คุณหนูวดีรำไพ (nc25+)-บทที่ 1 + ผลเดื่อเมื่อสุกไซร้...มีพรรณ+ 30%

โดย  มีนามารี รตีคีตา วลีมันตรา

คุณหนูวดีรำไพ (nc25+)

บทที่ 1 + ผลเดื่อเมื่อสุกไซร้...มีพรรณ+ 30%

"เบาๆสิคะที่รักคุณเล่นดูดหอยของฉันแรงแบบนี้กลีบบานของฉันก็บอบช้ำกันพอดีอ้าาาอย่างนั้นแหระคะเม้มตรงนี้แหระเสียวร่องดีจริงๆอู๊ยยย"

"ผมจะแทงแล้วนะคุณก้มลงมาดูดลำแท่งให้ผมหน่อยสิผมเงี่ยนเหลือเกินมันดันกางเกงจนเป้าจะขาดแล้ว"

​หญิงสาวก้มลงดูดลำแท่งใหญ่ให้แก่สามีอย่างว่าง่ายเว้นแต่เพียงมันช่างยากลำบากเหลือเกิน

"โอ้ววววเมียจ๋าาาปากของเมียดูดดีจังเลยรู้ใจพี่ดีเหลือเกินพี่ขอกระหน่ำปากเรียวๆของเมียให้สำลักความใหญ่ของพี่ทีเถอะ"

เธอถูกอัดลำแท่งใส่ช่องปากจนถึงคอหอยอย่างไม่ทันตั้งตัวจนเธอหายใจแทบไม่ออกเธอตีสามีแล้วคายท่อนเอ็นออกจากปากอย่างขุ่นเคือง

"ฉันหายใจไม่ออกนะคะนี่แหนะเอนเบาะลงเดี๋ยวนี้เลยเมียจะขย่มต่อของคุณให้หักคาร่องร่านสวาทนี้เอง"

หญิงสาวไม่รอช้าเอนเบาะรถสามีก่อนจะขึ้นค่อมเขาแล้วค่อยๆจ่อเอ็นใหญ่ๆหัวบานๆเสียบแทงช้าๆเข้าไปในรูหอยก่อนจะทิ้งตัวกระแทกรวดเดียวมิดลำด้ามจนตัวเธอเสร็จสมปล่อยน้ำกามไหลนองออกมาเปียกแฉะ

อ้าาาาเงี่ยนจังเลยคะคุณ

ป๊าบๆป้าบๆ

"โอ้ยยยเสียวลำควยจังเลยเมียจ๋าโยกเอวใส่ลำเกียร์ใหญ่ของผัวมาเลยจ๊ะอ้าาาเมียเก่งจังเลยทุกทีที่เยสกันเมียลีลาถึงใจจริงๆเลยพี่รักเมียคนเดียวนะอ้าาาา"

"พี่ก็เมียก็ลีลาดีกับผัวแค่คนเดียวนะอ้าาาอย่าพูดมากเลยคะขอเมียน้ำแตกก่อนเถอะนะเดี๋ยวเมียจัดลีลาร่านสวาทให้สะใจไปเลยอ่าาาๆ"

เขาทั้งส้งผลัดกันรุกรับกันอย่างรุนแรงจนรถสั่นสะเทือนโยกไปมาอยู่หน้าบ้านจนในที่สุดทั้งคู่ก็เสร็จสมในที่สุด

"อ๊ายยยยจะแตกแล้ววววเร่งมาเร็วๆหน่อยคะจะแตกแล้วจะถึงเล้วใจจะขาดแล้วกระหน่ำแทงมาเลยคะร่องหีจะระเบิดน้ำแล้ววววอ่าาาา"

"พี่จะแตกแล้วกลั้นไม่ไหวแล้วอ้าาาหีตอดดีเหลือเกินไม่ไหวแล้วทนไม่ไหวแล้วซี๊ดดดอ้าาาาแตกแล้ววว"

เขาฉีดน้ำเชื้อเข้าร่องของเธออย่างแรงจนในที่สุดรอบๆร่างของหญิงสาวก็เกิดแสงสีส้มเรืองรองขึ้นมามันสว่างแก่สายตาของเทพกามาอย่างมาก

"เห้อกว่าจะท้องได้ในที่สุดก็เสร็จไปแล้วอีกภาระกิจ"

"โอ้ยยยเบื่อจังเลยดูสิพวกมนุษย์ชอบหางานให้ข้าจังเลยเรื่องแค่นี้ทำไมพวกเจ้าไม่รู้จักทำกันเองนะใกล้กำหนดวันมีลูกแล้ว..เจ้าแต่ละคนมัวทำอะไรกันอยู่ไปปั้มลูกกันสิ"

