เด็กหญิงยังคงหาอะไรทำเหมือนทุกๆวันและที่ไม่เคยหยุดทำเลยก็คงจะเป็นการรดน้ำให้กับพืชผักสมุนไพรที่นับวันก็ยิ่งมีเพิ่มขึ้นมาเรื่อย ๆ จนนางต้องร้องขอให้ท่านแม่ไปซื้อที่ดินสำหรับปลูกพืชผักสมุนไพรให้ แต่เดิมท่านแม่ก็ใจดียอมให้นางตลอดแต่มาตอนนี้เห็นทีนางจะไม่ได้อย่างที่หวัง สุดท้ายก็ต้องเอาตัวเองขึ้นไปนั่งเล่นอยู่บนกำแพงจวนเพื่อหาทางออกไปเที่ยวเล่น เนื่องจากท่านแม่สั่งห้ามไม่ให้นางออกไปข้างนอกเป็นเวลาห้าวันมีหรือนางจะยอมอยู่จวนเฉยๆ

“คุณหนูทำอะไรนะเจ้าคะ”นึกว่าจะไม่มีใครเห็นที่ไหนได้ดันมีมาหนึ่งคนซะงั้น

“ลี่เอ่อร์กำลังชมวิวอยู่เจ้าค่ะ”นางก็ตอบออกไปทั้งที่ความเป็นจริงแล้วนางคิดจะหนีออกจากจวนไปเที่ยวเล่นต่างหาก

“ชมวิว! ชมวิวบนกำแพงมีอะไรให้น่าดูชมหรือเจ้าคะ”

“พี่จิ่วอี้ท่านอย่าถามลี่เอ่อร์ให้มากความเลย ท่านแม่เรียกหาพี่จิ่วอี้อยู่ไม่รีบไปหรือเจ้าคะ"

“งั้นคุณหนูก็รีบๆลงมาข้างล่างนะเจ้าคะ”

พอหลังจากสาวใช้เดินจากไปคุณหนูน้อยจอมเจ้าเล่ห์ก็แอบออกมาจากจวนได้สำเร็จและที่แรกที่นางจะไปก็คือจวนของท่านพ่อรอง แต่ดูท่านางจะมาเสียเที่ยวท่านพ่อรองยังไม่กลับมาจากการไปล่าหาสัตว์อสูรระดับสูง ส่วนท่านพ่อสามก็ฝากจดหมายไว้ให้นางพร้อมด้วยสร้อยไข่มุกวิญญาณที่มีพลังในการป้องกันผู้ที่สวมใส่อยู่

“เฮ้อ…ข้าควรจะไปที่ไหนดี”

“ลี่เอ่อร์น้อย”

“ท่านพ่อเฟิงเสวี่ย”

“หื้อ! ลี่เอ่อร์น้อยของพ่อเหตุใดถึงเรียกพ่อด้วยชื่อเต็มล่ะ”

“คือว่า….ลี่เอ่อร์มีท่านพ่อบุญธรรมเพิ่มขึ้นมาอีกสองคนก็เลย…..”

“ช่างเถอะ พ่อรู้ว่าลี่เอ่อร์น้อยของพ่อนั้นน่ารักไม่แปลกที่ใครๆก็อยากได้เป็นลูก”ท่านพ่อใหญ่ของนางสมกับที่เป็นคนจิตใจดีน่าเสียดายจริงๆที่ท่านพ่อไร้วาสนาจะมีคู่ครอง

“ท่านพ่อใหญ่มาทำอะไรแถวนี้หรือเจ้าคะ”

“มาตามหาคนผู้หนึ่ง”

“ใครกันหรือเจ้าคะ”นางก็สงสัยเป็นเรื่องธรรมดาก็ท่านพ่อเล่นหายไปตั้งหนึ่งคืนโดยไม่มีการติดต่อมาเลย

