ศิษย์พี่ยกโทษให้ข้าเถอะ[[มีE-Book]]-บทที่ 1 ฮวาเหิงเยว่

โดย  กรแก้ว.เจินฟู่เฉิง

ศิษย์พี่ยกโทษให้ข้าเถอะ[[มีE-Book]]

บทที่ 1 ฮวาเหิงเยว่

ครั้งล่าสุดที่ได้ดื่มน้ำคือเมื่อไรกันนะ ครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นแสงสว่างคือตอนไหน? อือ… อีกแล้วงั้นเหรอ ถ้ามากกว่านี้… จะไม่ไหวแล้วนะ

ท่ามกลางความคิดอันสั่นเครือของเด็กสาวที่ถูกจุดสุดยอดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตัวเธอในตอนนี้ไม่สามารถขยับร่างกายได้เลยแม้สักปลายนิ้ว เนื่องด้วยถูกฝั่งอยู่ภายในดินและถูกเทปูนทับลงไป

แล้วถ้าอย่างงั้นเธอจะไม่ขาดอากาศหายใจเหรอ?

เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง เพราะปากของเธอได้ต่อท่อสำหรับหายใจขึ้นมาพึงพื้นด้านบน ทำให้เธอสามารถหายในจเข่าออกได้ ถึงแม้ว่ามันจะต้องแลกมากับการที่เธอต้องอ้าปากอยู่ตลอดเวลาจนเมื่อยกราม และสำลักน้ำลายตัวเองบ้างเป็นบางครั้ง

ทุกอย่างมันคงจะดีกว่านี้ อย่างน้อยแค่ไม่ขยับตัวและนอนหลับไปก็เพียงพอ แต่เธอก็ไม่สามารถนอนหลับได้…

ไม่ได้หมายความว่าเธอนอนหลับ ถ้าจะเรียกให้ถูกคือหมดไปมากกว่า

ภายในช่องคลอดและด้านหลังของเธอถูกสอดใส่เอาไว้ด้วยเครื่องสั่น ที่กระตุ้นร่างกายเธอให้ตื่นตัวตลอดเวลา พาเธอไปถึงห้วงสวรรค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกระทั่งเธอพยายามดิ้นไปมาเพื่อปฏิเสธความรู้สึกพวกนั้นแต่ก็ไม่สามารถ สุดท้ายก็ทำได้แค่กรีดร้องออกมา จนเสียงดังขึ้นไปถึท่อด้านบนเท่านั้น

...ไม่ไหวแล้ว คิดอะไรไม่ออกแล้ว อื้อ!!! ...

และเด็กสาวก็หมดสติไปอีกครั้ง….

ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้ ยามเช้าแสนสดใส รินตื่นมาพร้อมกับความรู้สึกที่ยังง่วงหาวอยู่ตาม ประสาคนเพิ่งตื่น เธอเกือบจะไปหยิบชุดนักเรียนมาใส่เพื่อไปโรงเรียน แต่ก็นึกได้ว่าวันนี้วันหยุด ทำให้เธอเขกหัวตัวเองเบาๆ เพื่อเป็นการลงโทษ ก่อนจะทำการเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อท่องโลกอินเตอร์เน็ตตามประสาเด็กทั่วไป

พ่อแม่ของเธองั้นเหรอ?

พ่อแม่ของเธอไม่ได้อยู่บ้าน ไม่สิ ต้องเรียกว่าไม่ค่อยกลับมาบ้านซะมากกว่า เพราะพวกเขาทำงานอยู่ต่างประเทศ และส่งเงินมาให้รินใช้ จะบอกว่าพวกเขาไว้ใจรินก็ได้ เพราะตั้งแต่เด็กมาจนถึงมอปลายตอนนี้ รินก็ไม่เคยทำให้พ่อแม่ผิดหวังเลยสักครั้ง จนถึงขนาดยอมให้เธออยู่คนเดียวอย่างที่เธอต้องการ ด้วยเพราะเธอไม่ค่อยชอบเข้าสังคมเท่าไร

แต่หารู้ไม่เลยว่า เหตุผลที่เธอจะอยู่คนเดียวนั้นก็เพราะ…

“วันนี้ว่างทั้งวันสินะ”

รินถามกับตัวเองพลางดูปฏิทินเพื่อความแน่ใจ ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความหลงใหลอะไรบางอย่าง ราวกับมนุษย์ที่หลงระเริงไปในห้วงแห่งกามรมณ์

