ตั้งแต่เด็กๆผมมคิดมาตลอดว่าเราเกิดมาเพื่ออะไรตั้งแต่เด็กผมสงใสมาตลอดพ่อกับแม่ผมตายไปตั้งแต่ผมยังเด็กๆผมจึงโตมากับป้าเมื่ออายุ14ผมก็เริ่มทำมูลนิธิซึ่งมันทำให้ผมได้เห็นคนตายมานับไม่ท่วนมันจึงทำให้ผมมีความคิดว่าคนเราเนี้ยจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ผมจึงเลือกทำทุกอย่างที่อยากทำถ้าหากสามารถทำได้นะจนผมเรียนจบอายุ18ผมเลือกจะออกไปทำงานแทนที่จะเรียนต่อเพาะว่าไม่อย่ากรบวนป้าไปมากกว่านี้ด้วยตอนนั้นผมไม่คิดอะไรมากจึงไม่สนใจอะไรแค่ทำงานหาเงินไปวันๆก็พอตอนที่อายุ20ผมก็โดนใบแดงจนต้องไปเป็นทหารอยู่2ปีเมื่อออกมาผมก็กลับมาทำงานที่เดิมแรกๆมันก็เฉยๆแต่พอผ่านไป2ปีผมก็เริ่มคิดว่ามันไม่ใช่เเล้วเราทำอะไอยู่นี้มันเป็นชีวิตที่เราต้องการจริงๆหรอผมเริ่มไม่อยากทำงานแบบเดิมแต่ชีวิตมันต้องใช้เงินในการอยู่การกินมันจึงทำให้ผมต้องทำงานที่นี่ต่อไป

วันที่ 1

วันนี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นอยู่ๆผู้จัดการก็เรียกผมไปหา

ผู้จัดการ"เคนเซ็นชื่อซะ"

เคน"ห่ะใบเชิญออกอะไรเนี้ยผมทำอะไรผิดทำไมผมต้องเซ็น"

ผู้จัดการ"จะเซ็นไม่เซ็นมันก็มีค่าท่ากันแค่เรียกแกมาให้รับรู้ไว้แค่นั้นแหละออกไปได้แล้วหมายถึงออกไปจากบริษัทนะ"

เคน"ได้เอางั้นก็ได้บริษัทเฮ็งซวยผู้จัดการก็เฮ็งซวย"

ผมดิ่งออกมาจากบริษัททันทีและกลับไปที่ห้องพักโดยรถโดยสารประจำทางระหว่างทางกลับผมได้แต่คิดว่าทำไมผมถึงโดนไล่ออกทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยจนเผลอหลับไป

ผมตื่นขึ้นมาเพราะกระเป๋ารถมาปลุกและผมก็ต้องพบว่าเลยป้ายมา3ป้ายแล้วคงเป็นเพราะเมื่อคืนอยู่ทำงานจนดึกเลยเพลีย

เคน"ให้มันได้อย่างนี้สิเดินเอาก็ได้ว่ะ"

ผมเดินมาสักพักและตอนนี้ก็ใกล้เที่ยงแล้วและผมก็รู้สึกหิวเลยแวะร้านสะดวกซื้อใกล้ๆห้องพักเพื่อหาอะไรกินสักหน่อยและขณะที่ผมกำลังจะจ่ายเงินอยู่ที่เค้าเตอร์ก็รู้เหมือนว่ามีเสียงอะไรสักอย่างผ่านข้างในหัวไปและอยู่ๆไฟในร้านก็ดับลงและคนที่คิดเงินกับคนที่รอจ่ายเงินอยู่ข้างหลังผมก็ล้มลง

เคน"เฮ้ยจู่เป็นอะไรกันไปเนี้ย"

ข้างนอกร้านเองจู่ๆก็มีรถชนกันหลายคันเมื่อมองไปรอบๆร้านก็เห็นคนอื่นล้มอยู่อีดหลายคนแต่มีผู้หญิงคนหนึ่งกรี๊ดและวิ่งออกไปจากร้านด้วยความตกใจเลยทำให้ตอนนี้ในร้านสะดวกซื้อเหลือเพียงเคนคนเดียวที่ยืนอยู่เขาจึงลองปลุดคนที่ล้มดูก็พบว่าพวกเขาตายแล้ว

เคน"ที่ล้มอยู่ตายกันทุกคนเลยหรอนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันว่ะ"

เมื่อเคนออกไปข้างนอกก็ได้เห็นว่าด้านนอกนั้นมีรถชนกันอยู่เต็มไปหมดตรงทางเดินก็มีคนนอนอยู่กับพื้นเต็มไปหมดคนที่ยืนอยู่นั้นมีแค่ไม่กี่คน

เคน"นี้มันวันอะไรกันว่ะเนี้ย"

เคนลองหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแต่มันก็เปิดไม่ติด

เคน"อะไรเนี้ยแบตหมดหรอหรือว่าพัง"

ตอนนี้เคนคิดอะไรไม่ออกเลยเพราะเขานนั้นลองเอาโทรศัพท์ของคนที่ตายมาใช้แต่ก็เปิดไม่ติดทุกเครื่องเหมือนกันเขาจึงกลับเข้าไปที่ร้านสะดวกซื้อและเอาของที่เขาวางไว้ที่แคซเชียร์มากินจนหมด

เคน"ทำไมมันพังหมดเลยล่ะ"

เคน"ที่อื่นจะเป็นแบบนี้ไหมเนี้ย"

เคน"จะเอาไงต่อดีละที่นี่"

เคน"คิดสิคิดสิเคน"

เคน"ลองกลับไปที่ห้องก่อนดีกว่า"

ไม่ถึงนาทีเคนก็ถึงตึกที่เขาพักอยู่ระหว่างทางเองก็มีร่างไร้วิญญาณเรียงรายอยู่เต็มไปหมดอีกทั้งอุบัติเหตุก็เต็มถนนนั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เขาถึงตึกเร็ว

เคน"มีแต่ศพเต็มไปหมด"

((เคนเคยทำมูลนิธิมาก่อนจึงไม่กลัวศพซักเท่าไร) )

เคนรีบเดินไปที่ห้องตัวเองและลองเปิดไปกับทีวีดู

เคน"ที่นี่ก็ไไม่ติดหรอ"

เคนลองขึ้นไปดูบนด่านฟ้าเพื่อดูรอบๆว่าเป็นยังไงบ้าง

เมื่อถึงด่านฟ้าเขาก็ได้เห็นว่ารอบๆนั้นเละเหมือนกันหมดถนนเต็มไปด้วยอุบัติเหตุแถมบางที่ก็มีไฟไหม้

เคน"เละขนาดนี้ตำรวจหรือรถพยาบาลก็ไม่มาจะทำไงดีล่ะเรา"

เคนกลับลงไปที่ห้องตัวเองแล้วคิดว่าจะทำยังไงต่อดี

เคน(จะทำยังไงดีนะคิดไม่ออกเลยงั้นอยู่ที่ห้องรอดูสถานการณ์ไปก่อนดีกว่าข้างนอกดูท่าทางน่าจะอันตราย)

เคนตัดสินใจอยู่ในที่ห้องไปก่อนและเขาเองก็ยังเพลียอยู่เลยไปนอนพักสักงีบ

เมื่อตื่นขึ้นมาเคนก็พบว่าตอนนี้ดึกมากแล้วในห้องเข้าเองก็มืดไปหมดเขาจึงหยิบไฟฉายมาแต่มันใช้ไม่ได้เขาจึงเปลี่ยนมาใช้เทียนแทนและเมื่อมองออกไปข้างนอกก็เห็นว่ามันมืดมากแสงที่เห็นอยู่ก็เหมือนว่าจะเป็นไฟที่ไหม้อะไรสักอย่างอยู่

เคน"มืดแบบนี้ลำบากเหมือนกันนะเนี้ยแถมหิวแล้วด้วยสิ"

เคน"ยังดีนะที่มีเตาแก๊ส"

เคนต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปกินในขณะที่เขากินอยู่ก็มีเสียงระเบิดและแสงสว่างขึ้นที่หน้าต่างเขาจึงรีบลุกไปดู

ระเบิดที่เกิดขึ้นนั้นมันเกิดจากรถที่ถูกไฟไหม้

เคน"ตกใจหมด"

เคน(ผ่านไปนานขนาดนี้ก็ยังไม่มีใครหรืออะไรมาช่วยหรอบอกหรือสัญญาณอะไรเลย)

เคน"แล้วจะทำยังไงต่อดีวะเนี้ย"

เคนกลับขึ้นไปที่เตียงและนอนคิดว่าจะทำยังไงต่อดีจนหลับไป

วันที่2

เมื่อเช้าเคนก็ตื่นและไปอาบน้ำเมื่ออาบน้ำเสร็จเขาก็หาพวกถังหรือของที่ใส่น้ำได้ไปรองน้ำไวเผื่อว่ามันอาจจะไม่ไหล

เมื่อรางน้ำเสร็จเขาก็ต้มบะหมี่และขึ้นไปกินบนด่านฟ้าและดูสถานการณ์รอบๆไปด้วย

เคน(เริ่มไม่เห็นคนที่ยังมีชีวิตอยู่แถวๆนี้แล้วสิเหลือแต่ศพที่นอนอยู่เต็มไปหมดอีกอย่างในตึกนี่มีคนที่ยังมีชีวิตอยู่บ้างรึเปล่าเนี้ย)

เคน(ถ้าหากไม่มีใครมาช่วยหรือสัญญาณบอกว่าเกิดอะไรขึ้นอย่างน้อยตอนนี้ก็ต้องหาทางทำให้ตัวเองรอดไปได้พรางๆไปก่อนงั้นไปเอาของกินจากร้านสดวดซื้อมาเก็บไว้หน่อยก็คงเป็นความคิดที่ดี)

เคน"งั้นไปตอนนี้เลยดีกว่า"

จากนั้นเคนก็คว้ากระเป๋าใบใหญ่และลงไปที่ร้านสะดวกซื้อทันที

เมื่อเขากำลังจะเข้าไปก็พบว่ามีคนอยู่ข้างในก่อนเขาแล้วเป็นผู้หญิงสองคนดูเหมือนจะเป็นพี่น้องกัน

พอหญิงสาวทั้งคู่เห็นเคนก็ทำท่าทางตกใจและหวาดกลัวๆทั้งคู่พยายามหาทางหนีแต่เพราะเคนยืนอยู่หน้าประตูพวกเธอจึงไม่สามารถออกไปได้ทั้งคู่จึงหยิบของรอบๆข้างมาถือเป็นอาวุธ

เคน"เดี๋ยวๆๆๆ"

ผู้หญิง1"ออกไปนะอย่ามายุ่งกับเรา"

เคน"เดี๋ยวสิผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยคะแค่มาเอาของกินเองนะ"

ผู้หญิง1"ไม่ชั้นจะไม่เชื่อใจผู้ชายแบบพวกแกอีกแล้วถอยไป"

เธอเหยิบไม้ถูพื้นขึ้นมาและพยายามตีใส่เคนเขาจึงหลบออกมาด้านนอกและทั้งผู้หญิงคู่ก็วิ่งหนีไปปล่อยให้เคนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

เคน"เป็นบ้าอะไรกันเนี้ยอุส่าเจอคนที่ยังมีชีวิตอยู่แท้ๆ"

เคนไม่สนใจและกลับเข้าไปในร้านสะดวกซื้อและรีบเอาพวกอาหารแห้งกับอาหารกระป๋องและพวกขนมกับหลายๆ อย่างจนเต็มกระเป๋า

เคน"เยอะขนาดนี้อยู่ได้สักครึ่งปีเลยมั้งเนี้ยกลับดีกว่า"

เมื่อเคนแบกกระเป๋าขึ้นไปจนถึงห้องเขาก็แทบจะหมดแรงเพราะของในกระเป๋ามันเยอะและค่อนข้างหนักมาก

เคน"นะหนักเป็นบ้าไม่น่าเปิดห้องที่ไว้ชั้น9เลย"

เคนวางกระเป๋าลงและทิ้งตัวลงบนเตียง

เคน(ไม่ได้แบกของหนักๆแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ)

เคนพักจนหายเหนื่อยและเขาก็เริ่มเอาของไปเก็บและเช็คว่ามีอะไรอยู่บ้างหลังจากนั้นเขาก็ไม่ออกไปไหนกินอาหารสามเวลาและหาอะไรทำฆ่าเวลาไม่ก็ออกกำำลังกายช่วงเย็นก็ขึ้นไปที่ด่านฟ้าเพื่อดูรอบๆและกลับลงมานอนและวันรุ่งขึ้นเขาก็ทำเหมือนเดิมแต่ช่วงบ่ายเขาก็ได้ยินเสียงระเบิดเขาจึงออกไปดูจากทางหน้าต่างเขาก็เห็นกลุ่มคนประมาณ5คนปาระเบิดขวดเล่นไปตามข้างทาง

เคน"เป็นบ้าอะไรกันทำไมต้องทำแบบนั้นด้วยนี่คนเป็นบ้าอะไรกันไปหมดเนี้ย"

