บทที่ 1 ชีวิตบัดซบ

เสียงไก่ขันและเสียงสนทนาที่ดังเข้ามาให้ได้ยิน ทำให้พลอยยาดาจำต้องลุกขึ้นเพราะมันบ่งบอกว่าตอนนี้ฟ้าสว่างแล้ว ร่างบอบบางในชุดมอซอจัดการเก็บที่นอนตนเอง และเริ่มทำความสะอาดบ้าน โดยเว้นพื้นที่ส่วนของป้าที่นอนอยู่เอาไว้ จากนั้นจึงเดินไปที่ตู้เย็นเก่าๆ หยิบผักและเนื้อสัตว์เพื่อเอามาทำอาหารให้ป้ากินก่อนออกไปทำงาน

“พุดกรองจ๋า พี่มาแล้ว ทำอะไรกินจ๊ะห๊อมหอม”

เกรียงไกรพ่อหม้ายเมียตายถือวิสาสะเข้ามาภายในบ้านพุดกรอง คู่ขาคนล่าสุดที่ทั้งแก่และเหี่ยว แต่มีดีอย่างเดียวคือหลานสาวสวย และถูกใจเขามาก

“น้าไกร ปล่อยพลอยนะ ป้าจ๋าช่วยพลอยด้วย” พลอยยาดาพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของเกรียงไกร ที่ชอบอาศัยตอนป้าหลับหรือไม่อยู่เข้าหา พยายามกอดจูบทุกครั้งที่มีโอกาส เพราะแบบนี้เธอถึงไม่อยากอยู่ที่นี่

“อ้าวหนูพลอยหรอกหรือ น้าก็คิดว่าพุดกรอง” ตีมึนแต่ยังไม่ยอมปล่อย

“ปล่อยค่ะ”

หญิงสาวพูดเสียงแข็งทั้งพยายามดิ้นให้ตัวเองหยุดจากพันธนาการ แต่ทว่ามันกลับไม่ง่ายเลย

“นี่หนูพลอย มาเป็นเมียฉันไหม ฉันรับรองหนูจะอยู่อย่างสุขสบาย” เกรียงไกรหว่านล้อมเพราะอยากกินเนื้อสาวมากกว่าเนื้อเหี่ยวๆ

“ป้าจ๋า ช่วยพลอยด้วย” เธอตะโกนสุดเสียงหวังให้ป้าได้ยิน และตื่นมาช่วย

เกรียงไกรไม่ยอมให้โอกาสหลุดมือ จากสภาพนอนเหมือนตายแบบนั้น พุดกรองไม่มีทางตื่นง่ายๆ ด้วยความเจ้าเล่ห์จึงใช้มือปิดปากของพลอยยาดาเอาไว้ และพยายามปลุกปล้ำให้สำเร็จ

“อีพลอย อีแรด มึงให้ท่าผัวกูอีกแล้วใช่ไหม” เสียงเรียกของหลานสาวทำให้คนเมาสะดุ้งตื่น และลุกขึ้นหมายจะไปเข้าห้องน้ำ และดื่มน้ำเสียหน่อยแล้วค่อยนอนต่อ แต่แล้วก็ต้องหัวเสียเมื่อเห็นพี่ไกรและนังพลอยกำลังกอดจูบกัน

“ป้าจ๋า ป้ากำลังเข้าใจผิด น้าไกรเขาคิดจะปล้ำพลอยจ้ะ ป้าช่วยพลอยด้วย” หญิงสาวอ้อนวอนทั้งน้ำตา และเมื่อเกรียงไกรคลายอ้อมกอด เธอจึงรีบวิ่งไปหาป้าเพื่อขอความช่วยเหลือ

“พุดกรองจ๋า พี่ไม่เคยคิดจะทำแบบนั้นเลยนะจ๊ะ แต่หนูพลอยนะสิยั่วพี่บอกว่ารักพี่อยากให้พี่รับเป็นเมีย”

พลอยยาดามองคนปดตาเบิกกว้าง เธอเนี่ยนะยั่วและอยากให้รับเป็นเมีย “โกหก พลอยไม่มีทางพูดแบบนั้นแน่ๆ ป้าจ๋าเชื่อพลอยนะจ๊ะ พลอยไม่มีทางพูดแบบนั้นแน่นอน”

เผียะ!

“อีตอแหล อีงูพิษเลี้ยงไม่เชื่อง” พุดกรองตบหน้าหลานสาวเต็มแรง

“ป้าจ๋า ป้าต้องเชื่อพลอยนะจ๊ะ” หญิงสาวถูกตบลงไปนั่งกองกับพื้น ด้วยความรักและอยากให้ป้าเชื่อว่าเธอไม่มีทางทำแบบนั้น จึงคลานเข่าไปกอดขาผู้เป็นป้าพร้อมกับวอนขอให้เชื่อ

“กูไม่เชื่อ ผัวกูกี่คนต่อกี่คนมึงก็ให้ท่า แรดมากใช่ไหมมึง ดีกูจะได้ขายมึงแบบไม่ต้องรู้สึกผิด”

“ป้าจ๋า ทำไมป้าไม่เชื่อที่พลอยพูด พลอยเป็นหลานแท้ๆ ของป้านะจ๊ะ แล้วป้าจะขายพลอยให้ใคร” พลอยยาดาไม่ใช่คนโง่ เพราะหลายคนเคยเตือนกลัวว่าเธอจะถูกป้าแท้ๆ ขายใช้หนี้ เมื่อก่อนเธอไม่เคยเชื่อว่าป้าจะทำแบบนั้น เธอไม่ใช่คนอื่นแต่เป็นหลานแท้ๆ

ทว่า…ตอนนี้ทุกคำเตือนนั้นมันกำลังเป็นจริง ป้าคิดจะขายเธอจริงๆ

“เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกไงอีพลอย กูจะขายมึงให้ใครก็เรื่องของกู มึงเตรียมตัวได้เลย ไปพี่ไกรเราไปบ้านของพี่กัน” พุดกรองกระชากแขนของเกรียงไกรให้เดินตาม หล่อนตัดสินใจแล้วและนี่เป็นทางเดียวที่จะอยู่รอดแบบไม่ต้องทนลำบากกันอีก

“พุดกรองคนสวย บอกพี่ได้ไหมว่าน้องจะขายหนูพลอยให้ใคร”

แม่หม้ายผัวตายตวัดสายตาจ้องคนถามอย่างเอาเรื่อง “จะอยากรู้ไปทำไมว่าฉันจะขายมันให้ใคร”

“เปล่าจ๊ะ พี่ก็แค่อยากรู้”

“พี่ไม่ต้องรู้ เพราะพี่ไม่ได้สนใจมันไม่ใช่หรือไง”

“ใครบอกล่ะ พี่นี่สนใจมาก ถ้าน้องพุดกรองคิดจะขายจริงๆ ขายให้พี่ดีกว่าไหม พี่ยอมจ่ายไม่อั้น”

พุดกรองหยุดเดิน สะบัดมือตบหน้าเกรียงไกรเต็มแรง เมื่อเดินห่างออกจากบ้านมาไกลพอสมควร

“พุดกรองตบพี่ทำไม” เกรียงไกรอึ้งที่อยู่ๆ ก็ถูกตบ

“มึงคิดว่ากูโง่เหรอ มึงคิดว่ากูรักมึงมากจนเชื่อที่มึงพูดงั้นสิ ไอ้ควายกูไม่ได้พิศวาสมึงเลย กูสนใจแต่เงินมึงเท่านั้นแหละ แหม่จ่ายไม่อั้น อย่างมึงไม่มีปัญญาจ่ายหรอก อย่าให้กูเห็นมึงโผล่ไปบ้านกูอีก ไม่งั้นกูตัดของมึงโยนให้เป็ดให้ไก่กินแน่”

“น้องพุด”

“กูลูกคนโต อย่าเสือกเรียกกูน้องอีก”

“เออ กูก็ขยะแขยงมึงเต็มทนเหมือนกัน ที่กูทนอยู่กับมึงเพราะกูอยากได้หนูพลอย เหี่ยวๆ แก่ๆ แบบมึงใครจะสนวะ วันๆ ไม่ทำมาหากิน เข้าบ่อนกับแดกเหล้า อายุมึงไม่ยืนหรอก” เกรียงไกรก็หมดความอดทนเหมือนกัน ด่ากราดอย่างไม่ต้องไว้หน้ากันอีก

พุดกรองที่เดินเพื่อนกลับไปที่บ้าน ก็ชะงักเท้าแล้วหันกลับมามองเกรียงไกรอีกครั้ง พร้อมทั้งชูนิ้วกลางส่งไปให้ ผู้ชายทุกคนที่เข้าหาหล่อน คิดถึงว่าจะไม่รู้จุดประสงค์ที่แท้จริง แต่ฝันไปเถอะที่หล่อนจะยกและยอมให้นังพลอยไปเป็นเมียด้วยอีกคน อย่างมัน มีราคา ขายได้มากกว่าที่พวกหน้าโง่พร้อมจะจ่ายเสียอีก

1 คอมเม้นต์ = 1 กำลังใจ

***ขอฝากนิยายเรื่อง พลอยล้อมรัก ด้วยนะคะ คอมเม้นต์

ติชม เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ***