ต่อจากตอนที่แล้ว...

“อูย...ซี้ด...ช่างดีเหลือเกิน...เอาเลย เอาเข้ามาแรงๆ อา...แรงอีก...”

เสียงครางกระเส่าฟังไม่ได้ศัพท์ดังอยู่ใต้ร่างหนา สองร่างกอดฟัดพัวพันกันบนกองดินแสนจะสกปรกโดยไร้ความรังเกียจ ร่างหนาพร่างพรายด้วยเหงื่อไหลเยิ้มทั่วทั้งตัว...อันเนื่องมาจากอากาศร้อนอบอ้าว ผนวกเข้ากับแรงขับเคลื่อนชนิดเอาเป็นเอาตาย

ธิดารัตน์ซูดปาก พร้อมแอ่นร่างเล็กรองรับแรงเสียดสีอย่างถึงพริกถึงขิง ยอมรับว่ารู้สึกติดใจรสรักของเขา ไม่คิดว่าคนวัยขนาดนี้จะแรงดีเหลือเกิน แรงโหมแต่ละครั้งเล่นเอาเธอหัวสั่นหัวคลอน ทำให้ไม่นึกเสียดายเม็ดเงินที่ต้องจ่ายเลยสักนิดเดียว ถ้าเสร็จเรื่องราวเธอจะตบรางวัลให้เขาไม่อั้นเชียวละ...

“อา...”

ลมหายใจของธิดารัตน์ถี่กระชั้นขึ้นตามอารมณ์ปั่นป้วน ชุดราคาแพงถูกเหวี่ยงกระจัดกระจายบ้างตกอยู่หลังต้นดอกเข็ม บ้างตกอยู่ข้างทางเดิน ถัดห่างออกมาสักเล็กน้อยคือทางเดินลงบ่อน้ำสะอาด ถ้าเป็นเวลาเย็นย่ำขนาดนี้ ไม่ค่อยมีใครเดินผ่านมาแถวนี้สักเท่าไหร่ นอกจากกุหลาบ สาวหม้ายที่เป็นเพื่อนบ้านคนสนิทของเขา กับดาวเรือง ลูกสาววัยกำลังอยากรู้อยากลองของกุหลาบนั่นเอง...

จิณกดสะโพกเน้นหนักจังหวะเข้าออก ใบหน้าครามแหงนเงยขึ้นสู่ฟ้า นัยน์ตาสีสนิมดำมืดสนิทช่างดูน่ากลัวเหลือเกิน หญิงร่านผู้นี้อยากมีผัวจนตัวซีดตัวสั่น เขาจึงต้องจัดการให้อย่างสาสม หลังจากเกิดปาฏิหาริย์สำคัญครั้งนั้น จนทำให้กากเดนมนุษย์คนหนึ่งหายสาบสูญไปจากโลกมนุษย์ก็จริง แต่กลับมีพฤติกรรมหนึ่ง ยังฝั่งรากลึกเข้ากับร่างกายตนนี้...มันคือความต้องการที่ไม่อาจควบคุมได้นั่นเอง

บางที...นี่อาจเป็นจิตใจด้านมืดแท้จริงๆของเขาก็ได้ ความจริงจิณไม่ได้กำลังถูกครอบงำจากจิตของผู้ลาลับจากโลก มันเป็นความปรารถนาส่วนลึกของเขาที่ถูกซ่อนเร้นเอาไว้...ตอนที่เขาเป็นนายจิณ บุญสอน ในช่วงเวลานั้นเขาไม่อาจทำพฤติกรรมเยี่ยงสัตว์ร้ายเช่นนี้ได้ เพราะเขาคิดว่ามันเหมือนคนจิตวิปริตเสียมากกว่า...

อีสารเลว! กูจะเอามึงให้ตาย...

ความโกรธทำให้จิณเผลอเพิ่มแรงกระแทกกระทั้น เขากดมือสากจากการทำงานกลางแจ้งขยำนมเต่งตรึง แน่นและมันเป็นของแท้แม่ให้มาไม่ใช่ของปลอมที่ยัดไว้ด้วยซีลีโคน สองเต้างามเบ่งบานจากแรงร่านร้อนจนเนื้อนุ่มนั้นแทบแหลกเหลว จู่ๆใบหน้านังเมียร้ายกลับซ้อนทับใบหน้าหวานละมุน จิณจึงลงน้ำหนักทั้งมือและส่วนเชื่อมประสานอย่างไร้ความปราณี สร้างความเจ็บปวดให้กับธิดารัตน์ให้ต้องแหวขึ้นเสียงลั่น

“โอ๊ะ!นี่แก...จะฆ่ากันให้ตายเลยหรือไง...”