"ดูสิวันนี้เป้าหมายภาระกิจข้ามีใครอีกนะเหนื่อยจริงๆ"

เทพกามาเปิดดูข้อมูลจากแหวนเวททันทีเมื่อเธออ่านข้อมูลเสร็จก็เหลือบไปเห็นมนุษย์ผู้หญิงนางหนึ่งรูปร่างอ้วนใหญ่และน่าตาอาภัพผิวคล้ำขี้เหล่สุดจะบรรยายนอนหงอยอยู่ตามลำพัง

"เอ๊ะ ยัยนี่อีกแล้วข้าผ่านมาทีไรก็นอนหงอยเหงาอยู่บนเตียงตลอด ชีวิตเจ้านี้แสนสบายจังเลยนะข้านี่อิจฉาเจ้าจริงๆ"

~~ตุ๊บบบบบ~~

"โอ๊ยๆๆมันเจ็บนะเนี่ย"

ขณะที่เทพกามากำลังมองดูหญิงสาวมนุษย์คนนั้นอยู่เธอก็บินลอยมาเรื่อยๆอย่างเหม่อลอยจนชนเข้ากับเสาไฟส่งผลให้เธอตกลงไประเบียงหน้าห้องของหญิงสาวนางนั้นพอดิบพอดี

"ทำเช่นไรดีนางต้องเห็นข้าแน่ๆเลยเอาไงดีละแอบตรงไหนดี(อ๊ะ...หรือจะหลอกให้นางมาช่วยทำงานดีหว่า ลองดูละกัน)

ส่วนสาวอ้วนคนนั้นนะหรือ เธอค่อยๆเดินมาดูหน้าระเบียงทันทีเมื่อเห็นเทพกามาเข้า เธอก็เกาหัวเบาๆก่อนจะแคะขี้มูกออกมาดีดเล่นด้วยท่าทีเฉยเมย ก่อนจะเอ่ยถามขึ้น

"ใครหนะ =o="

"คือ คือ คือข้าเป็น ข้าเป็น ไม่สิเพราะเจ้าแท้ๆๆข้าจึงไม่มีสมาธิในการบินข้ายิ่งรีบๆไปทำงานอยู่ด้วย มัวแต่หันมาดูเจ้าข้าจึงบินชนเสาไฟตกลงมาแบบนี้ไง เจ้าต้องรับผิดชอบ

"อ่อ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้าละ..ข้าก็นอนอยู่นิ่งๆบนเตียงเนี่ย..ท่านซุ่มซ่ามเองหนิ..ช่วยไม่ได้ ถ้าท่านจะมาพูดเรื่องแค่นี้ข้าขอตัวนะ เสียพลังงานจริงๆ"

"ก็ข้ามัวแต่มองเจ้านะสิเลยไม่ได้ดูทางมันความผิดเจ้านะ ยังจะมาเมินข้าอีก"

​"อ้าววววท่านมาโทษคนอื่นเอาซะดื้อๆจะไม่ตลกไปหรือไง อ๊ะๆข้าสนใจท่านสักหน่อยก็ได้ อย่าพึ่งน้อยใจว่าแต่ท่านเถอะเป็นตัวอะไร"

"เจ้าลองทายดูสิว่าข้าเป็นใคร"

"อืมมมเดียวข้าขอคิดหน่อย นางฟ้า ก็คงไม่ใช่หน้าตาท่านไม่ค่อยจะเหมาะ หรือเทวดาก็ไม่น่าใช่ นั้นมันมีแต่ผู้ชายนิหน่าอื่มมอืม"

"โถ่ๆตั้งใจเดาหน่อยสิข้าจริงจังนะเนี่ย"

"อืมมมรึว่าท่านจะเป็น..ยมทูต..โอ้ดีเลยถ้าท่านเป็นยมทูตก็เชิญชั้นบนเลยนะข้าลำคาญเสียงมากทะเลาะกันทุกวันจะฆ่าจะแกงกันตายอยู่แล้วข้านี่สุดจะทน ไปๆ รีบๆเลยท่านรีบขึ้นไปเลยป่านนี้ฆ่ากันเสร็จพอดี"

เธอตอบยียวนเพียงเล็กน้อยก่อนจะทึกทักเองไปมั่วตบท้ายด้วยการไล่อย่างเนียนๆจนเทพกามาอดสงสัยไม่ได้จึงถามขึ้น