เธอเดินไปล็อกประตูห้องให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครสามารถเข้ามาในห้องของเธอได้ ก่อนจะเปิดตู้เสื้อผ้าออก ข้างในเต็มไปด้วยชุดมากมาย แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น เธอทำงานหยิบเสื้อผ้าที่พับเอาไว้ออกมา ก่อนจะหยิบถุงผ้าขนาดใหญ่อันหนึ่งออกมา

รินเป็นเด็กดีจังเลย

พ่อภูมิใจในตัวลูกนะริน

คำชมมากมายที่เธอได้รับมาจากพ่อแล้วแม่ ทำให้หัวใจของรินกระตุกวูบ พวกท่านทั้งสองยังจะภูมิใจในตัวเธออีกรึเปล่านะ ถ้าเกิดว่าเธอไม่ได้เป็นเด็กดีอย่างที่คิด…

ถุงผ้าถูกเปิดออก ข้างในเต็มไปด้วยอุปกรณ์สำหรับทรมาน พันธนการ ไปจนกระทั่งเซ็กทอย…

ต้องถูกดุแน่ พ่อแม่จะต้องผิดหวังแน่ๆ

ทุกครั้งที่รินเปิดถุงผ้านี้ออกมา เธอมักจะรู้สึกผิดในหัวใจเสมอ แต่ว่าทำไมกันนะ ทำไมมือเธอถึงหยุดในการหยิบอุปกรณ์พวกนั้นขึ้นมาไม่ได้

ทุกอย่างมันเริ่มต้นขึ้น ในช่วงที่รินยังเป็นเด็กดี พอเข้าวัยรุ่นขึ้นมาเธอก็มีอารมณ์ทางเพศเหมือนกับวัยรุ่นทั่วไป และด้วยสัญชาตญาณของเพศหญิง เธอก็ได้รับความรู้สึกดีจากเพศรสครั้งแรกในตอนที่อาบน้ำและใช้ฝักบัว หลังจากนั้น เธอก็เริ่มติดใจ และทำงานช่วยตัวเองเรื่อยๆ ด้วยวิธีที่หลากหลาย จนกระทั่ง…

เบื่อแล้ว…

จริงอยู่ว่าความสุขในการได้ไปถึงจุดสุดยอด ไปแตะห้วงสวรรค์ เป็นความสุขที่หาใดเปรียบได้ แต่ว่าทำไมกันนะ เธอรู้สึกได้ว่า ตัวเองสามารถด่ำดิ่งไปได้มากกว่านี้ สุขสมไปได้มากกว่านี้

ขณะที่รินคิดแบบนั้นอยู่ เธอก็หันไปเห็นหนังที่ตัวร้ายจับนางเอกไปทรมาน นางเอกกรีดร้องอ้อนวอนขอชีวิต ซึ่งนั่นทำให้รินรู้สึกหัวใจเต้นแปลกๆ

ทำไมกันนะ ทำไมถึงคิดแบบนั้นกัน?

รินนึกสงสัยในความคิดตัวเอง เพราะความคิดที่กำลังอยู่ในหัวของเธอก็คือ

ถ้าเกิดเป็นฉัน ฉันไม่อยากหนีรอดจากตัวร้ายพวกนั้นไปเลย ฉันอยากจะถูกทรมานเรื่อยๆ ไปแบบนั้น?

“บ้าไปแล้วเหรอริน! ”

ใช่ รินถึงกับต่อว่าตัวเองเสียงดังภายในห้อง แต่เธอก็ไม่สามารถปรึกษาใครได้ มากกว่านั้น เธอก็ใคร่ที่จะได้ลองรสชาติของการพันธนาการดูสักครั้ง

รินไปซื้อเชือกแล้วลองนำมามัดด้วยเองดู ด้วยวิธีที่หาได้ในเน็ต โดยเธอได้รับกรรไกรเอาไว้สำหรับทำการตัดเชือก และความรู้สึกครั้งแรกจากการที่เธอได้มัดตัวเองก็คือ

ทำไมมันรู้สึกอบอุ่นจัง เหมือนถูกใครกอดอยู่เลย ทั้งที่เชือกบาดเนื้อจนเป็นรอย แต่ทำไมถึงไม่อยากหลุดจากเชือกนี้ไปเลย

รินได้แต่นึกสงสัย ขณะที่พยายามดิ้นหลุดจากพันธนาการด้วยความสนุกสนาน

เป็นอย่างที่เธอคิดจริงๆ ถ้าเธอได้เป็นนางเองที่ถูกตัดร้ายจับตัวไปล่ะก็ เธอไม่มีทางจะหนีไปหรอก ไม่สิ เผลอๆ เธอจะอ้อนวอนขอให้ตัวร้ายทรมานเธอมากขึ้นไปอีกด้วยซ้ำ

นี่เธอ… เป็นโรคจิตไปแล้วงั้นเหรอ?