“บุตรสาวของท่านเจ้าสำนักซูหยวนคนที่เคยจะต้องแต่งงานกับพ่อ แต่ถูกพ่อปฏิเสธไปนางจึงหนีออกมาจากสำนักมาก็เป็นเวลาเดือนกว่าแล้ว พ่อได้รับหน้าที่ให้มาตามหานางกลับไปแต่นางก็ยังดื้อด้านไม่ยอมกลับจนกว่าพ่อจะยอมแต่งงานกับนาง”

ไม่น่าเชื่อว่าท่านพ่อหนึ่งจะปฏิเสธการแต่งงาน ก็อย่างว่าท่านพ่อใหญ่คงไม่มีใจให้หญิงใดในโลกนี้นอกเสียจากว่านางจะรู้ถึงเหตุผลที่ท่านพ่อไม่ยอมมีใคร เกิดมาหล่อเหลามีความสามารถเก่งกาจแต่กลับไม่ชอบสตรีจะเป็นไปได้หรือโลกเก่าของนางก็มีคนอยู่หลายประเภท แต่นั้นก็เป็นยุคที่ทุกอย่างเปิดกว้างมีความเป็นไปได้ที่พวกเขาเหล่านั้นจะได้รักกัน เป็นอิสระที่จะรักไม่ว่าจะเพศใดก็ตาม

“นางไม่สวยหรือเจ้าคะ”

“เปล่าหรอก”

“หรือท่านพ่อใหญ่มีใครในใจอยู่แล้ว”นางกับท่านพ่อใหญ่กำลังเดินจูงมือเดินไปยังร้านขายตำรา คาดว่านางคงได้ตำรากลับไปอ่านอีกหลายเล่มเลย

“ต่อให้มีคนในใจอยู่แล้ว พ่อก็ไม่อาจจะรักเขาได้อยู่ดี”นางฟังไม่ผิดไปใช่ไหมท่านพ่อพูดว่า ‘เขา’ จะให้นางหมายความว่าอย่างไรได้

“คงไม่ใช่ว่าคนที่ท่านพ่อมีใจให้เป็นบุรุษหรอกนะเจ้าคะ”

“ลี่เอ่อร์น้อยของพ่อเจ้าอย่าเดาทางเก่งนักสิ”ท่านพ่อใหญ่ใช่ฝ่ามือลูบหัวของนางเบาๆด้วยความเอ็นดู

“เขาเป็นใครหรือเจ้าคะ”

“เป็นคนที่ใช้พัดต่อสู้เก่งชอบดื่มชายามบ่าย เขามีใบหน้าสวยราวกับสตรีแต่มักจะตีหน้านิ่งอยู่ตลอดเวลาไม่ชอบให้ใครแตะต้องใบหน้า ชอบเดินหมากกับคนเก่ง ๆ เขาจะยิ้มเวลามีความสุขและจะอารมณ์ร้ายเวลามีคนมาทำร้ายคนมาทำลายสิ่งของที่รัก เขาไม่ชอบความวุ่นวายรักสงบไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับเรื่องโลกภายนอก ขี้หวงเป็นที่หนึ่งแต่น่าเสียดายที่เขาไม่อยู่แล้ว”สีหน้าของท่านพ่อใหญ่เวลาพูดถึงใครคนนั้นกลับดูมีความสุขมากแฝงไปด้วยความเศร้าเล็กน้อย

“เขาไปไหนแล้วหรือเจ้าคะ”

“เขาไม่เคยไปไหนเพียงแต่…พ่อไม่รู้จะต้องทำยังไงให้เขาฟื้นขึ้นมา”อืม! เรื่องมันเป็นยังไงกันเหตุใดท่านพ่อใหญ่จึงไม่เล่าเรื่องทั้งหมดให้นางฟังหรือคิดว่านางช่วยอะไรไม่ได้