"เจ้าไม่ตกใจบ้างหรอที่เห็นข้า ข้ามีปีกด้วยนะทำไมเจ้าไม่กลัว"

"ไม่ละข้าเห็นในทีวีจนเบื่อละน่ากลัวหรือแปลกกว่าท่านข้าก็เคยดูมาแล้วมันออกจะมีเยอะแยะท่านรีบไปทำงานสะสิอย่ามาเสียเวลาคุยกับข้าเลยข้าจะนอนต่อแล้ว"

หญิงสาวพูดอย่างเบื่อหน่ายโบกมือไปมาแล้วเบือนหน้าหนีอย่างลำคาญ

"นี่ๆชีวิตเจ้าหน้าเบื่อจังเลยนะหาอะไรสนุกๆทำกับข้าไหมละมีของตอบแทนด้วยนะ

"ไม่เอาอ่าาาาาเดี๋ยวให้ข้าไปรับวิญญาณคนตายสภาพเละเทะข้าไม่เอาด้วยหรอกเดียวกินข้าวขาหมูใส้ตุ๋นไม่อร่อย"

"เอางี้ไหมหากเจ้าตกลงทำงานช่วยข้าข้าจะมอบพรให้เจ้าตอนนี้เลยเอาไหมอย่างเช่นเจ้าอยากหน้าตารูปร่างงดงามไหมละข้ามอบให้เจ้าได้เลยนะเจ้าสนใจไหม"

ชาลที่ทำหน้าตาเบื่อโลกอยู่รีบหันหน้ามามองเทพกามาอย่างไว แววตาส่งประกายหูผึ่งขึ้นทันทีแต่ก็ยังคงไว้ท่าทีดูเชิง

"ท่านจะทำได้จริงนะหรอ..ไม่หลอกข้านะเห็นแบบนี้ข้าไม่ได้เชื่อใครง่ายๆหรอกนะ แต่ถ้าทำอย่างที่พูดได้จริงๆแบบนั้นมันก็น่าลองเหมือนกัน ว่าแต่ท่านเป็นยมทูตจริงๆใช่ไหมเนี่ยตกลง?"

"ข้าไม่เคยบอกเลยว่าเป็นยมทูตเจ้าคิดไปเองทั้งนั้น เอาเถอะไว้ค่อยคุยกันอีกทีตกลงเจ้าจะลองใช่ไหมถ้างั้นส่งมือมา"

"ข้าไว้ใจท่านได้แน่นะข้าจะสวยขึ้นจริงรึป่าวไม่ได้หลอกเอาวิญญาณข้าลงนรกใช่ไหม"

"เอ่อเชื่อข้าเถอะเมื่อเจ้างดงามแล้วเจ้าก็จะไม่ต้องมานอนเศร้าแบบนี้อีกไง ข้าจะพาเจ้าไปทำภาระกิจที่น่าตื่นเต้นแค่นั้นเองไม่ได้จะเอาวิญญาณเจ้าไปไหนส่งมือมาเถอะจะได้เริ่มงานข้าทำงานสายมากแล้ว"

ทางด้านชาลวลีหรือชาลมีอาการลังเลเล็กน้อยแต่ความหวังนี้มันมาถึงเธอแล้วเธอเป็นหญิงสาวที่อ้วนมากน้ำหนักถึง105กิโล หน้าตาธรรมๆค่อนไปทางขี้เหล่ผิวหน้าเป็นปรุเป็นสิวกรังผิวคล้ำดำแถมเตี้ยอีกชีวิตเธออาภัพยิ่งนักทั้งชีวิตเคยเฝ้าไฝ่ฝันที่จะเป็นสาวสวยกับเค้าบ้าง เมื่อโอกาสมาถึงแม้จะเป็นเรื่องยากจะเชื่อเธอจึงอยากลองเสี่ยงดูสักครั้ง เมื่อเธอยื่นมือให้เทพกามาไปเพียงไม่นานก็เกิดแสงสว่างจ้าขึ้นทั่วห้อง

"โอ๊ยยยยยยย"

หลังจากนั้นชาลก็สลบไปโดยไม่รู้เลยว่า ถูกเทพกามาทำข้อตกลงเพื่อหวังหลอกใช้ให้เธอช่วยงานอย่างว่า หรือแก้ปัญหาเรื่องบนเตียงให้แก่มนุษย์ที่มีกำหนดหมดเขตในการมีบุตร

[หน้าที่ของเทพกามาคือการเข้าสิงสู่ดลใจเป่าหูหรือทำทุกทางให้คนที่เป็นเนื้อคู่กันมีบุตรก่อนจะหมดเขตการมีลูกบางคนผลบุญน้อยก็มีลูกยากจึงมีเทพสาขานี้เกิดขึ้นมาช่วยบรรเทาความทุกข์แก่มวลมนุษย์]

ตอนนี้ใบหน้าของเธองดงามดั่งนางฟ้าและร่างกายเธอคือกึ่งเทพเธอสามารถสิงสู่ผู้ใดก็ได้สามารถอ่านความคิดใครก็ได้..