รินได้แต่รู้สึกผิดและต่อว่าตัวเอง แต่ขณะเดียวกันความรู้สึกตื่นเต้นก็พุ่งขึ้นมาอย่างไม่หยุด เธอสนุกสนานไปกับการที่ตัวเองไร้อิสรภาพ จนกระทั่งคิดได้ว่า…

ถ้าได้ถึงจุดสุดยอดในสภาพนี้ มันจะต้องเหมือนได้ขึ้นสวรรค์แน่ๆ เลย…

แต่ว่าเธอจะทำได้ยังไง ในเมื่อเธอชอบที่จะถูกพันธนาการ แต่อยากจะมีความสุขทางเพศไปด้วย จะขอให้ใครสักคนมาข่มขือเธอเหรอ ไม่เอา น่ากลัว รินส่ายหน้าให้กับตัวเอง

จนกระทั่งรินนึกได้ว่า ในวิดิโอสำหรับผู้ใหญ่ที่เคยดูมีของเล่นทางเพศอยู่บ้าง แถมผู้หญิงใช้มันก็กรีดร้องโอดครวญด้วยความสุขจนถึงขั้นน้ำตาไหล

อยากลองบ้าง…

รินคิดเพียงแค่นั้น และในวันนั้นเธอก็ตัดสินใจซื้อเซ็กทอยมาทันที

จากตอนแรกที่มีเพียงหนึ่ง เธอก็ศึกษาของเล่นทางเพศมากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่งตอนนี้เธอมีของพวกนั้นเต็มไปหมดจนต้องเก็บในถุงผ้า และก็เป็นอย่างที่เธอคิด การได้พันธนาการพร้อมกับถึงจุดสุดยอดไปด้วยนั้น มันเป็นความสุขอย่างหาใดเปรียบจริงๆ

รินยิ้มให้กับตัวเอง เด็กนิสัยไม่ดี เธอต่อว่าตัวเองแบบนั้น ขณะที่ทำการติดตั้งอุปกรณ์ไว้บนเตียง ซึ่งเป็นสายที่อยู่ตรงมุมเตียงทั้งสี และมีตัวแม่กุญแจล็อกไฟฟ้าแบบตั้งเวลาถอยหลัง ซึ่งมันจะจัดกัดอิสรภาพของเธอไว้ อย่างที่เธอไม่สามารถขัดขืนได้ แต่ให้เธอดิ้นรนแค่ไหนก็ตาม จนกว่าจะถึงเวลาที่กำหนด

แค่นี้ก็ใจเต้นไปหมดแล้ว…

รินจับหัวใจของตัวเอง ก่อนจะหันไปหยิบชุดนักเรียนขึ้นมาใส่ แต่ทำไมกันล่ะ

วันนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอ?

ก็จริง แต่ว่า ถ้าเกิดวันหนึ่งเธอไปโรงเรียน แล้วถูกจับตัวไปทรมานข่มขืนอย่างที่ไม่มีทางขัดขืนได้ คงจะมีความนสุขน่าดูเลยนะ

รินคิดแบบนั้น ก่อนอยากจะจำลองสถาการณ์ว่าตัวเองถูกคนร้ายจับไป ระหว่างที่เธอเดินทางไปโรงเรียน พอคิดแบบนั้น เธอก็หันไปสวมใส่ชุดนักเรียน ก่อนจะขึ้นไปนั่งลงบนเตียง

แต่สำหรับพันธนาการมันมากพอสำหรับรินเหรอ?

ถ้าเธอถูกคนร้ายจับไป แน่นอนว่าคนร้ายต้องปิดตาปิดปากเธอเพื่อไม่ให้เธอส่งเสียงหรือจดจำใบหน้าคนร้ายได้ เมื่อคิดได้ดังนั้น รินก็หยิบอุปกรณ์ในถุงผ้าออกมา

อย่างแรกคือบอลแก๊ก มันเป็นลูกบอลที่มีรูคล้ายกับตะกร้อขนาดเล็ก เมื่อเอาใส่ปากแล้วคาดสายไปด้านหลัง มันจะทำการล็อคอยู่ในปากเธออย่างที่ไม่สามารถเอาออกได้ เธอจะอยู่ในสภาพอ้าปากตลอดเวลา และส่งเสียงที่ฟังไม่ได้ศัพย์ และยิ่งพยายามพูดมากเท่าไร สิ่งที่จะออกมานั้นก็มีแต่น้ำลายเท่านั้น