เธอผงกศีรษะขึ้นมองเจ้าของร่างบึกบึน ก่อนสะดุ้งโหย่งยามเมื่อสบเข้ากับดวงตาลุกโชน ดวงไฟแห่งความเคียดแค้นชิงชัง ช่างดูน่ากลัวอะไรอย่างนี้...

ธิดารัตน์ห่อปาก กดคิ้วเรียวงามจนย่นยู่ นึกเอะใจ! เขาเป็นอะไรไป ทำไมถึงได้เปลี่ยนท่าทีเป็นกักขฬะ ดิบเถื่อน ราวกับสัตว์ร้ายผู้หิวโหย ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเขายังปรนเปรอเธอด้วยความนุ่มนวลอยู่เลย...

“อะ...อะ..อะ...พอ...พอก่อน” หญิงสาวไม่มีเวลาคิดหาคำตอบ ได้แต่ส่งเสียงร้องขอให้เขาผ่อนแรงให้เธอ...เธอถูกจิณกระแทกเข้าใส่ถี่ระยับขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้หน้าท้องระบม เจ็บร้าว เธอยกมือดันหน้าท้องเป็นลอนสวยออกห่าง หวังลดทอนความแรงยามถูกเขากระแทกตัวเข้าใส่ความอ่อนนุ่มของเธอ...

“อร๊าย...เบาหน่อยสิ ฉันเจ็บนะ..”

หากกลับสู้แรงเขาไม่ได้ จำใจต้องรองรับความรุนแรงโดยปริยาย...

“ไหนมึงต้องการแรงๆไงอีฉิบหาย!...”

จิณพ่นคำหยาบตามแรงอารมณ์ระอุ เขาไม่คิดฟังเสียงห้ามปราม ไม่คิดสนใจน้ำตาที่ไหลหยดเคลียข้างแก้มแดงก่ำ ยังคงตั้งหน้าตั้งตาเสพสุขให้สมกับความคลั่งแค้นในใจ...

ชายวัยฉกรรจ์กดร่างเล็กให้จมพื้นดิน แผ่นหลังที่เคยขาวเนียนมาบัดนี้เกิดเป็นริ้วรอยแดงซ่านจากแรงเสียดสีกับเศษหญ้าแห้ง และเศษดินแข็ง

คนมึนเมาในราคะเร่งสะบัดบั้นท้าย กดลำทวนเน้นย้ำทุกการเข้าออกจนเนื้อหวานชอกช้ำ ปลิ้นเข้าปลิ้นออก น้ำสวาทขาวขุ่นไหลเยิ้มเปรอะเปื้อนง่ามก้นและง่ามขา เกิดเสียงแจะ แจะ เมื่อเนื้อกระทบเข้าหากันรุนแรง

จิณควานนิ้วร้ายบี้เม็ดกระสันของสาวเจ้าพร้อมกับตอกอาวุธอวบอ้วนเข้าใส่เมื่อจังหวะสุดท้ายมาเยือน ร่างชุ่มด้วยเหงื่อเกร็งกระตุก เขาครางเสียงยาวตอนปลดปล่อยน้ำเชื่อเข้าสู่แอ่งสวรรค์

“โอ้ว...อืม...”

“อร๊าย...”

ส่วนธิดารัตน์ส่งเสียงกรีดร้อง ร่างน้อยงอตัวเป็นกุ้งถูกน้ำร้อน รับรู้ได้ถึงความร้อนผ่าวภายในช่องคลอด พอร่างกายได้รับความเจ็บปวด เจ้าตัวเลยคิดกลับลำจากตอนแรก เธอไม่น่าคิดสั้น เสนอเงินซื้อความสุขกับไอ้กากเดนนี่เลย...

จิณกดสายตาต่ำลึกมองเจ้าของเสียงร้องโหยหวนด้วยความสะใจ เขากัดฟันกรอดตอนดึงลำทวนออกจากความคับแคบ เงยใบหน้าขึ้นร้องซีด ก่อนถูไถมันกับความอวบอูมที่บัดนี้บวมเจ่อจากแรงกระแทกกระทั้นไม่ออมแรงจากเขา...

ธิดารัตน์กำลังจะยกมือขึ้นผลักร่างหนาให้พ้นจากกายเธอด้วยความรู้สึกโมโห หากจิณกับโน้มกายที่คร่อมเข้าหา กระแทกปากร้อนชื้นเข้ากับกลีบปากอิ่มเต่งอย่างคนกระหายสวาท พร้อมตะโบมจูบอย่างไร้ความปราณี ปิดกั้นเสียงแหวของผู้หญิงร่าน ส่งปลายลิ้นยาวตวัดเกี่ยวพันลิ้นเล็กกว่า กวาดต้อนเอาทุกสิ่งของสาวเจ้ามามาปรนเปรอตนเองอย่างคนเอาแต่ใจ ธิดารัตน์ตัวอ่อนเป็นขี้ผึ้ง ถึงจะรู้สึกเจ็บ หากส่วนลึกเธอกลับรู้สึกพึงพอใจขึ้นมาอย่างควบคุมไม่อยู่...