หากเธอจำแลงกายเป็นเทพก็จะไม่มีใครมองเห็นเธองานที่เธอต้องทำให้สำเร็จก็คือการเข้าสิงสู่เพื่อช่วยให้คู่รักกำเนิดลูกตามกำหนดเวลาชีวิต

หากทำผิดพลาดหรือเกินกำหนดคู่รักนั้นจะไม่สามารถมีลูกอีกเลยกำหนดช้าเร็วของแต่ละคนอยู่ที่บุญและกรรมที่สร้างมาบุญมากแก่เฒ่าก็ยังมีได้บุญน้อยก็อาจเป็นหมันไปเลย

"นี่เจ้าจะนอนไปถึงไหน..ต้องรีบไปทำงานนะ"

เทพกามารีบปลุกชาลให้ตื่นขึ้นเธอนอนนิ่งไปเกือบ15นาทีเพื่อปรับปรุงร่างและวิญญาณให้เป็นเทพ

"โอ้ยยยเจ็บไปทั้งตัวเลยที่นี่ที่ไหนโอ้ยยท่านทำอะไรเนี่ยจะฆ่ากันรึไงเจ็บไปหมดเลย"

ชาลตื่นขึ้นมาอยากเจ็บปวดรวดร้าวและระบมไปทั้งตัวเมื่อได้สติเธอลูบคลำร่างกายที่เล็กลงผิวขาวเนียนจึงรีบวิ่งไปส่องกระจกในทันที

"จะที่ไหนละก็ห้องเจ้ายังไงละแหนะตกใจรีบส่องกระจกใหญ่เลยนะไม่ฟังข้าพูดเลย"

ชาลยิ้มอย่างบ้าคลั่งที่หน้ากระจกมือก็พลางลูบไล้ผิวพรรณทรวดทรงองเอวของตัวเองไปมาอย่างมาดมั่นเปล่งเสียงหัวเราะลั่นห้องดุจคนเสียสติจากนั้นเมื่อตั้งสติได้เธอก็หันมาถามเทพกามาด้วยเสียงร่าเริง

"ไหนบอกรายละเอียดมาสิข้าต้องทำอะไรบ้างแล้วข้าจะได้ผลประโยชน์อะไรบ้าง(ชาลยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์)

"ก็ไม่ยากนะ..เจ้าก็แค่ไปสิงมนุษย์ที่เป็นเป้าหมายทำเช่นไรก็ได้ให้เป้าหมายตั้งครรภ์เจ้าจะทำท่าไหนลีลาไหนก็แล้วแต่เจ้าฮิฮิขอแค่ท้องก็ถือว่าเสร็จงาน"

"ฮะ..OoO ท่านจะบ้าหรอนี่มันงานอะไรตกลงท่านไม่ใช่ยมทูตจริงๆใช่มะแล้วท่านเป็นอะไรอย่าบอกข้าว่าเป็นนางฟ้าเชียวละข้าไม่เชื่อเด็ดขาด"

"อ่อข้าก็ลืมบอกไปข้าคือเทพกามา เจ้าเข้าใจตามชื่อได้เลยว่าข้าคือเทพอะไร"

"โอ้ววววม่ายยยยท่านล่อลวงข้าหมดกันสาวบริสุทธิ์อย่างฉันต้องมาทำเรื่องอย่างว่าเนี่ยนะ ให้ตายสิจะรอดไหมเนี่ย"


โปรดติดตามตอนต่อไป

ฝากกดดาวคอมเม้นให้กำลังใจด้วยนะไม่ชอบกดออกไม่ต้องฝืนอ่านนะ ไม่ด่าไม่เม้นแรงๆนะคะ สะกดผิดเขียนผิด ใช้คำวัยรุ่น ก็ขออภัย เขียนเพื่อความบรรเทิง ชิวๆเรื่อยๆนะคะ ขอบคุณทุกท่านที่อ่านและสนับสนุน

รีวิวจากผู้อ่าน

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว