“ข้าไม่ไหวจริงๆ ระบมไปหมดแล้ว ถ้าท่านชีคจะกรุณา”

มาราตีเริ่มใช้ไม้อ่อน ยะห์นาเคยสอนว่าบุรุษแม้จะแข็งกร้าวเพียงใดก็ย่อมแพ้มารยาหญิง ยิ่งหากเอาอกเอาใจ นุ่มนวลอ่อนหวาน เธอก็จะอยู่เหนือชายหนุ่มเหล่านั้นโดยสิ้นเชิง แล้วความแข็งกระด้างก็จะถูกสยบด้วยความนิ่มนวลในที่สุด

น้ำเสียงและสายตาที่อ้อนวอนร้องขอทำให้ชีคหนุ่มหัวเราะเบาๆ มาราตีกัดริมฝีปากแน่นอย่างอับอายที่เขาหัวเราะเยาะคำขอนั้น

..เธอต้องกลั้นใจขอร้องเขา ไม่เคยยอมโอนอ่อนให้ใครแบบนี้มาก่อน แต่คำขอร้องของเธอกลับเป็นเพียงสิ่งที่น่าเยาะเย้ยถากถางสำหรับเขาเท่านั้นเองหรอกหรือ

มาราตีเตือนตัวเองว่าเธอต้องอดทน... อดทนกับสิ่งที่เผชิญ เพราะทุกอย่างเกิดจากเธอเองเป็นผู้กำหนด เธอเองเป็นต้นเหตุให้ทุกอย่างเป็นเช่นนี้ และไม่คิดโทษพี่สาวที่หนีไปแม้แต่น้อย

“เด็กน้อย เจ้ายังต้องเรียนรู้ถึงความต้องการของข้าอีกนาน แม้เจ้าจะระบมแต่ข้าก็สามารถรักษาเยียวยาเจ้าด้วยไฟสวาทของข้าได้ ครานี้ข้าจะถนอมเจ้าให้เจ้าสุขสมไปกับข้า”

เขาลากนิ้วแผ่วเบาบนแก้มเนียนนุ่ม น้ำเสียงที่เปลี่ยนจากดุดันเป็นแหบพร่าทำให้มาราตีขนลุกไปทั้งร่าง อะไรบางอย่างบอกให้เธอรู้ว่า เหตุการณ์เมื่อค่ำคืนกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง

“หากท่านชีคจะกรุณา ขอให้ข้าพักอีกสักนิดจะได้ไหม ข้าไม่ไหวจริงๆ และตอนนี้ก็ยังกลางวันอยู่เลย ข้าอายบ่าวไพร่ยิ่งนัก” เธอขอร้องด้วยความหวัง แม้จะน้อยนิดเธอก็อยากนอนพัก แค่นิดเดียวเท่านั้น...ให้เธอได้หายใจโล่งกว่านี้ เธอยอมสารภาพความอายให้เขารับรู้แล้ว เขาจะไม่เมตตาบ้างเชียวหรือ

“อย่าอ้อนวอนเสียให้ยาก ไม่มีอะไรที่ข้าต้องการแล้วจะไม่ได้ แต่ข้าจะถนอมเจ้าคนดี” คำพูดทุกอย่างจบลงพร้อมกับจุมพิตเร่าร้อน

มาราตีถอนใจสะท้าน ยอมรับชะตาของตัวเอง อัฟฟานไม่ต้องการท่อนไม้ไร้ชีวิต เขาจึงทำให้เธอตอบรับ มือใหญ่สัมผัสเรือนกายสาวเปลือยเปล่าไปถ้วนทั่ว ริมฝีปากยังบดคลึงเคล้าไม่วาง ปลายลิ้นหยอกเย้าเกี่ยวกระหวัดรัดเรียวลิ้นเล็กสร้างสัมผัสหฤหรรษ์ให้เกิดขึ้น ร่างน้อยที่จูบไม่เป็นทำให้เขาอยากสอน มากกว่าให้เธอช่ำชองเหมือนหญิงคนอื่นๆ ที่ปรนนิบัติเขา

มาราตีครางเบาๆ สูดอากาศหายใจเข้าปอดแรงลึก เมื่อจุมพิตเนิ่นนานถูกถอดถอนออกจากกัน ทรวงอวบนุ่มนิ่มใหญ่โตที่รอคอยเขาอยู่ทำให้ใบหน้าคมเข้มก้มลงเชยชิมเพื่อเพิ่มความเสียวสะท้าน ร่างสาวหยัดกายตอบสนองอย่างลืมตัว

อัฟฟานครางกระหึ่มด้วยความชอบใจเมื่อกายน้อยสาวสดตอบรับสัมผัสอย่างน่ารักน่าใคร่

ความรู้สึกแบบนี้มันแตกต่างจากที่เธอนอนขี้เซาให้เขาตักตวงความสุขฝ่ายเดียว เพราะการที่เธอมีสติตอบรับสัมผัสทำให้เขาตื่นเต้นมากกว่าหลายเท่านัก

สิ่งที่ไม่เคยคิดกระทำมาก่อนนอกจากเธอเพียงผู้เดียวที่ได้รับการปฏิบัติโดยใช้ปากที่มากด้วยประสบการณ์เพิ่มความสุขให้รสรัก เคยคิดว่ามีเพียงผู้หญิงเท่านั้นที่จะปรนเปรอปรนนิบัติ แต่เธอคือคนแรกและหญิงเดียวที่เขาจะทำ สะดือบุ๋มน่ารักถูกความร้อนชื้นไล้เลียวนไปมาพร้อมกับริมฝีปากหนาที่ดูดเม้มเล่น รสชาติแสนหวานที่เขาได้กลืนกินตลอดค่ำคืน ทำให้ไม่รั้งรอที่จะปฏิบัติการนั้นอีกครั้ง เมื่อรับรู้ว่าหยาดน้ำทิพย์จากบุหงาเต็มตึงหวานละมุนละไมกว่าส่วนใดๆ ในร่างกายกำลังผลิตน้ำหวานออกมาคอยต้อนรับลิ้นหนุ่มด้วยความเต็มใจยิ่ง

“อืม...” มาราตีได้แต่ครวญคราง เธอกำลังปั่นป่วนไปทั้งร่าง สมองเบลอด้วยความงุนงงจนห้ามปรามเขาไม่ได้ ไม่มีการต่อต้าน มีแต่การตอบสนอง

และสิ่งนี้คือสิ่งที่ชายหนุ่มต้องการ

“เจ้าเป็นสมบัติของข้า ของข้าเพียงผู้เดียว และจะเป็นแบบนี้ตลอดไป” ชีคหนุ่มย้ำเสียงแหบห้าวให้เธอรับรู้และตระหนัก

“อย่า...” สติน้อยนิดห้ามปรามแต่แผ่วเบาแทบไม่ได้ยิน เสียงหวานจึงลอยผ่านไปกับสายลมที่พัดระเรื่อยมารอบกาย นิ้วแกร่งแค่ลูบไล้กลีบเนื้อนวลแห่งความเป็นสาว เรือนกายงดงามก็สั่นระริกไหวเยือก แทบหายใจไม่ออกเสียเลยจริงๆ

ดวงตาสีเทาเหล็กเปล่งประกายชื่นชมความงามที่เขาได้จุ่มจ้วงฝากฝังโอบอุ้มความแกร่งกล้าแทบทั้งคืน ตอนนี้กำลังแดงช้ำเพราะกรำศึกรักที่เขาไม่ยอมปราชัยแม้แต่ครั้งเดียวให้ได้เห็นเป็นประจักษ์

ปลายลิ้นสากร้อนตวัดไล้เลียไม่ใช่อย่างกระหายหิว แต่เพื่อปลอบประโลมกลีบเนื้อสาวที่แดงช้ำจากร่องรอยรัก สัมผัสแผ่วเบาทะนุถนอมทำให้มาราตีค่อยคลายอาการเกร็งลงได้มาก หญิงสาวเปลี่ยนจากการหายใจติดขัดเป็นหายใจหอบแรงครางกระเส่า ทรวงอวบเต็มตึงกระเพื่อมไหวเย้ายวนตามจังหวะการแลกเปลี่ยนก๊าซสำคัญของร่างกาย

ชายหนุ่มยังคงตั้งหน้าตั้งตาลามเลียจุดอ่อนไหวของกายสาวไม่หยุดพัก เสียงครางหวานเครือเปล่งออกมาระลอกใหญ่ กายน้อยอิ่มอวบเริ่มสั่นยะเยือก พยายามพาร่างหนีด้วยความเสียวซ่านที่ก่อเกิด อุ้งมือใหญ่รั้งสะโพกผายเอาไว้แน่นไม่ให้หญิงสาวดิ้นหนีได้สำเร็จ

มาราตีได้แต่หยัดกายสนองตอบ บางครั้งก็ดิ้นหนีแต่ติดอุ้งมือใหญ่ ร่างน้อยบังเกิดความสับสนในกลไกแห่งธรรมชาติที่เขาให้เธอได้สัมผัสมากกว่าทฤษฏีที่ได้รับรู้มา

เส้นไหมนุ่มเปียกชื้นแนบกับผิวผ่องขาวสะอาดที่ชอกช้ำจากการถูกเชยชมล่วงล้ำแทบทั้งคืน กำลังเปิดทางให้ริมฝีปากหนาเข้าลิ้มรสเนื้อแท้ภายใน หลังจากได้สัมผัสภายนอกจนพอใจ นิ้วเรียวยาวแกร่งกล้าเผยอแยกกลีบกุหลาบสาวอ่อนละมุนออกจากกัน เพียงแค่เห็นความสวยสดของเนื้อแท้ด้านในก็ทำให้เขาอุทานค้าง รีบฉกริมฝีปากเข้าดูดชิมกลืนกินแสดงความเป็นเจ้าของด้วยความกระหายหิวในรสสวาทล้ำลึก

“ได้โปรดปล่อย ข้าทรมาน” เสียงหวานอุทธรณ์ด้วยความเสียวกระสันรัญจวน

“เจ้าทรมานข้ารู้ แต่ข้าก็ทรมานไม่ต่างจากเจ้า เจ้ารับรู้หรือไม่” อัฟฟานถามด้วยรอยยิ้มทรงเสน่ห์ ลากมือไล้วนทั่วกรอบหน้านวลเบาๆ

เพียงแค่เห็นรอยยิ้มนั้น มาราตีก็ใจสั่นไหวอ่อนยวบ เธอกำลังพ่ายแพ้ต่อความรู้สึกภายใน บอกตัวเองอย่างยอมจำนน หลังจากพายุรักรุนแรงเมื่อค่ำคืนผ่านพ้น วันนี้เขากลับเป็นผู้ชายเร่าร้อนที่มาอ้อนขอรักเธออย่างสนิทใจ หญิงสาวสับสนในเสน่ห์ของชีคหนุ่ม จนหัวใจสั่นสะท้านรุนแรง ควบคุมตัวเองแทบไม่อยู่

“ขะ...ข้า” เสียงแผ่วหวานแทบไม่เป็นภาษาขณะเอื้อนเอ่ยออกมา

“ข้าไม่อยากโต้เถียงกับเจ้าให้เสียเวลาเลยสักวินาทีเดียว”

อัฟฟานเริ่มต้นกลืนกินกลีบกายสาวด้านในที่มีผนังอ่อนนุ่มไวต่อสัมผัส มาราตีจิกทึ้งผ้าปูสีสวยบนเตียงแน่น เขายกเข่ามนให้เรียวขาตั้งชันขึ้น เธอเกร็งจิกนิ้วเท้าแน่นกับพื้นเตียง สัมผัสหวามไหวไม่ได้ทำให้อยากพาร่างหนี แต่อยากให้เขาสัมผัสไม่หยุด... ต่อเนื่องจนเสร็จสิ้นต่างหากเล่า ซึ่งเธอไม่รู้ว่าเขาต้องทำเช่นไร แต่ตระหนักว่าชายหนุ่มรู้ดีในสิ่งที่กำลังกระทำ เรือนกายสาวสั่นสะริก ยอดเกสรสวยสีอ่อนหวานสะท้านใต้ริมฝีปากอุ่นร้อนที่เข้าดูดเม้มดั่งใจปรารถนา กระตุ้นให้น้ำผึ้งหลั่งไหลออกมาจากรวงผึ้งน้อย

มาราตีสะดุ้งอุทาน เขาแกล้งตอดรัดยอดเกสรที่ปลดปล่อยน้ำผึ้งหวานชุ่มฉ่ำออกมาจากภายใน

“เจ้าหอมหวานมาก มากกว่าหญิงใดที่ข้าเคยสัมผัส” ชายหนุ่มบอกเสียงแหบพร่า

อัฟฟานนึกเสียดายครามครันที่เมื่อคืนไม่ได้เชยชิมแอ่งน้ำหวานบริสุทธิ์นี้ก่อนที่เขาจะพรากพรหมจรรย์ไปจากเธอ แม้ได้ดูดชิมหลังจากบทรักผ่านพ้นไปมากมายก็ยังหวานล้ำ แต่หากก่อนหน้านี้คงหวานล้ำกว่านี้เป็นสิบเป็นร้อยเท่า

ถึงอย่างไรเสียเขาก็ไม่ผิดหวังที่ได้ล่วงล้ำความบริสุทธิ์นั้น ก็เพราะความพยศดื้อรั้นของเธอเองอย่างไรเล่า แต่กระนั้นเธอก็ยังหวานล้ำไม่จืดจาง หากไม่คิดเข้าข้างตัวเองจนเกินไปนัก กลับรู้สึกว่าเธอหวานละมุนมากกว่าเดิมเสียด้วยซ้ำ

คำชมเชยไม่ได้ทำให้เธอปลื้มปีติในหัวใจ มีเพียงความรู้สึกซ่านเสียวกระสันรัญจวนยอมรับชะตาที่เขามอบให้เพียงเท่านั้น แต่ในห้วงคำนึงความรู้สึก ยอมรับว่ามิได้รังเกียจสัมผัสนี้ และเธอก็รับความสุขจากเขาไม่น้อยหน้ากันเลยแต่อย่างใด หากไม่คิดว่าหัวใจของเธอกำลังต่อต้านโดยสิ้นเชิง

ชีคหนุ่มสอดแทรกเรียวลิ้นเข้าดูดขยับกระชับชิดในเส้นทางรักที่ฟิตแน่น มาราตีเกร็งร่างเหมือนต่อต้านไม่ให้เขาล่วงล้ำ