มาแล้วจ้ะ มาแล้วจ้าาาาา

ลี่ลี่คือ เหมือนเดิม! NC ร้อนแรง! สำหรับเรื่องนี้... ความน่าร้ากก นุ่มฟู ก็มีอยู่แต่ในช่วงหลังหน่อยแหละค่ะ... แหะๆ

หากท่านเคยพบเจอนายท่านหรั่นแห่งเรือนฉางกวางมาแล้ว ลี่ลี่ไดเร็คขอนำเสนอ เจิ้นกั๋วกง เจ้าค่าา

ผู้บ่าวคนนี้ไม่อ่อนโยนและนุ่มนวลเลยค่า แต่หากนักอ่านยังรู้สึกขัดใจกับน้องไฉ่อันในเรือนฉางกวางที่ว่าง่ายรู้ความเกินไป

ครั้งนี้ไรต์พก ท่านหญิงชิงเสียน มาด้วย ท่านหญิงคนนี้ร้ายกาจวอนมือ ตบเป็นตบเลยค่า เหมาะสมกันที่สู้ดดด

สำหรับเรื่องนี้ เป็นคู่เดี่ยวน้า และโครงเรื่องก็ค่อนข้างยาวด้วย อย่าเพิ่งทิ้งกันไปก่อนน้า

------------------------------

“เจ้ามันคนเลว โง่ เป็นคนโง่! เจ้าลูกตะพาบ!” ชิงเสียนแม้จะถูกเขาทับกดไว้ รู้สึกหนักดุจถูกขุนเขาถล่มทับแต่ปากของนางก็ยังคงใช้การได้ ร้องด่าเขาอย่างไม่อาจอดกลั้น วันนี้นางเหนื่อยมาทั้งวัน! เดิมคิดว่าจะได้ผ่อนคลายระบายความเหน็ดเหนื่อยแต่กลับต้องมารองรับอารมณ์ดิบเถื่อนดุจหมาบ้าของเขา!

“ปากดีนัก!” เหวินเฉียงบีบปากนางไว้แน่นดวงตาวาวโรจน์ ส่วนชิงเสียนก็จ้องมองเขาโดยไม่ยอมแพ้ ท่าทางดื้อรั้นแข็งขืนนี้ยิ่งทำให้เขาออกแรงหนักขึ้น

“เจ้าคนที่สมองมีแต่ขี้เลื่อย รู้จักแต่ใช้กำลัง สมองไม่ฝ่อไปหมด... อื้อ!”

เหวินเฉียงเลื่อนมือปิดปากนางไว้แน่นทุกการกระทำ การเคลื่อนไหวล้วนหยาบคาย ไร้การอ่อนโยนทะนุถนอมกระแทกดั่งจะกระแทกร่างบางให้ทะลุ แม้ในใจเหวินเฉียงนั้นนึกเกลียดอยู่เต็มอก แต่ร่างกายของเขากลับตอบสนองนางโดยไม่หยุดยั้ง ทั้งยังรู้สึกว่าความเปียกชื้นที่ช่วยหล่อลื่นนี้ล้วนมาจากตัวเขาทั้งสิ้น กว่าเหวินเฉียงเสร็จสมตามต้องการ ชิงเสียนก็แน่นิ่งสลบไม่ได้สติ

เขาหลุบตาลงมองความขุ่นขาวที่ปล่อยออกมารดร่างบางก็เม้มปากแน่น ในใจสับสนรวนเร ทั้งๆ ที่ไม่ชอบ ทั้งๆ ที่เกลียดเข้ากระดูก แต่กลับ... เสร็จสมออกมา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะห่างร้างรสสวาทอันแสนถึงใจมานาน หรือเป็นเพราะว่าในอดีตเขาและนางมีอดีตร่วมกัน...

------------------------------

**นิยายเรื่องนี้มี NC เน้นอิโรติคค่อนข้างจะร้อนแรง ภาษาและเนื้อหาไม่เหมาะกับผู้ที่อายุไม่เกิน 18 แต่งขึ้นจากจินตนาการเพื่อความบันเทิงล้วนๆ ไม่เกี่ยวข้องหรืออ้างอิงกับประวัติศาสตร์ใดหรือพาดพิงถึงบุคคลใดบุคคลหนึ่งแต่อย่างใด**

ซ่อนกลจำนนใจ (NC)