“ลี่เอ่อร์ช่วยได้หากท่านพ่อยอมบอกว่าเขาคนนั้นเป็นใคร”นางสามารถช่วยคนที่ตายไปแล้วให้ฟื้นขึ้นมามีชีวิตได้อีกครั้ง เมื่อไม่นานมานี้ระบบได้ให้ยาชุบชีวิตคนตายให้ฟื้นขึ้นมาอีกครั้งเพื่อเป็นรางวัลสำหรับการเลื่อนขั้นพลังลมปราณได้ แต่ว่าร่างๆนั้นจะต้องไม่เน่าเปื่อยและยังคงสภาพเดิมอยู่ยาจึงจะมีผล

“ลี่เอ่อร์น้อยลูกไม่พูดเล่นกับพ่อแบบนี้สิ”

“ลี่เอ่อร์เปล่าพูดเล่นนะเจ้าค่ะ"

“ก็ได้! พ่อจะบอก…เขาคือเจ้าหุบเขาราชาพิษเพื่อช่วยพ่อเขายอมเอาชีวิตไปเสี่ยง สุดท้ายก็โดนพิษของสัตว์อสูรระดับจักรพรรดิจนดวงจิตแทบมอดไหม้มานานถึงหกปี”

“สัตว์อสูรระดับจักพรรดิมีอยู่เพียงสิบห้าตัวและตัวที่มีพิษก็คือราชสีห์ทองคำตัวอันตรายหมายเลขหนึ่งที่ไม่มีใครควบคุมมันได้”นางอ่านเจอในตำราที่ท่านพ่อสามให้มาดูเหมือนจะมียาแก้พิษอยู่แต่จะช่วยได้ไหมก็ขึ้นอยู่กับโชคชะตาแล้ว

“ท่านพ่อใหญ่รับยาขวดนี้ไปแล้วเอาให้คนผู้นั้นกินเพียงหนึ่งเม็ดลี่เอ่อร์คิดว่าเขาน่าจะฟื้นขึ้นมาเป็นปกติได้”ก็นางยังไม่เคยลองกินยาตัวนั้นจึงไม่รู้ว่าจะใช้ได้ผลหรือเปล่าคงต้องหวังพึงดวงแล้วละ

“พ่อจะลองดู”

“ท่านอยู่นี่เอง!”

เดินมาถึงร้านตำรายังไม่ทันจะได้เข้าก็เจอกับเสียงของสตรีที่ไหนก็ไม่รู้ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของนางกับท่านพ่อใหญ่ หวังว่าจะไม่สตรีหน้าด้านที่ไล่ตามท่านพ่อใหญ่ของนางหรอกนะหากเป็นเช่นนั้นนางคงได้ปวดหัวแทนท่านพ่อใหญ่เป็นแน่

“คุณหนูมี่ข้าเคยบอกเจ้าไปแล้วว่าข้าไม่สนใจผู้หญิงไร้ยางอาย"แรงได้ใจเกิดมานางพึ่งจะเคยเห็นคนหล่อต่อว่าหญิงงาม เอาใจลูกสาวไปเลยเจ้าคะท่านพ่อใหญ่สุดยอดมาก

“ข้าไม่สน! ไม่ว่าท่านจะชอบข้าหรือไม่ชอบ ข้าก็จะแต่งงานกับท่านให้ได้”มีที่ไหนผู้ชายบอกไม่อยากได้ก็ยังดื้อด้านเสนอตัวเองไม่รู้จักอายจริง ๆ

“คุณหนูมี่เจ้าอย่ามัวเสียเวลากับข้าเลย ต่อให้เจ้าจะพยายามมากแค่ไหนข้าก็คงไม่มีวันหันมามองเจ้าอยู่ดี"

“แล้วอย่างไงข้าไม่สนต่อให้ได้แค่ตัวข้าก็ยอม”

