“โอ๊ย....”

ทิชาร้องออกมารู้สึกเจ็บ เธอมองผู้ชายตรงหน้าด้วยความหวาดกลัวมากขึ้น ริมฝีปากสั่นระริก

“ฉันไม่รู้จักคุณจริง ๆ นะคะ คุณอาจจำคนผิด ได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะ”

เธออ้อนวอนเขาเสียงสั่นพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้ น้ำตาก็พลันจะไหลออกมาด้วยความกลัว

ดวงตาของแพทริคแดงก่ำ ใบหน้าของเขากระตุก ความรักของเขาที่มีให้เธอมันถูกความแค้นกลืนกินจนหมดสิ้น

ทันใดนั้นเขาก็เหวี่ยงร่างเธอให้ล้มลงบนเตียง

ตุบ!

“ในเมื่อเธอจำฉันไม่ได้ ฉันก็จะทำให้เธอจำได้ ว่าเธอเคยเป็นเมียฉันหรือเปล่า”

“อย่า... อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ได้โปรด”

ทิชายกมือไหว้เสียงสั่น น้ำตารื้นขึ้นมา เธอไม่เคยรู้สึกกลัวจับใจเช่นนี้มาก่อน

“ร่านกับผู้ชายคนอื่น แต่กับผัวตัวเองกลับจำไม่ได้ ฉันก็จะย้ำความเป็นผัวให้เธอเอง!”

สิ้นคำ เขาก็ถาโถมเข้าหาหญิงสาวกดร่างสวยลงกับเตียงด้วยความโกรธเกรี้ยว

“อ๊าย ไอ้บ้า ออกไป!”

หญิงสาวร้องออกมาด้วยความตื่นตระหนก

....................................................