บทที่1

ตึกรามบ้านช่องแบ่งเป็นซอยหลายทางแยก จากถนนใหญ่สู่ความคับแคบในชุมชน บ้านหลายหลังทำจากไม้ สร้างอย่างเบียดเสียดและคับแคบ เพราะใช้พื้นอันมีจำนวนจำกัดให้คุ้มค่าที่สุด

ผู้คนขวักไขว่เดินกันให้ควั่ก เวลานี้มีเจ้าเข้าทรงอันเลื่องชื่อลือนามมาประทับในย่านแออัด

ร่างชายวัยสามสิบห้านั่งบนแท่นประทับ รอเวลาเจ้าพ่อมหาไทรเข้าทรง

บนบ้านหลังใหญ่ทำด้วยไม้ทั้งหลังมีผู้คนแน่นขนัด ส่วนมากจะเป็นผู้หญิงมั่งมีเงินทองแต่หาสุขไม่ได้แวะเวียนเข้ามาให้พ่อหมอทำพิธีกรรมปลุกเสกผูกชะตา ผัวรักเมียหลงจนโงหัวไม่ขึ้น สารพัดสารพันจะปรารถนาต่อยุคต่อสมัย

เสียงจอแจแผ่ไปทั้งคุ้มบ้าน เมื่อคนทั้งหลายต่างนับถือพ่อหมอนัก

ในที่สุดพ่อหมอถึงเวลาจะเริ่มพิธีกรรม รีบส่งเสียงดักชาวบ้านที่ออกันกันเนืองแน่น “เอาล่ะ เอาล่ะ เงียบได้แล้ว ไม่งั้นปู่ไทรไม่เข้าทรง ข้าไม่รู้ด้วยนะ”

สรรพเสียงรอบข้างอึงอลรีบเงียบกริบ จากนั้นร่างทรงทำการจุดธูปหลายดอก บำเพ็ญภาวนาและปักลงกระถาง กลิ่นควันธูปลอยอบอวลออกนอกเคหสถาน เจ้าเข้าทรงเริ่มสวดบริกรรมคาถา “โอม นะโม….”

ชาวบ้านเงียบงันพนมมือตาละห้อย มีแววคาดหวังหลายอย่างตามวิสัยร้อยพ่อพันแม่

ร่างเจ้าเข้าทรงกระตุกหงึกหงัก สั่นเทิ้มเป็นรุนแรงขึ้น เสมือนมีองค์ลงประทับ โต๊ะ ตั่งเตียงสั่นตามร่างกระตุก ท้ายสุดก็สงบ

ร่างทรงพ่อหมอตาปรือ ก้มหน้าตาเหลียวถมึงทึงว่าด้วยเสียงที่เหมือนชายแก่ “ว่ามา เรียกข้ามาในวันนี้ ต้องการอะไร”

“เจ้าปู่ งวดนี้ตัวไหนเจ้าคะ ขอหกตัวจังๆ ได้ไหม ถูกมาลูกจะทำศาลกราบใหญ่ๆ ถวาย” หญิงคนหนึ่งพนมมือพูดก่อน

“ข้าไม่ได้มาบอกหวยรวยเบอร์ ผู้มีฌานสูงไม่แนะอบายมุข” แล้วก็ชี้ไปที่ผู้คนหนึ่งหน้าตาเหมือนผีเข้า “นังหนูนั้น มีจิตใจเมตตา เอ็งไปที่ของเอ็ง!”

หลายคนตาเหลือกลาน แหวกตัวออกจากทางหันไปมองกันถ้วนหน้า หญิงสาวหน้าตาสะสวยคนนั้นเหลือกตาระแวงรอบข้าง ตัวสั่นราวกับหวาดกลัว เธอเหลียวขึ้นมองพ่อปู่ในร่างทรง รีบถดถอยร่างกายส่ายหัวรัว

“..ออกไป ฉันไม่เป็นไร ไม่อย่าเข้ามา” เธอว่าอย่างหวาดหวั่น ตัวเย็นชืด ขอบตาดำปื๋อ

“พ่อหมอพ่อปู่ไทร น้องสาวผมมันโดนผีเข้า ตอนกลางคืนมันมักลงไปหนองน้ำ จนผมกับครอบครัวลากมันขึ้นมาจากน้ำทุกคืน”

พ่อหมอพยักหน้าตอบรับ กวักมือเรียก พร้อมขันน้ำมนต์ “มึงจะออกไม่ออก!”

หญิงสาวไม่อยากเข้าไป ส่ายหน้าอยู่ไม่หยุด “ไม่ กูไม่ไป กูไม่ไป!”

ร่างทรงยืนขึ้นจากแท่นนั่ง เดินหลังค่อมโก่งราวเป็นคนแก่งอมในร่างชายหนุ่ม แล้วหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาวอย่างถมึงทึง ร่างทรงรวบปลายคางหญิงสาวเชิดหน้า พูดเสียงตะคอก

“อีผีสัมภเวสีอย่างมึงมารบกวนนังหนูคนนี้ทำไม นี่ไม่ใช่ร่างของมึง อย่ามาสิงสู่ให้รกตากู” เสียงร่างทรงแข็งกร้าว ดุดัน ทรงพลัง จนคนในอาศรมขนลุกซู่

“เรื่องของกู มึงก็พอกันไม่ใช่รึไงวะ ที่สิงร่างคนอื่นแล้วมาไล่กู กูไม่ออก” หญิงสาวเองก็มีท่าทางเปลี่ยนไป คนอื่นมองอย่างไรเธอก็เหมือนคนที่กำลังถูกผีเข้าจริง ๆ

“ร่างไอ้หนุ่มคนนี้กูได้รับอนุญาตแล้ว ไม่เหมือนมึง” ร่างทรงที่ถูกเจ้าพ่อปู่ไทรเข้าสิงหยิบเอาขันน้ำมาเป่าคาถางึมงำ สวดเสร็จก็สาดน้ำมนต์เสกคาถาใส่หญิงสาวเข้าเต็ม ๆ

“กรี๊ดดดด!!!” หญิงสาวดิ้นพล่าน พลิกตัวประหนึ่งน้ำมนต์เป็นน้ำร้อน ชาวบ้านเบิกตาชมตะลึงตะไล อึ้งทึ่งกับความขลังในคาถาอาคม

แผดเสียงลั่นดังกึกก้อง ดิ้นพล่านไม่อายผีสางเทวดา ช่วงนั้นเองหญิงสาวตัวเปียกปอนก็สลบไสลลง แน่นิ่งเหมือนศพคนตาย แต่ที่ไหนได้ ดั่งถูกปลดปล่อยจากมนต์ดำ ตื่นจากภวังค์แววตาสุกใส

ชาวบ้านยิ่งอึ้งกันไปใหญ่ เกิดเลื่อมใสบุญบารมีเจ้าพ่อราวกับเจอบ่อทอง ต่างยกมือภาวนาสาธุกันทั่วทุกคน

พ่อปู่ไทรเคี้ยวหมากหยับ ๆ ไม่นานก็คายน้ำสีแดงลงกระโถน หลายผู้หลายคนกระเถิบเข้าหา ขอคาถาเงินล้าน หลายคนต่อคิวกันแน่นขนัด รอเวลาถึงตาตัวเอง