณหนูตัวน้อยผู้เป็นที่รักของนาง จากนั้นเมื่อได้เสียงตอบรับจากข้างใน นางนวลศรี แม่บ้านเก่าแก่ก็เปิดประตูเข้าไป

" เข้ามาได้เลยค่ะ ยายนวลขาา! " รีน่า รีบลุกจากโต๊ะเครื่องแป้ง แล้วเดินไปกลางห้อง เพื่ออวดโฉมให้ยายนวลที่กำลังเปิดประตูเข้ามาว่า เธอสวยน่ารักมั้ย

" ตายแล้ว!! คุณหนูของยายนวล ทำไมน่ารักขนาดนี้ค่ะ โอ๊ะ...โอ๊ะ...น่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้ยายนวลจะไปรักใครได้อีกล่ะคะทีนี้ " นางนวลศรี พูดเสียงหงอยเรียกร้องความสนใจจากคุณหนูตัวน้อย

" โอ๋ โอ๋.....ยายนวลก็ไม่ต้องไปรักใครอีกก็ได้ รักแค่รีน่าคนเดียวก็พอค่ะ เดียวรีน่าจะทำให้ยายนวลมีความสุขทุกๆ วันเลยนะคะ แถมจะเป็นเด็กดีของยายนวลด้วย! โอ๋ " รีน่าเข้ามากอดมาพูดปลอบใจ หญิงชรา จนแอ้วที่มองอยู่อย่างอิจฉา ถึงกับต้องพูดในใจ

'แหมป้านวลก็ กลัวคุณหนูจะไม่รักขนาดนั้นเลยหรอคะ ดูสิทำหน้าหงอยอีกล่ะ เฮ้อ! ป้านวลนี่'

​