เอาเข้าไปผู้หญิงอะไรหน้าตาก็ดีแต่พอมาเจอนิสัยของนางแล้วแบบ ลี่เอ่อร์ก็รับไม่ได้เหมือนกันผู้ชายเขาบอกไม่ชอบไม่ต้องการยังจะดิ้นรนให้ได้มาซึ่งความเจ็บปวดอยู่อีก ดีแล้วที่ท่านพ่อใหญ่ไม่ได้ชอบนางไม่งั้นมีหวังลี่เอ่อร์ได้อกแตกตายเพราะท่านพ่อใหญ่ไปเลือกแต่งงานกับคนไร้ยางอายเช่นนาง

“ท่านป้า! ท่านก็หน้าดีจะหาสามีทั้งทียังต้องพยายามอีกหรือเจ้าคะ”เดี๋ยวลี่เอ่อร์คนนี้จัดการเอง ท่านพ่อใหญ่เป็นคนดีเกินกว่าจะไปยุ่งเกี่ยวกับสตรีหน้าหนาคนหนึ่ง

“เจ้าเป็นใคร”

“ลี่เอ่อร์เป็นลูกของท่านพ่อเจ้าค่ะ”

“ไม่จริง!”

“จริงเจ้าค่ะ”

“นะ นิท่านเป็นคนจ้างเด็กคนนี่มาหลอกข้าใช่หรือไม่”

“ที่นางคือลูกสาวของข้านั้นเป็นความจริง”

“ข้าไม่เชื่อ ใครมันเป็นใครแม่ของเจ้าเป็นใคร ห๊ะ! บอกข้ามานะ!”ผู้หญิงอะไรน่ากลัวมากแต่คิดจะบีบกระชากแขนของนางหรือฝันไปเถอะ ถึงร่างกายจะเป็นเพียงเด็กห้าขวบก็ใช่ว่านางจะยอมให้ใครมาทำอะไรได้ง่ายๆนะ

“ปล่อยลี่เอ่อร์นะ”

“หึ! ข้าไม่ปล่อยเจ้าจะทำไมนังเด็กบ้า”อาการเข้าขั้นโรคจิตเสียดายความสวยบนใบหน้านั้นจริงๆดันมาอยู่กับคนจิตไม่ปกติ

“คุณหนูมี่ปล่อยมือจากลูกสาวของข้าเดี๋ยวนี้”

“ข้าไม่ปล่อย หากข้าไม่ได้ท่านนังเด็กนี้ก็ต้องตาย”

“สายฟ้าขั้นหนึ่ง!”นางมีพลังของสายฟ้าติดตัวมาตั้งแต่เกิดเพียงแต่ร่างกายนี้ไม่เคยฝึกฝนวิชาวรยุทธมาก่อนจวบจนวันที่วิญญาณของนางมาเกิดใหม่ในร่างกายนี้จึงรู้ว่าร่างกายของเด็กหญิงมีความสามารถที่ซ่อนอยู่

กรี๊ดดดดด!

“ท่านป้าทำลี่เอ่อร์เจ็บก่อนก็สมควรแล้วที่โดนแบบนี้”

“แก! นังเด็กเลว แกกล้าดียังไงมาทำใบหน้าของข้าเป็นแผล”

“คุณหนูมี่หากเจ้ายังไม่หยุดเกรงว่าแม้แต่ลมหายใจของเจ้าก็คงจะไม่มีอีกต่อไป”ท่านพ่อใหญ่ออกมายืนบังตัวของนางเอาไว้ด้านหลังแทน ดูก็รู้ว่าท่านพ่อใหญ่แทบอยากจะฆ่าผู้หญิงที่ยืนอยู่ตรงหน้าให้ตายเสียแต่เห็นแก่เจ้าสำนักซูหยวนจึงได้แต่เก็บอารมณ์ความโกรธเอาไว้

“ฝากไว้ก่อนเถอะ!”