ส่วนอีกอย่างหนึ่งก็คือผ้าปิดตา สำหรับปิดการมองเห็น ซึ่งอุปกรณ์ชิ้นนี้ไม่ได้มีอะไรพิเศษ เพียงแค่มันปิดกันแสงทั้งหมด จนทำให้เธอตกอยู่ในความมืดเพียงลำพัง

อุปกรณ์สำหรับพันธนาการและปิดกั้นประสาทสัมผัสเสร็จสิ้น

รินทั้งตัวลงนั่งบนเตียง ก่อนจะหันไปหยิบอุปกรณ์ชิ้นโปรดของเธอ ซึ่งเป็นไข่สั่นสีชมพูยัดเข้าไปในของสงวนของเธอ ก่อนจะทำการเปิดเครื่อง เพียงแต่นั้นร่างกายของเธอก็กระตุกวูบจนอยากจะช่วยตัวเองให้เสร็จเสียตรงนี้ แต่เธอก็ห้ามใจไว้แล้วบอกกับตัวเองว่า

ความสุขที่มากกว่านี้กำลังรออยู่

ไข่สั่นเพียงอันเดียวไม่มากพอสำหรับเธอ รินหยิบไข่สั่นอีกสองอันมาแล้วใช้เทบกาวติดลงไปที่หัวนมทั้งสองข้างของเธอ หน้าอกหน้าใจของรินไม่ได้ใหญ่มากนัก แต่ด้วยรูปร่างที่บอบบางน่าถนอม ก็ทำให้หน้าอกของเธอดูเหมาะมือ

สภาพของรินตอนนี้ ที่ใส่ชุดนักเรียน และเหมือนเปลือยไปครึ่งหนึ่ง กระสุนชุดนักเรียนถูกปลดออกเผยให้เห็นชุดชั้นใน ส่วนกระโปรงยังคงทำการปิดไว้ แต่ข้างในนั้นก็มีไข่สั่นทำหน้าที่พาเธอไปถึงสวรรค์ทีละเล็กทีละน้อย

รินเริ่มจากล๊อกข้อเท้าทั้งสองของตัวเองไว้กับมุมเตียงแต่ละข้าง ก่อนจะทำการปิดปากด้วยบอลแก๊ก ปิดตา แล้วยื่นมือเข้าไปในพันธนาการทั้งสองข้างของเธอ แม่กุญแจที่ล็อกอยู่นั้นตั้งเวลาไว้หนึ่งชั่วโมง ซึ่งมันอาจจะไม่นานมากนัก แต่ก็มากพอจะพาเธอไปถึงจุดสุดยอดครั้งแล้วครั้งเล่าได้

เมื่อทุกอย่างพร้อม รินก็ทำการกดแม่กุญแจ ตอนนี้เธอสิ้นอิสรภาพโดยสมบูรณ์ ทำได้แค่เพียงรับความสุขจากไข่สั่นที่พาเธอไปถึงสวรรค์จากด้านล่าง และทรมานจากไข่สั่นที่กระตุ้นเธอผ่านหัวนมทั้งสอง

รินส่งเสียงครางออกมาอย่างทรมาน แต่มันก็เต็มไปด้วยความสุข และเพียงไม่กี่นาทีเธอก็ถึงจุดสุดยอดอย่างง่ายดาย และหอบหายใจออกมา

หัวสมองของเธอโล่งไปชั่วครู่ ก่อนที่ไข่สั่นจะยังคงทำหน้าที่ของตัวเอง แล้วดึงเธอกลับมาให้เสพสุขกับเพศรสอีกครั้ง รินตกอยู่ในสภาพนั้นด้วยความสุขสม ครวญคราง ดิ้นพล่าน และถึงจุดสุดยอดเป็นวัฏจักรวนไปมา จนสมองของเธอว่างเปล่าไปหมด ไม่สามารถคิดอะไรได้ แต่ทว่า

แก๊ก…

คิดไปเองรึเปล่า?

รินตื่นตกใจและถามกับตัวเอง เธอเหมือนได้ยินเสียงใครบางคนไขกุญแจตรงประตูห้อง แล้วรินยิ่งแน่ใจขึ้นไปอีก เมื่อเสียงบานประตูอันแสนคุ้นเคยดังขึ้น

มีใครบางคนกำลังเข้ามาในห้องของเธอ!

รีวิวจากผู้อ่าน

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว