เรื่อง : Untouchable love…รัก สัมผัสไม่ได้

ตอนที่ 9 #สิ่งตอบแทน (มี E-Book และหนังสือเสียง)

โดย : Kwitch (เขียนเป็นภาษาไทยว่า กวิชญ์ (อ่านว่า กะ-วิช (ออกเสียง “เฉอะ”)))

ยังไม่ทันได้พูดคำว่า “อาณาจักรเฮฟเวิน” ได้เต็มปาก มาเทโอก็ต้องหยุดกะทันหัน เพราะการปรากฏตัวในครั้งนี้ไม่ควรเปิดเผยให้มนุษย์รู้ว่าเขาเป็นเทพบนอาณาจักรเฮฟเวิน

“ขะ...ข้าเดินทางมาไกลมาก” มาเทโอส่งยิ้มเจื่อนขณะตอบคำถามแบบข้าง ๆ คู ๆ

“แล้วเมืองใดเล่า เผื่อว่าข้าจะรู้จัก” ใบหน้าเฉิดฉายยังคงไม่คลายความสงสัยกับชายรูปงามที่สุด ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยเห็นชายหนุ่มหล่อเหลาไร้ที่ติราวกับเดินออกมาจากภาพวาดก็ไม่ปาน

มาเทโอลอบถอนหายใจ เพราะไม่รู้จะหลีกเลี่ยงการตอบคำถามของหญิงตรงหน้าได้อย่างไร เขาไม่เคยเดินทางมายังอาณาจักรเอิร์ธมาก่อนเลย ซึ่งนี่ก็เป็นครั้งแรก ดังนั้น เขาจึงหารู้ข้อมูลของอาณาจักรเอิร์ธไม่ แต่ถึงกระนั้น มาเทโอรู้ดี ว่าเขามีไม้เด็ดอันจะทำให้หญิงผู้นี้หยุดคำถามของนางได้

รอยยิ้มหวานหยาดเยิ้มเฉิดฉายเปล่งประกายด้วยรัศมีเทพประกอบกับนัยน์ตาทรงเสน่ห์ฉายแววยิ้มสว่างไสวถูกส่งให้หญิงตรงหน้าอย่างตั้งใจ “แล้วข้าขอทราบนามหญิง...ผู้งดงามท่านนี้ได้หรือไม่” มาเทโอเปลี่ยนหัวข้อบทสนทนาอย่างตั้งใจ

ยิ้มพิฆาตนั้นหลอมละลายหัวใจของใบหน้างามจนไม่อาจควบคุมได้ ความเคลิบเคลิ้มเข้าปกคลุมดวงตาคมโตสีเขียวอ่อนจนนางรู้สึกเหมือนตกอยู่ในหลุมอะไรบางอย่าง...ซึ่งยากนักที่จะปีนป่ายขึ้นมาได้ ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อเม้มเข้าหากันเนื่องจากยังคิดหาคำพูดใดมาโต้ตอบได้ไม่ ผิวขาวละเอียดราวกับหงส์ขาวโดยเฉพาะบนแก้มเนียนทั้งสองข้างนั้นเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อราวกับมะเขือเทศสด รวมไปถึงปลายจมูกเรียวงามก็เริ่มเปลี่ยนสีเช่นเดียวกัน ความขวยเขินก่อตัวขึ้นจนมือเรียวยกขึ้นไปจับผมยาวตรงสลวยสีน้ำตาลเข้มม้วนไปมาโดยไม่รู้ตัว ร่างระหงยืนบิดตัวไปมาจนสร้างเครื่องหมายปรัศนีให้กับชายตรงหน้า เพราะหารู้ถึงความหมายของสัญลักษณ์อันเป็นกิริยาหนึ่งซึ่งแสดงถึงความสะเทิ้นอายของหญิงสาวไม่

“ขะ...ข้า...ชื่อ...ทรินิตี้”

“ทรินิตี้...นามนั้นก็งดงามไม่ต่างจากเจ้าของเลยสักนิด” แววตาอ่อนเชื่อมส่งไปทลายปราการของทรินิตี้อย่างไม่หยุดหย่อน

เมื่อดวงหน้าไฉไลช้อนตาขึ้นมา ก็เห็นว่าใบไม้หล่นลงมาติดอยู่บนเส้นผมของมาเทโอ มือเรียวจึงยื่นไปเพื่อจะหยิบออกให้ด้วยความหวังดี

ทันทีที่ประมวลผลได้ว่าการเคลื่อนไหวนี้กำลังเข้ามาใกล้ตัวเขาในระยะประชิด ดวงหน้าหล่อเหลาถลึงตาโต พร้อมกับตะคอกออกไปด้วยน้ำเสียงดุดัน “อย่ามาแตะต้องตัวข้า”

จากนั้นมาเทโอก็เกรงว่าทรินิตี้จะยิ่งล้ำเส้นที่ไม่ควรก้าวข้ามมา...นั่นคือการสัมผัสตัวเขา...ดังนั้นมาเทโอจึงรีบสยายปีกพญานกฟินิกซ์อัสนีออกแล้วบินหนีไปปล่อยให้ทรินิตี้ยืนตะลึงพรึงเพริดอยู่แบบนั้น

ตอนนี้ในมโนภาพของทรินิตี้ปรากฏแต่ดวงหน้าคมอันเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มเจิดจ้าประกอบกับแววตาหวานเชื่อมของชายหนุ่มรูปงามซึ่งเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก แต่ก็มีอยู่ชั่ววูบหนึ่งที่นางนึกสงสัยขึ้นมาเกี่ยวกับปีกนกอันสยายออกมาจากแผ่นหลังของชายผู้นั้น เพราะเมื่อลองคิดดูอย่างถี่ถ้วนแล้ว มนุษย์สามัญธรรมดาไม่น่าจะมีปีกลักษณะแบบนี้ได้ “หรือว่าเขาจะเป็นเทพ” ใบหน้าพิไลบ่นพึมพำกับตัวเองอีกครั้ง

หลังจากนั้นทรินิตี้ก็นำขนนกซึ่งเก็บไว้ในกระเป๋าเสื้อด้านในนั้น ไปใส่จี้กรอบไพลินสีขาวใสห้อยไว้กับสร้อยคอ แล้วใส่ไว้ตลอดเวลา ราวกับขนนกนี้เป็นเครื่องลางสิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำตัวของนางไปเสียแล้ว

ส่วนมาเทโอนั้น ยังไม่อาจกลับขึ้นไปอาณาจักรเฮฟเวิน เนื่องจากยังไม่ได้เบาะแสของมาเวอริค ดังนั้นเขาจึงจำต้องอาศัยอยู่ในเมืองนี้ต่อไปจนกว่าจะเจอตัวผู้เป็นน้อง

.....

ณ ตลาดแห่งเมืองเดย์ดรีม (Daydream city)

มาเทโอซึ่งกำลังบินอยู่บนท้องฟ้าเพื่อสอดส่องร่องรอยของมาเวอริคอยู่นั้น สายตาอันเฉียบคมซึ่งสามารถมองเห็นได้ไกลในระยะรัศมีหนึ่งพันกิโลเมตรอันเป็นพลังดีพบลูอายส (Deep blue eyes power) ก็สะดุดอยู่ยังร่างระหงซึ่งยืนโดดเด่นท่ามกลางผู้คนมากมายในตลาดแห่งนั้น

มาเทโอนิ่งคิด แล้วบินตามร่างบางนั้นไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งร่างนั้นเดินออกมายังบริเวณทุ่งกว้าง หามีผู้คนพลุกพล่านเฉกเช่นในตลาดไม่ เมื่อใช้พลังดีพบลูอายส (Deep blue eyes power) สังเกตบริเวณรอบ ๆ แล้ว ก็เห็นว่าผู้ซึ่งตนตามติดมาตลอดนั้น หามีผู้ใดติดสอยห้อยตามมาด้วยไม่ อีกทั้งบริเวณนั้นยังห่างไกลจากแหล่งชุมชน ดังนั้น ความน่าจะเป็นในการสัมผัสตัวมนุษย์ก็คงมีน้อยมาก เมื่อคิดพิจารณาอย่างถี่ถ้วนรอบคอบแล้ว เมทาโอจึงพุ่งตัวไปหาร่างนั้นในทันที

ร่างสง่าพุ่งลงหยุดลงตรงหน้าร่างระหง แต่ครั้งนี้ เขาควบคุมพลังเทพได้ดีขึ้น โดยทำให้การพุ่งตัวลงนั้นรุนแรงน้อยลงเพื่อไม่ให้ร่างตรงหน้านั้นตื่นตระหนกมากเกินไป

“เจอกันอีกแล้วนะทรินิตี้”

“ทะ...ท่าน”

“เรียกข้าว่า...มาเทโอ ก็ได้”

“ค่ะ” แม้จะดีใจจนอยากจะกระโดดโลดเต้นมากสักเพียงใดก็ตามที่ได้เจอชายในฝันอีกครั้ง แต่นางก็พยายามเก็บซ่อนอาการนั้นไม่ให้กระโตกกระตากจนเกินงาม

“เมื่อวันก่อน ข้าต้องขออภัยด้วยที่เสียมารยาทกับเจ้า”

อันที่จริงในความทรงจำของทรินิตี้ซึ่งมีต่อมาเทโอนั้น เต็มไปด้วยความงดงามหล่อเหลาไร้ที่ติ รอยยิ้มอันเจิดจ้า และแววตาหวานเยิ้ม มันเป็นภาพอันติดอยู่ในหัวของนางอย่างไม่อาจสลัดออกไปได้ แต่เมื่อเขาเอ่ยถึงเรื่องเสียมารยาทขึ้นมา นางก็นึกขึ้นมาได้ ‘อย่ามาแตะต้องตัวข้า’ น้ำเสียงตะคอกดุดันอันไร้ซึ่งเหตุผล แต่นางก็หาได้เก็บมาคิดโกรธเคืองไม่ แต่ในเมื่อมาเทโอกล่าวขึ้นมาเอง นางก็จำต้องเล่นไปตามน้ำ

“ท่านคิดว่าแค่ขอโทษอย่างเดียวมันเพียงพองั้นหรือ ข้าเพียงแต่หวังดีจะหยิบใบไม้ออกจากเส้นผมของท่าน แต่ท่านกลับตะคอกข้าอย่างรุนแรง ข้าเสียใจมากจริง ๆ”

มาเทโอแผ่มือขวาออกสูงระดับเอว แล้วจู่ ๆ ปิ่นมุกสีขาวก็ปรากฏขึ้นบนมือใหญ่ของเขา

“ปิ่นมุกนี้จะแทนคำขอโทษของข้าได้หรือไม่”

“นี่ทะ...ท่าน...ท่านไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาจริง ๆ ด้วย”

มาเทโอนิ่งเงียบ ไม่ตอบคำถาม แต่กลับใช้พลังเทพทำให้ปิ่นมุกนั้นลอยไปเสียบบนมวยผมของทรินิตี้ซึ่งถูกรวบไว้อย่างเรียบร้อยโดยไม่รอให้นางเอ่ยอนุญาตก่อน จากนั้นจึงเสกกระจกออกมาแล้วหันไปเพื่อสะท้อนใบหน้างามของนาง

“ช่างเหมาะกับเจ้าเสียนี่กระไร”

แม้ในใจจะรู้สึกพอใจยิ่งกว่าปลากระดี่ได้น้ำ แต่ทรินิตี้หาใช่หญิงซึ่งมีเพียงแค่รูปโฉมงดงามไม่ แต่ความฉลาดหลักแหลมนั้นก็เป็นคุณสมบัติอันมีมาควบคู่กับใบหน้าเฉิดฉายนั้นไม่ด้อยไปกว่ากัน

“ท่านต้องการอะไร...ก็บอกข้ามาตรง ๆ ดีกว่า อย่าอ้อมค้อมนักเลย”

“ใช่เจ้าเข้าใจถูกแล้ว...และข้าอยากให้เจ้าเก็บเรื่องที่เจ้าเห็นทั้งหมดนั้นเป็นความลับ”

“ถ้าอย่างนั้น...ปิ่นมุกนี้คงไม่เพียงพอแล้วล่ะ”

“เจ้าต้องการสิ่งใดเพิ่มเติมบอกข้ามาได้เลย...หากมันเป็นเรื่องที่ถูกต้อง ไม่ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนและไม่เกินความสามารถของข้า...ข้ายินดีหามาให้เจ้า”

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏยังมุมปากเรียวบาง ราวกับแผนการอันวางไว้กำลังจะบรรลุผล “ถ้าอย่างนั้น...ท่านต้องเป็น...”

--------------------------------------------------------------------

#ขอขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและให้กำลังใจนะคะ

#ตายแล้ว! ลุ้นมากเลยค่ะว่าทรินิตี้จะขออะไร...แต่บอกไว้เลยว่าตอนหน้าจะมีความฟินของคู่นี้นะคะ...ต้องติดตามตอนต่อไปของ Untouchable love…รัก สัมผัสไม่ได้ นะคะ

ด้วยรัก

Kwitch

#Untouchable love…รัก สัมผัสไม่ได้ #นิยายแฟนตาซี #นิยายแฟนตาซีไทย #ความรัก #พลังเทพ #การต่อสู้ #Kwitch