เคน(แบบนี้ข้างนอกก็ยิ่งจะดูอันตรายขึ้นด้วยสิทำจะยังไงต่อดีว่ะเรา)

วันที่3

เมื่อเคนได้เห็นเหตุการณ์แบบนี้ยิ่งทำให้เขาคิดว่าข้างนอกนั้นอันตรายเขาจึงคิดหาวิธีป้องกันตัวไว้สักหน่อยเมื่อกินอาหารเช้าเขาเสร็จก็ออกจากตึกเดินตามหาศพตำรวจและรถตำรวจ

เคนค้นหาพวกอาวุธมีดและปืนเขาเจอตำรวจ3ศพและรถ2คัน

เคนได้ปืนพกมา4กระบอกลูกซองพร้อมกับกระสุนจำนวนค่อนข้างเยอะ

เคย"อย่างน้อยก็มีไว้ค่อยอุ่นใจหน่อย"

เมื่อเคนกลับถึงห้องก็เที่ยงพอดีเขาเก็บปืนไว้ในตู้เสื้อผ้าและเก็บปืนพกไว้ที่ตัว1กระบอกกับมีด1เล่ม

เมื่อเริ่มจะเย็นเขาก็ขึ้นไปที่ด่านฟ้าเพื่อดูรอบๆเหมือนเดิมเพราะเขายังหวังอยู่ว่าอาจจะมีคนมาช่วยหรือสัญญาณอะไรสักอย่างบอกเขาแต่มันก็ไม่มีอะไรเลยเมื่อเริ่มจะมืดเขาก็กลับเข้าห้อง

วันที่4

เคนเริ่มเบื่อเพราะมันไม่มีอะไรทำเลยช่วงบ่ายเขาจึงลงไปที่ชั้นแรกของตึกเพื่อจะเปิดดูห้องทุกห้องในตึก

เมื่อไปเขาถึงห้องแรกเขาก็เคาะประตูก่อน

เคน"มีคนอยู่ไหม? "

พอเปิดดูก็พบว่ามันก็ล็อกเขาจึงไปที่ห้องพักของยามเพื่อเอากุญแจสำรองของทุกห้อง

ตึกมีทั้งหมด10ชั้น1ชั้นมี12ห้องยกเว้นชั้นแรกมี10ห้องเขาไล่เปิดไปทีละห้องทีละห้อง

เขาเปิดห้องในชั้นแรกทั้งหมดมีห้องว่าง1ห้องมีห้องที่มีของแต่ไม่มีคนอยู่4ห้องและ5ห้องที่มีศพอยู่

เคน"ทำไมไม่เจอคนที่ยังมีชีวิตอยู่บ้างเลยวะ"

เคน"ได้มาแต่กีตาร์กับสมุดเพลง"

เคน"กลับห้องดีกว่า"

วันนั้นเขาเลยเล่นกีตาร์จนดึก

วันที่5

รุ่งขึ้นเขาก็ไปที่ชั้น2และเปิดห้องดูทีละห้องเขาใช้เวลาทั้งวันในการตรวตดูทุกห้อง

ชั้นสองมีศพอยู่ในห้องทั้ง10ห้องอีก2ห้องไม่มีส่วนใหญ่มีแต่ห้องผู้หญิงเขาเลยไม่เจออะไรที่ต้องการ

วันที่6

เคนตื่นขึ้นมาและได้กลิ่นที่เหม็นเหมือนกับอะไรเน่า

เคน"กลิ่นศพเน่าแน่เลย"

เคน(ก็คิดไว้แล้วว่าศพจะเน่าแต่พึ่งได้กุญแจก็เริ่มเน่าสะแล้วแถมเยอะขนาดนี้จะทำยังไงกับศพได้ละ)

เคนเข้าไปล้างหน้าในห้องน้ำแต่เมื่อเขาเปิดน้ำน้ำมันก็ไม่ไหลแล้ว

เคน"อ้าวน้ำก็ไม่ไหลอีก"

เมื่อน้ำเองก็ไม่ไหลด้วยเขาจึงใช้น้ำที่รองไว้ก่อน

หลังจากนั้นเขาก็เปิดอาหารกระป๋องกินพร้อมกับคิดไปด้วยว่าจะเอายังไงต่อเขาคิดไปจนถึงเที่ยงเขาก็ตัดสินใจว่าจะต้องออกไปจากเมืองเพราะในเมืองเต็มไปด้วยศพคงจะอยู่ต่อไปไม่ได้แต่เขาจะต้องหาที่ที่จะไปอยู่ใหม่ให้ได้ก่อนเมื่อเลือกได้เขาก็เตรียมตัวทันที