ณ กลางป่าใหญ่

“พวกเจ้าเป็นใคร?"คุณหนูมี่ผู้หัวเสียเพราะโดนเด็กทำให้ใบหน้าเป็นรอยบาดแผลใหญ่

“คนอย่างเจ้าไม่สมควรได้รู้จำเอาไว้แค่ว่าใครก็ตามที่กล้าทำร้ายร่างกายลูกสาวสุดที่รักของข้ามันจะต้องไม่ตายดีสักคน”เขารีบกลับมาเพื่อนำของขวัญไปให้ลูกสาวตัวน้อยเมื่อรู้ว่านางมาหาที่จวนในขณะที่เขาไม่อยู่จากองครักษ์เงาที่ส่งข่าวมาบอก แต่พอมาถึงก็พบว่านางโดนผู้หญิงคนหนึ่งทำร้ายร่างกายจนเป็นรอยช้ำเขียวเขาไม่พอใจมากจึงได้ตามมาจัดการด้วยตัวเอง

“เจ้าพูดเรื่องบ้าอะไรข้าไม่รู้เรื่อง”

“งั้นก็อย่ารู้เลย”

อร๊ากกกกก

กรี๊ดดดดดดดดด

เลือดสีแดงหยดลงบนพื้นเป็นจำนวนมาก ร่างของหญิงสาวผู้เคยมีใบหน้าสะสวยบัดนี้ได้สูญเสียดวงตาไปทั้งสองข้างไหนจะรอยแผลบนใบหน้าที่ดูแล้วคงไร้ทางรักษา คนที่ทำการไร้ความเมตตาเช่นนี้ได้เห็นทีจะมีเพียงท่านอ๋องหยางเจี๋ยผู้เดียว เขาเคยบอกแล้วว่าจะใจดีกับบุตรสาวและคนสำคัญเท่านั้นแต่จะใจร้ายกับคนที่คิดร้ายต่อนาง ต่อให้ต้องลงมือจัดการด้วยตัวเองเขาก็จะทำมัน ในบางครั้งอาจจะดูดีในสายตาคนอื่นแต่ก็แสดงด้านเหี้ยมโหดออกมาได้เหมือนกันใครจะรู้ดีไปกว่าตัวเขาคงไม่มีนอกจาก…

“เอาตัวนางไปโยนไว้หน้าสำนักซูหยวนห้ามใครรักษาบาดแผลให้นางเด็ดขาด”

“ขอรับ”

นางจะต้องทนความเจ็บปวดทรมานอยู่อย่างมิสู้ตายช่วยไม่ได้ที่คนที่นางไปหาเรื่องดันเป็นลูกสาวสุดรักสุดหวงของท่านอ๋อง คงเป็นความซวยของแม่นางท่านนี้แล้วที่คิดไปมีเรื่องกับใครไม่มีดันไปหาเรื่องท่านหญิงน้อย องครักษ์เงาทั้งสองก็ได้แต่พากันคิดในใจว่านางหาเรื่องเองจะโทษก็โทษตัวเองเถอะ

“ท่านอ๋องขอรับ”

“มีอะไร”

“จากที่ไปสืบมาผู้ชายที่อยู่กับท่านหญิงน้อยก็คือท่านพ่อบุญธรรมที่เคยพูดถึงขอรับแต่เพราะเห็นแก่หน้าท่านเจ้าสำนักซูหยวนเขาจึงไม่อยากลงมือเองจึงเลือกที่จะปล่อยนางให้กลับไปขอรับ”

“ช่างเถอะ ต่อให้เขาลงมือเองมีหรือข้าจะยอม”เขาชอบลงมือเองมากกว่านั้นคือสิ่งที่เขาเป็น

“ขอรับ”

“กลับกันข้าจะไปดูอาการของลี่เอ่อร์”ไม่รู้ว่านางจะเจ็บมากไหมเขาคงไม่ยอมให้เฟิงเสวี่ยอะไรนั้นทำคะแนนอยู่คนเดียวหรอกในเมื่อเขาก็คือท่านพ่อของนางอีกคนเหมือนกัน