“กูยังไม่อิ่ม...”

คนหน้ามืดในรสกามกระซิบเสียงต่ำ ทำเอาสาวสวยจากเมืองกรุงเบิกตาโพลง...

“อ๊ะ...อะ...อะ...” ธิดารัตน์เม้มกลีบปากบวมเจ่อเตรียมร้องห้าม หากก็สายไม่ทันการณ์ จิณปัดเรียวขาเธอออกกว้าง พร้อมส่งตัวตรงสอดใส่โดยไร้ความปราณีเฉกเช่นเคย...

เธอรู้สึกทั้งเสียวซ่านผสมผสานกับความจุกเจ็บ คว้ามือรัดลำแขนกำยำไว้แน่น จิกปลายเล็บเพื่อทอนอาการทุรนทุราย ยอมให้ชายกักขฬะกระเด้าตัวเข้าหาตามแต่ใจเขา จนหญิงสาวแทบทนไม่ไหว ได้แต่พยายามส่งเสียงร้องขอ...

“ได้โปรด...ช่วยเบาแรงแกให้หน่อยจะได้ไหม ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะ...”

จิณเองพอได้ปลดปล่อยอารมณ์คลั่งแค้นไปหนหนึ่ง เขาจึงค่อยดึงสติกลับคืนมา ยอมผ่อนแรงให้หญิงสาวตามคำอ้อนวอน กลับเป็นนายจิณคนเดิม...

ทุกจังหวะมีแต่ความเสียวซ่าน ถึงใจ...

จิณที่เคยเป็นชายหนุ่มรักครอบครัว ทั้งยังไม่เคยยุ่งเกี่ยวกับสาวคนใดทั้งนั้น เขาตั้งหน้าตั้งตาสร้างอนาคต หวังให้เมยารินอยู่อย่างสุขสบาย หากเมื่อได้รู้ความจริงอันเจ็บปวด เขามันไม่ต่างจากควายดีๆนี่เอง

หลังจากรู้ความจริงและได้ผ่านเรื่องราวปาฏิหาริย์มาอย่างเหลือเชื่อ จากจิณผู้รักครอบครัวกลับแปรเปลี่ยนเป็นจิณ หนุ่มนักรักตัวฉกาจ คอยแสวงหาความสุขใส่ตัวทุกครั้งเมื่อมีโอกาส เขามักหลับนอนกับหญิงสาวไม่ซ้ำหน้า พอตกกลางดึกสงัดในห้องนอนของเขา มักมีเด็กสาวใจแตกในหมู่บ้านนี้และหมู่บ้านใกล้เคียง เทียวมาเสนอตัว พร้อมนอนทอดกายบำรุงบำเรอปลนเปรอสวาทอันหอมหวานให้ถึงปากเสมอ จนเขาอิ่มหนำสำราญแทบทุกวัน ด้วยรู้ว่าอาวุธของตนนั้นถูกปากถูกใจบรรดาสาวงามและไม่งามละแวกนี้ขนาดไหน จนต่างเอาไปพูดกันปากต่อปาก หากใครอยากลองของดี ให้มาที่บ้านสวนหลังนี้ รับรองไม่ผิดหวัง...

จิณเองก็ไม่เคยคิดขัดศรัทธาใคร ของฟรีมาให้เอาถึงที่ เขาเองก็ไม่โง่พอ แต่ก็ยังยั้งจำพวกผัวเผลอ หรือเด็กสาวบริสุทธิ์ไว้ หญิงสาวประเภทนี้เขาจะไม่วุ่นวายด้วยเด็ดขาด...

“เสร็จรอบนี้จะพาไปอาบน้ำ”

หนุ่มใหญ่ซึ่งกำลังเคลื่อนไหวกายแกร่งชนิดไม่หยุดพักหายใจหายคอเอ่ยขึ้น...

“อะ...อ๊ะ...อูย...ก็ดี ฉันเหนียวตัวจะแย่ แถมดินยังสกปรกจะตาย”

ธิดารัตน์ครางเสียงระโหย หากยังมิวายตำหนิเรื่องความสะอาด ยามถูกมือหยาบเคล้นคลึงสองเต้าอวบใหญ่ อีกทั้งหัวจะงอยสีสดที่แข็งเป็นไตยังถูกบี้สลับทั้งซ้ายขวา พร้อมด้วยการตอกอัดสะโพกเข้าหาร่องสวาทคับแน่น เสียงดัง ปัก ปัก ปัก หญิงสาวไม่ถือสากับคำหยาบคาย ดีเสียอีกมันช่วยเพิ่มรสชาติในยามเสพสังวาล ใครบอกว่าคนแก่จะไร้น้ำยา เธอขอเถียงตาย...

ครั้นอารมณ์เข้าสู่ปกติโดยไร้ความรุนแรง ธิดารัตน์จึงตอบสนองจิณกลับอย่างไม่ยอมแพ้...

“อืม...โอ้ว...”

ทั้งสองร่างไร้ความสนใจกับอากาศโดยรอบตัว ทั้งที่ตอนนี้นั้นทั้งมืดและร้อนอบอ้าวขนาดไหน ด้วยเวลานี้ดวงตะวันนั้นลับขอบฟ้าจนหมดแสงแห่งวันล่วงเลยมาหลายชั่วโมง...

ทว่าด้านหลังพุ่มดอกเข็มสูงราวสองเมตรบนพื้นดิน มีร่างมนุษย์สองร่างกำลังห้ำหันฟาดฟันกันด้วยแรงแห่งราคะ... เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังเป็นจังหวะเร่าร้อน...

“โอ้ว...ของอีสาวชาวกรุงเทพฯนี่มันตอดดีฉิบหาย...” จิณสบถคำหยาบตะบั้นสะโพกเข้าอัดความชุ่มชื้นจนกายขาวสั่นคลอน

“อะ...อะ...อา...ได้โปรดเข้ามาอีก”

สาวสวยด้านล่างกัดฟันอ้อนวอน พร้อมช้อนแววตาเชื่อมมองใบหน้าคมคาย ถึงเขาจะอายุมากกว่าเธอหลายปี ทว่าพละกำลังนั้นไม่แพ้หนุ่มทั้งแท่งเลยสักนิด ธิดารัตน์ชักรู้สึกติดใจในรสกามของจิณ ถ้าตัดความรุนแรงครั้งแรกออก ฝีมือหมอนี่ก็ไม่เบาเชียวละ...

“กูจะเอาจนมึงกลับกรุงเทพฯไม่ถูกเลยดีไหม...อีร่าน”

ชายวัยฉกรรจ์วัยเลยเลขห้าที่ยังทรงพละกำลังแน่นเปรียะเร่งรีบตอกสะโพกสอบอัดแรงกระหน่ำเข้าใส่กลีบผกา เนื้อนิ่มปลิ้นเข้าออกผสมกับน้ำเมือกขาวขุ่นทะลักล้นช่วยขับความไหลลื่น เนื้ออวบสอดประสานกระเด้าเข้าออก ของหวานที่เขาได้มาฟรี ใครบ้างจะหน้าโง่ไม่รับไว้เข้าปาก แถมรสชาติยังแซ่บถึงใจเขาต่างหาก...

จิณยิ้มเยาะเมื่อนึกถึงตอนเขานั่งอาบน้ำอยู่ในสระ มีอีสาวจากรุงเทพฯผู้เย่อหยิ่ง แต่เสือกมีนิสัยทั้งร่านและแรด เจ้าหล่อนเล่นแก้ผ้า เดินนวยนาดมาแอ่นกายทอดสะพานให้เขาเอาฟรีๆ ได้ยินเสียงแว่วๆจะจ่ายเงินเขาอีกต่างหาก...

แรด ร่าน ขนาดนี้ ไม่มีอะไรให้เขาต้องมานั่งนึกเสียใจที่หลังอยู่แล้ว...

“ช่วยแรงอีกนิด ฉันใกล้จะเสร็จอีกแล้ว”

เสียงร้องเร่งใต้ร่างฉุดสติของจิณ เขาโหย่งกายขึ้นสูง ดึงขาเรียวพาดไว้บนบ่า อาวุธแท่งร้ายยังขยับเข้าออกไม่หยุดพัก ท่านี่ทำให้จุดเชื่อมของทั้งสองแนบแน่นกว่าเดิม ธิดารัตน์กรีดเสียงจนแหบพล่า ความสุขมาเยือนครั้งแล้วครั้งเล่า เมื่อเธอนั้นสู่ฝั่งฝันอีกครา ไม่แน่พรุ่งนี้เธออาจต้องโทรไปลาพักร้อน ด้วยขาเธอคงอ่อนแรงเกินกว่าจะขับรถกลับถึงกรุงเทพฯเป็นแน่แท้...