เคนเตรียวตัวที่จะออกไปหาที่อยู่ใหม่เขาเอาไปแค่อาหารกระป๋องกับน้ำและปืนพกกับลูกซองและกระสุนทั้งหมด

เคน''เอาล่ะไปดีกว่า'

เมื่อเขาลงมาด้านล่างเขาคิดว่าจะใช้มอเตอร์ไซค์ที่ล้มอยู่แต่มันก็ใช้ไม่ได้ถึงจะลองอีกหลายคันแต่ก็ใช้ไม่ได้เหมือนเดิมทั้งมอเตอร์ไซค์และรถยนต์

เคน"ถามจริงดิมันบ้าอะไรวะทำไมมันถึงใช้ไม่ได้"

แต่ถึงยังไงเคนก็ต้องเดินทางแต่จะให้เดินเท้าก็คงไม่ไหวสุดท้ายเขาก็ใช้จักรยานในการเดินทางเขาเลือกที่จะออกไปนอกเมืองแถวๆชนบท

ระหว่างทางเขาก็ได้เจอกับคน3คนอยู่ข้างถนนเขาจึงตะโกนเรียก

เคน"พวกคุณ"

แต่ที่พวกเขาคืนกลับมาคือระเบิดขวดแต่ว่าไม่โดนเขาและยังโยนมาเรื่อยๆ

เคน"เอ๊ยย"

เคนจึงควักปืนออกมายิงสวนกลับไป3นัดหนึ่งในพวกนั้นล้มลงและที่เหลือก็วิ่งหนีไป

เคนเองก็รีบปั่นจักรยานหนีออกไป

เคน(มันจะไม่มีคนที่ปกติๆอยู่เลยรึไง)

เคน(จากนี้ไปจะทักใครคงต้องดูให้ดีก่อนแล้วล่ะ)

กว่าสองชั่วโมงเขาที่เขาปั่นจักรยานมาจนถึงเขตป่าตอนนั้นเขาก็ได้เห็นทางที่เป็นทางดินตรงเข้าไปในป่าที่ถ้าหาไม่สังเกตก็จะไม่เห็นทางเข้าเลยเขาจึงลองเข้าไปทางนั้น

กว่ายี่สิบนาทีที่เขาเดินทางเขามาตามทางและเขาก็เห็นบ้านไม้หลังหนึ่งกับรถออฟโรดจอดอยู่เขาจึงเข้าไปดู

เคน"นี้มันบ้านใครกันเนี้ย"

เมื่อเข้าไปด้านในเคนก็เห็นศพของลุงคนหนึ่งอยู่ข้างใน

เคน"คุณคงไม่ได้ใช้ที่นี่แล้วผมขออยู่ที่นี่ต่อนะ"

เคนวางของลงและแบกศพออกไปด้านหลังบ้านเมื่อเขาเปิดประตูออกไปเขาก็เห็นคอกม้าที่มีม้าอยู่4ตัวแต่ข้างหลังก็เป็นป่า

เคน"นี้ลุงคงเป็นพวกคนรวยหรอกหรอ"

เคนวางศพไว้ข้างต้นไม้และเข้าไปในบ้านเขาตรวจดูทั้งในบ้านและรอบบ้านเขาเจอของที่ใช้ได้หลายอย่างเช่นจานชามหม้อกระทะขวานจอบเคียวปืนไรเฟิลล่าสัตว์และเตาฟืนแบบใหญ่

เคน"ใช้ได้เลยนะที่นี่"

เคนเดินสำรวจรอบๆเขตบ้านและได้เจอว่าหลังบ้านมีแปลงผักที่ปลูกผักไว้ด้วยเขาจึงเก็บไปด้วยนิดหน่อยและเดินดูรอบๆต่อไปเขาก็ได้เจอลำธานที่ด้านซ้ายของบ้านและบึงน้ำที่ด้านขวา

เคนกลับมาที่บ้านและไปที่หลังบ้านแล้วเริ่มขุดดินเพื่อฝังศพของลุงเจ้าของบ้าน

เมื่อฝังเสร็จก็มืดแล้วเขาจึงกลับเขาบ้านก่อเตาไฟและต้มบะหมีใส่กับผักที่เก็บมาหลังจากนั้นเข้าก็นอนและพร้อมกับคิดว่าที่นี่คงจะดีกว่าในเมืองแน่ๆ

จบตอน